GotoKnow สอนให้รู้ว่า...เด็กๆก็เป็นครูของเราได้
ก่อนหน้านี้เคยคิดว่า GotoKnow เหมาะกับคนที่มีประสบการณ์ทุกคน ไม่ว่าจะเป็นสาขาอาชีพไหน ความรู้ระดับใด ขอเพียงเป็นคนที่รักการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ มีมิตรจิตมิตรใจต่อกัน เชื่อในความ"พิเศษ"ของคนทุกคน เชื่อว่าทุกคนคือคน"พิเศษ"ที่ไม่เหมือนใคร มีมุมมอง มีแง่คิดให้เราได้อ่าน ได้แลกเปลี่ยน ได้เรียนรู้จากกันและกัน ตั้งใจอยู่เสมอที่จะช่วยให้คนทุกคนรู้จักคุณค่าในตัวเอง เคยขัดอกขัดใจเสมอที่ได้เห็นใครดูถูกตัวเองว่าไม่มีความรู้ ไม่กล้าออกความเห็น กลัวว่าใครจะว่า ไม่เคยศรัทธาใครเพียงเพราะปริญญา ยศ ตำแหน่ง เพราะเห็นมาแล้วว่า"เปลือก"เหล่านั้นบอกอะไรเราไม่ได้เลย เราต้องวัดค่าของคนจากสิ่งที่เขาลงมือทำจริงๆ จากวิถีทางการดำเนินชีวิตของเขามากกว่า
มาวันนี้ ได้อ่านข้อเขียนของเด็กสาวน้อย อายุเพียง 12-13 ปีคนหนึ่ง ได้มีโอกาสพบเธอเพราะเธอติดตามคุณครูคิมมาเที่ยวทางใต้ เธอจดจำ บันทึกเรื่องราวที่พบเจอเอาไว้ตลอดเวลา เธอเรียนรู้ผู้คน สังเกตสิ่งต่างๆรอบตัว ทุกบันทึกที่ได้อ่าน พบว่าเธอจะเขียน ข้อคิดของเธอที่ได้รับจากประสบการณ์เรื่องราวของบันทึกนั้นๆ ซึ่งเปรียบเสมือนบทเรียนที่เธอกลั่นกรองจากสิ่งที่ได้พบเห็น อ่านแล้วประทับใจมาก บอกได้ว่า สิ่งที่เธอเก็บเกี่ยวมากลั่นกรองนั้น เป็นบทเรียนที่ตัวเราเองอ่านแล้วก็ได้เรียนรู้ ได้แง่คิด ได้มุมมอง มีประโยชน์ไปด้วยเป็นอย่างมาก
บอกตัวเองได้อีกทีว่า GotoKnow เป็นพื้นที่สำหรับ"ทุกคน"จริงๆค่ะ เพราะเด็กคนนี้ทำให้ ป้าโอ๋ได้รู้ว่า "ครู"ของเรานั้น ไม่จำกัดวัยอีกด้วยนะคะ และเป็นครูคนละแบบกับที่ป้าโอ๋เคยได้เรียนรู้และบอกเสมอๆว่า ลูกคือครูที่สอนให้เราดูตัวเอง แต่ข้อเขียนของ สาวน้อยคนนี้เป็น"ครู"ทางความคิด ทางการเรียนรู้และการสังเกตผู้อื่นรอบๆตัวได้อย่างน่าทึ่งจริงๆ
ขอแนะนำให้ทุกท่าน ไปเยี่ยมเยียน เก็บเกี่ยวและแลกเปลี่ยนเรียนรู้กับเธอคนนี้กันนะคะ
ความเห็น (18)
เมื่อ 9 ปีที่แล้ว ก่อนที่ผมจะกลับเมืองไทย supervisor ผม Prof Ben Bradley บอกว่า เมื่อเราเป็นครูแล้ว (ผมบอกแกว่าผมเป็นอาจารย์อยู่ที่ ม.อ.) เราจะพบว่า ที่แท้จริง เราได้เรียนจากลูกศิษย์ของเรามากกว่าที่ลูกศิษย์เราได้จากที่เราสอนเขาจริงๆเยอะมาก ผมก็เหมือนจะเข้าใจเลาๆลางๆ
กลับมาสอนได้เกือบสิบปีนี้ ก็ค่อยๆเรียนรู้สัจธรรมข้อนี้ ที่เราเป็นหมอ ที่แท้เราได้รับการเยียวยาจากการทำงานมากกว่าที่เราทำให้กับคนไข้ และที่เราเป็นครู ทึี่แท้เราได้เรียนรู้จากนักเรียนมากมายมหาศาลจริงๆ
การให้กับการรับ เป็น mutual และงอกงาม
สวัสดีค่ะ...คุณโอ๋-อโน
เห็นด้วยกับคุณทุกอย่างค่ะ
มองเห็นพัฒนาการอย่างก้าวกระโดดของน้องนัท
และนึกขอบคุณพี่ครูคิมเสมอที่สอนบทเรียนความเป็นครูบทนี้ค่ะ
เห็นด้วยกับคุณโอ๋
การถอดบทเรียนนี้ทำให้เราได้เรียนรู้น้องนัทเกี่ยวกับวิธีคิด เรียนรู้การปรับแต่งชีวิตที่มีปฏิมากรอย่างครูคิม เด็กคนนี้จะเป็นคนที่มีคุณภาพของสังคมอีกคนหนึ่งอย่างแน่นอนเพราะความรู้จักคิดของเธอนี่เอง
สวัสดีครับคุณโอ๋
มีคำพูดว่า อย่าสนใจว่าใครเป็นคนพูด แต่ให้สนใจว่าเขาพูดอะไร
จะไปทันทีครับ ทราบแล้วเปลี่ยน
สวัสดีค่ะ
- ขอขอบพระคุณกับบันทึกนี้เป็นพิเศษ...ที่ได้สร้างแรงบันดาลใจและมอบโจทย์ใหญ่ให้ค่ะ
- พี่คิม...เข้ามาอ่านและเรียนรู้จาก GotoKnow เพียงอย่างเดียว เพราะคิดว่าตัวเองเป็นคนไม่มีความรู้ค่ะ
- เหมือนที่เคยคุยไว้ที่เวทีหาดใหญ่คราวนั้น
- สำหรับความเป็นครูของเด็ก...เมื่อเราได้พบนั้นคือคุณค่ามหาศาลค่ะ พี่คิมยอมรับความคิดเห็นของเด้กนักเรียน และรับฟังทุกเรื่อง
- บางเรื่อง...ไร้ทฤษฏี ไม่มีในตำราแต่ถือเป็น...นวัตกรรมในการแก้ปัญหาที่หัวแทบจะระเบิดได้อีกด้วยค่ะ
- ขอขอบพระคุณ...ระลึกถึงเสมอนะคะ
- เห็นด้วยค่ะ เข้าไปอ่านและให้กำลังใจเธอบ่อย ๆ ค่ะ เธอเป็นเด็กน่ารัก คิดเป็นระบบ กล้าแสดงความคิดกับคนทุกระดับ
- ชื่นชมคุณครูคิม "ครูเพื่อศิษย์" ที่ดูแล แนะนำลูกศิษย์อย่างใกล้ชิด เสมือนสอนวิชาชีวิตให้เลยนะคะ ....กำลังติดตาม..ผลผลิตคนต่อไปของครูคิมค่ะ (น้องผู้ชายน่ารักเช่นกันค่ะ)
ปลื้มใจกับความคิดไม่ยึดติดจังค่ะ
เช่นความคิดนี้ เด็กก็เป็นครูเราได้
แสดงถึงความถ่อมตน และความ "ว่าง" ของผู้พูดค่ะ
สวัสดีค่ะคุณโอ๋-อโณ
แวะมาร่วมชื่นชม
และยินดีกับน้องนัทค่ะ^^
สวัสดีค่ะป้าโอ๋
เมื่อวานนี้คุณลุงวอญ่ามาเยี่ยมค่ะ มีต้นผักเหลียงมาฝากค่ะ
คุณป้าโอ๋ คงสบายดีนะคะ หนูคิดถึงคุณป้าค่ะ
อ.หมอ Phoenix มาเติมเต็มความคิดได้ดีจริงๆค่ะ ทำให้ย้อนนึกถึงสมัยที่อาจารย์กลับมาใหม่ๆ แล้วพี่โอ๋เคยอ่านเจอ comment อาจารย์ในเว็บบอร์ดคณะแพทย์ รู้ว่าน่าจะเป็นอาจารย์หมอใหม่ ชอบวิธีการให้ความเห็นที่ทั้งให้เกียรติและสั่งสอนน้องๆหมอที่มาบ่นเรื่องต่างๆในนั้น ตอนที่กลับมาเจอ GotoKnow ก็คิดถึงอาจารย์มากๆ เป็นเรื่องที่สุขใจมากที่สุดเรื่องหนึ่งในชีวิต ตอนที่ได้เห็นอาจารย์มาเขียนใน GotoKnow นะคะ บอกได้ว่าอาจารย์เป็น PhD อีกท่านที่พี่โอ๋ชื่นชมในการสร้างความคิด จุดประกายความคิดให้คนอื่น ขอบคุณมากค่ะที่มาเยี่ยมเยียน
มาเจอแฟนๆน้องนัทอย่าง ครูอี๊ด, คุณพี่อัยการชาวเกาะ, ครูตา ลป. แล้ว ดีใจที่ทุกท่านได้ช่วยเป็นกำลังใจให้น้องนัทมานานกว่าป้าโอ๋เยอะเลยค่ะ เสียดายที่ได้อ่านบันทึกน้องนัทหลังจากที่พบตัวจริง ไม่งั้นจะได้ให้กำลังใจตัวเป็นๆกันไปแล้วนะคะ เขียนได้ดีมีคุณค่าทุกบันทึกเลย
อ่านความเห็นอ.จารุวัจน์ شافعى แล้วเห็นด้วยครึ่งนึงนะคะ ถ้าคนพูดดีๆอ่อนอาวุโสกว่าเรานี่ เราน่าจะต้องแสดงความชื่นชม เพื่อให้กำลังใจด้วยน่าจะดีไหมคะ
คุณ นาย ศุภรักษ์ ศุภเอม คงได้ชื่นชมกับความสามารถของน้องนัทด้วยตัวเองแล้วนะคะ
พี่ ครูคิม คะ สิ่งที่พี่ทำเป็นแบบอย่างให้กับเด็กๆนั้น มีคุณค่าอย่างยิ่งเลยนะคะ ประสบการณ์ แนวคิด กลยุทธต่างๆที่พี่ใช้จนกระทั่งเป็นที่ยอมรับของผู้คนรอบตัวนี่แหละค่ะ มีคุณค่ามหาศาลสำหรับคุณครูท่านอื่นๆ ต้องขอบคุณ GotoKnow จริงๆที่ทำให้เรื่องราวของพี่ได้ขยายกว้างไปถึงคุณครูท่านอื่นๆด้วย
สังเกตได้ว่าน้องนัท รัก นับถือศรัทธาพี่มากๆ จดจำคำสั่งสอนได้แทบทุกอย่างทีเดียวนะคะ
น้อง ต้นเฟิร์น โชคดีที่มีครอบครัวน่ารัก ที่บ่มเพาะให้หนูก็เป็นเด็กน่ารักอีกคนนึงค่ะ ป้าโอ๋ไปแอบอ่านบันทึกหนูมาแล้วด้วยความชื่นชมดีใจนะคะ ฝึกเขียนอ่านไปเรื่อยๆนะคะ ป้าโอ๋จะคอยชื่นชมต่อไป
ป้าโอ๋ก็คิดถึง น้องนัท ค่ะ เสียดายที่ป้าโอ๋ไม่เคยอ่านบันทึกหนูมาก่อนที่จะได้พบกัน ไม่งั้นป้าโอ๋คงได้ขอกอดหนูแน่นๆด้วยแน่ๆเลย วันหลังพบกันอย่าลืมกอดกันนะคะ (ถึงตอนนั้นน้องนัทคงสูงเลยป้าโอ๋ไปไกลแล้วแน่เลย)