1..ใครผิด ตอน หนึ่ง
เด็กที่ครูไม่ต้องการ
เสียงไม้เรียวกระทบกันดัง ขวับ ขวับ นักเรียนที่เข้าแถวหน้าเสาธงเงียบกริบ พวกตัวเล็กๆที่เคยคุยกันจ้อกแจ้กเวลาร้องเพลงชาติ ยืนตัวแข็งเป็นตุ๊กตา
"คนอื่นอย่าเอาเยี่ยงอย่าง ถ้าขืนประพฤติจะถูกทำโทษอย่างนี้ สำหรับนายก้อน เคยห้ามเคยสอนนับครั้งไม่ถ้วน ยังไม่จำ ถ้าทำอีกต้องเอาสองคูณ 2 คูณ 3 เท่าไหร่ก้อน ครูใหญ่ตาลุกวาว จ้องที่ก้อน
"9 ครับ" "เออดี สูตรคูณประเทศไหนกันพ่อคุณ ป.3 แล้วนี่ มัวแต่ขาดโรงเรียน ตอบใหม่ซิ"
"6 ครับ" ก้อนคำนับ เดินก้มหน้ากลับไป เสียงนักเรียนพึมพำ ตัวเปี๊ยกๆ เริ่มแหย่กันอีก ใครๆพากันลงความเห็นว่า ก้อนเป็นเด็กเกเร เหลือขอ ขาดโรงเรียนบ่อย รังแกคนอื่น ด่าครูผู้หญิง ลักเป็ดลักไก่ตามหมู่บ้าน ลักสมุดดินสอเพื่อน ออกจากบ้านมาโรงเรียน เอาหนังสือซ่อนและเล่นเสียกลางทาง บางวันกลับจากโรงเรียนไม่ถึงบ้าน นอนเสียกับเพื่อน บางวันก็นอนตามกองฟาง ทำเอาครูปวดหัวไปตามๆกัน เฆี่ยนตีเท่าไหร่ ไม่มีผล พวกผู้ใหญ่ที่รู้จัก ต่างก็พยากรณ์ชะตาของก้อนไว้ว่า โตขึ้นถ้าไม่ตายโหงก็ติดคุก
ก้อนอายุได้ 11 ขวบ กำลังเรียนชั้นประถม 3 ผอมสูง ผิวดำ ที่มุมปากมีรอยแตกขาวเป็นยวง โรคขาดสารอาหาร ประวัติที่ครูเกรียง ครูประจำชั้นบันทึกไว้ ก้อนกำพร้าพ่อตั้งแต่ยังจำความได้ แม่มีผัวใหม่ ทิ้งให้ก้อนอยู่กับยาย ก้อนขาดความอบอุ่นจากแม่ มีแต่ยายที่เอาแต่ดุด่าตามแบบของคนแก่ที่จะให้เด็กทำอะไรได้ดั่งใจ ยิ่งฐานะยากจน หาเช้ากินค่ำ จึงไม่มีเวลาเอาใจใส่กับหลาน เพียงมีข้าวสารกรอกหม้อไปวันหนึ่งๆ ก็พอใจแล้ว
สิ้นเสียงระฆังหยุดพักกลางวัน เด็กๆกรูออกมาจากโรงเรียน หิ้วปิ่นโตหม้อข้าวเตรียมรับประทานอาหารกลางวัน บางคนก็ตรงเข้ามาหาแม่ค้า คนขายหวานเย็นเขย่ากระดิ่งรัวลั่น เด็กๆวิ่งเข้าล้อม
ก้อนไปยืนอยู่ห่างๆ จากเด็กเหล่านั้น ตาจับอยู่ที่วัตถุสีเขียว สีแดงที่เด็กๆกำลังกินกันอย่างลืมตัว ความหิวมันเตือนน้ำย่อย น้ำย่อยเตือนให้น้ำลายไหลออกมา เมื่อคลุกเคล้าน้ำย่อยอาหารนานๆ เขาจะยกมือขึ้นเช็ดปาก กลืนน้ำลาย ก้อนยืนเหมือนถูกสะกดปล่อยความคิดฟุ้งซ่านออกไป
เด็กพวกนั้นใส่เสื้อผ้าเนื้อดี สะอาด เพราะมีแม่ซักให้ สวมถุงเท้ารองเท้า มีหมวกกันแดด มีกระเป๋าหนังสือสวยๆ มีสตางค์ซื้อขนมกินทุกวัน บางคนยังได้ค่าจ้างมาโรงเรียน
ตอนบ่ายครูเรียกก้อนมาทำโทษอีก เพราะมีเด็กมาฟ้องว่าก้อนขโมยส้มในสวนหลังโรงเรียนกิน "ตอนหยุดพัก เธอไปขโมยส้มเขาใช่มั้ย" ครูเวรตั้งตำถาม "ครับ" ก้อนตอบ
" กี่ลูก" "2 ลูก ครับ" "ครูเคยบอกกี่ครั้งแล้ว ไม่ให้ขโมยคนอื่นจำได้ไหม" "จำได้ครับ "
"แล้วทำไมทำอีก" เงียบก้อนไม่ตอบไม่มีคำแก้ตัว ก้มหน้านิ่ง ในที่สุดก็โดนไม้เรียวเพื่อไม่ให้คนอื่นเอาอย่าง
เช้าวันรุ่งขึ้นพ่อเด็กชายสมศักดิ์ นักเรียนชั้นเดียวกับก้อนมาหาครูใหญ่ "ครูช่วยจัดการให้ที ไอ้ก้อนมันต่อยลูกผมเสียหน้าตาบวม ดูซีครับ"ผู้เป็นพ่อฟ้องครูใหญ่ชี้ให้ดูหน้าลูก มีรอยเขียวที่ขอบตา
"ครับ เดี๋ยวผมจัดการให้" ครูใหญ่รับปากพ่อของสมศักดิ์ด้วยความเกรงใจ เพราะเป็นพ่อค้าใหญ่ รวย เคยออกเงินสร้างโรงเรียนตั้งค่อนหลัง ซ้ำมีลูกชายคนเดียว
ท่านผู้อ่านทุกท่านครับ เรื่องนี้มีคติสอนใจ สำหรับคนเป็นครูนะครับ
โปรดติมตามตอนต่อไป ตอนสองครับ
เด็กก็เหมือนผ้าขาว ที่รอคอยคุณครูมาแต่งแต้มสี คุณครูจะแต่งแต้มอย่างไรกัน
บาย บาย พบกันในบทต่อไปนะครับ
ความเห็น (4)
ถ้าเด็กชายก้อน เป็นลูกศิษย์ครู ป.1 จะไม่เกิดปัญหานี้ค่ะ
เด็กที่โรงเรียนมีอาหารกลางวัน 100 % และครูจะรู้สาเหตุ
ของปัญหา..เยี่ยมบ้านค่ะ..ขัอมูลเยี่ยมบ้าน
เรียน ครู ป. ๑
ท่านเป็นคนแรกเลย ที่เข้ามา gotoknow รัตน2500 ขอขอบคุณในความเห็นของท่าน ถ้าทุกโรงเรียนมีครูอย่างท่าน เด็กไทยคงเป็นเด็กที่สมบูรณ์ และมีคุณภาพ จะมีครูสักเท่าไหร ที่มีความจริงใจ ที่จะสนใจ และศึกษาเด็กเป็นรายกรณีอย่างจริงจัง เด็กมึน เด็กดื้อ เด็กซน เด็กแข็งกระด้าง ถ้าครูเราศึกษาจากสาเหตุและต้นตอจริง ๆ คงจะเข้าใจในเด็กเหล่านี้ และสามารถที่จะแก้ปัญหาของเด็กเหล่านี้ได้
อยากให้ครู ป. ๑ ลองศึกษาดู และนำผลการแก้ปัญหาเด็กมาเล่าสู่ฟังด้วย และให้ครู และผู้ปกครองของนักเรียนเข้าใจด้วย
ด้วยความนับถือ ครูผู้มีอุดมการณ์
น่าสงสารเด็กนะคะ ทุกวันนี้คงมีปรากฏการณ์ ที่นำเหตุผลทั้งหลาย มาแก้ปัญหาเด็ก ที่มีปัญหากันแล้วนะคะ ผอ. สู้ สู้ นะคะ
ตามพี่ครู ป.1 ไปเยี่ยมบ้านเด็กค่ะ...ความจริงหากสอบถามสาเหตุแห่งความเป็นมาเป็นไปของเด็กก่อนลงโทษ ก็น่าจะดีกว่านะคะ...ครูใหญ่ใจร้ายยยยย...อย่างนี้ต้องจับครูใหญ่ไปเรียนจิตวิทยาด้วยกันค่ะ...จะได้เข้าใจเด็กมากว่านี้ อิ อิ อิ...ตอนต่อไปค่ะตอนต่อไป...ยังเล่าไม่จบไม่อยากตัดสินใครผิดใครถูกค่ะ...โปรดติดตามตอนต่อไป