๒๒.กำลังใจ


            ช่วงเวลา ๖ ปี ที่ผมได้รับแต่งตั้งเป็นกำลังพลของกองอำนวยการรักษาความมั่นคงภายใน จังหวัดกำแพงเพชร(กอ.รมน.จว.ก.พ.) ที่ต้องไปปฏิบัติงานพัฒนาและบริการ อยู่ในหมู่บ้านไม่น้อยกว่าหมู่บ้านละ ๑๐ วันในเขตพื้นที่ยากจน/ถิ่นทุรกันดารและเขตพื้นที่ชาวไทยภูเขา  ทุกหมู่บ้าน ตามที่จังหวัดกำหนด

                อำเภอพรานกระต่าย เป็น ๑ ใน ๑๐ ของอำเภอทั้งหมด ที่อยู่ในเขตแห้งแล้ง ดินเลว ขาดระบบชลประทาน มีจำนวนหมู่บ้านและประชากรยากจนมากที่สุดของจังหวัด ราษฎรส่วนใหญ่ประกอบอาชีพการเกษตรโดยอาศัยน้ำฝน ผลผลิตจากการทำนาปีในขณะนั้น เฉลี่ย ๓๕ ถัง หรือ ๓๕๐ กิโลกรัมต่อไร่  ส่งผลให้ราษฎร(๑) มีข้าวไม่พอกินตลอดปี  ในฤดูแล้ง จะพบการ(๒)อพยพแรงงานเข้าสู่เมืองเพื่อหางานทำ เกือบหมดทั้งหมู่บ้าน จะเหลือไว้แต่คนชราและเด็กๆ เฝ้าบ้าน

                ผมได้เห็นและสัมผัสอย่างใกล้ชิดถึงการทำงานของคุณสนอง ขวัญคำ คุณรัตติยา ขวัญคำ คุณประสิทธิ อุทธา คุณวิฑูรณ์ ปัญญามณีศร  คุณประทุมวัน บัวเผียน คุณเสนาะ ยิ้มสบาย ฯ เกษตรหนุ่มสาวที่รับผิดชอบตำบล ซึ่งมุ่งมั่นจะพัฒนาความเป็นอยู่ของเกษตรกร โดยเฉพาะการยกระดับผลผลิตข้าวให้สูงขึ้นจากเดิม เพื่อแก้ไขวิกฤตข้าวไม่พอกินให้กับชาวบ้าน  โดยเริ่มต้นจาก การให้ชาวบ้านหันมาใช้ข้าวพันธุ์ดี ที่ให้ผลผลิตสูง ปลูกแทนพันธุ์ดั้งเดิมที่ใช้อยู่ให้ทั่วถึง  ซึ่งเป็นการลงทุนที่ถูกที่สุด ทั้งนี้ เมล็ดพันธุ์ข้าวได้ขอรับการสนับสนุนจากกรมส่งเสริมการเกษตร ให้มาจัดทำแปลงขยายพันธุ์ในแต่ละหมู่บ้านๆละ ๕-๑๐ ไร่ ภายใต้โครงการข้าวนาน้ำในเขตชนบทยากจน

                ฟังดู..เหมือนของง่ายๆ แต่ เอาเข้าจริง มันไม่ง่ายอย่างที่คิด  ผมเห็นเจ้าหน้าที่หนุ่มสาวเหล่านี้ เริ่มต้นจากการหาผู้อาสาทำแปลงขยายพันธุ์ข้าว ซึ่งไม่ใช่การทำนาธรรมดาโดยทั่วไป เพราะข้าวเปลือกที่ได้ จะต้องนำเอาใช้เป็นพันธุ์ปลูกในปีถัดไป  จึงจำเป็นจะต้องคัดทั้งคน ทั้งพื้นที่ในแต่หมู่บ้านให้ดีที่สุด ควบคู่ไปกับการจับผู้ทำแปลงพันธุ์ มาฝึก มารมให้ความรู้ และต้องคอยติดตามการเจริญเติบโตของข้าว การกำจัดพันธุ์ปน การกำจัดวัชพืชทุกระยะอย่างต่อเนื่อง  จนกว่าจะเก็บเกี่ยวได้  พร้อมๆกับการให้ชาวบ้านเลือกกรรมการ เป็นตัวแทนในการติดตามประเมินผล การกำหนดกฎกติกามารยาทให้ยืมในแต่ละหมู่บ้านด้วย

                เมื่อเก็บเกี่ยวผลผลิต ก็จะนำเมล็ดพันธุ์ข้าวที่ผลิตได้ในแต่ละหมู่บ้าน ให้ชาวบ้านยืมไปปลูก โดยคิดดอกเบี้ยตามมติที่ประชุมของหมู่บ้านนั้นๆ กำหนด   ในปีถัดไป เมื่อได้ข้าวมาคืน แปลงใด ถ้าพอทำเป็นพันธุ์ได้ ก็ใช้ทำพันธุ์ต่อ ถ้าใช้ทำพันธุ์ไม่ได้  ก็นำเข้าเป็นกองทุนข้าว ให้ยืมไปบริโภค สำหรับผู้ที่ยังปลูกข้าวไม่พอกินทั้งปี

                สิ่งที่เล่ามาย่อๆ ข้างต้น ส่งผลให้สามารถ(๑)ผลิตเมล็ดพันธุ์ข้าวไว้ใช้เองในพื้นที่ โดยชาวบ้านไม่ต้องซื้อทั้งอำเภอ  ไม่น้อยกว่าปีละ ๔๐ ตัน ผลผลิตเฉลี่ยจากที่เคยได้ ๓๕๐ กิโลกรัมต่อไร่ หลังจากดำเนินการไปได้ ๓ ปี สามารถ(๒)ยกระดับผลผลิตเฉลี่ยข้าวของอำเภอ ได้ถึง ๕๐๐ กิโลกรัมต่อไร่  ในขณะที่ปัจจุบันนี้ ผลผลิตเฉลี่ยข้าวนาปีของอำเภอพรานกระต่าย อยู่ที่ ๖๑๓ กิโลกรัมต่อไร่ ที่สำคัญ สามารถ(๓)ลดปัญหาการขาดแคลนข้าวไม่พอกิน  เกือบทุกครัวเรือนของอำเภอพรานกระต่าย  พอในฤดูแล้งเจ้าพนักงานเคหกิจเกษตรแต่ละอำเภอ ก็ส่งเสริมให้ราษฎร นำฟางมาเพาะเห็ด พร้อมๆกับการฝึกฝนให้แม่บ้านเกษตรกร เรียนรู้เรื่องการแปรรูปผลผลิตชนิดอื่นๆที่มีในหมู่บ้าน เพื่อเพิ่มมูลค่าผลผลิตและสร้างรายได้ให้เกิดในพื้นที่(๔)  ช่วยลดการอพยพแรงงานเข้าสู่เมืองอีกด้วย   ซึ่งการดำเนินงานลักษณะเช่นนี้  มีในทุกอำเภอ  ไม่ว่าจะเป็นคุณมาณพ จันต๊ะโมกข์ อำเภอคลองลาน คุณสาธิต อินทรทัศน์ คุณรณชัย ไชยยะ คุณสุรศักดิ์ เข็มทิศ คุณชัชพล วงศ์แก้ว อำเภอขาณุวรลักษบุรี/บึงสามัคคี  คุณสุรชัย วงศ์ปัญญา อำเภอลานกระบือซึ่งปัจจุบันย้ายไปแล้ว  คุณรังสรรค์ เลิศสูงเนิน อำเภอไทรงาม  คุณปรารภ คันธวัน คุณรัตน์ทอง สงพลูอำเภอทรายทองวัฒนา คุณเชาวลิต ครุฑอินทร์ อำเภอเมือง  ฯลฯเป็นต้น  แต่ที่นำเอาอำเภอพรานกระต่าย มาเล่า มาบันทึกไว้ ก็เนื่องจาก ..เป็นอำเภอที่มีจำนวนหมู่บ้านยากจนมากที่สุดของจังหวัดและเป็นพื้นที่แห้งแล้งดินเลว ขาดระบบชลประทาน การพัฒนาปรับปรุงยากยิ่งกว่าอำเภออื่นๆ..มากมายนัก.

                และขณะนี้ เดี๋ยวนี้  เป็นที่น่ายินดีว่า...อำเภอพรานกระต่าย ไม่มีหมู่บ้านยากจนและขาดแคลนข้าวบริโภคในระดับหมู่บ้านแล้ว ยืนยันได้จากข้อมูลของกรมพัฒนาชุมชน ปี ๒๕๕๑....แต่ในขณะเดียวกัน  ผมก็ยังเห็น..เจ้าหน้าที่เหล่านั้น   ยัง ..นุ่งยีน ใส่เสื้อยืด รองเท้ายาง สะพายย่าม เหมือนวัยหนุ่มสาว ทั้งๆที่มีอายุมากขึ้น   ภายในย่ามจะมีสมุดบันทึกการนัดหมายกับชาวบ้านในเรื่องการจัดเวทีแลกเปลี่ยนเรียนรู้ ..และบางทีก็มี ยกร่างโครงการเพื่อเสนอขอรับการสนับสนุนงบประมาณหรือเครื่องมือจากองค์กรท้องถิ่นหรือจากนักการเมือง มาให้ชาวบ้าน

                ผมเคยพูดหยอกกับพวกเขาในฐานะเพื่อนพ้องน้องพี่ว่า..กาลเวลาและค่านิยมทางสังคมมันเปลี่ยนไปจากเดิมมาก..เราน่าจะทำตัวตามกระแสไป. ..สมุดในย่าม น่าจะเปลี่ยนจากวันนัดหมายเกษตรกร..มาเป็นบันทึกวันเกิดของผู้หลักผู้ใหญ่  ผู้ปกครองหรือนักการเมือง...เลิกการขอสนับสนุนโครงการฯให้กับชาวบ้าน..หันมาหาของฝากหรือเตรียมกระเช้าไปมอบผู้ปกครองหรือนักการเมืองในโอกาสอันควรอย่างสม่ำเสมอ ... เลิกจากนุ่งยีน ใส่เสื้อยืด รองเท้ายาง ออกไปหาชาวบ้าน ที่มีแต่แสงแดดแผดเผา.. แล้วลองหันมาผูกไทด์ ใส่สูท ใส่รองเท้าหนังขัดเงา..เข้าหานักการเมืองหรือผู้หลักผู้ใหญ่ที่มีแอร์เย็นฉ่ำดูบ้าง..เผื่อว่าจะได้พบทางเลือกใหม่เพิ่มขึ้น กว่าการก้มหน้าก้มตา ลุยแต่งานอย่างเดียว ..ซึ่งน่าจะมีโอกาสก้าวหน้า กว่าที่เห็นและเป็นอยู่ กว่าในปัจจุบันนี้ก็ได้..

                แต่จะพูด จะบอกอย่างไร ก็ไม่มีผล...เพราะเขาเหล่านั้น..มีอุดมการณ์ มีศักดิ์ศรี  ที่คนบางคนบอกว่า มันกินไม่ได้นั่นแหละ......

                ผมจึงอดภาคภูมิใจในตัวเขาเหล่านั้นไม่ได้จริงๆ และที่ต้องนำมาบันทึกไว้ในGotoknow นี้  ขอเรียนว่า.. ผมไม่ได้เกี่ยวข้องและมีผลประโยชน์ใดๆ กับเจ้าหน้าที่ที่อ้างถึง ไม่ว่าจะกรณีใดๆทั้งสิ้น แต่เป็นเพราะ..ผมเห็นชาวบ้านชาวช่องเขาเปลี่ยนแปลง ดีขึ้นไปกว่าเดิมมาก..แต่เขาเหล่านั้น ผมยังเห็นหน้าดำคร่ำเครียดอยู่กับชาวบ้านอย่างเป็นสุขบ้าง ทุกข์บ้าง ในตำแหน่งหน้าที่การงานเดิมๆ  จะมีการเปลี่ยนแปลงจากเดิมบ้าง ก็คือ....ความรู้ ประสบการณ์/อุดมการณ์ที่กล้าแกร่ง ความสุขุมนุ่มลึกขึ้น การดำรงตนอยู่อย่างพอเพียง พร้อมๆ กับ...

 รอยตีนกา ที่ปรากฏบนใบหน้า ควบคู่กับผิวกายที่คล้ำจากแสงแดดแผดเผา เริ่มเหี่ยวย่นมากขึ้น..

              จึงบันทึกไว้...เพื่อแลกเปลี่ยนเรียนรู้และเป็นกำลังใจให้กับบุคคลที่ปิดทองอยู่หลังพระ..เหล่านั้นทุกๆ คน.ได้มีกำลังใจ ที่จะช่วยพัฒนา/เสริมสร้างให้มวลกระดูกสันหลังชาติ ได้แข็งแกร่ง มั่นคงยิ่งขึ้นมากกว่านี้... แล้ว กัลยาณมิตรGotoknow ล่ะ.. จะร่วมให้กำลังใจเขาเหล่านั้นกับผม.ด้วยไหม

                                                                    สามสัก

                                                              ๗ ต.ค.๒๕๕๒

   

  

คำสำคัญ (Tags): #การเกษตร
หมายเลขบันทึก: 303938เขียนเมื่อ 7 ตุลาคม 2009 17:54 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 21:40 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (80)
  • สวัสดีค่ะ คุณสามสัก
  • แวะมาอ่านบันทึก และร่วมเป็นกำลังใจให้กับบุคคลที่ปิดทองอยู่หลังพระ..เหล่านั้นทุกๆ คน กัลยาณมิตร Gotoknow  ร่วมให้กำลังใจเขาเหล่านั้น..
  • ขอบคุณคุณสามสักที่นำเรื่องราวมาถ่ายทอดให้สังคมได้ร่วมรับรู้

ขอเป็นกำลังใจและชื่นชมด้วยใจจริง

นับถือในอุดมการณ์ของทุกท่าน

ขอให้ทุกท่านจงมีความสุข

ท่านบรรลุถึงธรรมแล้ว ...นับถือ นับถือ

สวัสดีค่ะคุณสามสัก

  • คือว่าหลังพระไม่มีที่ให้ปิดทองแล้วอะค่ะ
  • ฮาๆ เอิ้กๆ

มาร่วมเป็นกำลังใจให้ผู้ทำดีทุกคนค่ะ...ทั้งผู้ที่ปิดทองหลังพระและผู้ที่ปิดทองด้านข้าง ๆ พระ...ชื่นชมยินดีกับผู้คนอำเภอพรานกระต่ายค่ะ...ยืนด้วยลำแข้งตน อยู่ด้วยอุดมการณ์ที่แกร่งกล้า...เลยพาหลานมาชื่นชมคนดีค่ะ

 ท่านเหล่านี้ เปรียบประดุจเพชรน้ำหนึ่งของวงการเกษตรเพื่อชุมชนนะคะ

นุ่งยีน ใส่เสื้อยืด รองเท้ายาง สะพายย่าม รสนิยมป้าเหมียวเลยล่ะคะ...เป็นกำลังใจให้คนบันทึกดีกว่าดูจะเครียดนะคะ...อิอิ

นำกำลังใจมาให้ครับ สู้ๆๆๆ

  • ขอชื่นชมความง่ายงามของคณะทำงานผู้มุ่งมั่นอุทิศตน
    เพื่อผลประโยชน์ของประชาชน
  • ผิวที่เพิ่มรอยหม่น  รอยตีนกาที่จารจารึกกลับประทับมั่น
    ความดีงามไว้ในหัวใจผู้พบเห็น   ดีกว่าผิวขาว  ใหหน้าเปล่งปลั่ง
    แล้วก็รอวันตาย...โดยไม่ทิ้งอะไรให้แผ่นดิน...
  • ขอบพระคุณบันทึกอันงดงามจากหัวใจคนเขียนที่เปี่ยมล้น
    ด้วยมุมมองชีวิตที่่ละเอียดลึกซึ้ง...
  • ขอเป็นกำลังใจให้คนทำงานทุกคนค่ะ

มาเยี่ยม มาให้กำลังใจ

สู้ต่อไปค่ะ

ปัญหาปากท้องของชาวบ้านในท้องถิ่น  คือปัญหาอมตะ  แก้ไขได้แต่คงไม่ถาวร มันขึ้นอยู่กับพลังใจของเจ้าหน้าที่ที่รับผิดชอบและชาวบ้านว่าจะสู้แค่ไหน  มาให้กำลังใจครับ 

 

สวัสดีค่ะ

  • มาช่วยปรบมือให้กับคนทำงานเพื่องาน
  • ปิดทองหลังพระ...ค่ะ
  • ให้กำลังใจเสมอ

ชื่นชม ศรัทธา เชื่อมั่น เป็นกำลังใจให้

คนทำงานเพื่อชุมชน ประชาไทย ทุกท่านค่ะ

ขอบคุณท่านสามสักนะคะ เจตนาดีสูงค่ากว่าคำคน

สวัสดีค่ะ พี่สามสัก

พอลล่ามาช้าไปไหม อิอิ

ทำดีได้ดี ทำด้วยหัวใจ ชื่นชมค่ะ

นักพัฒนาที่มีจิตวิญญาน เสียสละและทุ่มเท กลายเป็นต้นแบบที่รัฐนำมาตราเป็นกฎหมายแล้วนำกล้บมาให้ชาวบ้านใช้ก็มีเยอะเหมือนกันครับ....

  • ขอขอบพระคุณ กัลยาณมิตร ที่กรุณามาให้กำลังใจ ครับ

         (๑) คุณบุษรา P     (๒) คุณมณีวรรณ P

         (๓) คุณชาดา  P    (๔) อาจารย์Vij P และหลานน่ารักจัง

  • ขอขอบพระคุณมวลมิตรดังต่อไปนี้ ที่กรุณามาให้กำลังใจ ..เขาเหล่านั้น

          (๕) คุณนงนาท P     (๖) ป้าเหมียว P

          (๗) คุณเบดูอินP      (๘) อ.ธรรมทิพย์ P

คุณลีลาวดีครับP

  • ผมว่าตั้งสติและค่อยๆคิดค่อยทำ
  • หาจะเห็นทางออกน๊ะครับ
  • แต่ถ้าเหนื่อยนัก ..หยุดพักชั่วคราว แล้วมาใหม่
  • จะคอยการกลับมา ครับ
  • ขอขอบพระคุณ

           (๙)P           (๑๐) ป้าเหมียว ที่แวะมาทักทายอีก  P

           (๑๑) ผอ.ก้ามกุ้ง P    (๑๒) คุณ ครูคิม P 

         และดีใจครับ ที่กรุณามาให้กำลังใจ เขาเหล่านั้น...

  • ขอบคุณ คุณปู P    น้องพอลล่า น้องสาวใจดี ร่าเริงP

                   คุณหนุ่มเอมP เจ้าของเกมแสนปริศนาน่าเล่น

                            และคุณครูตุ๊กแก. P   ยิ้มสยาม

  • ที่ทุกๆท่าน  มาให้กำลังใจ เขาเหล่านั้น

              มาชมและมาเชียร์ครับ

 

 

 

อยากไปเรียนรู้ถึงในพื้นที่เลยครับ

เรื่องนี้ควรหาความรู้ออกมาว่าทำได้อย่างไร

มีปัจจัยอะไรที่หนุนเสริมบ้าง

ผมคิดว่าบางปัจจัยเงื่อนไขเราสามารถสร้างขึ้นเพื่อหาทางออกให้กับคนจนในชนบทได้

แต่อย่างว่าครับ งานประณีตแบบนี้ทั้งราชการและการเมืองไม่ค่อยจะสนใจ

สนใจแต่งานปักป้าย ถ่ายรูป ซะส่วนใหญ่

เฮ้อ...เมืองไทย

การให้กำลังใจ นี่ เป็น เคล็ดวิชา เพื่อการพัฒนา เลย ครับ

  • ขอบพระคุณท่านรองฯ  Pครับที่กรุณามาให้กำลังใจ
  • พร้อมช่อดอกไม้ช่อใหญ่
  • เชื่อว่า เขาเหล่านั้น จะมีกำลังใจเพิ่มขึ้นครับ
  • ขอขอบคุณ คุณหนานเกียรติ Pมากครับ
  • ที่กรุณาแวะมาให้กำลังใจและคอมเมนท์เพิ่มเติมบันทึกนี้

มาให้กำลังใจพี่สามสัก

และหิวข้าวแล้วค่ะ

  • ขอขอบพระคุณท่านอาจารย์จิตเจริญ P แห่ง ม.ขอนแก่น มากครับ
  • ที่กรุณามอบช่อดอกไม้และกำลังใจ มาให้มวลหมู่นักพัฒนาชาวกำแพงเพชรเหล่านั้น
  • ดีใจครับ ที่น้องสุดสายป่าน แวะมาให้กำลังใจ
  • ขอบคุณมากครับ
  • ตามมาชื่นชม
  • กำลังอยากปลูกข้าวอยู่พอดี
  • ขอดูพันธุ์ก่อนนะครับ
  • งานเข้าเยอะจัง.น๊อ ท่าน ดร.
  • ไปพนมทวนคงสนุกน๊ะครับ
  • ผมคิดว่า ผมบ้านนอกคนเดียวน๊ะเนียะ
  • ท่าน ดร.ก็มีบ้านอยู่นอก...กทม.เหมือนกัน ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

 ขอบคุณที่แวะมาให้กำลังใจโครงการนี้ค่ะ

  • ขอบคุณ คุณพี่นงนาทP ครับ

สวัสดีค่ะ เอกดอกไม้มาฝากค่ะ

 

" รอยตีนกา ที่ปรากฏบนใบหน้า ควบคู่กับผิวกายที่คล้ำจากแสงแดดแผดเผา เริ่มเหี่ยวย่นมากขึ้น.." รอยบาทากาก็เหมือนร่องรอยประสบการณ์ชีวิตที่ผ่านมา แต่น่าแปลกที่บางคนพยายามทำ botox ลบรอยบาทากาออกจากใบหน้า...หารู้ไม่ว่า ร่องรอยนี้แหล่ะ บ่งบอกถึงคุณค่าของประสบการณ์ความรู้ที่ได้สั่งสมมา....

ขอเป็นกำลังใจให้กับนักพัฒนาทุกท่านและเจ้าของบันทึกที่เผยแผ่ความดีค่ะ

ปล. คุณสามสักเริ่มสะสมรอยบาทากาไว้บ้างหรือยังคะ?

  • ขอขอบพระคุณคุณพี่แดง Pมากครับ
  • ที่กรุณาแวะมาทักทายและ
  • เอาดอกแคทฯ สีโปรดมาฝาก
  • ชอบมากครับ
  • ขอบคุณคุณดาวBlue star Pมากน๊ะครับ
  • ที่กรุณามาให้กำลังใจและเม้นท์สิ่งดีๆ เพิ่มสีสันให้บันทึกนี้
  • สำหรับรอยบาทากานั้น พออายุย่างเข้า๓๐ ก็มักมีกามาบินป้วนเปี้ยนแล้วครับ

ยิ่งถ้าข้าม ๓๐ ก็จะยิ่งชัดขึ้นแน่นอน...โอ้.สังขาร.ไม่เที่ยงหนอ

  • ยิ่งเลยไปมาก

สวัสดีค่ะ

 เป็นกำลังใจให้ทุกท่านค่ะ

  • ขอบคุณคุณพี่ฐิตินันท์ P แทนเพื่อนพ้องน้องพี่ทั้งหลายด้วยครับ
  • ที่กรุณาแวะมาให้กำลังใจ

สวัสดีค่ะสามสัก

*** เป็นบันทึกที่น่าประทับใจในความกล้าหาญ จริงใจและตรงไปตรงมาที่สุด

*** ดิฉันติดตามการทำงานของบุคลากรการเกษตรของอำเภอพรานกระต่ายท่านหนึ่ง ...เขาดูเข้มแข็งในการช่วยชาวบ้านมากและดิฉันก็มองเห็นการเปลี่นแปลงของชาวบ้านตามบันทึกจริงๆ

***ขอให้ทุกท่านที่มีเพียง ความรู้ ประสบการณ์/อุดมการณ์ที่กล้าแกร่ง ความสุขุมนุ่มและ การดำรงตนอยู่อย่างพอเพียง ....จงภูมิใจ...สิ่งศักดืสิทธิ์จะช่วยคุ้มครองแน่นอน...แต่การดูแลรักษาคนดี....เชิดชูคนที่เสียสละ...จากระบบ......เป็นความหวังที่ลางเลือน........คุณสามสักน่าเขียนหนังสือจากข้อมูลเหล่านี้นะคะ...มีคนรออ่านเยอะแน่...ขอบคุณค่ะ

  • ขอบพระคุณท่านอาจารย์กิติยา P(๒๗) มากจริงๆ
  • ที่ท่านกรุณาเม้นท์เพิ่มเติมและคอยให้กำลังใจ
  • ตลอดจนได้ติดตามผลการทำงานเจ้าหน้าที่มาโดยตลอด
  • ส่วนการเขียนหนังสือจากข้อมูล...ผมจะพยายามทำตามข้อเสนอของท่านอาจารย์ ครับ

เรียน คุณสามสัก

เสื้อยืด กางเกงยินส์ รองเท้ายาง ย่างกายไปขับไล่ความยากจน

ชื่นชมที่ท่านให้กำลังใจคนทำงานในท้องที่ เอาไว้พบกับนักการเมืองจึงใส่สูท

ระวังจะถูกโจรใส่สูทปล้นเอาละ แทนที่จะขอได้ ถูกโกหกหน้าตาเฉยซะนี่

เรียนท่าน ผอ.พรชัย P ครับ

  • ดีใจและขอบพระคุณท่านมากครับ
  • ที่กรุณาแวะมาให้กำลังใจ..พวกเขาเหล่านั้น
  • ขอบคุณท่าน ที่กรุณาเม้นท์เพิ่มเติมเป็นสีสันกับบันทึกนี้

นำกำลังใจมาฝากอีกครับ

  • ขอขอบคุณ คุณเบดูอินP อีกครั้งเช่นเดียวกันครับ

สวัสดีครับ สามสัก

  • ขอแสดงความยินด้วยครับ
  • ดีใจที่ทางราชการให้ความสำคัญ
  • กับคนเดินดินกินข้างแกง
  • กำแพงเพชรเป็นจังหวัดที่มีพระคุณกับผม
  • แบบที่จะต้องรำลึกถึงตลอดไป
  • ประมาณปี 2513 ผมได้ไปฝึกสอน
  • กินนอนที่บ้านพักของโรงเรียนวัชรราษฎร์วิทยาลัย(ประจำจังหวัดชาย)
  • ตอนเย็นไปเล่นฟุตบอลหน้าศาลากลาง
  • อยู่ติดกับพิพิธภัณฑ์ ทราบว่าตอนหลังเปลี่ยนไปเป็นสหศึกษา
  • เป็นเกรด A ตัวเดียวในใบแสดงผลการเรียน
  • สมัยนั้น 15 หน่วยการเรียน จึงเป็นความประทับใจไม่รู้ลืม
  • ดีใจมากที่ได้ท่านเป็นกัลยามิตร
  • ขอบพระคุณอย่างยิ่งครับ

คุณสามสัก ป้าสุเชื่อที่คุณพูดมาออกจากใจจริงๆเพราะคุณชอบการช่วยเหลือชาวบ้านที่มาจากใจ จากแรงที่เข้าไปเยี่ยมสอดส่องถึงความทุกข์ยากลำบากจากชาวบ้านแบบบุกตลุยค้นหาความจริง  แล้วนำมาพัฒนาแก้ไข ท้องถิ่นตน 

ถ้าหากว่าชุมชนไหน มีคนเอาใจใส่ชาวบ้านท้องถิ่นในชุมชน ในการแก้ปัญหา โดยค้นหาจากความจริง มันก็จะแก้ปัญหาได้ถูกจุด และเหมาะสมกับความต้องการที่แท้จริงของชาวบ้าน  มันย่อมได้ประโยชน์แท้จริง  งบมาถึงก็บริหารได้ถูกจุด เพราะสำรวจมาแล้ว

ช่างเป็นบุญ  ว่าเป็นบุญเลยนะ ชาวบ้านอำเภอพรายกระต่าย ให้พ้นจากปัญหาความยากจน อดอยาก  ระเหเร่ร่อนออกจากพื้นที่ เพื่อไปทำงานหาเงินที่อื่น กลับมาดูแลและช่วยกันพัฒนาท้องที่ตน ขอเป็นกำลังใจ ให้คนที่เอ่ยชื่อมาทั้งหมด อย่าท้อถอยนะคะ

ขอบคุณที่เข้าไปเยี่ยมป้า ที่บล็อค ฮาพระพยอมเรื่อง มารยาทในการฟังคะ

สวัสดีค่ะ

มาอ่านหลายรอบแต่ยังไม่มีเวลาแสดงความเห็น

มาร่วมชื่นชมและส่งกำลังใจค่ะ

ทุกท่านทำดีเพื่อดี โดยแท้จริง

ขอบคุณบันทึกดีๆบันทึกนี้ ที่นำคนดีมาให้เรารู้จัก และจารึกความดี ให้คนที่ไม่หวังยศและสรรเสริญปลอม

แต่ทุกท่านได้รับการยอมรับโดยแท้จริงแล้ว วันนี้ ที่ G2K

สวัสดีค่ะท่านสามสัก..งานยุ่งจริงๆ..ช่วงนี้ทำคะแนนนักเรียนแม้ปิดเทอมก็ยังทำงานอยู่ค่ะ..มาติดตามสาระดีๆขอชื่นชมกับผู้ที่เสียสละกับชนบทอย่างแท้จริงเป็นกำลังใจให้ค่ะ...

ขอชื่นชมคนดีที่ทำงานเบื้องหลังด้วยคนครับ...

  • เรียนท่าน ผอประจักษ์ฯ P
  • ขอขอบพระคุณท่านมากครับ ที่กรุณาแวะมาเยี่ยมเยียน
  • เดี๋ยวนี้ชื่อโรงเรียนกำแพงเพชร พิทยาคม ครับ
  • ขอขอบพระคุณป้าสุP มากครับ
  • ที่กรุณามาให้กำลังใจ..เขาเหล่านั้น
  • ผมชอบ ที่ป้านำธรรมะสนุกๆ มาแลกเปลี่ยนเรียนรู้ ครับ
  • ผมจะไปติดตามอีกครับ
  • ขอขอบพระคุณ หมอนก P
  • ที่กรุณาแวะมาทักทายและ
  • ให้กำลังใจ..เขาเหล่านั้นครับ
  • คิดถึงอาจารย์ครับ
  • อุตส่าห์แวะมาเยี่ยม ทั้งที่..
  • ช่วงนี้ ครูบาอาจารย์จะมีงานเข้ามาก
  • ขอขอบพระคุณจริงๆ

แหะ ๆๆ พี่สามสัก

มาอีกก็ได้ค่ะ อิอิ

รู้นะเดี๋ยวพี่ก็ไปเยี่ยมพอลล่าใช่ไหมคะ อิอิ

  • ขอบพระคุณ   P Mr.Direct มากครับ
  • ที่กรุณามาให้กำลังใจ
  • รู้ใจจริงๆ P น้องสาวเรา
  • ซึ้งใจในการทำงานเพื่อชุมชนมากค่ะ การมีคนดีทำงานด้วยความมุ่งมั่นเช่นนี้กระจายไปทั่วทุกประเทศ คงไม่มีชาวนาที่ยากจนอีกต่อไปนะคะ
  •  จริง ๆ แล้ว อยากให้ยกระดับจากคำว่ายากจน เป็นพออยู่พอกินได้แล้ว แต่ตัวชี้วัดการพออยู่พอกิน ก็คงต้องลดหนี้ครัวเรือนให้น้อยลง ...
  • เป็นกำลังใจให้คนไทย ไม่ยากจนค่ะ ขอให้ชาวนามีแปลงนาของตนเองและปลูกข้าวทานเอง พออยู่พอกินทุกท่านค่ะ
  • ติดตามอาจารย์ศิลา..ดูเหมือนมีงานเข้ามาก(เห็นรูปถ่ายของคุณเอกและ..ครับ)
  • ขอบพระคุณครับที่เม้นท์เพิ่มเติมไว้กับบันทึกนี้
  • ขอขอบพระคุณสำหรับกำลังใจที่ให้กับ..เขาเหล่านั้นครับ
  • เดินทางบ่อยๆ รักษาสุขภาพด้วยน๊ะครับ

สวัสดีค่ะ

แวะมาส่งกำลังใจและชื่นชมผู้ที่ทำงานเพื่อมวลชนค่ะ

(^___^)

จิตใจของคนเหล่านี้ยิ่งใหญ่และงดงามค่ะ...

แวะมาเยี่ยมพี่สามสักครับ

วันนี้เพิ่งได้รับหนังสือจากพี่สิงห์ป่าสัก สุดยอดเลยครับ

ปลายเดือนนี้จะไปตาก อยากชวนไปนั่งจิบกาแฟที่ดอยมูเซอด้วยจัง...

(แหะ แหะ เหล้าข้าวโพด ก็มีนะครับ...)

  • ขอขอบคุณ คุณคนไม่มีรากP
  • ที่กรุณาเมนท์ให้กำลังใจ
  • ขอบคุณจริงๆ ครับ
  • ขอขอบคุณPหนานเกียรติครับ
  • ที่กรุณาแวะมาเยี่ยมเยียน
  • ต้องขออภัยจริงๆ ครับ ช่วงตั้งแต่ ๒๔ ตค-๓ พย.ไม่ว่างจริงๆ
  • ขอบคุณมากน๊ะครับที่ชวน

พี่ท่าน "สามสัก" ไม่ได้ update ข้อมูลเลยนะค่ะ...กำลังรออ่านด้วยใจจดจ่อ...งานหนักหรือไร...พักผ่อบ้างนะเจ้าคะพี่ท่าน...วันนี้ Vij นอนมากไปหน่อย เลยปวดคอ...ไม่ทราบว่าท่านพี่ "สามสัก" ปวดคอเหมือน Vij หรือเปล่า แต่น่าจะปวดนะ เพราะเราคนคอเดียวกัน

ดูแลสุขภาพนะคะ...มาเป็นกำลังใจให้...ในบันทึกแห่งกำลังใจค่ะพี่ท่าน

  • แหม..ท่านอาจารย์Vij
  • ที่หายๆไป ก็เพราะคนคอเดียวกันนั่นแหละ..
  • ทำให้คอตก..จนปวดคอ..ไม่แล้วไม่หายมาจนบัดนี้
  • ฮ่าๆๆๆๆๆ  ทำกันได้ หนออาจารย์ Vij
  • อ้อ..ขอโทษครับ..ลืมขอบคุณ ที่มาให้กำลังใจครับ

 

มาเป็นกำลังใจอีกครั้งคะ

  • ขอบพระคุณท่านอาจารย์ P menaครับ
  • ครับท่านอาจารย์ อ้อยเล็กP
  • ผมพร้อมแล้ว..
  • ช่วยส่งเสริมคนดีๆ สิ่งดีให้อยู่คู่แผ่นดิน..ด้วยกัน.

.กลับมาเถอะหนา

.ป้าให้อภัยแล้ว..

.จะว่าป้าแก่แค่ไหนก็ไม่โกรธแล้วนะ นะ

  • อะไรอีกละจ๊ะป้า
  • ไปแพร่มา...
  • เอ..เห็นเราเป็นลูกป้าหรือไง
  • หาย(หัว) ..ไม่ได้เลยจริงๆ ป้าหนอป้า

สวัสดีค่ะคุณสามสัก

แวะมาเป็นกำลังใจให้อีกครั้งค่ะ

(^_________^)

มาร่วมสนับสนุนคนดี

จิตใจเป็นแม่น้ำนับวันจะหายากค่ะ

ขอให้มีความสุขมากๆนะคะ

ทั้งคนนำมาบอก และคนทำเอง

ขอบคุณค่ะ

  • นึกว่า น้องเฟิร์น หลับคาโต๊ะ(อิอิ) ลืม..กันไปเสียแล้ว
  • ดีใจจัง ดีใจจริง
  • ขอบพระคุณมากๆ คุณครูต้อยติ่ง P
  • สำหรับกำลังใจที่นำมาให้ ครับ
  • มาเยี่ยมทักทายครับท่านสามสัก...มีคนพูดถึง...ครับ

สวัสดีค่ะ

ตามมาส่งกำลังใจค่ะ

  • ขอบคุณคุณหนุ่มเอมP ด้วยความจริงใจครับ
  • ขอขอบพระคุณ สำหรับกำลังใจจากคุณณัฐรดาP ครับ
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท