ใครมีจิตศรัทธา..ธรรมฐิตขอละกัน...
วันนี้หลายคนโดยมากได้หยุดพักเพื่อออมแรงที่จะสู้ต่อไป
หยุดทำงานแล้วเราได้มีโอกาสคิดอะไรหลายอย่างเพื่อจะได้
ทรงไว้บ้าง ปรับปรุงบ้าง เปลี่ยนแปลงบ้าง แก้ไขบ้าง
ให้กับชีวิตของเรา สิ่งหนึ่งที่โลกเราใบนี้จะขาดเสียไม่ได้เลยคือ..การให้..
เพราะเป็นสิ่งที่เติมเต็ม.ให้สังคมได้งดงามมากยิ่งขึ้น ทั่วทุกมุมบนโลกใบนี้ยังพร่องอยู่เป็นนิตย์ พร่องทั้งด้านวัตถุและด้านจิตใจ ถึงแม้นว่าโลกใบนี้จะมีความเจริญก้าวหน้าล้ำยุคล้ำสมัยอย่างไรก็ตาม ความหิวโหยอันแสนทุกข์ทรมานหาได้หมดไปไม่
บางคนมั่งมีศรีสุขมีกินมีใช้เหลือเฟือ แต่ทว่าบางคนไม่มีแม้เสื้อผ้าที่จะปกปิดกาย
หรือน้ำสักหยดที่จะหล่อเลี้ยงกาย
มนุษย์เราหากรู้จัก..การให้..กันและกันเพียงข้อเดียว
ก็จะอยู่ร่วมกันได้อย่างน่าดูชมยิ่งนัก
จะให้วัตถุสิ่งของ ให้ความช่วยเหลือร่วมมือกันในกิจต่างๆที่พึงกระทำได้
ให้วิชาความรู้ ให้ในสิ่งต่างๆทั้งที่เป็นรูปธรรม และนามธรรมโดยไม่เอารัดเอาเปรียบกันโดยที่สุดคือการให้อภัยกัน แม้แต่ในด้านพระพุทธศาสนา
พระองค์ยังตรัสสอนไว้เป็นปฐมบทเลยทีเดียว เพราะพระองค์คงทราบดีว่า
ขึ้นชื่อว่ามนุษย์นั้นมีความโลภและตระหนี่โดยมาก เรามีความคุ้นเคยกับการรับเข้ามา มากกว่าการให้ออกไป พึงระลึกว่าการเสียสละโดยการให้
ตามกำลังความสามารถของเรานั้นเป็นการให้ความสุขแก่เขา
ดังนั้นเมื่อเราให้ความสุข เราก็หาได้สูญเสียมันไป
ยิ่งให้ยิ่งปลื้มใจ สุขใจเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ
ลองย้อนระลึกมาดูชีวิตเราสิ การให้และการรับของเราสมดุลดีพอหรือยัง
พ่อ แม่ พี่ น้อง เพื่อน และคนรอบข้างเราได้รับการให้จากเรามากน้อยเพียงใด
จะเป็นการให้เวลาบ้าง ให้ความช่วยเหลือบ้าง ให้ความสนใจบ้าง ให้กำลังใจบ้าง
ให้คำปลอบใจ หรือ แม้แต่การให้อภัย เราได้แบ่งปันให้บ้างหรือยัง
บางอย่างเราอาจนึกว่ายากคงทำไม่ได้หรอก..
แต่ทว่าในเวลาที่หัวใจของเราเป็นอิสระ
เราสามารถให้อะไรๆ กับเขาเหล่านั้นได้อย่างสุขใจ
จนกรทั่งลืมความต้องการสิ่งตอบแทน ลืมความเห็นแก่ตัวที่เคยมีอยู่ในใจอย่างสิ้นเชิง
บางครั้งคราให้ได้แม้แต่สิ่งที่จำเป็นสำหรับชีวิตของเรา...
พยายามเปิดใจในมโนสำนึกของเราแผ่ออกให้เต็มที่.
รับรู้รับฟังความทุกข์ และเรื่องราวชีวิตของคนรอบข้างอย่างตั้งใจ
ณ เวลานั้น มนุษย์ทั้งมวลก็มีจิตใจใน..การให้..ได้เองอย่างเป็นธรรมชาติ
..ธรรมฐิตขอให้เราได้พึงตระหนักรู้ถึง..การให้..ใส่ไว้ในใจ
เพื่อประโยชน์แก่มวลมนุษยชาติผู้เกิดแก่เจ็บตายอย่างแท้จริง...
แล้วจะรู้ซึ้งถึงความสุขอย่างนิ่มนวล..
ธรรมะสวัสดีขอรับ..
ความเห็น (16)
สาธุพระคุณเจ้า การให้เป็นสิ่งที่ประเสริฐที่สุดแล้วขอรับ
ขออนุโมทนาขอรับ..
นมัสการพระคุณเจ้าค่ะ
นมัสการพระคุณเจ้า
- มารับพระธรรมยามค่ำเจ้าค่ะ
- กราบขอบพระคุณอย่างสูง
ขออนุโมทนา..
อย่าลืมเก็บไว้แจกจ่ายก็แล้วกันขอรับ..
พี่ครูไปพักผ่อนเมืองเลยกลับมาแล้วรึ..
รับแล้วแบ่งขยายต่อไปนะขอรับพี่ครู..
นมัสการเจ้าค่ะ...
มาน้อมรับธรรมะ..."เมื่อเราให้ความสุข เราก็หาได้สูญเสียมันไป...ยิ่งให้ยิ่งปลื้มใจ สุขใจเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ" ตามกำลังความสามารถของเรา...เพียงเท่านี้...เราและเขาต่างก็สุขใจด้วยกันเจ้าค่ะ
สาธุอาจารย์
ทุกคนต้องการความสุข..แต่ไฉน..จึงห่างเหินต่อการให้ด้วยใจจริง..
การให้เป็นความสุขที่บุคคลควรประพฤติปฏิบัติอย่างยิ่ง
คนที่ไม่เคยให้อะไรใคร.....ก็จะ.....ไม่พบกับความสุขจากการให้
ขอให้ทุกท่าน.....มีความสุข...จากการให้..แล้วท่านจะได้รับความสุขกลับมามากมาย
ช่วยกันให้เถอะ....อย่างน้อยให้ความรู้สึกที่ดีต่อกัน...แล้วอะไรดีๆก็จะเกิดขึ้นในชีวิต
สาธุๆๆขอรับ..ท่านเลิศ...
กราบนมัสการเจ้าค่ะ
น้อมรับ "การให้" เข้าสู่หลักปฏิบัติในชีวิตประจำวันเจ้าค่ะ.....
บางคนรู้จักการให้อภัยคนอื่น แต่ไม่รู้จักที่จะให้อภัยตนเองในสิ่งที่ได้เคยทำผิดพลาด.....
บางคนทำบุญทำทานให้เด็กยากจนคนแก่ แต่ไม่เคยดูแลพ่อแม่ สงเคราะห์ญาติพี่น้อง....
............................(พอดีกว่าเดี๋ยวจะยาวเกินไป)
นมัสการพระคุณเจ้า
- มาเรียนรู้น้อมนำธรรมเข้าสู่ใจประจำวันขอรับ
- สำหรับตัวกระผม พึ่งรู้จัก"การให้" ชัดเจนปีนี้เองขอรับ
- ตั้งแต่เล็กจนโตจะเป็นบัญชีแบบขาดดุลการให้ (รับมากกว่าให้) คิดแต่จะเอาให้ได้มากกว่าเป็นหลักขอรับ คือ นึกถึงแต่ตัวเอง เห็นแต่ตัวเอง ไม่ค่อยเห็นคนอื่น
- แต่ตกมาปีนี้เริ่มนึกถึงคนอื่นมากขึ้น ถ้าให้เขาแล้วเราไม่เดือดร้อนก็พยายามให้เขาขอรับ
..คนเหล่านั้นก็ยังดีที่รู้จักให้บ้าง..
..แต่กลัวจะเป็นจอมโจรในคราบนักบุญ..นะสิ..ดาว..
สาธุอาจารย์..พยายามตามกำลังที่พอทำได้ด้วยใจบริสุทธิ์..ขอรับ..
นมัสการท่านธรรมฐิตค่ะ
มาเป็นผู้รับค่ะท่าน
ธรรมะยามเช้าอันเบิกบานขอรับพี่นก..
รับแล้วอย่าลืมให้ต่อด้วยละ..