กราบนมัสการท่านธรรมฐิต
ขอบพระคุณสำหรับข้อคิดเพื่อปล่อยวางในเช้าวันเสาร์ค่ะ..ตอนนี้ก็กำลังปล่อยวางการงานทั้งหลายที่เป็นภาระรุมเร้าอยู่ มาใช้ชีวิตกับครอบครัว...บางคราวก็รู้สึกว่าตัวเองเหมือนกับตัวละครที่ต้องเล่นไปตามบทบาทหน้าที่ที่ถูกกำหนดมา อย่างไรก็ตามก็คงทำตามหน้าที่ของตนให้ดีที่สุด แต่ถ้าภาระนั้นมันหนักนัก คงต้องวางลงพักเสียบ้าง....พูดไปพูดมาก็เหมือนข้ออ้างคนขี้เกียจเนอะ?
ปล. รูปท้องฟ้าสวยมากค่ะ
ลืมบอกท่านธรรมฐิตค่ะว่า รักษาสุขภาพด้วย ระวังเป็นหวัด แม้ว่าจะเป็นธรรมดาของรูปนามก็เถอะ แต่ก็เชื่อว่า ความไม่มีโรคเป็นลาภอันประเสริฐค่ะ ^-^ ( ในฐานะบุคลกรสาธารณสุข เราย่อมปรารถนาให้ทุกคนมีสุขภาพอันแข็งแรง )
นมัสการค่ะ...หลวงพี่
ไม่ยึดติด...ค่อย ๆ ปล่อยวางลงเบา ๆ อย่างนิ่มนวล...พบว่า "ความสุข" จะพรั่งพรูเข้ามาจริง ๆ เจ้าค่ะ...
ขอบพระคุณเจ้าค่ะ
นมัสการค่ะท่านธรรมฐิต
หลีกเลี่ยงเหตุปัจจัยที่จะทำให้ไม่สบายด้วยนะคะ
พักผ่อนเพิ่มขึ้นอีกนิด รูปกายนี้จะได้ไม่ป่วยเดี๋ยวจะเป็นอุปสรรคในการปล่อยวางอย่างเบาๆ เพราะเสียงจาม ฮะ ฮะ ฮ๊าด เช้ย