"หม่อง ทองดี" เด็กชายผู้ไร้ "ศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์" บนผืนแผ่นดินไทย

เพิ่มเติม

เก็บความจากข่าว ...

จากใจ 2 นักกฎหมาย"มีชัย-พันธุ์ทิพย์"กรณี"น้องหม่อง"กับความล้าหลังของมหาดไทย

ความรู้สึกของ 2 นักกฎหมายชั้นนำของไทยคือ"มีชัย ฤชุพันธุ์-พันธุ์ทิพย์ กาญจนจิตรา"กรณี"น้องหม่อง"ซึ่งสะท้อนถึงความล้าหลังของเจ้าหน้าที่รัฐซึ่งทำงานด้านคนไร้สัญชาติ

หมายเหตุ "มติชนออนไลน์"-เป็นการเขียนจดหมายโต้ตอบกันระหว่าง รศ.พันธุ์ทิพย์ กาญจนจิตรา อาจารย์ประจำคณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์กับนายมีชัย ฤชุพันธุ์ อดีตประธานรัฐสภา กรณีด.ช.หม่อง ทองดี ที่กระทรวงมหาดไทยไม่ยอมออกหนังสือรับรองการเดินทางเข้า-ออกประเทศไทยเพื่อนำไปทำหนังสือเดินทางเพื่อเดินทางไปแข่งขันเครื่องบินกระดาษพับที่ญี่ปุ่นซึ่งสะท้อนให้เห็นแนวคิดอันล้าหลังของเจ้าหน้าที่รัฐที่ทำงานด้านคนไร้สัญชาติในประเทศไทย(ดูรายละเอียดที่ http://www.meechaithailand.com/ver1/?module=4&cateid=&action=view&id=036879#q)

สัญชาติพม่าที่ประเทศไทยให้กับบุคคลธรรมดาในประเทศไทย

เรียน ท่านอาจารย์มีชัย ที่เคารพอย่างสูง

วันนี้ หนูเหนื่อยและเสียกำลังใจมากทีเดียวกับเรื่องที่เกิดขึ้นกับน้องหม่อง ทองดี ท่านอาจารย์ทราบนี้บ้างไหมคะ ถ้าท่านยังไม่ทราบ กรุณาคลิกตรงนี้ http://www.matichon.co.th/news_detail.php?newsid=1251883090&grpid=no&catid=02

ตื่นมาแต่เช้า เพื่อนั่งอ่านข้อกฎหมายข้อนโยบายด้านกฎหมายสัญชาติ กฎหมายคนเข้าเมือง และกฎหมายทะเบียนราษฎร ทบทวนหลายรอบ ก็คิดว่า มีความเข้าใจว่า กฎหมายและนโยบายของรัฐไทยมิได้เลือกปฏิบัติต่อมนุษย์ด้วยเหตุแห่งสัญชาติในส่วนที่เกี่ยวกับสิทธิมนุษยชนขั้นพื้นฐาน

การเดินทางไปแข่งขันเครื่องบินกระดาษพับของเด็กชายหม่อง ก็คือ การทำคุณประโยชน์ให้กับประเทศไทย เป็นการยืนยันความสามารถของวงการศึกษาไทยในเรื่องของวิทยาศาสตร์กายภาพที่เกี่ยวกับการสร้างวัสดุที่บินได้

นึกถึงท่านอาจารย์ เพราะท่านคงเข้าใจคนทำงานด้านกฎหมายเกี่ยวกับสถานะบุคคลอย่างหนู ถ้ามาเล่าความทุกข์ใจให้ท่านฟัง ท่านคงมีมุมมองด้านวิชาชีพที่ทำให้หนูหายทุกข์ใจลงบ้าง

หนูทุกข์ใจทุกครั้งที่ไม่อาจคุ้มครองผู้ทรงสิทธิทางกฎหมาย ? ทำใจไม่ได้สักทีค่ะ และยิ่งคราวนี้เป็นเด็ก

เราตัดสิทธิ์เด็กคนหนึ่งเพราะอำเภอไทยอำเภอหนึ่งไปเรียกเขาว่า "คนสัญชาติพม่า" ในเอกสารราชการไทย ซึ่งในความเป็นจริง เขาอาจจะไร้สัญชาติโดยแท้ หรือเป็นคนสัญชาติไทยก็ได้

ข้อกฎหมายระหว่างประเทศหรือข้อกฎหมายไทยก็มีความชัดเจนในเรื่องนี้ว่า รัฐไทยมีอำนาจให้สัญชาติไทยแก่บุคคล แต่ไม่มีอำนาจไปให้สัญชาติของรัฐอื่นแก่บุคคล

เรื่องราวอย่างนี้ อธิบายกันมายาวนาน ไม่จบเสียที ... จะมีใครอีกสักกี่คนที่เสียสิทธิเพราะการกำหนดสถานะบุคคลที่ผิดพลาด

หนูขอประทานโทษที่มาบ่นตรงนี้ ด้วยว่า อยากได้กำลังใจในการทำงานต่อไป เลยมาขอกำลังใจจากท่านเอาดื้อๆ ค่ะ

ด้วยความเคารพอย่างสูง

อ.แหวว

คำตอบ

เรียน อาจารย์พันธุ์ทิพย์

เมื่อเห็นข่าวทีแรก ก็นึกถึงอาจารย์ทันที โดยนึกว่าปัญหาอย่างนี้ต้องอาจารย์พันทิพย์ถึงจะแก้ไขได้ ไม่นึกว่าจะไปเจอทางตันเข้า ในการแก้ไขปัญหาต่าง ๆ นั้น มีทางเลือก 2 ทาง คือทางหนึ่งไล่เลียงไปตามกฎหมายที่มีอยู่ ซึ่งในทางนี้บางทีก็ยุ่งยากไม่น้อยเพราะต้องคอยรบรากันเจ้าหน้าที่ของรัฐซึ่งมองกฎหมายไปคนละอย่าง

อีกทางหนึ่งก็คือมองอย่างนก คือ เมื่อตันเข้าก็ต้องมองอย่างภาครวม เพื่อหาทางแก้ไขกฎหมายที่เป็นอุปสรรคในการแก้ไขปัญหา อาจารย์ก็ได้ชื่อว่าเป็นผู้กว้างขวางในแวดวงของสภา การแก้ไขปัญหาโดยทางที่ 2 จึงไม่ใช่เป็นเรื่องที่จะเหลือบ่ากว่าแรง แต่อาจต้องเสียเวลาในการอธิบายให้ ส.ส.เข้าใจถึงประโยชน์ที่เขาจะได้รับจากการเสนอกฎหมายที่มีผลเฉพาะทางด้านคุณธรรม ไม่มีประโยชน์งอกเงยทางด้านวัตถุ ขอเอาใจช่วยและอวยพรให้คิดทางแก้ไขปัญหาได้สำเร็จ

มีชัย ฤชุพันธุ์
3 กันยายน 2552

(http://www.matichon.co.th/news_detail.php?newsid=1251974071&grpid=01&catid=00)

เอาคำตอบจากที่อาจารย์ Wasawat ไปคุยใน

http://gotoknow.org/blog/barrierfree/294070?page=1#1530720

มาตอบค่ะ

----------------------------------

ขอบใจและขอบคุณทุกท่าน คุณมงคล ยะภักดี คุณWasawat Deemarn น้องเอก จตุพร

เรื่องนี้ตั้งตัวไม่ติดค่ะ มันเป็นเรื่องที่ทำงานกันอยู่อย่างเป็นปกติ ไม่เคยมีปัญหา แต่กลับมีปัญหาอย่างไม่มีคำอธิบาย คนที่ สนมน.ที่เคยทำงานด้วยกัน ไม่รับโทรศัพท์ ไม่ยอมคุยด้วย งงค่ะ

ครูน้อยและ ผอ.ดวงฤทธิ์ โดยเฉพาะหม่องตัวน้อย คงตกใจมากค่ะ เพราะข้อกฎหมายละข้อนโยบายไม่มีปัญหาเลย จนถึงวันนี้ ยังไม่ทราบเลยว่า ปัญหาจริงคืออะไร ? และใครคือคนสร้างปัญหา ?

มันคงไม่ใช่จะช่วยทะเลาะนะคะ แต่เราก็อยากทราบว่า อะไรคือสาเหตุแห่งปัญหา

มีคนโทรมาคุยด้วยมาก จำแนกได้เป็น ๒ พวก

พวกแรก บอกว่า ความเห็นทางกฎหมายมาช้าไป

อีกพวก บอกว่า เข้าหานักการเมืองช้าไป ควรเก็บกฎหมายใส่กระเป๋าไว้สอนในมหาลัย กฎหมายช่วยอะไรไม่ได้หรอก

ความเห็นที่สองนี้ทำเอาเราน้ำตาร่วง

ลุงเอกอีเมลล์มาว่า จะชวนกินข้าวทำหลักสูตรเรื่องนี้ ไม่ทราบว่า ลุงเอกเห็นอะไร แต่เดาว่า ลุงเอกคงเห็นภาพของสังคมที่ไม่สันติสุขเพราะความไม่เข้าใจเรื่องการจัดการประชากร

ในวันแรกๆๆ สื่อจะไปพูดเรื่องสัญชาติไทย ทั้งที่ ผอ.ดวงฤทธิ์ และครูน้อยไม่ได้เรียกร้องตรงนี้

อีกทั้งพยายามจะยัดเยียดให้น้องเป็นแรงงานต่างด้าวผิดกฎหมาย

พ่อแม่น้องทำตามกฎหมายตลอด ขึ้นทะเบียนมาตลอด แต่ถูกยัดให้เป็นแรงงานผิดกฎหมาย

ข่าวกับความจริงต่างกันมาก คนที่ทำงานจริงๆๆ มิใช่บุคคลในข่าว แต่บุคคลในข่าวอาจจะมีส่วนช่วย แต่มิใช่กำลังสำคัญ

ตอนที่เรามีปัญหา ข่าวว่า ทุกอย่างสำเร็จ

พอทุกอย่างไปดี ข่าวบอกว่า มีปัญหา

เห็นการแย่งตัวน้องหม่องระหว่างสื่อ อันที่ที่แปลกใจ ในสมัยยุทธนา ผ่ามวันเมื่อ ๒๕๔๗ สื่อร่วมมือกันช่วยเสนอปัญหาของน้อง ในครั้งนี้ สื่อพยายามจะได้ตัวน้อง และไม่อาทรต่อกัน

นักการเมืองและข้าราชการระดับสูงนั้น ก็อาจจะเหมือนเดิม เราตัวเล็กๆ เข้าไม่ถึงหรอกค่ะ การนำเสนอข้อกฎหมายที่ถูกต้องยากเย็นมากค่ะ

แต่ก็มีข้อที่ดีที่ต้องถอดบทเรียน ในเรื่องข่าวที่ไม่สะท้อนความจริงนี้ พอพยายามสื่อสารไปที่นักวิชาการนักวิชาชีพด้านสื่อที่เป็นผู้อาวุโส ปัญหาก็คลี่คลาย และก็หันมาจับมือกัน

นักการเมืองนะคะ พอนายกฯ ชัดเจน ก็หันมาช่วย แต่ไม่ค่อยชอบฟังว่า เรามีปัญหาอะไร สั่งๆๆๆๆ แต่ก็ไม่ได้ตามที่ควรเป็น อาทิ สั่งอย่างเดียว หนังสือรับรองความเป็นราษฎรของน้องหม่องนั้น กว่าจะได้ตามข้อเท็จจริงนะคะ ครูแดงเตือนใจก็เหนื่อยจนลิ้นห้อย แต่ไม่มีข่าวของครูแดงเลย .... สาธุหนอ แต่ครูแดงคงไม่ถือสา เธอเป็นผู้ปฏิบัติธรรม แต่เราซิ นั่งอยู่กลางพายุหมุน เราเห็นค่ะว่า ใครตัวจริงตัวปลอม

คนมามากตอนจะสำเร็จค่ะ ตอนเราลำบาก เรานับคนช่วยได้ค่ะ

ขอบคุณความคิดเล็กๆ ที่เป็นกระแสสังคมตัวจริงที่ให้ความยุติธรรมแก่น้องหม่อง และระบบกฎหมายที่ไม่มีอะไรบกพร่อง แต่ถูกทาสีจนเพี้ยนไปจากเดิม

Wasawat Deemarn