ก่อนจะมาเรียนหมอ

>>>>ก่อนจะมาเรียนหมอ<<<<

…โตขึ้นหนูอยากเป็นอะไร ???

เชื่อว่า..ทุกคนเคยถูกถามและเคยตอบคำถามนี้ ข้าพเจ้าก็เคยตอบ แล้วก็ตอบอยากหนักแน่นด้วยว่า อยากเป็น “นักการเมือง”

      นักการเมืองที่ข้าพเจ้าเห็น เวลาไปที่ไหนพวกเขามักถูกต้อนรับจากผู้คนมากมาย มีขบวนรถผู้ติดตามยาวเยียด ชาวบ้าน พ่อค้า หรือแม้แต่ข้าราชการก็นับหน้าถือตาให้ความเคารพ แลดูมีฐานะ มีเกียรติ มีอำนาจ และคงมีความสุขไม่น้อยหากข้าพเจ้าได้เป็น“นักการเมือง”เหมือนเขาบ้าง

      แต่เมื่อกาลเวลาได้เปลี่ยนไป มีประสบการณ์หลายอย่างเกิดขึ้น ส่วนหนึ่งในนั้นเกิดจากการอ่าน การสัมผัส หรือการรับสื่อที่มีคุณค่า ที่ให้โอกาสการเรียนรู้ในแง่มุมใหม่ซึ่งมันช่วยขัดเกลาการคิดและเปลี่ยนชีวิตของข้าพเจ้าด้วย

  

  

   “บันทึกหมอในป่า”หนังสือที่มีเรื่องราวน่าประทับใจมากในตอนหนึ่งชื่อ“สัมผัสชนบท”ที่กล่าวถึงประสบการณ์ของหมอกรุงเทพจบใหม่คนหนึ่ง ซึ่งธรรมดาน่าจะชินชากับความสะดวกสบาย แต่เขากลับยอมสละความสะดวกสบาย และยอมไกลบ้านห่างครอบครัวเพื่อมาเป็นหมอชนบทที่โคราชซึ่งขณะนั้นยังมีความทุรกันดารแห้งแล้งและประชาชนก็ยังอดอยากยากจน และด้อยโอกาสทางสาธารณสุขมาก

     

 

   “โฆษณาเรื่องแม่ต้อยกับเด็กๆในจอทีวี” ที่อิงชีวิตจริงของแม่ติ๋ว สุธาสินี น้อยอินทร์ แห่งบ้านโฮมฮักจังหวัดยโสธร ซึ่งแม้ตนจะป่วยเป็นมะเร็งร้าย ก็ยังเหลือใบหน้าที่เปี่ยมด้วยความสุข ในท่ามกลางรอยยิ้มของบรรดาเด็กๆผู้น่าสงสาร ใน“บ้านโฮมฮัก”ที่เธออุตส่าห์ทุ่มเททั้งทรัพย์สินและแรงกายแรงใจก่อตั้งขึ้นมา

    สื่อที่มีคุณภาพสองประการนี้ ทำให้นิยามความสุขแห่งชีวิตของข้าพเจ้าเปลี่ยนไป ไม่เป็นการจำเป็นเลยที่จะต้องไปดิ้นรนแสวงหาเพื่อจะได้ความสุขจากการครอบครองทรัพย์สิน บริวาร หรืออำนาจ หากแต่การใช้ชีวิตอยู่อย่างพอเพียงตามอัตภาพและมีโอกาสได้ช่วยเหลือผู้อื่นให้เกิดความอิ่มเอมใจก็ย่อมจะเกิดความสุขแห่งชีวิตได้

   ด้วยเหตุนี้ชีวิตของข้าพเจ้าจึงถูกเปลี่ยนจากการเลือกที่จะเรียนในสายการเมืองการปกครองเพื่อเป็นนักการเมือง มาสู่การเป็นนักศึกษาแพทย์เพื่อว่าอนาคตเมื่อเป็นหมอจะมีโอกาสช่วยเหลือผู้อื่นได้โดยตรง และมีความสุขในชีวิตโดยไม่ต้องลงทุนหรือดิ้นรนอะไรมาก

“การมีชีวิตอยู่อย่างพอเพียงตามอัตภาพและมีโอกาสได้ช่วยเหลือผู้อื่นให้เกิดความอิ่มเอมใจก็ย่อมจะเกิดความสุขแห่งชีวิตได้”

 

 

เอกสารอ้างอิง

   พิทักษ์ ชัยสูงเนิน.บันทึกหมอในป่า.พิมพ์ครั้งแรก.กรุงเทพมหานคร:สำนักพิมพ์มติชน,2550

 

ภาคผนวก

     -รายละเอียดเกี่ยวกับมูลนิธิสุธาสินีน้อยอินทร์ (บ้านโฮมฮัก)

     ->http://www.konjaidee.com/node/1116

 ภาพประกอบจาก :   www.google.com

บันทึก :23 สิงหาคม 2552

ปรับปรุง:7 กันยายน 2552

[เรืองหทัย ปัณณราช]

ว๊าวว..

เพิ่งจารู้นะเนี่ยว่าเพื่อนเราก็เคยอยากเป็นนักการเมืองกะเขาด้วยย

ยังไงก็..สู้ๆละกันนะ

[กนกวรรณ ศรีลาดเลา]

เราเชื่อว่านายจบเป็นหมอที่ดีแน่ๆ

สู้ๆนะเพื่อน

[สายทิพย์ สังฆมโนเวศ]

ดีดี

บอมต้องเป็นหมอที่ดีได้แน่ เค้าเชื่อ

เป็นเรื่องราวที่ดีที่ควรถือเป็นแบบอย่างใน

การดำเนินชีวิตคือ พอเพียงแล้วยังช่วยเหลือผู้อื่นได้ด้วย

[วีรพงศ์ นนทศิลา]

จะเปนอะไรก็ดี

ขอแค่เราเป็นคนดีต่อสังคมก็พอ