• วันนี้ (๗ พค. ๔๙) ภรรยาเชื่อมกล้วยให้กิน (ดูรูป) จึงมีเรื่องชีวิตที่พอเพียงมาเล่าสู่กัน
กล้วยเชื่อมฝีมือศาสตราจารย์
• กล้วยน้ำว้าซื้อจากคุณยายอายุเกือบ
๘๐ ที่วัดบางพังเมื่อวานนี้ เป็นกล้วยสวน
กินอร่อย คุณยายเป็นอัมพฤกษ์
ต้องให้หลานเอาขึ้นรถเข็นมาขายของที่ศาลาหน้าท่าน้ำที่คนชอบมาดูปลา
เลี้ยงปลา
• น้ำตาลที่ใช้เชื่อมกล้วยเป็นน้ำตาลมะพร้าวซื้อมาจากสมุทรสงคราม
ทำให้กล้วยเชื่อมสีสวยและรสหวานหอม
อร่อยกว่าใช้น้ำตาลทรายมาก
ที่จริงถ้าใช้น้ำตาลโตนดจะยิ่งหอม
• ผมกินกล้วยเชื่อมโดยใช้วิชาจิบชาที่ได้มาจากโรงเรียนแพทย์ฉือจี้
เมืองหัวเหลียน ไต้หวัน เป็นการกินโดยใช้
“ความรู้” หรือกินโดยใช้สติและปัญญา
• ก่อนกิน
ผมนึกถึงบุญคุณของภรรยาที่ทำขนมนี้ให้กิน
คิดถึงบุญคุณของคุณยายผู้ขายกล้วย
บุญคุณของผู้ปลูกกล้วย ผู้ทำน้ำตาลมะพร้าว
ฯลฯ
ท่านเหล่านี้มีส่วนทำให้ผมได้กินกล้วยเชื่อมที่แสนวิเศษในวันนี้
ผมนึกถึงการทำน้ำตาลมะพร้าวว่าต้องขึ้นไป “ปาดตาล”
เก็บกระบอกน้ำตาล เคี่ยวน้ำตาล ฯลฯ
มีขั้นตอนมากมาย มี “ผู้มีพระคุณ” มากมาย
ที่ทำให้ผมได้กินกล้วยเชื่อมจานนี้ ผมเข้าใจว่า
นี่คือการปฏิบัติธรรมหลายข้อ
เป็นการฝึกฝนจิตใจของเราให้อ่อนโยน
ละเอียดอ่อน
การระลึกถึงบุญคุณของผู้อื่นทำให้เราเคารพและเห็นคุณค่าของผู้อื่น
เป็นการขัดเกลาอติมานะของเราในทางอ้อม
• มีเคล็ดลับในการกินให้อร่อยอยู่อย่างหนึ่ง คือต้องกินตอนร้อนๆ
หรือยังอุ่นอยู่ อย่าปล่อยให้เย็น กล้วยจะแข็ง
ไม่อร่อย
• ผมชอบกินขนมไทยมากกว่าขนมฝรั่งสมัยใหม่
นี่คงเกิดจากความเคยชินสมัยเด็ก
เมื่อวานก็ได้กินขนมถ้วยแบบโบราณที่ร้านริมน้ำในวัดกู้
รู้สึกอร่อยมาก
โดยที่ต้องเตือนตัวเองว่าอย่ากินมากเพราะมีกะทิมะพร้าวราดหน้าอยู่
ขนมจาก ขนมตาล ขนมกล้วย ลอดช่องไทย ลอดช่องสิงคโปร์
นี่ของโปรดของผมทั้งนั้น
• เค้ก โดนัท ฯลฯ ผมไม่ชอบ ถ้ามีให้เลือก
ผมเลือกขนมไทย ขนมฝรั่งผมไม่ค่อยสนใจ
จึงไม่ค่อยรู้จักชื่อ แต่ถ้าไม่มีให้เลือก
ผมกินได้ทั้งนั้น เพราะผมฝึกตัวให้เป็นคนกินง่าย
อยู่ง่าย มีความสุขง่าย --- แบบพอเพียง
• ขนมไทยมักมีกากเยอะ
เป็นอาหารสุขภาพ
ที่เราชอบกันมากในครอบครัวผม
หาโอกาสทำกินกันอยู่เสมอ คือกล้วยอบ
ใช้กล้วยน้ำว้าห่ามมากๆ ปอกเปลือกชุบน้ำเกลืออ่อนๆ
แล้วอบในหม้ออบไฟฟ้า ให้ส่วนนอกแข็งกรอบ
เนื้อในสุกแบบนุ่ม กินตอนยังอุ่นอยู่ อร่อยมาก เป็นทั้งอาหารสุขภาพ
และส่งเสริมเศรษฐกิจพอเพียง คือประหยัดมากครับ
วิจารณ์ พานิช
๗ พค. ๔๙
อ่านเรื่องของอาจารย์แล้วนึกถึงเรื่องการปาดตาล และเก็บตาลของคุณพ่อ ท่านเล่าว่า ตาลที่เก็บมาและเก็บไว้ที่กระบอกตาลนั้น หากนำเปลือกพะยอมใส่ลงไปในกระบอกตาล จะให้ตาลมีรสหอมหวานและเก็บได้นานขึ้น ตอนสมัยยังเป็นเด็ก คุณพ่อมักจะทำขนมไทยๆทานกันในครอบครัว (ลูกมาก) เช่นขนมตาล ซึ่งสมัยนี้หาที่อร่อยๆได้ยาก มีขั้นตอนการทำที่สนุกสนานสำหรับเด็ก เช่นการยีลูกตาล การหมักตาลให้ขึ้น (สมัยนี้เราใช้ผงฟูผสมแป้ง) การทำขนมทานกันเอง นอกจากจะประหยัดแล้ว ยังสร้างสัมพันธ์ที่ไม่รู้ลืมแม้เวลาจะผ่านไปกว่า 30 ปีแล้วก็ตาม