งานบางอย่างทำให้เราเหมือนหุ่นยนตร์จริงๆนะ...

วันนี้เราเป็นหุ่นยนตร์ (ยังไงก็เป็นอย่างมีความสุข...อย่านานเกินไปละกัน)

วันนี้รับหน้าที่คุมเครื่องวิเคราะห์อัตโนมัติ Hitachi 917 แทนพี่ปนัดดาในช่วงเช้า เนื่องจากพี่ไปประชุมเกี่ยวกับ TQA

งานที่ต้องทำ คือ

• การนำ sample ที่เกือบทั้งหมดคือ tube เลือด ที่อาจจะมาในรูปแบบของ ทั้งหลอดหรือเป็นอยู่ใน sample cup ใส่ลงไปในจานหมุนเพื่อให้เครื่องดูด sample เอาไปผสมกับน้ำยาตรวจต่างๆ

• key การทดสอบของแต่ละ sample เข้าไปให้เครื่องตรวจ การ key ก็จะดูจากใบ request ที่พิมพ์ออกมา ต้องใส่เบอร์ของ sample ตามด้วยเดือน แล้วก็มี code เพิ่มบ้างสำหรับ tube ตรวจ sugar เสร็จแล้วก็ต้องใส่ test ต่างๆโดยการเลือกกดจากหน้าจอ ต้องดูให้ครบถ้วน เพราะหากตกหล่นไปก็จะทำให้ผลออกช้าเมื่อมาทำเพิ่มทีหลัง

• หลังจากเครื่องดูด sample เสร็จแล้ว เราก็ต้องเอา tube ออกจากจานหมุน เพื่อจะได้ใส่ sample ใหม่ต่อไปเรื่อยๆ ปริมาณช่องที่สามารถใส่ sample ได้มีทั้งหมด 110 ช่อง เป็นช่องตรวจด่วน 10 ช่อง

• ทำวนเวียนอยู่อย่างนี้ คือเอา tube เข้าเครื่อง (ต้องดูว่า sample ใสดีไม่มี fiber หรือก้อน clot, ปริมาณเพียงพอให้ที่ดูด ดูดได้สบายๆ กับดูตำแหน่งให้ตรงกับเบอร์ที่ key test สำหรับตรวจ), key สั่งทำการทดสอบ, แล้วก็เอา tube ออกจากเครื่อง

ช่วงก่อนหน้า(7.30-8.30 น.) นั้นช่วยงานในส่วนอื่นๆ ตามหน้าที่ของเวรเช้า เริ่มทำงานกับเครื่องตอนประมาณ 8 โมงครึ่ง วนเวียนดูหลอดเลือด, ดูเบอร์ อ่าน test จากใบ กดเครื่อง, ยก tube เข้า ยก tube ออก ไม่มีการหยุดเลย เพราะมี sample มาตั้งให้ใส่เข้าเครื่องตลอดเวลา ใส่จนครบทั้ง 110 รายแล้วก็ยังมีมาตั้งรอตลอด บางช่วงมีถึงเกือบ 100 รายที่รอต่อคิวอยู่ เรียกว่าเครื่องไม่ได้หยุดดูดเลย แล้วคน key คือเราก็ทำวนเวียนอยู่กับเครื่องตลอดไม่ได้หยุด ไม่มีเวลาหยุดคิดอะไรนอกจากตัวเลข กับ test ต่างๆ ไม่ได้ดูเลยว่าในแต่ละใบ คนไข้ชื่ออะไร เมื่อถึงเที่ยงเครื่องก็ยังไม่ได้หยุด แต่...เราหยุดเพราะมี พี่วรรณีมาต่อเวร ถึงได้มีโอกาสหยุดเป็นหุ่นยนตร์ แล้วได้คิดว่า

โอ...ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่า งานแบบนี้ในปริมาณขนาดนี้สามารถทำให้เราหยุดคิดเรื่องอะไรต่างๆได้หมด เป็นเวลาเกือบ 4 ช่วโมง ต้องมุ่งอยู่เฉพาะกับเรื่องเดิมซ้ำๆหยุดไม่ได้เลย ถ้าต้องทำอย่างนี้ต่อไปอีกสักชั่วโมง สองชั่วโมง...จะเป็นยังไงน้า...