35. ม้า...ของพ่อเหรียญ
เป็นความโชคดีของหมี หรือของชาวบ้าน โชคดีของหมีคือหนีชาวบ้านได้ทัน โชคดีของชาวบ้านคือ ไม่ได้โดนหมีขย้ำ เพราะสี่คืนของเดือนกระจ่างฟ้า กลุ่มนักล่าบ้านคำบากไม่ได้เจอหมีเลย เพียงเห็นรอยเล็บที่มันฝากไว้บนเปลือกต้นไม้ บางกลุ่มเข้าใกล้หน่อย ได้ยินเสียงเล็บหมีครูดกับเปลือกไม้ลงสู่พื้นดิน และเสียงวิ่งแทรกพุ่มไม้จากไปด้วยความตระหนก เพียงชั่วไม่กี่วินาที
กันยายน 2512 ธรรมชาติทำหน้าที่อย่างไม่บกพร่อง ข้าวเริ่มออกรวง ฝนโปรยปรายถี่ขึ้น ผมยังคงสอนคนเดียว ด้วยความรู้สึกที่เปลี่ยนจากวิตกกังวลเป็นการสอนด้วยความสนุกสนาน แม้ทางไปโรงเรียนจะเฉอะแฉะ ผมก็ไปตั้งแต่เช้า บางครั้งไปเล่นกระโดดยางและเก็บก้อนหินกับเด็กผู้หญิง เล่นลูกข่างกับเด็กผู้ชาย เข้าเล่นกลุ่มนั้นบ้างกลุ่มโน้นบ้าง รอยยิ้มของเด็กที่สามารถเอาชนะผมได้ และเสียงหัวเราะของเขาที่เห็นผมตีลูกข่างพลาด กระโดดยางไม่ข้าม สร้างความสุขให้ผมมาก
“ลูกข่างนี้ ใครทำให้รึ ดูสวยและหมุนดีมาก” ผมถามเด็กชายชั้น ป.3 คนหนึ่ง
“มันทำเองครู ไอ้นี่มันทำเก่ง” เด็กๆ หลายคนแย่งกันตอบ
“งั้นรึ เก่งมาก สอนครูหน่อยได้ไหม” ผมเข้าไปโอบไหล่ เด็กน้อยยิ้มอายๆ รับคำเบาๆ ว่า
“ได้ครับ”
อย่างไรก็ตาม การสอนก็ยังคงลักษณะเดิม เลข อ่าน คัด วาดรูป และร้องเพลง บางวันผมก็เล่า ประวัติศาสตร์ชาติไทยหรือนิทานพื้นบ้านโดยรวมทุกชั้นก่อนกลับบ้าน หากวันใดเล่าประวัติศาสตร์ ในวันรุ่งขึ้นเด็กกลุ่มหนึ่งจะมีการเล่นเพิ่มขึ้น นั่นคือ ฟันดาบ
ค่ำคืนที่บ้านคำบากยังคงเงียบเหงา ขาดเสียงพิณของบุญมาเสียงแคนของเถิง เสียงครกมือก็พลอยเงียบไปด้วย เพราะหนุ่มสาวไปนอนที่ห้างนากันหมด ผมตั้งใจว่าคืนวันศุกร์จะไปนอนที่ห้างนาเหรียญ จนเย็นวันอาทิตย์ถึงจะกลับบ้านพัก
“ขี่ม้าไปสิครู เคยขี่ม้าไหม” พ่อเหรียญทราบว่าผมจะไป จึงแนะนำ ในเย็นวันพฤหัสบดี
“ไม่เคยครับ แล้วบ้านเรามีม้าด้วยเหรอ” ผมไม่เคยเห็นจึงถามขึ้น
“พ่อซื้อมาจากบ้านสร้างหอม เพิ่งมาถึง ผูกไว้หลังบ้านแนะ ไปดูไหม”
พ่อเหรียญพาผมไปดูม้า เป็นม้าหนุ่มอ้วนพี หลังของมันสูงประมาณหน้าอกผม พ่อเหรียญเข้าไปลูบคอ มันยืนนิ่งสะบัดหาง มีเสียงครูดๆ เบาๆ ในลำคอ ผมเข้าไปลูบแผงขนที่คอมันบ้าง พร้อมกับคิดด้วยความกระหยิ่มว่า เย็นพรุ่งนี้ขอข้าได้ขี่เอ็งเป็นคาวบอยทีเถิดนะ
อ่านต่อ ตอน 36. ม้า ยุง และควันไฟ
ความเห็น (32)
สมัยเป็นเด็กนักเรียน เวลาครูเดินผ่านขณะดิฉันเล่นกับเพื่อนๆ
ถ้าครูถามถึงการเล่นและนั่งดูจะรู้สึกว่า ครูสนใจและเป็นเพื่อนกับเราค่ะ จะรักครูเพิ่มขึ้นด้วยค่ะ อิอิอิ
ดูไปดูมาจากที่อ่านๆ บ้านพ่อเหรียญที่ครูไปพักด้วยดูท่าทางเค้าจะใจกว้างและใจดีนะคะ ครูเป็นข้าราชการไปพักบ้านเค้านานเป็นปีๆก็ยัง ไม่เคยมีเรื่องข้ดใจกัน เรื่องที่ครูทำไม่ถูกใจไม่เคยมี น้ำใจคนสมัยก่อน ใจดี ใจกว้าง ไม่คิดเอารัดเอาเปรียบ เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่เป็นมิตรภาพที่หายากๆๆในยุคปัจจุบันนะคะอาจารย์
หรืออีกมุมมองหนึ่งอาจจะเป็นเพราะอาจารย์นิสัยดี เลยอยู่ไหนใครๆก็รัก ท่าจะจริงนะคะอาจารย์ ^_^
ลืมไปค่ะ
เย้ๆๆๆได้อ่านเป็นคนแรก ดีใจๆจังค่ะ อิอิอิ
ครับ... ความใกล้ชิดสนิทสนม ความเป็นกันเอง และที่สำคัญเหนือสิ่งใดคือ การเป็นพวกเดียวกัน เหล่านี้สร้างความรักความเข้าใจกันได้อย่างดีมาก
เพียงคำเดียวว่า "รัก" ทุกอย่างก็พร้อมที่จะเดินไปสู่ความสำเร็จ
ความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ มีน้ำใจและไม่คิดเอารัดเอาเปรียบ อยู่ในสายเลือดของคนไทยทุกคนมาตั้งแต่บรรพกาล จนแม้ปัจจุบันผมคิดว่า คงมีอยู่ แต่ด้วยภาวะวิกฤติรอบด้าน ทำให้คล้ายมีม่านมาปิดบัง ผมจึงหวังว่า เมื่อวิกฤติผ่านไป ความสดใสจะกลับคืนมาครับ
ใช่ครับ... ผมนิสัยดีจริง ว้าววววววว....ฮ่า ฮ่า
ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับ เป็นเพราะคำว่า "ครู" เราต้องระวังตัว ไม่ทำตัวให้ต่ำทราม ต้องไม่ทำให้ใครดูถูกได้
เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ดีใจจังเลย ที่ได้เจอคุณดุจดาวเป็นคนแรกในตอนนี้ครับ
เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆ ดีใจสุดๆ เลย ฮ่า ฮ่า เอิ้ก ฮิฮิ (แถม)
เย้ เย้ มาช้าดีกว่าไม่มาเลย คาดการผิดอีกแล้ว ไหนบอกว่าจะไปเชียงใหม่ เห็นไปทักทายตั้งแต่ ตีห้า ตีหก เอ้ย ! หกโมงเช้าแล้ว นึกว่ามาสั่งลา นึกว่าวันนี้ไม่เขียนอะไร มานั่งอักเขียน อีกแล้ว
จะมาขอบคุณมากมายเลยนะคะ ที่นำเพลงไปใส่บล็อคให้ น่ารักจัง คนข้างบนหนะ ส่วนข้างล่างหน้าตี พูดให้เราคิดเอาเองหลายครั้งแล้วต่อไป พูดอะไรออกมา เอา 5 หารก่อน จะได้ไม่ชะล่าใจ เป็นครูเคยได้ยินผ่านหูไหมคะ เพลงข้างล่างนี้ ฟังนะ
โรงเรียนของเราหน้าอยู่ ครู ครูใจดีทุกคน เด็กเด็กก็ไม่ซุกซน พวกเราทุกคน ชอบไป ชอบไปโรงเรียน ชอบไป ชอบไป โรงเรียน เย้ เย้
โรงเรียนของเราน่าอยู่ คุณครูก็ชอบนอนเว็น เด็ก เด็ก ไม่เรียน มีแต่เล่น เด็ก เด็กไม่เรียนมีแต่เล่น คุณครูก็ชอบนอนเวน เด็กเด็กก็ชอบเล่นเต้นยาง เย้ เย้ (นอนเว็นคือนอนตอนกลางวัน)
ไม่เอาแล้วจะเข้าป่าไปจับหมีแล้ว เอ สงสัย …..
พรานจะจับหมีกันเมื่อวันคืนเดือนหงายหรือคะ ไปกันหลายๆคน หมีก็ตื่นซิคะ เห็นไหมมันหนีหมด แต่ข้องใจนะ หมีเวลาอยู่ในป่านี่ มันจะอยู่ในถ้ำ หรือเปล่า ด้วยว่ามันก็คล้ายๆคน ถ้าอยากได้มันมากนัก ก็บุกตะลุยที่ถ้ำของมันซิคะ แต่ใจร้ายนะคน กินหมดทุกอย่างที่ขวางหน้าเลย มนุษย์เรานี่ ถือว่าตนเองแข็งแรงและมีมันสมองหรือไง เกิดพรากลูกพรากเมียมัน บาปกรรม
กินไม่มีจรรยาบรรณเลย เอ๋ ใช้ภาษาไทยถูกต้องไหมหละครูเปลวไฟ
ครูเปลวไฟนี่ รักและเอ็นดูเด็ก จริงๆนะคะ ครูคงไม่มีเพื่อนเล่น เลยเล่นกับเด็กก็เป็น ก็ชนะเด็กซิคะ แต่มีแกล้งพลาดให้เด็กหัวเราะเยาะนิ เข้าใจสร้างบรรยากาศนะคะ ครูอะไรใจดี๊ดี
ของเล่นเด็ก สมันก่อน สร้างสรรค์เด็กให้มีความพยายามดีนะ เล่นลูกข่างกับกระโดดยาง สุเคยเล่นนะกระโดดยางนิ ยังคิดถึงภาพเก่าๆเลย แต่คิดว่าจะสมัยใหม่มาหน่อยหนึ่ง ตรงที่เล่นนี่ มันสูงขึ้นเรื่อยๆ สูงจนถึงหัว แล้วก็กระโดดข้าม สนุกสนานดี ท้าทาย ยิ่งสูง ยิ่งมีความยายาม แต่พลาดมาก็เจ็บเข่าเหมือนกัน ส่วนลูกข่างรู้มีแต่ผู้ชายเล่น ไม่สนใจเล่นลูกข่าง
เป็นไงหละ ขี่ม้าคงเป็นฉากต่อไป นะคะ คงไม่ใช่ม้าก้านกล้วยนะคะ
พอแล้วเขียนยาวกว่าคนเขียนอีก จะอ่านไหวไหมนี่ ใครบอกให้เขียนให้คนสนใจ เพราะสมัยทุกวัน มันไม่ค่อยจะได้ยินแล้ว เรื่องเหล่านี้ แบบนี้ ป่าก็หายาก มีแต่ขับเก๋งแทนม้าไป
คนอะไรเขียนเรียงความ ได้ดีจังเลย รักตัวหนังสือ รักบทความ เลยรักคนเขียนด้วย ตะแนว ตะแนว ตะแนว เขียนอีก เขียนอีก
ปู่จ๋า ย่าขอบคุณมากนะ ที่หาเพลงไปให้หนะ แล้วจะหาโอกาสตอบแทนบุญคุณ บุญคุณนี้ต้องทดแทน อาจจะเป็นชาติหน้าซะแล้วหละ
โอ..โย๊ะ..โหย... ชาติหน้าเลยเหรอ
ไม่นานไปเหยอ.....
บอก...ดร. สลัมฟ์ ทำยานไปชาติหน้าดีแมะ.... ฮิฮิ
ผมไปเชียงใหม่วันพฤหัสบดีครับ เช้าวันนี้ตื่นมาดูบรรยากาศตีนดอยสุเทพ แล้วก็ลงบันทึกที่พิมพ์ไว้ในเวิร์ด โดยก๊อปลง G2K แพล็บเดียว
จากนั้น... ก็ขับรถคู่ชีพพลังไฮโดรเจนกลับบ้านกำแพงเพชร
ตอนนี้ ก็เอ้เต้...อยู่ที่บ้านกำแพงเพชรแล้ว ครับผม
ไม่ได้หลอก ไม่ได้ลวงแต่ประการใด (ย่ารีบไปตำหมากที่ไหนหนอ.. เลยเข้าใจผิด ฮ่า ฮ่า)
ถูกต้องคร้าบบบบบ... ตอนต่อไป ขี่ม้าบักจ้อน แน่ๆ
ตุเลง ตุเลง ตุเลง ตุเล้ง ตุเลง ตุเลง ตุเล่ง..... (ร้องให้ถูกนะ...)
วาดฝันว่าตัวเองเป็น.... ชาร์ล บรอนสัน แต่แล้วเป็นได้เพียง ชาน บานแล้วฉัน แหะ แหะ
จะเป็นอย่างไร เชิญติดตาม เร็วๆ นี้ coming soon ฮ่า ฮ่า
ถูกต้องคร้าบบบบบบ อารมณ์ดีจริง ไม่ใช่ของปลอม เพราะทำมากับมือแท้ๆ (อ้าว...นึกว่าพระเครื่อง ฮิฮิ)
- ปู่ๆ อย่าหลอกพี่สุนะคะ สงสารเค้า
- อิอิ
อ้าว... ย่า ติดอ่างซะแล้ว
นี่... สงสารแต่ป้าสุ ดอกเหรอ....
ทีป้า.. เขาราวีปู่ ... ปู่ก็แทบแย่เหมือนกันนา
แต่... ดีใจที่ครูลีลาวดี บอกอย่างนี้
แสดงว่า ปู่มีแต้มเหนือกว่าแล้ว
เย้ เย้ .... ปู่ชนะแล้ว
เอทำไมอยู่ดีๆ ก็ไม่แสดงประวัติ เท่าที่สังเกตมา คนที่ไม่แสดงประวัติ เพราะกลัวกิ๊กตามทัน เอแล้วปู่เราจุดประสงค์อะไรน้า
เดี๋ยวเราก็ไปปิดประวิติด้วยเหมือนกัน คนจะได้ตามหาไม่เจอ เอ้า เราหนีใครหละนี่
น้องลีลาวดี ปู่โกหกอะไรพี่สุหรือจ๊ะ สารภาพมาซะดีๆ
ไม่งั้น เป็นเลือด แล้วมีการชนะอีก ไม่ได้แข่งด้วยนะจ๊ะ มีลับลมคมในอะไร ว่ามาซิ ไม่ย้อม ไม่ยอม
ทั้งปู่ ทั้งหลานนะแหละ เอไปลบประวัติดีกว่า
ฮ่า ฮ่า เอิ้ก เอิ้ก ขำป้าสุ เอ๊ย.. ย่าสุ ฮิ
ประวัติปู่ให้เห็นเฉพาะสมาชิก ดังนั้น ย่าต้องเข้าระบบก่อน จ้า
(มีเพลง "เล่าสู่กันฟัง" ด้วยนะ อย่าลืมกดฟัง)
ปู่.. ไม่ได้หนีใคร เพียงแต่ คนแก่ เขิน ฮิฮิ
ครูลีลาวดีเขาสงสารป้า เขาคิดว่าป้าโดนหลอก แต่.. ความจริง ปู่นั่นแหละหลอกป้า เอ๊ย... ไม่ใช่.. แหมพิมพ์ผิด ไม่ได้หลอก เพราะปู่ยังไม่ตาย ฮ่าฮ่า
ปู่.. ก็เลยดีใจ ทนงตนว่าเป็นผู้ชนะ ความจริงยังไงไม่สน ฮ่า ฮ่า
เอ้า... จะไปปิดประวัติรึ ปิดเป็นรึเปล่า อย่าเผลอไปลบนะครับ เสียดายตอนพิมพ์ ฮิฮิ
ปู่ไปดูย่าแปลงร่าง ในบทใหม่นะ มีแต่รูป อยากให้ดู ตอนแปลงร่างกับยังไม่แปลง ยังไง ยังไง ก็สู้พัฒนาตนเองสวยตลอดเวลาไม่ได้
เจ้าของบ้านไม่อยู่แวะมาเยี่ยมและฟังเพลงเสียงแคนเอิ้นสาวค่ะ
อ่านแต่ละคอมเม้นแล้ว สนุกจังค่ะ เหมือนชมรมคนรุ่นเดียวกันเลยค่ะ
ดีใจคะที่น้องดุจดาว ไปกับบล้อคคนแก่ได้ ไม่มีอะไรหรอกคะ มีแต่คนอายุมาก จะไปวันไปพรุ่ง เขาบอกว่า เมื่ออายุมากแล้ว จงใช้เวลาที่เหลืออยู่ ให้อยู่ในความสนุกสนาน ยิ้มแย้มทั้งวัน ถ้านึกถึงคำตลกที่เขาเม้นท์กัน บางครั้งตลก มันก็ต่อชีวิตให้มีชีวาได้คะ
และอีกอย่างโกลไซเบอร์คะ รู้จักและสื่อกันทางตัวหนังสือเท่านั้น ไม่มีว่า ชีวิตจริงๆ จะได้พบพานกันหรอกคะ อยู่ห่างไกลกันเหลือเกิน
และโดยเฉพาะคนแก่ นะคะ ถ้าไม่มี GTK เป็นเพื่อน น้องดุจดาวว่าคนแก่จะเหงาไหมคะ ฉะนั้นคนแก่คนไหน มีเพื่อนได้คุยกันสนุกสนาน แม้มันเป็นเพียง โลกไซเบอร์ ก็เห็นๆแหละคะ ตอบกวนแบบรู้เท่าทัน มันก็สนุกสนานคะ โดยเฉพาะวัยไล่เรี่ยกัน
อย่ามาถือสาคนแก่ ปู่กับย่า เลยคะ งอมหมดแล้วคะ
รู้ไหมน้องดุจดาวก็น่ารักมากเลย ที่มาชอบ เรื่องเรื่อยเปื่อย เพราะเด็กรุ่นใหม่เขาจะไม่สนกันแล้วนะคะ บางครั้งอาจคิดว่าเป็นนิทานก็ได้
แล้วก็หายาก ที่คนในอดีต นำเรื่องมาเล่า ทำให้เรานึกคล้อยตาม ชวนน่าอ่าน ก็เป็นความสามารถ ของปู่เปลวไฟ หละคะ
น้องดุจดาวก็เข้ามาเยี่ยมปู่บ่อยๆ เหมือนเดิมคะ เพราะเมื่อไหร่น้องดุจดาวหายไป ปู่เปลวไฟก็มาถามหาเหมือนกัน
รักกันไว้ดีกว่าเกลียดกันคะ อยู่ขอนแก่นเหมือนกันด้วย ซักวันจะไปแอบเยี่ยมนะคะ คนดี
ขอบคุณครับ ท่าน ผอ.
ขอให้ท่านและครอบครัวมีความสุขมากๆ เช่นกันครับ
มะลิสำหรับท่านครับ
ขอบคุณที่แวะมานะครับ
ยังไง ยังไง ก็คือย่า ยังไม่ว่างไปอะ
อีกสักหลายนาทีนะย่านะ ตอนนี้กำลังจะเตรียมบรรยายพรุ่งนี้ สามชั่วโมง
อ้าว.. ตอบคุณดุจดาว ให้ปู่ไปแล้วนี่ เออ.. ดี ฮิฮิ
กำลังคิดว่าจะเปลี่ยนเพลง เพราะนานแล้ว
คุณดุจดาวเบื่อเพลงนี้รึยังครับ เอาเพลงอื่นสลับบ้างคงจะดีนะครับ
สงสารคนเป่าแคน (เจ็บพ่งแก้มแล้วละบ้อ... ปานนี่..ฮิฮิ)
คนแก่หยอกล้อกันเล่น คลายอารมณ์ สนุกสนานก่อนนอนนะครับ
วันนี้ออกเวรช่วงบ่ายเหรอครับ
พักผ่อนให้พอนะครับ อย่าหักโหมทำงานมากนัก รักษาสุขภาพด้วย
อ่านความหลังครั้งอดีตจิตใจป่วน แถมเสียงครวญเพลงดังฟังโหยหา
อดีตผ่านเลยไปไม่กลับมา วันเวลาผ่านเลยไปไม่หวลคืน
สวัสดีค่ะ...
มาช้าอีกตามเคยมั้งคะ...ท่านคะเชื่อไหมหมู่บ้านดิฉันสมัยเป็นเด็กน้อย "ม้า" และเกวียนเท่านั้นที่ใช้เดินทางไปไหนต่อไหนสะดวกรวดเร็ว...หนทางเข้าหมู่บ้านเป็นทรายลึกสลับกับโคลนไม่ว่าหน้าน้ำหรือหน้าไหนไปมาลำบากมาก
เคราะห์หามยามร้าย รถยนต์หลงเข้ามา(รถขายยา...)เป็นต้องเดือดร้อนคนแทบทั้งหมู่บ้านไปช่วยกัน..ยู้..รถที่ติดทรายและโคลน
พวกเราเด็กๆหากได้ยินเสียงรถยนต์แว่วมาไกลๆดังใกล้เข้ามาๆ...ก็จะวิ่งตามกันไปโดยไม่ได้นัดหมาย...พอรถมาถึงใกล้ก็พากันวิ่งตาม...ดมตดรถ (ควันท่อไอเสีย)... พอรถยนต์ผ่านไปก็วิ่งกลับเข้าโรงเรียนทำกิจกรรมที่ค้างคาต่อ.
ชีวิตเหมือนฝันๆนะคะ.
พี่สุตอบให้แล้วค่ะอาจารย์ อิอิอิ อาจารย์ต้องไปขอบคุณพี่สุค่ะ
เพลงไหนก็ไพเราะหมดแหละค่ะ ชอบเพลงลูกทุ่งอยู่แล้วค่ะ ขอเพลง นี้ได้ไหมคะ เพลง ดอกนีออนบานค่ำค่ะ ชอบเพลงนี้มากๆค่ะ เหมือนชีวิตดิฉันกลางคืนยังไม่ๆได้นอนค่ะ ต้องทำงานค่ะ
อาจารย์กับพี่สุไม่แก่เลยค่ะ ยังวัยสะรุ่นอยู่เลยค่ะ รุ่นๆเดียวกะดิฉันแหละค่ะ ไม่งั้นคุยกันไม่รู้เรื่องหรอกอาจารย์ว่าจริงไหมคะ????
จะมาอ่านและติดตามเรื่อยๆค่ะ เกาะติดสถานการณ์ค่ะอาจารย์ และจะแวะไปเยี่ยมพี่สุด้วยค่ะ
สวัสดีครับ คุณวิโรจน์ พูลสุข
เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่แวะมาครับ
ใกล้เกษียณแล้ว เลยเขียนอดีตย้อนรำลึกถึงความสนุกสนาน ตื่นเต้นในวัยหนุ่ม ทำให้กระชุ่มกระชวยครับ ฮ่า ฮ่า
ไม่ช้าครับ.... แต่..มีคนรออยู่ ฮิฮิ (สำนวนวิทยากรลูกเสือชาวบ้านนะครับ)
ครูจอมใจบรรยายสมัยเด็ก เห็นภาพชัดเจนเลยครับ ผมก็เคยใช้บริการเกวียน คราวนั้นปวดท้องมาก ต้องนอนบนเกวียนเข้ามาหาหมอสุขศาลาที่ตัวอำเภอ
หนังขายยา กว่าจะฉายหนังเรื่องก็ขายยาแล้วขายยาอีก
"พ่อแม่พี่น้อง กล่องละห้าบาท เราไม่ขาย เราขายสองกล่องห้าบาท ห้าบาทครับ สำหรับสิบท่านเท่านั้น....."
พอคนซื้อครบสิบ ก็บอกว่า "พี่ๆ ทั้งหลายช่วยกันซื้อของบริษัทเรา เราจึงขอสมนาคุณในราคาพิเศษ สองกล่องห้าบาทเราไม่ขาย เราขายสามกล่องห้าบาท ท่านที่ซื้อไปก่อนไม่ต้องเสียใจ บริษัทจะกลับมาสมนาคุณในวันหลัง เชิญครับ พิเศษสุด สามกล่องห้าบาท ห้าบาทสามกล่อง..." ฮิฮิ
แล้วก็..หาเรื่องขายของต่อไปอีก จนคนเบื่อจึงเริ่มฉายหนังเรื่อง ซึ่งเขาก็ดี ฉายหนังเรื่องติดต่อกันจนจบม้วนเดียว...(หากขายยาอีกมีเรื่องแน่ ฮิฮิ)
ผมไปดูย่าแปลงร่างแล้วครับ แต่เม้นท์ไม่ได้ ยังไงก็เป็นย่าสุ ป้าสุ พี่สุ คนเดิม (นึกว่าจะแปลงร่างเป็น ไอ้มดแดง ฮ่าฮ่า)
ดอกนีออนบานค่ำ เพลงเก่าที่มีความหมายดีครับ จะหาดูนะครับ หากมีก็จะเปลี่ยน หรือว่าฝากไว้ที่บล็อกคุณดุจดาวดีไหมครับ
ฮิฮิ ย่าสุ ยิ้มแก้มป่องเลย
เย้ ๆ ๆ ๆ ผมก็เป็นวัยรุ่น (สงสัยวัยรุ่นแรกแย้มฝาโลง นี่ก็สำนวนย่าสุเขา ฮิฮิ)
เย้ๆ ๆ ๆ ดีใจที่คุณดุจดาวจะติดตามเรื่อยๆ เกาะติดสถานการณ์ เย้ ๆ ๆ ๆ
ขอบคุณครับ อย่าลืมพักผ่อนให้เพียงพอนะครับ เดี๋ยวคุยกับคนไข้ไม่รู้เรื่อง ฮิฮิ
อ้อ... ลืมบอกไป ผมเข้ามาในบ้านเขียนตอบคุณวิโรจน์ เวลาเดียวกันกับคุณดุจดาวเข้ามาเม้นท์เลย ฮิฮิ
น่าจะเป็นเหตุการณ์ประจวบเหมาะที่ดีนะครับ
เย้ เย้ เข้ามาเยี่ยมอ่านบทความนี้ วันละหลายตลบแล้ว และเห็นคนมาเยี่ยมเป็นระยะด้วย ว่าจะเม้นท์ตอบคืนไป เอ้า มันไม่ใช่บล้อคเรานี่ ก็เลยถอย ไปนั่งคิดของตนเอง ว่า จะเขียนเรื่องอะไรต่อดี
เรื่องเวรกรรม ในพระพุทธศาสนาก็ไม่อยากพูด เพราะโตๆกันทั้งนั้น เขียนไปก็เหมือนสอนจระเข้ให้ว่ายน้ำ ว่าจะเขียนเรื่องชวนคิด ก็ไม่รู้จะคิดเรื่องอะไร
จะแต่งกลอน ก็ไม่ใช่ฤดูกาลแต่งกลอน แต่จะแต่งอยู่ ตั้งชื่อกลอนให้หน่อย จะแต่งกลอน นึกชื่อไม่ออก ว่าจะแต่งเรื่องอะไรดี เอ้า !ให้การบ้านปู่ ซะแล้ว ไม่บังคับนะคะ คนดี
ส่วนเรื่องย่าแปลงร่างนั้น ก็ย่าบอกแล้วไง แปลงยังไง ก็ไม่ขึ้น ก็เหมือนเดิม จึงขอให้เหมือนเดิมดีกว่า แต่ก็ทำให้รู้ว่า ดูแลตนเองหน่อย ดีกว่าให้กระเซอะกระเซิง เพราะเดี๋ยวมีใครแอบมาเยี่ยม จะได้ไม่ขายหน้า คริ คริ ฝันไปหรือเปล่า เอ้า! ก็เห็นใช้น้ำมันตรา ไฮโดรเจน มันประหยัดไม่ใช่เหรอ เกรงคนจะใช้น้ำมันตรา ไฮโดรเจนมาหา แต่มาขอนแก่นระวังหาปั๊มเติมยากนะ ซิบอกไห่
ย่าก็อยากให้ดูรูปภาพ เป็นขวัญตาไปงั้นแหละ ไม่มีอะไรทำ(โว้ย ) ไม่มีจริงๆนะ
ในบล็อค SERVICE MIND ของย่า ไม่เปิดโอกาสให้คนตอบด้วย เพราะย่ากลัวความจริง และยังกลัวคนไม่จริงใจเม้นท์ คริ คริ กลัวความจริง แล้วไม่รู้จะแก้ไข ตัวตนได้อย่างไร ถ้ามีคนยอมรับ ขี้เหร่ แค่ไหนก็รัก ก็ดี ไป โลกไซเบอร์ พาเบลอๆแล้ว
ยังดีนะย่าก็กำลังคิดจะตอบช่วงนั้น นั่งดูนาฬิกาอยู่ เลยไปตอบคนอื่นก่อน ถ้าย่า ตอบมา ก็จะตรงเวลาเช่นเดียวกันหลายคนทีเดียว ย่ารอจังหวะอยู่ อาจจะประจวบเหมาะอีกก็ได้ ย่านึกไม่ออก จะเขียนว่าอย่างไรดี เพราะไม่มีกระทู้มา มาเยี่ยมแล้ว ก็ไปเยี่ยมคนอื่นต่อ เพราะไม่รู้ว่าจะเขียนตอบอะไร
เป็นไงหละวันแม่ พ่อเหนื่อยเลยใช่ไหม คิดถึงนะ วันนี้ย่าจัดรายการวิทยุ งดโฆษณา เปิดแต่เพลงเกี่ยวกับแม่ โดยย่ากด แม่ ในคอมพิวเตอร์ มีเพลงแม่มากมายเลย นักร้องก็หลายคน อันไหนซึ้งๆเลือกออกมาเปิด แต่ละเพลง แล้วก็เอาบทกลอนที่หาได้ในบรรดาบล็อกนี่แหละ บล็อคท่านวิโรจน์ด้วย เพลงจบ ก็อ่านกลอน อ่านกลอนเสร็จก็กล่าวเสริมย้ำ ร้องไห้ แง แง ออกอากาศเลย ซึ้งๆมาก แล้วไม่ให้คนขอเพลง ยกหูโทรศัพท์ออก เป็นคนจัดให้เอง ไม่มีการขอ ได้ 6-7 เพลงเลย ส่วนวันที่ 12 วันจริง คิดจะทำแบบใหม่
โดยพรุ่งนี้ ท่านวิโรจน์แนะนำว่า ให้ลูกๆโทรเข้ามาในรายการ บอกรักแม่ ในรายการด้วย จะลองทำดู จะซาบซึ้งกันแค่ไหน แล้วย่าก็เข้าไปเยี่ยมท่านวิโรจน์ หลายบทความเหมือนกัน เข้าไปเยี่ยมก็ได้จะเห็นย่า ตอบ ตอบ อยู่นั่นแหละ
อย่าห่าวหลาย เย้ เย้ ฮ่า ฮ่า คริคริ (ทั้งเม้นท์เลย)
นึกไม่ออกจะแปลงร่าง เป็นไอ้มดแดงทำไม มาสู้กับมดเอ๊กหรือ สงสัยต้องแปลงพร้อมกันมั้ง(ถ้าแปลงได้ขนาดนั้น)
เรื่องหนังกลางแปลง เป็นความจริง และเรื่องเห็นรถวิ่งมาเป็นของแปลก แล้ววิ่งตามก็เป็นจริง แสดงว่า คุณจอมใจ คงเป็นรุ่นเดียวกัน แต่น้องดุจดาวไม่ใช่ แต่ใกล้เคียง คริ คริ ยู่รถ ไปกันได้
ปู่พรุ่งนี้ไม่ไปทำงาน มาแข่งกันตื่นสาย เอ๋! ได้ไง ไม่มีไปถวายพระพร ที่ศาลากลางจังหวัด หรือที่อำเภอหรือไง ข้าราชการนะ
ปู่ ย่าง่วงแล้วหละ จะลาไปนอนเลยนะ พักผ่อนให้พอเพียง เพื่อสุขภาพจะได้สดใส แข็งแรง ชะลอความแก่ ราตรีสวัสดิ์นะคะ คนดี รักนะ จุ๊บ จุ๊บ
ย่านอนแล้ว ปู่ก็นอนซะ อย่าห่าวหลาย เบิ่งเจ้าของแน
ก๊อก ก็อก วันแม่ พ่อไปไหนหละ พาแม่ไปเยี่ยมยายหรือคะ
เย้ เย้...... ย่ามาหลายตลบ ปู่มัวสลบ ฮิฮิ (นอนดึกมาหลายคืน เลยนอนชดเชย.....ตะวันโด่ง...ฮ่าฮ่า)
ตอบได้ ตอบดี ตอบแล้วไม่มีรางวัลให้หรอกนะ (อาจมีชาติหน้า ฮิฮิ)
ไม่รู้จะเขียนเรื่องอะไรเหรอ ขอแนะนำได้ไหม ย่าเก่งแน่เรื่องนี้
"กระนวน อดีต...ปัจจุบัน...อนาคต" (ผมไม่ทราบว่า กระนวนแปลว่าอะไร ย่าเขียนจะเป็นประโยชน์นะ...เห็นมีเว็บ แต่ข้อมูลยังไม่มากพอ)
วันแม่ก็เหนื่อยนิดหน่อย ตระเวนไปเยี่ยมโรงเรียนที่เขาจัดงานก็หลายโรง ปลื้มใจกับบรรยากาศที่อวลไปด้วยความประทับใจ
นั่นสิ... เห็นเด็กเล่น ตะโกนว่า "แปลงร่าง..." แล้วกระโดดบอกว่า "ไอ้มดแดง..." นึกว่าย่าจะเล่นบ้าง ฮ่าฮ่า
ออกพรรษาจะตระเวนเยี่ยมเพื่อนสนิทมิตรสหาย คุณลุงคุณป้า คุณน้า คุณอา คุณยายคุณย่า คุณปู่คุณตา อ้อ..คุณน้อง และคุณหลาน ทั่วถิ่นอีสานบ้านเฮา ด้วยรถพลังงานไฮโดรเจน รอหน่อยนะน้องติ๋ม..เอ๊ย...ย่าสุ (แหม.. แต่กระนวนรู้สึกจะนอกเส้นทาง ย่า แว๊บ..เข้าขอนแก่นน่าจะดี ฮิฮิ)
เอ้า..จัดรายการแล้ว.. น้ำตาท่วมสถานี หรือยังไงก็แจ้งข่าวด้วยนะครับ
ย่าสุ..จ๋า เขาเป็นหญิงเป็นนาง ยังจะให้เขายู้รถอยู่เหรอ... ไม่ต้องหรอก.. ปู่จัดการยู้ คนเดียว สบายมาก แฮ๊ก แฮ๊ก
ใช่ครับ ปู่มีงานครับ ตอนเช้าตักบาตร ค่ำจุดเทียน กลางคืนเที่ยวผับ ดึกเหล่สาวคาราโอเกะ แล้วซมซานกลับบ้าน แหะ แหะ (ล้อเล่น...จุดเทียนเสร็จก็กลับบ้าน ไปไหนไม่ได้แล้ว หูตาของ Spy เยอะมาก...ฮิฮิ)
อ้าว... ตอบทั้งสองเม้นท์แล้ว นี่นา
ขอให้แม่ และบุคคลเพศเดียวกับแม่ จงเจริญ ไช โยยยยยยยย
บอกมาเมื่อไหร่มาได้เจอกันแน่ ขับรถได้ ขับรถเก่ง ทำงานเก่ง มีปริญญาหลายใบ ชอบพูดชอบแซว ชอบตะแนว ตะแนว เป็นที่สุด เมื่อไหร่มาใกล้รัศมี ขับรถไปเองได้ 200 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ขาติดล้อ ใจติดปีก บอกมาเลย แฮ๊ก แฮ๊ก เหมือนกัน
ปู่ฟังไป สาธยายเหมือนคน กำลังสมัครงานเลยนะ
เอ ! เด็กหนีเที่ยว ผู้ใหญ่ยังว่าเด็ก ไม่รักดี
แล้วผู้ใหญ่ หนีเที่ยวนี่ จะว่าอย่างไรดีน้า.....
นี่ตามใจปู่เรื่องไปหาเห็ดทำสกรู๊ปเห็ด มาให้ดูแล้วนะ คนสนใจไหมหละ เมืองกระนวน ยาวมาก แต่อาจจะสรุปสั้นๆ คล้ายบอกทาง
แน่ใจแล้วหรือจะให้ว่าเรื่องกระนวน จะลองดู กระนวนมีอะไรดี น้า...แล้วเจอกันอีกนะค้า นะค้า...
ได้เลย แล้วจะโฟนอิน... (ลอกสำนวนคนมีอำนาจ ไร้แผ่นดิน....เอ๊ะใคร)
ก้อ... ปู่จะตกงานแล้วนี่ เขาจะให้ออกจากงานแล้ว ปู่ก็ต้องซ้อมหางานใหม่ไง...
พูดเล่นครับ อายุปูนนี้แล้ว ไปเที่ยวซอกแซกอายหนุ่มสาวครับ เคยไปหลายปีมาแล้ว พอรุ่งขึ้น มีคนโทรฯ มาแซวหลายคน เฮ้อ.. เราอยู่ในตำแหน่งงานนี้ คนรู้จักมาก เที่ยวต้องเหมาะสมครับ
คนเข้าไปดูมากนะ... โดยเฉพาะทหาร (เขาเข้าไปดูทหาร ฮ่า ฮ่า)
กระนวน... เขียนหลายตอนก็น่าจะดีนา... ไม่แน่...โรงเรียนเขาอาจขอไปทำหลักสูตรท้องถิ่นก็ได้ จะรออ่านนะครับ