ตะวันเหยียบตา

เมื่อวานนี้  นักเรียนต่างพากันซื้อแว่นตาพิเศษ เพื่อการชมตะวันถูกดวงจันทร์บดบัง  แต่ก็มองไม่ไหนเพราะ ฟ้าปิด  มีฝนด้วย

เมื่อมาถึงตอนเย็น  ก็มาพบกับพ่อบ้านที่มีอาการเหมือนคนเซ่อขี้ตา  หรือ อาการของคนนอนตอนเย็น 

อาการนี้เกิดขึ้นบ่อยๆๆ กับคนที่เหนื่อยมากและต้องการนอนพักตอนเย็น  แต่มาตื่นตอนหัวค่ำ  โพล้เพล้  คิดว่า.....เป็นวันใหม่  สำหรับที่บ้านครูอ้อยช่างเป็นเรื่องที่น่าขำ......โบราณเรียกว่า  ตะวันเหยียบตา.....

*****

*****

เมื่อครั้งที่ครูอ้อยยังเป็นเด็ก  เรียนอยู่ชั้นมศ.5 ครูอ้อยต้องตื่นแต่เช้ามืด  เดินทางไปโรงเรียนที่จังหวัดนนทบุรี  เมื่อก่อนนี้  ถนนไม่ได้กว้างขวาง และไม่มีรถมากมาย  ครูอ้อยต้องนั่งรถไปโรงเรียนถึง 3 ต่อ  กว่าจะถึงโรงเรียนก็เหนื่อยล้า  ยิ่งตอนเย็นก็ไม่ต้องพูดเลย.....เหนื่อยมากๆๆ  ดังนั้น  ครูอ้อยจึงนอนทั้งเครื่องแบบนักเรียน  เมื่อกลับมาถึงบ้านในตอนเย็น

พอตอนเย็นพลบค่ำ  ครูอ้อยก็ตื่นขึ้น  เพราะคุณพ่อปลุกให้กินข้าวเย็น  ครูอ้อยงัวเงีย เซ่อขี้ตา และจะแต่งตัวไปโรงเรียนอีก  คิดว่า  เป็นวันใหม่แล้ว  คุณพ่อมาปลุกให้ไปโรงเรียนแล้ว.....คนทั้งบ้านหัวเราะครูอ้อยใหญ่เลย.....อาการแบบนี้  เรียกว่า.....ตะวันเหยียบตา.....

พอมามีครอบครัว  ลูกสาวของครูอ้อย  มีอาการแบบนี้ทุกคน  โดยเฉพาะน้องขวัญ  ลุกขึ้นอาบน้ำ  แต่งตัวชุดเครื่องแบบนักเรียนเลย.....พากันหัวเราะกันทั้งบ้าน 

ส่วนเมื่อวานนี้  พ่อบ้านค่ะ  ครูอ้อยก็หัวเราะจนน้ำตาเร็ด  เอิ๊กเอิ๊ก  เธอนอนตอนเย็นด้วยอาการเพลีย เพราะไปเข้าเวรตั้งแต่ตีสาม   ครูอ้อยเห็นแล้ว จึงปล่อยให้นอนด้วยคำว่า.....เดี๋ยวตะวันเหยียบตานะ  และก็จริงค่ะ  ครูอ้อยปลุกเธอมากินข้าวเย็น  เธองัวเงียและถามครูอ้อยว่า.....วันนี้  วันที่เท่าไร  เช้าแล้วหรือ....เอาล่ะสิ  ตะวันเหยียบตาเธออย่างแรงเลย  เอิ๊กเอิ๊ก

[นายช่างใหญ่]

สวัสดีครับพี่ครูอ้อย

            ภาษาบ้านผมเยียกว่า...หวันข่มตา...ซึ่งแปลแล้วก็ความหมายเดียวกัน...อิอิ...กำลังจะเขียนในบันทึกก็มาอ่านเจอพอดี

                                             ขอบคุณครับ

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

สวัสดีค่ะ น้องชาย นายช่างใหญ่

• ได้รู้หลายสำเนียงดีนะคะ  หากไม่เขียนไว้  คนรุ่นหลังไม่รู้จักแน่เลยค่ะ

ขอบคุณมากค่ะน้องชาย

[สิทธิรักษ์]

สบายดีนะครับ

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

สวัสดีค่ะ ท่านพี่เหลียง สิทธิรักษ์

ขอบคุณมากค่ะ  สบายดีค่ะ  ท่านพี่ละคะ