ประวัติย่อ

ชาติกำเนิด

เมื่อสี่สิบปีที่แล้ว อาตมาได้ถือกำเนิด  ณ  บ้านก่องาม เลขที่  21  หมู่ที่  1  ตำบลทุ่งใหญ่  อำเภอทุ่งใหญ่   จังหวัดนครศรีธรรมราช  มีคุณพ่อชู  ทั่วจบ เป็นโยมบิดา และคุณแม่คลาย  ทั่วจบ  (จำนงจิต)  เป็นโยมมารดา
ชีวิตในวัยเด็ก

อาชีพในครอบครัวของในช่วงที่อาตมายังเด็กอยู่  คุณพ่อกรีดยางรับจ้าง  ต้องลุกขึ้นไปกรีดยางตั้งแต่ตีสองทุกคืน  คุณแม่มีหน้าที่เลี้ยงลูก  และช่วยกรีดยางคุณพ่อด้วย  อาตมาเองเมื่อเติบโตพอที่จะช่วยครอบครัวได้  ในตอนกลางคืนจะไปเป็นเพื่อนกับคุณพ่อเป็นประจำ รวมทั้งพี่ ๆ  น้อง ๆ คนอื่นก็ไปบ้าง โดยจะสลับสับเปลี่ยนกันไป  บางครั้งอาตมาทนง่วงนอนไม่ไหวถึงกับหลับในสวนยางก็มี  ในตอนกลางวันก็เช่นกันก่อนที่จะไปโรงเรียนก็จะไปช่วยเก็บน้ำยางก่อน  บางทีก็วิ่งแข่งกันเก็บ  หลาย ๆ คนก็รู้สึกว่าสนุกดี  จากที่บ้านไปสวนยางระยะทางประมาณ  2  กิโลเมตร  ไปกลับ  4  กิโลเมตร  ต้องไปโรงเรียนสายเป็นประจำ  ตอนเย็นเมื่อกลับจากโรงเรียนถึงบ้านแล้ว  อาตมากับน้องชายอีก 2  คน ก็จะต้องไปเก็บยางแผ่นที่ตากไว้ โดยเก็บไว้ในบ้านของนายจ้างเป็นประจำ  บางวันก็ไปเก็บยางแผ่นเสร็จ  ก็ไปเล่นแตะฟุตบอลในทุ่งนากับเพื่อน ๆ  หลายคน  บางครั้งก็ชวนกันปีนต้นหว้า  เพื่อเก็บลูกหว้ากิน  จนกลับถึงบ้านค่ำมืด  พอกลับถึงบ้าน  คุณพ่อก็เรียกเข้าไปยืนเรียงแถว  แล้วก็ตีสั่งสอนทุกคน  จำนวนเท่ากันเลย  เวลาคุณพ่อตีไม่มีใครกล้าวิ่งหนีเพราะกลัวท่านมาก  ต่างกับคุณแม่พอท่านจะตีก็วิ่งหนีพ้นเกือบทุกที      

คุณพ่อของอาตมาเป็นคนรักความเป็นธรรม  ไม่ชอบคนโกหกหลอกลวง  ไม่ชอบคนขี้ขโมย  ชอบความเป็นระเบียบ  ไม่เข้าข้างลูกเมื่อทำความผิด  เช่น  มีบางครั้งเคยไม่หยิบฉวยสิ่งของของผู้อื่นมา  ท่านใช้ไม้เรียวตีให้นำไปคืนเจ้าของ  แล้วขอโทษเจ้าของทรัพย์นั้น  ความเป็นระเบียบ  เช่น  เวลารับประทานอาหาร  ท่านจะมีกฎว่าไม่ให้พูด  ถ้าใครพูดขึ้นมา  ท่านก็จะหยิบจานข้าวไว้  แล้วบอกว่าให้คุยให้เสร็จก่อนจึงค่อยกิน  เวลากิน  ไม่ใช่เวลาพูด  เป็นต้น 

คุณพ่อและคุณแม่ได้ปลูกฝังให้ลูก ๆ  รักความเป็นธรรม ให้เกียรติในความเป็นมนุษย์ของทุกคน  ไม่เอารัดเอาเปรียบผู้อื่น  มีความรับผิดชอบ ไม่ทำตัวให้เสื่อมเสียเกียรติ  ให้มีความมานะบากบั่น  ขยันหมั่นเพียรในการทำกิจการงานทุกอย่าง  จนทำให้อาตมานั้นรักความเป็นธรรม  รู้สึกว่ามีความสุขใจที่ได้ช่วยเหลือผู้อื่น  และไม่ชอบผู้ที่เอารัดเอาเปรียบผู้อื่น   และมีความรู้สึกว่าไม่ชอบที่คนชอบใส่หน้ากากเข้าหากัน ไม่มีความจริงใจต่อกัน  ต่อหน้าอย่าง  ลับหลังอีกอย่าง    

ชีวิตในเพศบรพชิต 

ตามที่ได้กล่าวมาแล้วว่า  ครอบครัวของอาตมามีสมาชิกในครอบครัวมาก  พ่อแม่ไม่มีเงินทองที่จะส่งเสียให้ลูกเรียนได้ทุกคน  ไม่มีลูกคนใดได้เรียนเลยในช่วงนั้น  คนที่เรียนได้สูงที่สุดก็คือพี่ชายคนโต  จบชั้นมัธยมศึกษาปีที่  6  อาตมาเองก็ได้แค่มัธยมศึกษาปีที่  3  พ่อแม่จึงส่งให้ไปบรรพชาเป็นสามเณรที่วัดควนคลัง  หมู่ที่  6  ตำบลทุ่งใหญ่  อำเภอทุ่งใหญ่  จังหวัดนครศรีธรรมราช  อยู่ห่างจากบ้านประมาณ  3  กิโลเมตรเท่านั้น  คุณพ่อท่านตั้งความหวังไว้ว่าให้ได้เรียนทางธรรมพร้อมทั้งสายสามัญไปด้วย 
       หลังจากบวชแล้วอาตมาได้ศึกษาและจาริกท่องเที่ยวหาประสบการณ์และปฏิบัติธรรมตามจังหวัดต่าง ๆ  ของประเทศไทยอยู่หลายปี  จนในปี  พ.ศ 2530  อายุครบบวชพระ  จึงได้เข้าอุปสมบทที่วัดท่ายาง  ตำบลท่ายาง  อำเภอทุ่งใหญ่  จังหวัดนครศรีธรรมราช  ในวันที่  30  ธันวาคม  2530  
          ณ  วันนี้  อาตมาได้ตั้งเป้าหมายหรือว่าคาดหวังไว้ในเรื่องของการศึกษาว่าจะเรียนต่อจนจบปริญญาโทสาขาใดสาขาหนึ่ง  ส่วนเรื่องอื่นเมื่อยังเป็นพระสงฆ์ จะขอทำหน้าที่ของความเป็นพระสงฆ์ให้ดีที่สุดเท่าที่จะกระทำได้  ด้วยการบำเพ็ญกิจวัตร  บำเพ็ญภาวนาตามสมควร ไม่ได้หวังให้บรรลุถึงพระอรหันต์ แต่ตั้งใจจะทำประโยชน์ต่อเพื่อนมนุษย์ ด้วยการทำหน้าที่ในการเผยแผ่พระพุทธศาสนา ด้วยการเทศนาบ้าง ช่วยอบรมเด็กนักเรียนที่มาเข้าค่ายพุทธบุตรบ้าง  เท่ากำลังของตนที่จะทำได้ 

การศึกษา

ประถมศึกษา  ร.ร.บ้านก่องาม  อ.ทุ่งใหญ่  จังหวัดนครศรีธรรมราช

มัธยมศึกษาตอนต้น  ร.ร.ฉวางรัชดาภิเษก อ.ฉวาง จ.นครศรีธรรมราช

มัธยมศึกษาตอนปลาย  ศูนย์การศึกษานอกโรงเรียนจังหวัดนครศรีธรรมราช

ปริญญาตรี (พ.ธบ.) มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ห้องเรียนวัดพัฒนาราม จ.สุราษฎร์ธานี

ปริญญาโท กำลังศึกษาที่มหาวิทยาลัยราชภัฎนครศรีธรรมราช สาขาวิชาการพัฒนาหลักสูตรและการเรียนการสอน