รูปตลาดกลางคืนที่ภูชี้ฟ้า ถ่ายเมื่อปลายปี 51
สวัสดีค่ะคุณลุง
หนูแวะมาทักทายและมาให้กำลังใจคุณลุงค่ะ
หนูหวังว่าคุณลุงคงสบายดีนะคะ
บันทึกของคุณลุงทำให้หนูได้ข้อคิดหลายอย่างเลยค่ะ
สวัสดีค่ะ
เชื่อว่า.......คนที่เข้าใจเรามากที่สุด คือ ตัวเราเอง
ว่าเราเป็นเช่นไร ต้องการอะไร ฯลฯ
รอยเท้าที่เลือกเดิน คือรอยเท้าที่ดีที่สุด สำหรับตัวเอง แค่ไม่เบียดเบียน ก็OK แล้วค่ะ จริงไม๊คะ
มีความสุข.....ในรอยเท้าที่ก้าวเดิน นะคะ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ
การลงมือทำอะไรสักอย่าง..สอนให้เรารู้ว่า ในชีวิต มีทั้งสิ่งที่ทำได้และทำไม่ได้
และที่สำคัญอีกอย่างคือ...
การสอนให้เราเรียนรู้ถึงภาวะของการรับผิดชอบต่อการตัดสินใจของตัวเอง
....
ขอบคุณครับ
สิ่งที่ดีที่สุดในชีวิต คือ การได้เลือกเส้นทางด้วยตัวเองค่ะ
สำหรับแต่ละทริป บางครั้งก็อยากจะไปในเส้นทางที่คนอื่นมิเคยไปมาก่อน
แม้จะเจออุปสรรค แต่มั่นใจได้ทุกครั้งเลยค่ะว่า พอไปถึงจะเป็นความประทับใจ
และความทรงจำ ยิ่งตราตรึง มิลืมเลือน ...
เป็นกำลังใจในทุกเส้นทาง ค่ะ ... ขอบคุณบันทึกนี้อ่านแล้วมีพลังค่ะ J
สวัสดีน้องนัท คุณสายธาร พี่ครูคิม คุณแผ่นดิน และ คุณpoo
ที่แวะมาเยี่ยมเยียนนะครับ
ช่วงนี้มี่เรื่องที่ต้องตัดสินใจอีกแล้วครับ
บันทึกเลยออกเชิงความรู้สึกไปหน่อยน่ะครับ
แวะมาตามอ่านบันทึกของกัลยาณมิตรค่ะ
ทุกคนล้วน อยากมี "เส้นทาง" ที่เป็นของตัวเอง...จริงไหมคะ
งั้นต่างคนต่างวาด ต่างคนต่างเสริมแต่ง .... ตามใจฝัน คงไม่ผิดอะไรนะคะ
คิดถึงค่ะ
(^___^)