๗.เรื่องของคนใจเสาะ
ในช่วงนี้ ผมเขียนบล็อกมาวันที่ 8 แล้ว เพราะเริ่มตั้งแต่วันที่ 25-06-09
มีท่านผู้อ่านมาแสดงความคิดเห็นในบล็อก ใจคอผมก็รู้สึกตึ๊กๆตั๊กๆ อยากจะไปแก้บันทึกที่เขียนแบบใจร้อนให้ได้ คิดไปคิดมาก็ควรรับฟังความคิดเห็น ทำใจให้กว้างจะได้เห็นโอกาสพัฒนา.. จริงๆ แล้วความรู้สึกลึกๆ รู้สึกว่าตัวเองค่อนข้างเด๋อมากเลย เหมือนเรามาจากบ้านนอกแล้วเลยทำอะไรสะเร่อๆ ให้เพื่อนหันมาดูเราทุกคนเลย ยังไงยังงั้น
คิดว่าความรู้สึกนี้แหละที่อาจจะทำให้เราประทับใจในอนาคตและเราก็ได้เริ่มต้นแล้ว
วันนี้ผมจะมาพูดถึงเรื่อง กล้าเรียนรู้ สู้สิ่งยาก พอพูดถึงการทำสิ่งยากขึ้นมาน่ะ
หลายคนไม่รู้ว่าจะเป็นเหมือนผมไหมคือมันจะรู้สึกท้อแท้ รู้สึกว่ามันเป็นปัญหาใหญ่โตมาก เมื่อรับงานที่เข้ามาส่วนใหญ่ก็จะรับงานที่ทำได้แบบแน่นอน
สมมุติผมทำงานที่ยากระดับ 100 ได้ ผมก็จะรับทำงานที่มีความยากระดับไม่เกิน 80
เป็นผลทำให้ผมสามารถทำงานสำเร็จทุกครั้ง สร้างความมั่นใจ
หน้าตาแจ่มใสเพราะสบายใจ ไม่มีอะไรต้องเครียด
แต่ตัวผมเองก็จะเกิด..ก็พูดกับตัวเองตลอดว่า จริงๆเราทำได้ดีกว่านี้อีก
...เป็นอย่างนี้ประจำ
การเป็นบุคคลที่ประสบความสำเร็จเป็นยอดปรารถนาของมนุษย์ทุกผู้ทุกนาม
ผมเองก็เหมือนกัน ทุกครั้งที่มีเวลาว่างผมจะแวะไปหาหนังสือที่น่าสนใจอ่านเป็นประจำและก็ต้องเสียสตางค์ซื้อหนังสือ1-2 เล่มทุกเดือน
มีอยู่เล่มหนึ่งเค้าแนะนำการสู้สิ่งยาก เนื้อหาก็คือการตัดทางถอยของตัวเอง
ก็คือการที่เราจะต้องอดตายแน่ๆ หรือไม่ก็ต้องออกจากงานแน่ๆ ถ้าคุณทำงานนี้ไม่ได้ และเทคนิคที่ทำให้งานหินกลายเป็นงานหมูหมูก็คือ การทำงานที่ยากนั้นทีละนิดทีละหน่อยนั่นเอง ช่วงที่ผมอ่านครั้งแรก ก็รู้สึกฉงนอยู่เหมือนกัน
ผมก็กระซิบกับตัวเองว่า อย่างนี้ต้องลอง.. และก็ได้นำเทคนิคดังกล่าวมาประยุกต์ใช้
กับงานต่างๆ ที่รับผิดชอบ ผลปรากฏว่าผมทำได้ แทบจะทุกครั้งที่ทำงานสำเร็จตัวผมเองจะรู้สึกแปลกใจมาก อืม..เราทำได้ด้วย มันดีกว่าที่คิดอยู่ในหัวสมองอย่างมาก จึงมั่นใจครับว่าคนที่เคยรู้สึกท้อ หรือตอนนี้กำลังท้อแท้อยู่ คุณ!..ทำได้แน่นอนครับ..:)
/ สร้างสุขในชีวิตประจำวัน / ลองทำเว็บบล็อคกันไหม / กาแฟ /การจัดการด้านเสียง /
/ เคล็ดลัพธ์ต่างๆ ในการดูแลคอมพิวเตอร์ /พัฒนาเว็บไซต์ด้วยตัวเรา /
ความเห็น (2)
ในคลาสการฝึกอบรมระดับผู้จัดการที่ชิคาโก คลาสนี้ชื่อ Time Management ค่ะ
มีหลักคิดอย่างนึง เรียกว่า Big Rock - Small Rock
บอสจะเทียบงานยาก คือ หินก้อนใหญ่ (Big Rock) งานยากปานกลาง คือ หินขนาดกลาง(Medium Rock) และเทียบงานง่ายๆ ว่า หินก้อนเล็ก (Small Rock)
เมื่อหินทุกขนาดรวมกันอยู่ในถ้วยเดียวกัน คนทั่วไปมักจะชอบหยิบหินก้อนเล็กก่อน เพราะมันง่าย และไม่ยอมที่จะจัดการกับหินก้อนใหญ่ ที่ยากกว่า
ที่ถูกคือ ต้องจัดการกับงานที่ยากก่อน หยิบหินก้อนใหญ่ๆออกมาจากถ้วยซะ งานยากจะใช้เวลานาน ยาก ท้าทาย ชวนปวดหัว แต่ถ้าทำเสร็จ เราจะลดปริมาตรของหินก้อนใหญ่ลง และเมื่อสำเร็จ ก็จะรู้สึกดีมากๆด้วย ทีนี้ปริมาณหินในถ้วยจะเริ่มลดลงแล้วค่ะ ก็ให้เริ่มหยิบหินขนาดกลาง แล้วค่อยจัดการกับขนาดเล็กๆ ทีหลัง
หลักคิดเดียวกันกับคุณเพชรเลยค่ะ
ขอบคุณสำหรับแนวคิดดีดีที่นำมาแบ่งปันนะคะ ^^
ลำดับงานก่อนหลัง ก่อน เลือกมา แล้วก็มาเลือกงานที่ยากสางก่อน ส่วนงานย่อย เมื่องานยากเสร็จ งานย่อยก็เสร็จเร็ว ใช่ไหมคะ
เรื่องคนใจเสาะ และเรื่องอื่นๆน่าติดตาม แต่ขอติมันตัวเล้กมันเลยไม่น่าติดตามคะ เปลี่ยนได้เปลี่ยนนะคะ
ข้อความของคุณก็น่าอ่านนะคะ จะติว่าเพิ่มตัวหนังสือให้ใหญ่หน่อยได้ไหมคะ เพราะถ้าบทความยาวๆ ควรจะให้ตัวหนังสือใหญ่ จะได้ไม่ลายตา
คือพิมพ์ใน ไมโครซอบเวิดก่อน เอาขนาด อังสนา 20 พิมพ์เสร็จแล้ว ถึงกอปปี้ ดึงเข้ามาในเพิ่มบันทึก อ่านทวนแล้วก็บันทึก
ไปเยี่ยมคืนบ้างนะ จะได้รู้ว่าที่บอกเรื่องตัวหนังสือเป็นอย่างไร