ตาหวานเป็นสาวแล้วค่ะ : กิตติศัพท์เจ้าหล่อนเลื่องลือไปทั่วหมู่บ้าน
2 เดือนแรกที่ตาหวาน ที่มีชื่อเต็มว่า วิหวาน มาอยู่ร่วมบ้านก็น่ารักดีค่ะ แต่พอย่างเข้าเดือนที่ 3 เท่านั้น สาวสวยรวยเมตตาอย่างแม่ตุ่นแทบจะเอาไปโผด...หรือถอนกรีนการ์ดของเจ้าหล่อน เพียงแต่มีเสียงทัดทานจากคนรอบข้างว่าจะกระทบต่อภาพลักษณ์ที่รักสัตว์ รักเด็กของแม่ตุ่นซะงั้น...จึงต้องทนเลี้ยงดูกันต่อมา
-
พฤติกรรมตาหวานในแต่ละวัน หาของเล่น แทะทุกอย่างที่ขวางหน้า
จะไม่ให้เอาไปปล่อย (หรือโผดในภาษาอีสาน) ได้ยังงัยล่ะค่ะ สาวตาหวานเล่นกินต้นกล้วยเป็นต้น ทุบกระถางต้นไม้แล้วลากต้นไม้เล่นรอบบ้านหมดสวนเลยอ่ะ ไม่ใช่ว่าจะไม่หาของให้เจ้าหล่อนขบเคี้ยวนะคะ แต่คงไม่ถึงใจ รองเท้านี่ของโปรดเลยค่ะ วางบนชั้นรองเท้าก็แล้ว ตาหวานมีความสามารถเอามาเคี้ยวเล่นเวลาอารมณ์ดีได้ ว่าไปแล้วก็นับถือเจ้าหล่อน ต้นไม้ที่ยางมากๆ ขนาดตัวทากยังไม่คลานเข้าใกล้ คุณตาหวานแทะซะกระจุย ว่างเป็นไม่ได้ไล่งับแมลงวัน จะล้มทับอะไรแตกหักเสียหาย ก็ไม่สังวรณ์ เช่น ทำอ่างใส่น้ำดื่มของพิ่หมูหยองแตก จนต้องไปเขย็งเก็งกินน้ำอ่างปลาที่หน้าประตูแทน...ขายิ่งสั้นอยู่ แล้วแม่จะหามาให้ใหม่นะคะ...สำหรับตาหวาน คาดโทษไว้ก่อนเถอะ
-
วิหวาน's life style
พี่อ้อม ตั้งชื่อให้ใหม่ว่า วิ-หวาน ฮิ แหบ (คำว่าหวานลากยาวหน่อยนะคะ) เพราะถ้ามีคนมาที่บ้านตาหวานชอบจะแทะ หรือแหบ (เหมือนเป็ด) หากมันเขี้ยวมากหล่อนก็จะขอลงน้ำหนักเขี้ยวสักนิดพอเป็นรอยที่ระลึก...แม้จะชอบแหบผู้คน แต่ตาหวานเป็นหมาเจ้าเสน่ห์ค่ะ เด็กๆ ในหมู่บ้านชอบมาเกาะรั้วเล่นด้วย เพราะตาหวานมีความสามารถพิเศษในการวิ่งคาบของ บางวันกลับมาจากทำงาน อะไรเอ่ยเต็มลานบ้าน...สิ่งนั้นได้แก่ ขวดน้ำ ผลไม้ กิ่งไม้ ลูกมะพร้าวแห้ง ที่เด็กๆ นำมาบรรณาการให้ตาหวาน...เฮ้อ เหนื่อยในการเก็บบ้านจัง ที่ผ่านมาคุณ Stargate เจ้าของบ้านจึงขอพักที่ทำการไม่สามารถเปิดบ้านต้อนรับใครได้
-
กรงแบบนี้แหละค่ะ ที่ตาหวาน "แหกกรง" เสียหายมาแล้ว 2 กรง
-
ปลายเดือนมีนาคม 2552 พาตาหวานไปทำหมัน ได้เขียนไว้ในบันทึก
http://gotoknow.org/blog/life-is-beautiful/252545
ลุงหมอเหนกเสีย Selfเลยหล่ะ เพราะตาหวานเป็นหมาที่ซนจัด แผลปริเย็บใหม่ 3 ครั้งมั้ง จนลุงหมอเหนกบอกรักษาแบบแผลเปิด ด้วยเนื้อหล่อนพรุนแล้ว กว่าจะหายใช้เวลาเป็นเดือน ตอนอยู่โรงพยาบาลสัตว์ก็ตั้งตัวเป็นอั้งยี่ จนต้องถูกขังเดี่ยว แถมกัดกรงของลุงหมอด้วย (โชดดีนะที่หมอไม่คิดค่ากรง) 1 เดือนกว่าผ่านไป แผลหายสนิท แม่ตุ่นดีใจอย่างสุดซึ้ง... หลังจากแผลแรกหายสนิทนั้นได้ 3 วันแม่ตุ่นกลับมาจากทำงาน เอ๊ะ...แผลตาหวานเปิดอีกแล้ว ฮือๆ ทำงัยดี โทรหาลุงหมอเหนก....ลุงหมออึ้งๆๆๆๆ ทำไมถึงแตกหล่ะ...สืบความด้วยว่าเพื่อนหล่อนคือ ทิกเกอร์และไข่ตุ๋น ลาบลาดอร์ มาเล่นด้วย คลุกกันไปมาท่าจะถูกลวดประตูเกี่ยว ใช้เวลาอีกเดือนกว่าจึงจะหายสนิท เฮ้อ วิหวาน สรุปว่าแผลตาหวานหายสนิทตอนสิ้นเดือนพฤษภาคม...
-
ตอบแทนลุงหมอเหนกด้วยการออกแบบโฆษณาโรงพยาบาลสัตว์ โดยมีรูปตาหวานเป็นองค์ประกอบ ชิ้นงานถูกส่งไปโรงพิมพ์ เด็ก Art work โทร.มาถามว่าขอเอารูปหมาอ้าปากออกได้ป่าว แล้วจะหารูปหมาที่น่ารักๆ มาแทน !!!! อ้าวไอ้หมาอ้าปากนี่ก็ตาหวานชัดๆ ยังงี้หมายความว่างัยพวก ตาหวานออกจะ Intrend หุ่นก็สะโอดสะอง กรีดขอบตาเหมือนสาวแขก ถึงคิ้วจะหนาไปหน่อยเถอะ...วันหลังอย่ามาง้อเค้าไปแบบอีกนะ
-
-
ดูตาเจ้าหล่อนสิ..บางอารมณ์ก็หว้านหวาน บางอารมณ์ซนสุดๆ
-
ตอนนี้วิหวานเป็นสาวแล้วค่ะ ถึงแม้จะเป็นหมาที่ไม่รู้อะไรเลย ชื่อตัวเองก็ไม่รู้ ยังดีหน่อยที่พอรู้สัญญาณการเงื้อมือ...ทำให้แม่ตุ่นไมต้องเสีย look คนใจดี (อิอิ...คนประหลาดชมตัวเองก็มี) และอีกคำสั่งคือ นั่ง แม้ว่าจะต้องใช้น้ำเสียงที่เข้ม และต้องสั่งมากกว่า 2 ครั้ง แต่ตาหวานก็ยอมนั่ง...พอโชว์ได้
-
ตัวของตาหวานโตกว่าวันที่มาวันแรกมาก...เมื่อหยอกเย้ากับพี่หมูหยอง จึงเข้าข่ายลักษณะแกล้งพี่อยู่เรื่อย เราจึงไม่ว่ากันพี่หมูหยองที่จะเขม่นตาหวาน....เพราะเวลาหล่อนคึก หล่อนจะให้ขายาวๆ กดหัวพี่หมูหยองไว้ คาบหูดึง คาบขาดึง...จนพี่หมูหยองไม่อยากออกจากบ้านเลยช่วงหนึ่งเกิดอาการท้องผูก ไม่ออกไปถ่ายอุจจาระติดต่อกันเกือบ 5 วัน ต้องหอบกันไปหาหมออีก....สรุปว่านอกจากเขม่นแล้ว พี่หมูหยองยังเซ็งจัดอีกด้วย เพราะตาหวานขโมยซีนมาประจบ นายต่อหน้าต่อตา โดยแอบเข้าบ้านมานอนเอาหัวเกยตัวเจ้าของที่นอนระเนระนาดอยู่พื้นหน้าทีวี.... อยากจะผลักไสเพราะขนหมาติดตามเสื้อผ้าไปหมด ชาวบ้านจะรังเกียจ แต่พอสบตาหวานๆ ของเจ้าหล่อนแล้ว ทำไม่ลงซะที
-
เซ็งฮับนาย...เซ็งสุดๆ เลยอ่ะ ตอนนี้ดีหน่อยที่ตหาวานเลิกแทะต้นไม้แล้ว
บ้านดูเป็นบ้านมากขึ้น ที่ผ่านมาผมนึกว่าอยู่ในสมรภูมิรบ หุหุ
ปล.เมื่อต้นเดือน มิย. 2552 แม่ตุ่นเอาตาหวานไปฝากที่โรงพยาบาลสัตว์ศูนย์ขอนแก่นอีกครั้ง...ด้วยว่าต้องเดินทางไกล ตาหวานกัดกรงสียหายอีกแล้ว...เครียด เครียด ทั้งเกรงใจคุณหมอ และค่าใช้จ่ายที่สูงด้วยไปทำของเค้าเสียหายนี่นะ...เวลาจะฝากเลี้ยง ใครๆ ก็เบือนหน้า ผิดกับพี่หมูหยอง ใครๆ ก็บอก เอามาไว้ที่นี่....พี่หมูหยองหน่ะน่ารัก...ถึงตาหวานจะซนก็คงเป็นธรรมชาติของหมาวัยรุ่น...มุมที่น่ารักๆ ของเจ้าหล่อนก็มี...จนทำให้เจ้าของมาเขียนบันทึกถึงเจ้าหล่อน...ตาหวานมีความเป็นมายังงัย...มีบันทึกประวัติของเจ้าหล่อนอยู่ที่
http://gotoknow.org/blog/life-is-beautiful/221642
ความเห็น (22)
ตามมาดู โอโห น่ารักมาก ไม่ค่อนซนเลยนะครับ ที่บ้านมีหลายตัวเลยครับ เอาไว้เลี้ยงวัว
ป้าระวังนะ เกิดเอาตาหวานไปโผด เค้าจะทวงมงกุฏคืน 555!
มาชมพี่วิ-หวาน ฮิ แหบ แหม...สูงโย่งโก๊ะกว่าพี่หมูหยองเลยนะคะ อย่ารังแกพี่หมูหยองนะคะ ดูตาพี่หมูหยองสิ ...น่าสงสารจัง
อาจารย์ขจิต 
คะ
ตกลงจะรับตาหวานไปช่วยเลี้ยงวัวอีกสักตัวมั๊ยค่ะ
จะนำไปส่งให้ถึงที่เลยค่ะ
คุณ Stargate 
คะ
นี่เป็นเหตุผลเดียวที่ตาหวานยังคงอยู่....
หากแต่ อ.ขจิตรับไปช่วยเลี้ยงวัว
มงกุฎนางงาม รักสัตว์-รักเด็ก ยังอยู่กับป้าใช่ป่าว...อิอิ
สวัสดีค่ะ ชื่อน่ารักจังค่ะ วิหวาน คงจะหวานแหววนะคะ
คุณดาวลูกได่ ชื่นชมยินดี 
สบายดีนะคะ เปิดเทอมใหม่ห้องสมุดคงยุ่งๆ กับการต้อนรับ freshy ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ
- สำหรับพี่หมูหยอง...แย่เลยค่ะ...เซ็งสุดๆ แม่ตุ่นเลยต้องประคบประหงมกันเป็นพิเศษ
- จนลุงหมอเหนก (หมอหมา) เห็นว่า เข้าข่ายเวอร์
- ขำขำ นะคะ ที่พี่หมูหยองท้องผูก นานวันก็ซึม พาไปหาหมอ...หมอให้ยาระบาย แต่ไม่ work เท่าไหร่ ถ้าไม่มีทางที่ดี แม่ตุ่นเสนอแนวทาง การผ่าตัดเอาขี้ออก
- คุณหมอ งงงงงงง มีที่ไหนกัน ผ่าตัดเอาขี้ออก....สงสัยพี่หมูหยองสยองเกล้า ที่อั้นไว้จึงค่อยๆ ทะยอยออกมา จนแข็งแรงเท่าทุกวันนี้ค่ะ
แวะมาเยี่ยมตาหวานครับ น่ารักจัง ที่บ้านก็มีน้ำหวาน แต่ชอบเรียกเค้าว่าหวานหวาน เกิดวันสงกรานต์ เพิ่ง 2 เดือน กำลังซนครับ
- สวัสดีค่ะคุณตุ่น
- เข้ามาอ่านเรื่องสาววิหวาน พออ่านจบถ้าไม่จั่วไว้ว่าเป็นสาวแล้ว ต้องคิดว่าเป็นหนุ่มน้อย อะไรเธอจะซุกซนได้ขนาดนั้น
- เป็นนางงามก็ต้องอดทนค่ะ อิอิ
น้องพอลล่า 
คะ
ด้วยเค้าเป็นตัวเมียพี่เลยตั้งชื่อให้หวานเข้าไว้....เอาฤกษ์เอาชัย
แต่ไง๋...เคล็ดการตั้งชื่อยังเอาไม่อยู่ ดังที่คุณวันเพ็ญ 
เห็นแต่รูปก็จะคิดว่า หล่อนหน่ะเป็นหนุ่มน้อย
สวัสดีค่ะ
- มาแล้วรอบหนึ่ง..แต่ยังไม่ได้เม้นท์
- รออ่านเม้นท์ของเพื่อน ๆด้วยค่ะ
- ที่บ้านพี่คิมเหลือแพนเตอร์ ท็อดดี้ นีน่า ชาร์เล่ย์ค่ะ..และหลงมาอยู่ในครัวอีกตัวชื่อเฉินหลงค่ะ
สวัสดีค่ะ อ.บวร
สัตว์เลี้ยงถึงจะซนไปบ้าง แต่ก็เป็นเพื่อนผ่อนคลายความเหงาได้ดีเหมือนกันนะคะ
แบบว่า มัวแต่วุ่นวายกับเจ้าหล่อน จนไม่มีมีเวลาทำสิ่งอันใด อิอิ
คุณวันเพ็ญคะ
เปิดเทอมใหม่ ม.นเรศวร ที่พะเยา เป็นงัยบ้างน้อ...
สำหรับ ตาหวาน วีรกรรมมีมากจริงๆ ที่เขียนออกมาไม่ได้ก็แยะ
ตุ่นต้องทบทวนตัวเองว่า...การที่รับเค้ามาเลี้ยง เป็นสิ่งที่ถูกต้องหรือป่าว
แต่...มงกุฎนางงามก็ล่อใจเหลือเกิน
เลี้ยงไป บ่นไป ก็รักกันเองแหละค่ะ
พี่ครูคิม 
คะ
- วันก่อนเห็นพี่ครูคิม เขียนบันทึกเก่ยวกับกิจกรรมที่ให้นักเรียนปลุกพืชผัก เป็นที่น่าอิจฉาเล็กๆ
- เพราะตอนนี้บ้านตาหวาน ปลูกอะไรต้องเอาไปไว้บนรั้ว
- ดีหน่อยที่ฝนลง...ต้นไม้จึงแตกใบใหม่ได้เร็ว...ไม่งั้นบ้านคงไม่มีสีเขียว
มีความสุขเหลือเกินเชียว ที่ได้รู้วีรกรรมของตาหวาน และหมูหยอง สัตว์เลี้ยงน่ะ ช่วยให้จิตใจเราอ่อนโยน ลงไปเยอะเลย เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ก็แทบจะไม่ใส่ใจเลย สำหรับการที่เขาเข้ามาพึ่งพิงอาศัยกับเรา อย่างจ๊ะเอ๋ และหนูนินที่บ้านก็เหมือนกัน เขาเหมือนกับว่าจะเป็นที่พึ่งทางใจเสียด้วยซำ้ ใครที่รักหมาจะนึกออกถึงอารมณ์ไม่มีเงื่อนไขใด ๆ นอกจากความห่วงใยล้วน ๆ เราห่วงใยเขานะ กลับถึงบ้านสิ่งแรกที่คิดได้คือการให้อาหารเขา ตื่นเช้าขึ้นมา ความคิดแว่บแรก คือ เขาจะกินข้าวกับอะไรดีหนอ เขาจะเบื่อต้มหมูหรือยัง อาหารเม็ดก็ไม่ชอบ เทนมไว้ให้ก็กินบ้าง ไม่กินบ้าง นี่ถ้าเป็นคนซะหน่อยเถอะ คงต้องมีคำพูดต่อว่าต่อขาน แถมด้วยอารมณ์ขึ้งโกรธ น้อยใจสารพัด แต่นี่ ทำไมเราต้องเข้าไปพูดง้องอน ทำหนูถึงไม่กินข้าาว..หือ.. หนูเบื่อเหรอ หนูอยากกินอะไร ....
ว่าง ๆ ลองนั่งตรองดูนะ เขาได้ทำหน้าที่หมาบ้างไหม...นอกจากภาระอันแสนสุขของเราเอง ดูเถอะนะ พอกลับบ้าน เปิดประตูบ้าน จ๊ะเอ๋ที่เดินเหินไม่ค่อยคล่องเพราะอุบัติเหตุเมื่อ 3 ปีก่อนก็จะนั่งอยู่มุมห้อง เราต้องเดินเข้าไปอุ้ม หอมสูดๆๆ( เสียงดังสูดดด อันเกิดจากการหอมหมาอันแสนหอม ทั้งที่กลิ่นตุ ๆ) พร้อม ๆ กับถามเขาว่า คิดถึงแม่ไหมลูก? แต่ทุกครั้งก็ไม่เคยมีคำตอบ บางครั้งจ๊ะเอ๋เดินผ่าน เราเรียกหา อ้าวทำไมรีบโกยอ้าวหนี ซะงั้น แม่ ๆ อย่าสนใจหนู หนูต้องการความเป็นส่วนตัว! เขาคงอยากบอกให้เรารู้
แต่ไม่เป็นไร เราวิ่งตามตระคุบ อย่างห้ามใจไม่ได้ มาอุ้ม และหอมสูดดด อยู่เช่นเคย ชื้นนนใจ! จ๊ะเอ๋ ต้องดิ้นกะแด่ว ๆ ...
เล่าเรื่องหมา...เหรอคะ ตุ่นคงทราบว่า ไม่เคยเบื่อ และไม่เคยจบเรื่อง แค่หยุดเล่าเฉย ๆ แล้วจะเล่ามาใหม่นะคะ
- ธุ พี่ตุ่นค่ะ..
ตามมาอ่านวีรกรรมของวิ-หวาน ฮิ แหบ ค่ะ ^^ สุดยอดมากๆ เลย อะไรจะซนขนาดนี้ วันไหนตัดหางปล่อยวัดตาหวานก็เก็บต้อมไปเลี้ยงได้เลยนะคะ ไม่ดื้อ-ไม่ซน-น่ารัก-เรียบร้อย อิอิ
รู้ๆ กันค่ะ พี่ต้อย sondee รักแล้วมีความสุข ก็หมาๆ พวกนี้หล่ะ คนรักแมวก็ต้องเชียร์แมว ขอแค่ได้รักค่ะ และรักแบบไม่มีเงื่อนไข
ตอนนี้คงยังไม่ได้ตัดหางปล่อยวัดหรอกค่ะ น้องต้อม
ยังแบบอิจฉาน้องต้อมที่ได้มีเวลาสุนทรียะกับการร้อยลูกปัด ถักมักคาเม่
แต่พี่ตุ่นสิ...เวลาที่มีอยู่...ใช้ในการจัดระเบียบวิหวาน...ทุกวัน
เป็นสาวและตาหวานจริง ๆ ด้วยน่ะค่ะ อิอิ
คิดถึงวิหวานจั๊ง...
เดะนี้ไม่มีหมวกกันน็อกครอบแล้วใช่ปะจ๊ะ..อิอิ
อยากให้คุณ 
กอก้าน>>>ก้อานคอ
มาเจอกับตาหวานตัวเป็นๆ จังเลยค่ะ
จะได้รูว่า หวานหยดย้อย เป็นอย่างไร (แบบว่าเวลาหล่อนเหนื่อย ลิ้นยาวๆ จะโผล่และมีน้ำลายย้อยเป็นหยดๆ หน่ะค่ะ)
แล้วจะรักตาหวานมากขึ้น...รับรองได้
คุณครูแอ๊ว ตอนนี้ตาหวานทั้งน่ารัก ทั้งน่าหมั่นไส้
เดี๋ยววันที่ 4 กค. มาออกรอบ ก็มากอดให้สมกับความคิดถึง...แระกัน