จากหัวข้อธรรมในคำกลอน ของท่านพุทธทาสภิกขุ ที่กล่าวถึงความสุขได้อย่างเห็นธรรม ดังนี้
ความสุข
ความเอ๋ย ความสุข
ใครๆ ทุก คน,ชอบเจ้า เฝ้าวิ่งหา
"แกก็สุข ฉันก็สุข, ทุกเวลา"
แต่ดูหน้า ตาแห้ง ยังแครงใจ
ถ้าเราเผา ตัวตัณหา ก็น่าจะสุข
ถ้ามันเผา เราก็"สุก" หรือเกรียมได้
เขาว่าสุข สุขเน้อ! อย่าเห่อไป
มันสุขเย็น หรือสุกไหม้ ให้แน่เอยฯ
ขอฝากความรักอีกบทหนึ่งนะคะ คือ รักสงบ
รักสงบ จงลืม ซึ่ง"ตัวกู"
และลืมทั้ง "ตัวสู" อย่างเต็มที่;
มีสติ ปัญญา และปราณี
หน้าที่ใคร ทำให้ดี; เท่านี้เอยฯ
ไม่มีความเห็น