ได้รับ E-Mail จากกัลยาณมิตรชาวโกทูโนว์ท่านหนึ่งครับ เป็นบทกวีของวัยรุ่นคนหนึ่งที่ต้องเผชิญกับโรคมะเร็งที่เป็นอยู่ อ่านแล้วสัมผัสได้ถึงมุมมองของชีวิตอีกแง่มุมที่น่าสนใจครับ บทกวีชื่อ "Slow Dance" ครับ...
ผมอ่านแล้วทำให้ได้คิดว่าหากเปรียบ "ชีวิต" ของคนเราเหมือน "เพลง" ๆ คนแต่ละคนคงเลือกเพลงสำหรับชีวิตของตัวเองต่างกันนะครับ หลายคนเลือกเพลงจังหวะเร็ว ๆ มันส์ ๆ เพราะสีสันและรสชาติของชีวิตที่จะเกิดขึ้นนะครับ...
และก็มีอีกหลายคนที่เลือกเพลงช้า เลือกที่จะดำเนินชีวิตให้ช้าลงเพื่อเก็บเกี่ยวทุกรายละเอียดของชีวิตตลอดเส้นทางของการดำเนินชีวิตนะครับ...
อ่านแล้วทำให้นึกถึงคำกล่าวของอาจารย์ท่านหนึ่งครับ ที่กล่าวเอาไว้ว่า คนเราแม้มีเป้าหมายเหมือนกัน แต่ก็เลือกวิธีการหรือแนวทางในการไปถึงเป้าหมายนั้นต่างกันนะครับ บางคนเลือกที่จะรีบเดินเพื่อให้ถึงเป้าหมายนั้นโดยเร็ว แล้วค่อยไปพักและเก็บเกี่ยวความสุขที่ปลายทางแห่งเป้าหมายนั้น...
แต่ก็มีหลายคนที่เลือกเดิบแบบช้า ๆ เพื่อเก็บเกี่ยวรายละเอียดและความสุขสองข้างทาง แวะชมนกชมไม้ตลอดการเดินทางไปสู่เป้าหมายนั้น แม้ต้องไปถึงเป้าหมายนั้นช้าก็ตาม...
สำหรับผมแล้วผมคงขอเลือกเดินแบบช้าบ้าง เร็วบ้าง หรือเป็นไปได้ของเลือกเดินแบบจังหวะคงที่ สม่ำเสมอครับ เดินไปตามจังหวะของชีวิตในแต่ละขณะในแต่ละก้าวอย่าง "รู้" ตัว และเข้า "ใจ" นะครับ เรียนรู้กับความเป็น "ปัจจุบัน" ของชีวิตให้มากที่สุดครับ...
...แม้บทเพลงของแต่ละชีวิตจะ "สั้น" "ยาว" ไม่เท่ากัน แต่ทุกบทเพลงของชีวิตก็สร้างความไพเราะและงดงามให้กับโลกใบนี้ได้ไม่ต่างกันนะครับ...
ชื่อ: Natcha
หัวเรื่อง: Slow Dance
ข้อความ:
สวัสดีค่ะคุณดิเรก
ส่ง Forward มาให้อ่านค่ะ เผื่อจะมีไอเดีย ดี ดี เขียนบันทึกค่ะ
เพื่อนส่งมาให้จากเดนมาร์กค่ะ
และบทเพลงที่มีความหมายมากที่สุดของชีวิต คือ บทเพลงแห่งการบรรเลงเพลงชีวิต และเมื่อนั้นกำลังใจ คือ สิ่งสำคัญที่จะทำให้เราได้ก้าวเดินต่อไป ด้วยหัวใจที่งดงาม
"บางครั้งปัญหาก็คือประตูอีกบานที่เราไม่เคยเหลือบตามอง ว่ามันมีอะไรหลังประตูใบนั้น..."
สวัสดีค่ะพี่
ชีวิตเราเองเป็นผู้เลือก เราเองเป็นคนกำหนด
สำหรับสี่บางช่วงเดินเร็วๆ ก็มีเหนื่อย หอบและเริ่มหายใจไม่ทัน สี่ก็จะเดินช้าลง แต่บางช่วงเดินช้าเกินไป เต่าเดินแซงหน้าอย่างนี้ก็เร่งสปีดนิด เพราะฉะนั้นสำหรับสี่ต้องเป็นเพลงแบบมิกซ์เสียงมั่งค่ะ ช้าบ้างเร็วบ้าง ตามจังหวะชีวิต
ดูไร้แก่นเหมือนกันนะค่ะ แต่นี่ก็เป็นชีวิตที่สี่เลือกค่ะ
ขอบคุณค่ะ
ผมเดินช้าครับ คุณ ดิเรก ... ชีวิตที่ผ่านมาแต่ละก้าว ผมเลือกก้าวเดินอย่างค่อยเป็นค่อยไป ไม่ได้เร่งรีบ ... ผมเลือกใช้ลมหายใจทีละน้อย ๆ ไปเรื่อย ๆ เหนื่อยก็นั่งพัก มีแรงก็ไปต่อ
"... แม้ชีวิตได้ผ่านเลยวัยแห่งความฝัน วันที่ผ่านมาไร้จุดหมาย ฉันเรียนรู้เพื่ออยู่เพียงตัวและจิตใจ เป็นมิตรแท้ที่ดีต่อกัน ... คืนนั้นคืนไหนใจแพ้ตัว คืนและวันอันน่ากลัว กลัวแพ้ใจ ท่ามกลางแสงสีศิวิไลซ์ อาจหลงทางไปไม่ยากเย็น..."
คลื่นแห่ง "ทะเลใจ"
ขอบคุณครับ ;)
ครับ...เด๊ะ
ชีวิตของเราบางครั้งมีประตูบานสำคัญอีกหลายบานเลยนะครับที่เราลืมเปิดดู...
ปรับสมดุลย์ให้ชีวิตเราเพื่อทบทวนและใส่ใจกับประตูเหล่านั้นเพิ่มขึ้นนะครับ...
ขอบคุณครับผม...
ครับ...น้องสี่
ชีวิตมีช้าบ้าง เร็วบ้าง เป็นแบบมิกซ์ ตามจังหวะของชีวิตก็ดีนะครับ...
เราเลือกเดินตามแต่ละสถานการณ์ที่เรากำลังประสบนะครับ...
ขอบคุณมากครับ...
ไม่ว่าเรื่องใดก็ตาม เราควรต้องมี "วิธีของเราเอง" บ้าง...
ครับ- ด้วยวิธีของเราเอง
วันนี้ฟังเพลงรัก
เมื่อวานฟังเพลงอกหักหนักหน่วง
ชีวิตหลากหลายห้วง...
แต่ทั้งปวงก็คือ "ชีวิต"
หากเปรียบ "ชีวิต"เหมือน "เพลง"ๆ หนึ่ง..ชีวิตของดิฉันก็คงเหมือนเพลงลูกทุ่ง..มังคะ..?????
ครับ...อ.วัส
การเลือกเดินแบบช้า ๆ ทำให้เราเก็บเกี่ยวประสบการณ์ต่าง ๆ ในแต่ละวันของชีวิตไว้เป็นบทเรียนให้เราได้มากมายนะครับ...
และยังมีเวลาเพื่อเรียนรู้และค้นหา "ใจ" ของเราด้วยนะครับ...
ขอบคุณมากครับ...
ครับ...คุณแผ่นดิน
ผมมองว่าชีวิตของคุณแผ่นดินเป็นเหมือนบทเพลงเพื่อชีวิตที่มีคุณค่าต่อสังคมมาก ๆ นะครับ...
ขอบคุณมากครับผม...
สวัสดีคะ พี่ดิเรก
ฟังเพลงเพราะ
เพราะฟังด้วยใจ เพลงเศร้าก็ยิ้มได้ ถ้าหัวใจเบิกบาน
อิอิ
ครับ...คุณลดา
เป็นเพลงลูกทุ่งนี่ดีเลยนะครับ...
ถ่ายทอดออกมาง่าย ๆ จริงใจ สะท้อนวิถีชนบทนะครับ...
ขอบคุณครับผม...
ครับ...น้องพอลล่า
หากฟังเพลงด้วยใจ เพลงไหนก็เพราะนะครับ...
เหมือนอย่างที่บอกนะครับ ฟังเพลงเศร้ายังยิ้มได้ครับผม...
ขอบคุณมากครับ...
สวัสดีค่ะ..
มาทักทายยามเช้า..กับบทเพลงชีวิตค่ะ..
สบายดีนะคะ
ครับ...พี่ ศน.อ้วน
สบายดีครับผม...
มีความสุขกับเช้าวันทำงานวันนี้นะครับ...
ขอบคุณมากครับผม...
ขอบคุณค่ะ...สำหรับพื้นที่แลกเปลี่ยนความคิดคำนึง
ครับ...คุณ pis.ratana
บทเพลงชีวิตของเราหากเลือกได้ในบางครั้งเราก็เลือกเป็นเพลงบรรเลง บางครั้งเราก็เลือกเป็นเพลงคู่หรือเป็นเพลงหมู่...
สำหรับ "ผม" แล้วเลือกบรรเลงเพลงในแต่ละวันให้ดีที่สุดครับ...
ไม่ได้คาดหวังถึงตอนสุดท้ายหรือตอนจบของบทเพลงมากนักครับผม...
ขอบคุณมากครับ...
สวัสดีค่ะคุณดิเรก
ขอบคุณนะคะสำหรับบันทึกดี ดี
จริง ๆ แล้วเพื่อนคนนี้เขามาเป็นอาสาสมัครทำงานด้วยกัน 6 เดือน เพราะเป็นผู้หญิงเหมือนกัน ช่วงที่เราอยู่ด้วยกัน เราก้อเลยไม่ค่อยจะมีความรู้สึกดี ดี ให้กันเท่าไหร่ (รู้ตัวว่าเราก้อเอาแต่ใจ เขาก้อมั่นมาก มาก) เหตุการณ์เป็นแบบนี้ 5 เดือนกว่า และ 2 อาทิตย์สุดท้ายก่อนที่เขาจะกลับ เขาเดินเข้ามาบอกว่า “ไปกินข้าวด้วยกันซักมื้อมั๊ย?” เราก้ออ่ะ จะกลับแล้วไปก้อได้ ก้อพาไปกินข้าวที่บ้านเพื่อน หลังจากนั้นก่อนเขากลับ 1 วัน เขาก้อเดินมาบอกอีกว่า “ เราไปฟังเพลงด้วยกันมั๊ย?” ก้อไปด้วยกัน และเมื่อถึงวันที่เขาบิน เขาก้อเข้ามากอดแล้วร้องไห้ บอกว่า “ถ้าฉันรู้สึกดี ดี กับเธอตั้งแต่ครั้งแรก เราคงมีความทรงจำที่ดี ดี ต่อกันมากกว่านี้นะ” เราก้อบอกไปว่า “ไม่เป็นไรหรอก เราก้อสร้างความทรงจำที่ดี ดี เมื่อไหร่กลับมาฉันจะพาเธอไปเที่ยว เราจะได้มีความทรงจำที่ดี ดี ด้วยกัน” เขาบอกว่า “เดนมาร์กกะเมืองไทยไกลกันมากนะ ฉันไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะได้มาเจอเธออีก” ก้อพูดไม่ออกเลยค่ะ
หลังจากนั้นกะอาสาสมัครใหม่ ๆ ที่มา ก้อพยายามจะเงียบทุกครั้งที่มีปัญหา พยายามจะเข้าใจว่าเราแตกต่างทางด้านวัฒนธรรม แตกต่างทางด้านประเพณี และแตกต่างทางด้านการอบรมเลี้ยงดูของครอบครัว ซิสเตอร์จะสอนเจ้าหน้าที่ทุกครั้งที่มีปัญหาระหว่างเจ้าหน้าที่ด้วยกัน ระหว่างเจ้าหน้าที่กะอาสาสมัครว่า “ ถ้าเรามองทุกคนเป็นมนุษย์เหมือนเรา เราก้อจะเข้าใจเขา” ความหมายคือมนุษย์ทุกคนมีข้อผิดพลาด!!! เราเองก้อมีข้อผิดพลาดเช่นกัน
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะคุณ Mr.Direct
มาร่วมเรียนรู้และฟังบทเพลงท่วงทำนองแห่งชีวิต
จุดหมายปลายทางของชีวิตที่เหมือนกันบ้าง ต่างกันบ้าง
วิธีในการก้าวเดิน หรือจังหวะในการเดิน ก็ต่างกันธรรมดา
เลือกให้เหมาะสมกับท่วงทำนองแห่งชีวิตของตนให้มีความสุข
ขอบคุณค่ะสำหรับบทเพลงแห่งชีวิต ^_^
ในชีวิตของผม เลือกเดินแบบช้าครับ...
ชมสองข้างไปเรื่อยๆ เก็บเกี่ยวประสบการณ์ให้ได้เต็มที่
เพราะผมคิดว่า ยิ่งสูงก็ยิ่งหนาว ควรจะสร้างฐานให้ดีๆ
เหมือนกับรูปสามเหลี่ยม พีรมิด
สร้างทุกอย่างด้วยมือเป็นเรื่องยากหนักหนา
แต่ยังมียากยิ่งกว่าก็คือให้อยู่ยืนยง
ขอบคุณทุกบันทึกนะครับคุณดิเรก ผมอ่านแล้วได้ข้อคิดและนำมาประยุกต์ใช้ในชีวิตประจำวันได้ดีมากทีเดียว เตือนสติได้ดีมาก ผมไม่เคยมีพ่อ-แม่ชี้แนะไปในทางที่ดีเลย เรียนรู้เองเกือบหมด และเกิดมาตอนแรกๆ เชื่อว่า ผมอยากเป็นคนดี ก็เลยต้องเลือกทางเดินที่ดี นี่หละครับ
ครับ...คุณณัชชา
ขอบคุณอีกครั้งนะครับสำหรับ forward mail...
“ ถ้าเรามองทุกคนเป็นมนุษย์เหมือนเรา เราก้อจะเข้าใจเขา”
ผมก็พยายามมองแบบนี้เหมือนกันครับ...
พยามยามเข้าใจในความแตกต่างบนพื้นฐานของความเป็น "มนุษย์" นะครับ...
เป็นกำลังใจในการทำงานนะครับ...
ขอบคุณมากครับผม...
ครับ...คุณเทียนน้อย
บทเพลงชีวิตของแต่ละคนแม้แตกต่างในเป้าหมาย แตกต่างในวิถีแห่งการดำเนินชีวิต...
แต่ทุก ๆ บทเพลงของทุก ๆ ชีวิตก็มีคุณค่าในตัวเองนะครับ...
ขอบคุณมากครับผม...
ครับ...คุณ Tom_ChumChon
ขอบคุณเช่นกันนะครับที่แวะเข้ามาอ่านเข้ามาทักทายกันบ่อย ๆ ...
ผมว่าเรามีโอกาสเกิดเป็นมนุษย์ มีเส้นทางดี ๆ ให้เราเลือกเดินมากมายนะครับ...
เรียนรู้ที่จะเดินบนหนทางที่เราเลือกอย่างดีที่สุดนะครับ...
ขอบคุณมากครับผม...