แนวหลังที่เฝ้ามอง..
..เฝ้ามอง...
จากที่เคยทำงานอยู่ในพื้นที่ตำบล...
….เลื่อนขึ้นมาอยู่ในหน่วยงานระดับจังหวัด.......
เฝ้ามองความเป็นไป....
....ไม่แน่ใจว่ามีคุณสมบัติเพียงพอสำหรับการเปิดเผยการเฝ้ามองเพียงใด..หรือไม่..????
เอาเป็นว่า..ถ้ารอให้คุณสมบัติครบ..อาจไม่มีโอกาสเปิดเผย...อาจไม่มีใคร...อยากฟังเสียงคนที่ใกล้เกษียน..
ขอฝากมุมมองของการ..เฝ้ามอง..ไว้ ณ วันนี้..แล้วดูอีกที..เมื่อคุณสมบัติ..เรื่องเวลา..อายุ..ถึงวัยอันควร
วันแรกที่ได้บรรจุเป็น..ข้าราชการ....ช่างน่าตื่นเต้น.ยินดี..ช่างมีความหวัง..ช่างสมหวังตามที่พ่อแม่ตั้งไว้...พ่อจ๋า..แม่จ๋า..ท่านอยู่ที่ใดบนฟากฟ้า...ให้รู้ด้วยว่า..ลูกทำได้แล้ว...ลูกได้ทำงานแล้ว...ลูกชนะคนเป็นแสนแล้ว..ลูกมีเงินเดือน..มีรายได้แล้ว...
“แล้วงานที่ต้องทำคืออะไร...เรื่องที่เรียนรู้มา...ทำไมไม่เหมือนที่เขาสั่งให้ทำ...”
ปรับตัว...เข้าเมืองตาหลิ่วต้องหลิ่วตาตาม...
“...ต้นแบบ...” ของเราอยู่ไหน.....
ช่วงนั้นมีการประกวดเกษตรตำบลดีเด่น...
รุ่นพี่หลาย ๆ คนเป็นเกษตรตำบลดีเด่น...
เก่งจัง....น่าชื่นชม....น่าประทับใจ...ขอเป็นตัวอย่าง..เป็นต้นแบบของเราได้ไหม...เราก็อยากก้าวหน้า..อยากเป็นเกษตรตำบลดีเด่นเหมือน ๆ พี่ ๆ เขาบ้าง....
เคยเป็นเกษตรตำบลดีเด่น....คำนี้น่าจะเหมาะกว่า..สำหรับบางท่าน..(ขออภัย..เป็นเพียงความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียน...)
************
เกษตรตำบลดีเด่นคนแรกของจังหวัด..เรียนเก่ง..จบเกียรติ์นิยม...มีความสามารถหลายด้าน...
เกษตรตำบลดีเด่นคนต่อ ๆ มาก็เก่งไม่แพ้กัน...
….ปัจจุบันเรานึกถึงเขาหลายคน....ในเรื่องราวของคนเป็นโรคพิษสุราเรื้อรัง....และเสียชีวิตเพราะเหล้า...
************
เฝ้ามองต่อ.....
เมื่ออยู่จังหวัด...มีรุ่นน้องมาบรรจุใหม่....ฝึกงานที่จังหวัดประมาณหนึ่งเดือน...ก่อนส่งลงอำเภอ..ลงตำบล...
ช่างมีแววหวังในประกายตาของคนเหล่านั้น....ยังไม่รวมถึง...ความคาดหวังของญาติที่มาส่ง...
************
สองปีต่อมา....
ยอมรับว่าคนรุ่นใหม่มีแนวโน้มการเป็นพิษสุราเรื้อรังน้อยกว่าเก่า...
เพียงแต่...สงครามต่อสู้กับความยากจนของเกษตรกร..ช่างโหดร้าย...ช่างทำลายความหวังความฝันของใครหลาย ๆ คนนัก...
...คุณสมบัติผมอาจจะไม่ครบ...ตรงที่ยังไม่ได้เฝ้ามองตลอดอายุราชการสงคราม..ของใครสักคน...
แต่หลายรุ่นที่ส่งลงสู่สงคราม....
....แทบไม่เหลือความหวังกลับไปหาคนที่มา.. “ฝากลูกฝากหลานไว้กับเรา.....”
วันนี้...ก็มีรุ่นน้องที่มาฝึกงานที่จังหวัด..อีกไม่กี่วันเราก็จะส่งพวกเขาลงสูสนามรบ..ไม่ว่าเขาจะพร้อมหรือไม่เพียงใดก็ตาม...
อะไรนะ..??
อย่างไรนะ..??
ใครนะ..??
ที่จะสามารถสร้างภูมิคุ้มกันให้ชีวิตเขาเหล่านั้น..แข็งแกร่งขึ้น...
ที่จะรักษา....ประคับประครองความฝันเหล่านั้นให้คงอยู่..ให้เพิ่มพูน...ให้นำกลับไปมอบให้คนที่เฝ้าคอยอยู่ที่บ้าน...
ผลงานการช่วยเหลือเกษตรกรมีมากมาย.....
ความดี..ความสามารถมีล้นหลาย................
แต่ใยความฝันจึงมลาย.................
เฝ้ามอง....
เฝ้ามอง....
เฝ้ามอง....
เฝ้ามอง....
และ...ยังคง....เฝ้ามอง....
สวัสดีค่ะ
มาร่วมเฝ้ามองด้วยคน
ขอชื่นชมที่เราได้ทำฝันของเราให้เป็นจริง
ขอบคุณนะคะเข็มแสดสวยๆ...จากคนใจดี