สวัสดีค่ะคุณ Sila Phu-Chaya
ขอบคุณวิธีการที่นำมาฝากค่ะ...อ่านบันทึกนี้แล้ว ตั้งใจว่าจะไปฝึกเตรียมตัวตายให้เป็นด้วยการนอนหลับให้สนิทค่ะ
การกินได้ นอนหลับสนิท ... นับเป็นมีลาภอันประสริฐค่ะ
ดีใจทุกครั้งที่แวะมาทักทายค่ะ
(^___^)
ด้วยดวงตาที่ปิดสนิทและหัวใจที่เปิดกว้าง (2-49)
บันทึกไว้ในวันวิสาขบูชา...เพื่อระลึกและสำนึกขอบคุณพ่อแม่ที่ให้ชีวิต...
จากการได้อ่านบันทึกของ พี่ศน.ลำดวน เรื่อง ให้ชีวิต ให้ไต ทำให้ย้อนคิดไปถึง มรณานุสติที่แม่เคยให้ไว้ในยามที่ท่านยังมีชีวิตอยู่ คนไม่มีรากติดแม่และสนิทกับแม่มาก จะกินนอนกับแม่ทุกวันทุกคืน ปรึกษากับแม่ทุกเรื่อง ราวกับชีวิตนี้มีเพียงแม่คนเดียวเท่านั้นในโลกนี้...
แม่เคยบอกว่า ติดแม่ขนาดนี้ ถ้าแม่ตายไปจะอยู่อย่างไร ก็ได้แต่บอกแม่ว่า หนูจะดูแลแม่ให้ดีที่สุด แม่ต้องอายุเกิน 100 ปี แน่นอน ... แม่หัวเราะขำ ๆ พลางเล่าว่า ตอนที่พ่อยังมีชีวิตอยู่ พ่อมักจะบอกกับแม่ ซึ่งอายุห่างจากพ่อ 19 ปี เสมอว่า...พ่อคงต้องจากโลกนี้ไปก่อนแม่แน่ ๆ แล้วสอนแม่ว่า...
อย่ากลัวความตาย ... เพราะทุกคนต้องตาย ไม่มีใครหลีกหนีความตายไปได้
ยามจะตายต้องตายตาหลับ ... นั่นคือ ตายอย่างไม่มีทุกข์ ไม่รู้สึกติดค้างกับใคร หรือยังไม่ได้ทำสิ่งที่ควรทำ
ตายด้วยหัวใจที่เปิดกว้าง ... ให้ตายอย่างมีความสุข ที่ได้ทำสิ่งดี ๆ ที่ควรทำ ทิ้งความดีไว้ให้คนอยู่เบื้องหลังได้ระลึกถึง
...นั่นสินะ ในเมื่อไม่มีใครอยู่ค้ำฟ้าได้ แต่เราจะเลือกจากโลกนี้ไปอย่างไรต่างหาก คือสิ่งที่น่าคิดและใคร่ครวญ...
วันนี้ท่านทั้งสองได้จากไปแล้วจากโลกนี้ แต่สิ่งที่ท่านทิ้งไว้ให้คือ “มรดก” ที่มีคุณค่าเกินกว่าจะประเมินเป็น “มูลค่า” ได้สำหรับคนไม่มีราก
ได้แต่จรดจารึกไว้ที่หัวใจว่า...เราจะจากโลกนี้ไปด้วยดวงตาที่ปิดสนิทและหัวใจที่เปิดกว้าง...
ด้วยสำนึกขอบคุณ
สิ่งที่ดีที่สุดในชีวิตนี้คือ...การได้เกิดเป็นลูกของพ่อแม่จ้ะ
(^___^)
**********************************
ขอบคุณกัลยาณมิตร คุณPhornphon
“แม่เฝ้าหวงห่วงนักเจ้ายังเล็ก โอ้เจ้าเด็กน้อยของแม่ดุจแรกฝน เฝ้าฟูมฟักชุบเลี้ยงอย่างอดทน เฝ้าดูจนเจ้าเติบใหญ่ดังใจพา ถึงอย่างไรเจ้ายังเด็กในอกแม่ มีรักแท้ให้เจ้าเฝ้าห่วงหา ขอเพียงเจ้าเป็นคนดีศรีวิชา แค่นี้หนาแม่ก็สุขยอดกมล”
หมายเลขบันทึก: 260031เขียนเมื่อ 8 พฤษภาคม 2009 22:56 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 20:43 น. () สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (78)
สวัสดีค่ะ พี่คนไม่มีราก
จะเลือกจากโลกนี้ไปอย่างไรต่างหาก คือสิ่งที่น่าคิดและใคร่ครวญ...
ขอบคุณมากนะคะ
สวัสดีค่ะคุณ ♥.paula ที่ปรึกษาตัวน้อย✿
ขอบคุณมากค่ะที่มาช่วยคอมเม้นท์เป็นคนแรก...
ว่องไวสมเป็นที่ปรึกษาตัวน้อยจริง ๆ ค่ะ
มีความสุขมาก ๆ นะคะ
(^___^)
- อ่านบันทึกนี้แล้ว ตั้งใจว่าจะไปฝึกเตรียมตัวตายให้เป็นด้วยการนอนหลับให้สนิทค่ะ
- ระลึกถึงเสมอค่ะ
- แล้วจะแวะมาใหม่เร็ว ๆ นะคะ
- อ่านบันทึกแล้ว พี่แจ๋วมีความรู้สึกเหงา ๆ อย่างไรไม่รู้ค่ะ
- คุณพ่อของพี่แจ๋วจากไปสิบปีกว่าแล้ว อ่านบันทึกของน้องแล้ว ก็เลยทำให้นั่งอึ้งไปเหมือนกัน
- คิดถึงท่านค่ะ ส่วนคุณแม่พี่แจ๋ว ปีนี้ก็เจ็ดสิบเอ็ดแล้ว ดูท่าทางท่านเหนื่อยอ่อนมากกว่าปีที่ผ่าน ๆ มา
- และดูเหมือนว่า วันนี้น้อง
คนไม่มีราก จะอยู่ในอารมณ์เหงา ๆ เช่นกัน ใช่หรือไม่ - แต่บันทึกนี้มีคุณค่ามากนะคะ
- คำสอนของคุณพ่อของน้อง เตือนใจให้แก่มวลสมาชิกได้อย่างมากมาย
- ถ้าเราคิดได้ ทำใจได้เช่นท่าน เราทุกคนก็คงตายตาหลับเช่นกัน
- พี่แจ๋วขอเป็นกำลังใจค่ะ
- ธุค่ะ..
ต้อมเคยไม่ศรัทธาการมีชีวิต แต่แล้ววันหนึ่งที่ต้องเลือก..สิ่งที่เลือกคือการมีชีวิตอยู่ต่อไปบนโลก ไม่รู้ว่าเบื้องหลังความตายจะเป็นอย่างไร จะเป็นสีหม่นเทา จะเหน็บหนาว หรือเดียวดายสักเพียงไหน หากเมื่อจะต้องไป..ก็จะขอไปอย่างที่ให้ใครได้ระลึกถึงสิ่งที่เคยได้ทำในเรื่องดีงามค่ะ
สวัสดีครับคุณพี่คนไม่มีรากที่รากหยั่งลึกเหลือเกิน ^_^
ชอบนะครับข้อคิดที่นำมาฝากกัน :) เป็นยอดปราถนาของทุกคนเลยจ่ะ
ได้อ่านเรื่องดีๆมีความสุข
สวัสดีค่ะพี่แจ๋ว คุณครู วรางค์ภรณ์ เนื่องจากอวน
ขอบคุณและดีใจที่พี่มาทักทาย และยังส่งกำลังใจไว้ให้อย่างใหญ่หลวงค่ะ...^___^...
ตอนเขียนบันทึกอยู่ในอารมณ์ดังที่พี่แจ๋วกล่าวไว้ค่ะ...พี่แจ๋วเป็นสุดยอดของความละเอียดอ่อนและรับรู้อารมณ์ความรู้สึกได้เร็วมากค่ะ
พ่อจากไปกว่า30 ปี ส่วนแม่จากไปเมื่อปี 2548 ค่ะ ... มนุษย์คงมีใจที่ผูกพันกับผู้ที่รักเราอย่างไม่มีเงื่อนไข...ยามที่ท่านอยู่เราก็รับรู้ความรักแต่ไม่ได้ตระหนักถึงคุณค่าเท่าใดนัก...จนกว่าเราจะไม่มีสิ่งที่ท่านให้เราอย่างไม่มีข้อจำกัดประมาณนั้นค่ะ...
แต่...น้องไม่ชอบเล่าเรื่องส่วนที่รู้สึกเศร้า เหงา โหยไห้ ... อันอาจทำให้กัลยาณมิตรที่มาอ่านไม่สบายใจไปด้วยค่ะ....
ตอนนี้...เข้าสู่ภาวะ "ดุลยภาพ" แล้วค่ะ..^_^..
ขอบคุณพี่แจ๋วมาก ๆ ค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะน้องต้อม เนปาลี
การมีศรัทธาในการมีชีวิต...สำคัญมากนะคะ...
พี่ดีใจที่คุณต้อม...เลือก "การมีชีวิตอยู่ต่อไปบนโลก" ค่ะ เราจะรีบเร่งด่วนไปไยกัน...ทุกคนต้องไปถึงจุดหมายปลายทาง...ด้วยกันทุกคนค่ะ ช้า เร็ว ต่างกันตรงไหน...
และสนับสนุนที่ว่า... หากเมื่อจะต้องไป..ก็จะขอไปอย่างที่ให้ใครได้ระลึกถึงสิ่งที่เคยได้ทำในเรื่องดีงามค่ะ
เราเลือกได้นะ...ว่าจะไป จะมาอย่างไร...
สู้ ๆ และเดินหน้าต่อไปค่ะ
ตอนที่เหนื่อย ๆ ท้อ ๆ ....พี่ชอบลุกขึ้นกระโดด ๆ แล้วร้องเสียงดังพร้อมชูมือว่า....สู้ต่อไป ทาเคชิ...ค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะ
มาอ่าน มรณานุสติแต่เช้า...อิๆๆ
พี่คิดอย่างเดียวกันค่ะ ถ้าจะไป จะไปอย่างสงบ ไม่มีอะไรติดค้างใคร เพราะ ในช่วงที่มีชีวิตอยู่ ไม่เคยปล่อยเวลาให้ผ่านไปอย่างสิ้นหวัง หรือไร้คุณค่า แต่จะมีคุณค่าแค่ไหน แล้วแต่มุมมองของแต่ละคน และได้พยายามทำสิ่งดีๆ ให้ผู้อื่นและตัวเอง อย่างเต็มสติกำลังแล้ว จะไม่ให้มีความเครียดตกค้าง
แม้แต่เรื่องง่ายๆ เมื่อเช้า คนจัดสวน มาบอกกับพี่ว่า พี่ยังค้างค่าทำสวนเขาอยู่อีกส่วนหนึ่ง ตั้งแต่ปี 51 พี่ตกใจ เป็นไปได้ไง พี่ไม่เคยเป็นหนี้ใคร..สรุปว่า เอาหลักฐานมาดูกัน พี่จ่ายไปแล้ว เขายอมรับว่า สับสน เพราะลูกค้าเยอะ
ค่อบโล่งอก ติดหนี้ใครไว้ คงต้องกลับมาใช้เขา อีกหลายเท่าพันทวี ในชาติหน้า
- สวัสดีค่ะ
- อ่านแล้วรู้สึก........จัง
- ก้าวต่อไปค่ะ
- ศิลาเคยมีบางช่วงของความรู้สึกที่อยากจะสื่ออะไรออกมาตรง ๆ แต่ความเป็นผู้ใหญ่ (แก่แล้ว) ทำให้ทำไม่ได้ (คิดไปเอง) จึงเขียนบันทึกในสิ่งที่เป็นภววิสัย เป็นกลาง เป็นสากล ให้ผู้อ่านนำไปปรับใช้...จะว่าไปก็คือสื่ออารมณ์ส่วนตัวออกมาเป็นอารมณ์ที่ shared กันได้ทุกคน ไม่นำอารมณ์เราเป็นศูนย์กลาง
- แต่ถึงวันนี้ เข้าใจใหม่ (เอง) ว่าสื่ออารมณ์ส่วนตัวออกมาบ้างก็ดีนะ แสดงถึงการเข้าถึงสภาวะอารมณ์แท้จริงของตนเอง ไม่ต้องคิดอะไรมากมาย การเข้าใจแก่นแท้ essense ของตนเอง คือการเรียนรู้ทุกข์ที่เข้าถึงธรรมอย่างหนึ่ง ซึ่งศิลาพึ่งได้ฟังบรรยายธรรมในข้อนี้มา อยากมาเล่าให้ฟังก่อนที่จะนำเสนอในบันทึกครั้งต่อไปของตนเองเหมือนกันค่ะ
- เวลาผ่านไปเร็วมาก แต่ละวินาทีจึงมีความหมายที่จะทำความรู้จักตัวเอง โลกภายในของเราเองเพื่อให้เกิดความน่าอยู่ เป็นเรือนอาศัยที่สงบร่มรื่นก่อนปิดตาลงนิรันดร์อย่างที่คุณคนไม่มีรากกล่าวมาค่ะ
- ขอบพระคุณนะคะสำหรับข้อเขียนมุมคิดดี ๆ ที่แหลมคมค่ะ
- สวัสดีค่ะ
- อ่านบันทึกนี้แล้วทำให้รู้สึก เหมือนเตรียมตัวก่อนตาย
- ทุกคนต้องตาย หากได้เตรียมตัวเตรียมใจก่อนตาย โดยคิดเหมือนกับบันทึกนี้
- การตายก็จะไม่ใช่เรื่องของความทุกข์ ชอบค่ะ ข้อความนี้ จะจำไว้คิดสะกิดใจค่ะ
เราจะจากโลกนี้ไปด้วยดวงตาที่ปิดสนิทและหัวใจที่เปิดกว้าง...
สวัสดีค่ะพี่ Sasinand
ต้องขอโทษนะคะ ทำให้บันทึกนี้ให้มรณานุสติไปเสียแล้ว ... ไม่ได้ตั้งใจเลยค่ะ เพียงแต่ในวันสำคัญทางพระพุทธศาสนา มักจะได้มีกิจกรรมร่วมกับแม่ค่ะ จึงคิดถึงท่านเป็นพิเศษ...
ที่พี่กล่าวไว้ว่า...ถ้าจะไป จะไปอย่างสงบ ไม่มีอะไรติดค้างใคร เพราะ ในช่วงที่มีชีวิตอยู่ ไม่เคยปล่อยเวลาให้ผ่านไปอย่างสิ้นหวัง หรือไร้คุณค่า
เป็นคำกล่าวของผู้ที่มีสติอย่างมั่นคงค่ะ ... น้องมักจะคลุกคลีกับแม่ ตาและยาย ทำให้ซึมซัมรับความคิดของท่านผู้ผ่านโลกมามากแล้ว...รุ้สึกตัวเองมีความคิดเหมือนแม่เลยค่ะ...
ขอบคุณพี่ค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะคนไม่มีราก...เมื่อเด็กเคยได้ยินและจดจำ..เกิดและตายเลือกไม่ได้..ตอนนี้คิดว่าตอนจะตายตายอย่างมีสติคงทำได้ไม่ยากนัก....ตอนนี้พยายามหัดตายทุกวันค่ะ
ดีใจๆๆ ค่ะ กลับมา blog นึกว่าจะไม่เจอ พี่คนไม่มีราก นึกว่าจะห่างหายไปเหมือนกันซะอีก ...
ขอบคุณนะคะที่ตามไปดู จุฟฟ ขำๆนะคะ
คิดถึงค่ะ
สวัสดีค่ะคุณ Sila Phu-Chaya
เราคงปฏิเสธไม่ได้ว่า...เราเป็นมนุษย์ซึ่งก็คงอยู่ในวังวนของ..."อารมณ์" ค่ะ อารมณ์คงไม่ใช่สิ่งที่น่ารังเกียจหากเราเรียนรู้ที่จะจัดการให้ อารมณ์อยู่ในร่องในรอย ไม่ทำร้ายทำลายผู้อื่นและตนเอง
คนไม่มีรากเองเห็นด้วยก้บคุณศิลาที่ว่า...ศิลาเคยมีบางช่วงของความรู้สึกที่อยากจะสื่ออะไรออกมาตรง ๆ แต่ความเป็นผู้ใหญ่ (แก่แล้ว) ทำให้ทำไม่ได้ (คิดไปเอง) จึงเขียนบันทึกในสิ่งที่เป็นภววิสัย เป็นกลาง เป็นสากล ให้ผู้อ่านนำไปปรับใช้...จะว่าไปก็คือสื่ออารมณ์ส่วนตัวออกมาเป็นอารมณ์ที่ shared กันได้ทุกคน ไม่นำอารมณ์เราเป็นศูนย์กลาง
การมี Emotional maturity เป็นสิ่งที่น่ายกย่องและควรเป็นค่ะ เพราะไม่ใช่ว่าคนอายุมากทุกคนจะมี วุฒิภาวะทางอารมณ์เหมือน ๆ กันหรือเท่ากัน เราคงเคยพบเห็นกันมากมายที่คนที่แม้มีอายุมาก หน้าที่การงานดี มีเกียรติ เคยเป็นคนที่สังคมยกย่อง ก็ยังมีอาการขึ้น ๆ ลง ๆ เพ้อเจ้อ พร่ำเพ้อตามอารมณ์...และบางคนยังมีพฤติกรรมที่น่าตกใจอีกด้วยค่ะ...
ดังนั้นคนไม่มีรากคิดว่า การแสดงความรู้สึกส่วนตัวตรง ๆ ด้วยความจริงใจ และมีเจตนาสร้างสรรค์ ก็ไม่น่าต้องกังวลค่ะ เพียงไม่ทำให้ตัวเองและคนอื่นเดือดร้อน รำคาญใจเท่านั้นเอง...และโดยส่วนตัวยังคิดว่า...เป็นความซื่อสัตย์และกล้าหาญที่จะ..ยอมรับตัวตนอันแท้จริงของตัวเองค่ะ...นั่นคือ นอกจากจะไม่หลอกใครแล้ว ยังไม่หลอกตัวเองอีกด้วย...
ขอบคุณคุณศิลาค่ะ ... มาทีไรให้ประเด็นชวนคิดมากมาย ...
รออ่านบันทึกใหม่นะคะ อย่าลืมมาตามด้วยนะคะ เพราะคนไม่มีรากมีเวลาจำกัด บางทีเข้ามาชั่วแป๊บเดียว อ้าว...หมดเวลาที่กำหนดไว้ ต้องไปแล้ว...ทำให้พลาดบันทึกดี ๆของคุณศิลาไปมากเลยค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะ
- เรื่องนี้เศร้า..แต่ยังไงทุกคนต้องเจอะเจอไม่มีใครหลีกเลี่ยงได้
- อ่านเรื่องของน้องคนไม่มีรากทำให้อดคิดถึงแม่ไม่ได้..จริงๆแล้วแม่จะอยู่ในใจของลูกเสมอ..เพราะทุกอย่างที่เป็นตัวตนของเราได้...แม่เป็นผู้ให้...แม่ให้เราได้ทุกสิ่งทุกอย่าง
- คนเราในบางอารมย์ก็จะคิดถึงคนที่รักและเสียสละให้ตนเองอยู่เสมอแต่ชีวิตที่ยังคงต้องดำเนินต่อไปเราจะมามัวพะวงถึงเรื่องความตายมากเกินไปก็ไม่ได้เพราะทำให้หดหู่ใจ..ชีวิตคือการเดินทางการคิดเรื่องความตายจะทำให้เราใช้ชีวิตอย่างระมัดระวังมากยิ่งขึ้น
- ขอบคุณที่มีมุมมองบางมุมที่ไม่ค่อยมีใครเขียนมาเตือนสติกันให้ระมัดระวังในการใช้ชีวิตให้มากขึ้น
- มาติดตามทุกคำตอบที่แสนประทับใจค่ะ
อาทิตย์สวัสดีครับ
• ขออภัยที่ห่างหายไปมิค่อยได้มาเยือน
• มาวันนี้ได้รับสิ่งดีมี"คุณค่า" ยิ่งกว่า"มูลค่า" ครับ
• ขอบคุณที่แวะไปเยือน ครับผม
....................................................................
แวะมาส่งกำลังใจ...ค่ะ
ช่วงนี้ไม่ได้แวะมาเยี่ยม
ญาติทางเหนือ .. ไม่สบายค่ะ
วันนี้นำผลไม้เมืองเหนือมาฝากด้วยนะคะ
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ 
สวัสดีค่ะคุณครู อิงจันทร์
การตายไม่ใช่สิ่งน่ากลัวหรือกังวลเลยค่ะ....
แต่ควรที่จะมีการ "เตรียมตัว" ก่อนตายไว้ก่อน ดังที่ท่านพุทธทาสท่านสอนไว้ว่า...
"ให้ตายก่อนตาย"
ขอบคุณค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะคุณ ยายธี
เป็นข้อคิดเห็นที่เป็นอมตะ ไม่มีใครปฏิเสธได้ค่ะ....เกิดและตายเลือกไม่ได้..ตอนนี้คิดว่าตอนจะตายตายอย่างมีสติคงทำได้ไม่ยากนัก...
ขอบคุณค่ะ
(^___^)
สวัสดึค่ะคุณ morisawa
ดีใจเช่นกันค่ะที่ได้พบกันอีกครั้ง.....
ตอนนี้สุขภาพคงดีขึ้นมากแล้วนะคะ
รักษาตัวด้วยค่ะ
ระลึกถึงค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะPreeda
ความจริงบันทึกนี้ น้องเขียนด้วยความคิดถึงแม่น่ะค่ะ เพราะท่านเพิ่งจากไปเมื่อปี 2548 ยังใหม่ ๆ มากในความรู้สึกค่ะ และเพราะทุกวันสำคัญทางศาสนาแม่จะชวนลูกไปวัด ทั้งวัดจีนและวัดไทยใกล้บ้านค่ะ
สำหรับเรื่อง ความตาย น้องไม่รู้สึกว่าเป็นความเศร้าหรือหดหู่ค่ะ เพราะได้ผ่านการจากของหลายคนในครอบครัวมาแล้ว...
ในความเป็นจริง การเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไปของสรรพสิ่ง เป็นเรื่องธรรมชาติที่ไม่มีใครปฏิเสธได้นะคะ เราน้อมนำสิ่งเหล่านี้ใส่ใจมาก ๆ ด้วยสติ อยู่กับปัจจุบันให้ดีที่สุด อดีตและอนาคตไม่ควรผูกใจไว้มากเกินไปค่ะ...
ทำวันนี้ให้ดีที่สุด...น่าจะพอแล้ว...ใช่ไหมคะ
ขอบคุณพี่ดานะคะ
ระลึกถึงพี่ค่ะ
(6___^)
สวัสดีค่ะคุณ°o.O ปลายฟ้า O.o°
ห่างหายไปนานจนคิดถึงค่ะ...
ลิ้นจี่สีสรรค์น่าทานมากค่ะ
ขอบคุณค่ะ
มีความสุขมาก ๆ นะคะ
(^___^)
เราจะจากโลกนี้ไปด้วยดวงตาที่ปิดสนิทและหัวใจที่เปิดกว้าง
ทุกคำสอนของแม่ล้วนเป็นสิ่งที่มีค่ายิ่งนะคะ..เป็นกำลังใจให้กันและกันค่ะ
สวัสดีค่ะ พี่คนไม่มีราก
ครูแป๋มชื่นใจจังค่ะกับบันทึกของพี่
อิ่มเอมใจที่พบแนวคิดการใช้ชีวิตที่ดีมากๆ
แป๋มจึงอยากจะขออนุญาตนำแนวคิดของพี่
มาปฏิบัติกับตัวเองและขอขอบคุณเรื่องราวดีดีค่ะ
สวัสดีวันพืชมงคลค่ะ คนไม่มีราก
เราจะตายแบบไร้รอยต่อ...คิดถึงนะคะ..
(^___^)
ขอบคุณสิ่งดีๆที่ไม่ธรรมดาขอบคุณคุณพ่อคุณแม่ของน้อง..ของพี่..และของทุกๆคนที่ทำให้มีเราๆในวันนี้วันที่ดีงาม
สวัสดีค่ะคุณadd
เป็นกำลังใจให้กันและกัน....ชอบจังค่ะ...
ค่ะ เราจะจากไปด้วย ดวงตาที่ปิดสนิท และหัวใจที่เปิดกว้าง...นะคะ
ขอบคุณค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะพี่นุสnussa-udon
ตายแบบไร้รอยต่อ นี่เป็นอย่างไรกันหนอ....^_^...
คิดถึงพี่นุสเช่นกันค่ะ
เมื่อวานเพิ่งได้ทานข้าวยำมีดอกดาหลาซอยใส่มาด้วย สวยและอร่อยกรอบค่ะ
ขอบคุณค่ะ
(^___^)
น้าอึ่งอ๊อบ
มีอะไรค้างคาในใจ
หาวิธีปิดได้บ้าง ไม่ได้บ้าง
ความละเอียด ละเมียด ละไมในชีวิตมันหายไป
เว้น...ไว้สักนิด
ให้ใจดวงนี้กลับคืน
แล้วพี่...จะกลับมา
นะคะ
สวัสดีค่ะพี่อึ่งอ๊อบ
ดีใจพี่สาวกลับมาทักทายค่ะ....!!!!
อะไรหนอที่...ค้างคาในใจ...
จะปิดกั้น...ยังไง มันก็คงอยู่เช่นนั้น...แล้วจะ "ปิด" ไปทำไมคะ...
ดูสิ ทำเอา....ความละเอียด ละเมียด ละไมในชีวิตมันหายไป...เสียได้
เว้น...ไว้สักนิด....น้องก็รอพี่สาวได้ค่ะ แต่อาจจะต้อง เว้นวรรค ไปจาก G2K สักพักเช่นกันค่ะ...
แล้วเราจะกลับมาพร้อมกัน ดังที่พี่ว่า...แล้วพี่...จะกลับมา นะคะ
สู้ ๆ ค่ะ สู้ต่อไป ทาเคชิ....
อะไรอีกล่ะนี่...เข้ามาเลย ดีจังเลยวันนี้!!!!
ระลึกถึงพี่ค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะคุณ คนไม่มีราก
ประทับใจจัง
ความสุข"อยู่ที่ใจ... เราต้องสร้าง เสริม หล่อเลี้ยง...ให้เติบโต จะได้มีดอกมีผลแห่งความสุขให้ได้ชื่นชมทั้งตัวเองและคนอื่นค่ะ
ขอบคุณค่ะมิตรภาพ
สวัสดี ครับ คุณ คนไม่มีราก
ขออนุญาตมานั่ง ฟังเพื่อนคุยที่บ้านคุณคนไม่มีรากก่อนนะครับ
มีแต่คนอารมณ์ ดี ทั้งนั้นเลย
นั่งยิ้ม อยู่ใกล้ ๆ
มารายงานตัวว่า ใบไม้กลับมาแล้วเจ้าค่ะ
เมื่อวานซืนเดินตากฝนในหมู่บ้านกะเหรี่ยงในเขตทุ่งใหญ่นเรศวร ทันใดนั้น ก็คิดถึงคุณคนไม่มีรากขึ้นมาในทันใด เดินตากฝนแบบนี้ เพื่อนเราชอบเป็นนักหนา แถมยังร่มรื่นด้วยร่มไม้และขุนเขา.. คิดแล้วก็ อยากให้เพื่อนมาเดินตากฝนด้วยกัน..^__^..
ชอบจังเลยค่ะ คำสอนที่ให้ตายตาหลับและด้วยหัวใจที่เปิดกว้าง..
แต่ตอนนี้ต้องร้องเพลงว่า ฉันตายไม่..ด้าย..ย.. ฮ่า ๆ ๆ :P
สวัสดีค่ะ
มาส่งความคิดถึงค่ะ
สวัสดีคะพี่โหล
ว้นนี้เข้ามารับน้องหรือเปล่าคะ
คุณแม่ฝากหนังสือมาให้ค่ะ รับรองพี่โหลต้องชอบแน่ ๆ
ฝากไว้ที่อ.เม้งนะคะ
จุ๊บ ๆ ๆ
สวัสดีค่ะ คนไม่มีราก
มาเยี่ยม มาอ่านบทความดีๆค่ะ
ขอความคิดเห็น หรือขอคำปรึกษาจากคุณคนไม่มีราก
จากบทความของดิฉันวันนี้ (12 พ.ค.52ด้วยนะคะ)ไขข้อข้องใจ.......
สะดวกไหมคะ ถ้าไม่สะดวกไม่เป็นไรค่ะ
ขอบคุณค่ะ
มาอีกครั้งค่ะ
ลืมบอกพี่โหลว่า ช่วยโทรกลับด้วยได้มั๊ยคะ อ้อมโทรหาแต่พี่โหลไม่รับสาย คงยุ่ง ๆ
มีเรื่องต้องขอให้พี่โหลช่วยคุยกับพี่กฤษณ์คะ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณคนไม่มีราก
- ครูลี่เข้ามาอ่านไม่เคยผิดหวังต้องได้ข้อคิดดีๆเสมอ
- และทำให้ครูลี่นึกถึงหนังสือเล่มที่ครูลี่อ่านไปแล้วเหมือนที่คุณคนไม่มีรากเขียนเลยค่ะ คือ หนังสือเรื่อง เสียดาย...คนตายไม่ได้อ่าน
- ครั้งแรกที่ครูลี่เห็นชื่อหนังสือก็ยืนคิดสักครู่หนึ่งว่า เราไม่รู้ว่าจะตายเมื่อไร คงต้องอ่านก่อนอยากรู้ว่าในหนังสือเขียนว่ายังไง สรุปแล้วก็เหมือนที่คุณคนไม่มีรากเขียนว่า เราจะจากโลกนี้ไปด้วยดวงตาที่ปิดสนิทและหัวใจที่เปิดกว้าง...
- สวัสดีจ๊ะน้องโหล
- แวะมาเยี่ยมด้วยความคิดถึง
- อ่านแล้วคิดถึงพ่อและแม่เช่นกันค่ะ
- .........
- เห็นด้วยเวลาในชีวิตคนเรานั้นมีสั้นจริงนะ
- ยามมีชีวิตอยู่จึงควรที่จะลงมือทำอะไรไปแล้วไม่ติดค้างใคร
- .........
- ไม่ติดค้างในใจว่าได้สร้างทุกข์ให้กับใคร
- ไม่ติดค้างในใจว่าไม่ได้ทำสิ่งที่ควรทำ
- .........
- ใครในที่นี้นั้นหมายถึง "คนอื่น" และ "ตัวเอง"
- .........
- ไม่ติดค้างกับตัวเองว่า เคยติดใจการกระทำใดๆของตัวเองจนยึดติดและเป็นทุกข์
- ไม่ติดค้างกับตัวเองว่า ไปเบียดเบียนคนอื่น
- ไม่ติดค้างกับตัวเองว่า ไม่น่าทำเลย
- ไม่ติดค้างกับอะไรอีกหลายๆๆๆๆอย่างหลายๆๆๆๆมุม
- .........
- ไม่ติดค้างกับตัวเองจนเกิดความเสียใจและลงโทษตัวเองด้วยคำบ่นว่า "น่าทำ แต่น่าเสียใจจัง ทำไมตอนนั้นไม่ทำ"
- .........
- การไม่ติดค้างนี้ควรฝึกและลงมือทำตั้งแต่ยังมีชีวิตเนอะ
- .........
- จะได้ตายแบบหลับจริงๆ แบบว่าหลับทั้งหัวใจและร่างกาย
- หลับอย่างสงบใจ
- ..........
- การตายก่อนตาย ตามคำสอนของท่านพุทธทาส
- เป็นเรื่องที่พึงฝึกฝนอย่างน้องว่า
- ...........
- และก็ไม่ง่ายเลย จนกว่าเราจะซื่อตรงกับความรู้สึกของเรา
- การซื่อตรงกับความรู้สึกของเรา จะทำให้เรารับรู้ความเป็นจริงของตัวเรา
- แล้วเมื่อนั้นการลงมืออะไรให้ไม่ติดค้างกับตัวเองจะได้เริ่มมีผล
- ...........
- การเรียนรู้เรื่องเกิด-ดับก็จะง่ายขึ้น
- การเรียนรู้เรื่องตายก่อนตายเป็นอย่างไรก็น่าจะปรากฎผล
- ...........
- มาเดินร่วมทางเรียนรู้ไปด้วยกันเนอะ
- ...........
- และมาบอกว่าการทันเรื่องเกิด-ดับนะ ไม่ง่ายเลยค่ะ
- ดูแลสุขภาพด้วยนะค่ะ
สวัสดีคะ
เข้ามาเยี่ยมและอ่าน เรื่องราวที่ดีดีคะ
ตายแบบไร้รอยต่อนี่ เข้าท่านะคะ
น่าจะหมายความว่า ไม่มีอะไรอีกแล้วที่จะติดค้างคาใจ ไม่มีปิดกั้น
ทิ้งทุกอย่างไว้เบื้องหลัง
คิดถึงนะคะ
สวัสดีค่ะ...คนไม่มีราก
- ขอบคุณแม่ต้อยค่ะที่มาให้คำตอบรื่อง ตายแบบไร้รอยต่อ...ไม่สะดุด เรียบง่ายตลอดเส้นทางการตายไม่มีอะไรอีกแล้วที่จะติดค้างคาใจ ไม่มีปิดกั้น....ทิ้งทุกอย่างไว้เบื้องหลัง
อ่านแล้วได้ขอ้คิดมากนะครับ
สวัสดีค่ะ คนไม่มีราก
*** นึกถึงว่าทุกคนต้องตาย ไรม่รู้เหมือนกันว่าทำไมคนเราไม่หยุดเบียดเบียนกันสักทีนะคะ
*** ขอบคุณค่ะ
สวัสดี่คะ
ขอบคุณที่มาให้กำลังใจนะคะ
พ่อกับแม่ก็จากไปแล้วเช่นกัน
แม่จากไปนานมากๆตั้งแต่วัยที่ยังไม่รับรู้ความตาย
พ่อก็มาจากไปอีกคน.. ตอนนั้นอยู่ม4เอง
ที่ได้ดีมาจนทุกวันนี้เพราะมีพ่อแม่เป็นแบบอย่างที่ดี...
หัวใจนักสู้...
สวัสดีค่ะ
*อ่านแล้ว
" อย่ารอช้ามาเร่งทำความดีก่อนตายกันเถอะค่ะ "
* (v_v) และ ( ^ _ ^ ) นะคะ
สวัสดีค่ะคุณ add
ดีใจค่ะที่เราต่างช่วยกัน รดน้ำ ให้ดอกผลของความสุขงอกงามขึ้นค่ะ
มีความสุขมาก ๆ นะคะ
(^___^)
สวัสดีคะ
อีกครั้งคะ ที่มาให้กำลังใจ บวกกับความห่วงใยคะ
ขอบคุณครับคุณคนไม่มีราก
สบายดีครับแต่โรคชิคุณกุนยากำลังระบาดหนัก
ต้องระวังทั้งระเบิด ทั้งยุง ภาคใต้ยุงร้ายกว่าเสือครับ
ขอให้มีสุขภาพแข็งแรงเช่นเดียวกันครับ
รักประเทศไทย ตำรวจเป็นมิตรใกล้ชิดประชาชน
ซึ้งมากเลยคะ คิดถึงแม่เหมือนกัน แม่พึ่งจากไปเมื่อวันที่ 9 พฤศจิกา 52 ท่านอายุ 80 ปีแล้ว ทุกวันนี้ก็ยังคิดถึง เพราะคิดว่าตนเองไม่ดูแลแม่อย่างเต็มที่ เพราะก่อนแม่จะจากไปนั้น ท่านรู้ตัวดีว่าตนเองต้องตายเร็วๆนี้แหละ ท่านจะจัดบ้านเรียบร้อยเหมือนจะจัดงานอะไรซักอย่าง เราก็ไม่อยากให้ทำเพราะเห็นว่าแก่แล้ว ให้อยู่เฉยๆ แกก็บึ้งถ้าเราห้าม ซึ่งตามจริงแล้ว ในตอนนั้น ท่านลิ้นไก่แข็ง พูดไม่ได้ พูดกลับคำ บางครั้งก็ปากเบี้ยวที่รู้ว่าปากเบี้ยว เพราะท่านจะนวดบีบที่ปาก ท่านก็ไม่บอกว่าร่างกายผิดปกติแล้ว ไม่บอกอะไรเลย ดำรงค์ตนเป็นคนแข็งแรงซึ่งท่านก็ไม่เคยเจ็บป่วยขนาดหนักมาก่อน เลยทำให้เราชะล่าใจ เพราะคิดว่าท่านแข็งแรง ที่ท่านจากไปเพราะเส้นเลือดตีบตัน ไปเลี้ยงหัวใจและสมองไม่พอ หมอบอกเป็นโรคหัวใจ ในที่สุดเครื่องช่วยหายใจก็ช่วยไม่ได้ ท่านไปโดยไม่ได้รำลา ไม่ได้สั่งเสีย ทุกวันนี้ยังโทษตัวเองที่เผลอไป เหมือนไม่เอาใจใส่ ทั้งที่มีคนมาปลอบใจว่า ท่านอายุมากแล้ว เราทำหน้าที่ได้ดีที่สุดแล้ว แต่เราก็ยังคิดอยู่ทุกวันนี้ ว่าเราเผลอไป และไม่อยากให้อภัยตนเอง
- ขอบคุณสำหรับข้อคิดข้อเขียน
และกำลังใจดี ๆ ค่ะ
มาด้วยความห่วงใย
- ก่อนตายนั้นเราต้องเร่งทำความดี
- ความดีนั้นคือการให้ความรู้และหลักธรรมในพระพุทธศาสนา
สวัสดีค่ะ
- มาส่งพลังใจให้คนช่างเขียน
- ขอผู้ทำความดีมีชีวิตที่ดีงามปราศจากอุปสรรคขวากหนามใดๆนะคะ
- ชอบบันทึกนี้เหมือนกันค่ะ
- สวัสดีค่ะ
- นั่นสินะ ในเมื่อไม่มีใครอยู่ค้ำฟ้าได้ แต่เราจะเลือกจากโลกนี้ไปอย่างไรต่างหาก คือสิ่งที่น่าคิดและใคร่ครวญ... สัจธรรมที่สุดค่ะ
- ทานอาหารเที่ยงหรือยังค่ะ
- ขอบคุณสำหรับบันทึกดีๆ
สวัสดีค่ะขอบคุณที่ไปทักทายกันนะคะ
ขอเป็นกำลังใจให้อ.ลำดวนด้วยค่ะ
-
love 
Care Sharing
มิตรภาพเป็นสิ่งที่ต้องเก็บรักษา และ บำรุงให้งอกงาม 
- พี่แจ๋วยืมป้าแดง นำมาฝากน้องคนไม่มีรากอีกทีค่ะ
- เห็นว่ามีความหมายและน่ารักดี...อีกอย่าง พี่แจ๋วทำเองไม่เป็น
- อิ อิ อายจัง
- แต่ก็รักและคิดถึงจังเช่นกัน...
- สุขสบายดีนะคะ
มีกลอนทีี่ผมแต่งเองมาฝากครับ แม่เฝ้าหวงห่วงนักเจ้ายังเล็ก โอ้เจ้าเด็กน้อยของแม่ดุจแรกฝน เฝ้าฟูมฟักชุบเลี้ยงอย่างอดทน เฝ้าดูจนเจ้าเติบใหญ่ดังใจพา ถึงอย่างไรเจ้ายังเด็กในอกแม่ มีรักแท้ให้เจ้าเฝ้าห่วงหา ขอเพียงเจ้าเป็นคนดีศรีวิชา แค่นี้หนาแม่ก็สุขยอดกมล
^....^
คุณใบไม้ที่รัก
ดีใจที่เพื่อนมีความสุขกลับมาจากการทำงาน...
ใช่แล้ว...เราตายไม่ได้ เรามีภารกิจอันยิ่งใหญ่รออยู่ค่ะ
สู้ต่อไป...ทาเคชิ...!!!!
(^___^)
น้องอ้อมคะ
ชอบหนังสือที่ฝากไว้ให้มาก ๆ ค่ะ กำลังแกะอ่าน อย่างละเมียดละไม เพราะมีหน้งสือให้อ่านเยอะเลยค่ะ
ขอบคุณนะคะ
(^___^)
สวัสดีค่ะคุณครูจิ๋ว
ต้องขออภ้ยนะคะ ไม่ได้มาดุบันทึกนี้เลย...
ล่วงเลยมามากแล้ว จะพยายามไปหาบันทึกที่ว่านี้นะคะ
ขอบคุณค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะคุณ ครูลี่
หนังสือ เสียดายคนตายไม่ได้อ่าน เป็นหนังสือในดวงใจเล่มหนึ่งของคนไม่มีรากค่ะ แต่การได้ฟังซีดีเสียงอ่าน จะยิ่งฟังง่าย ฟังได้บ่อยและมีความสุขมากขึ้น
ขอบคุณมากค่ะ
(^___^)
อ่านบทความสั้น ๆ ของคุณคนไม่มีรากแล้วรู้สึกได้ว่า คุณคงคิดถึงคุณพ่อคุณแม่มาก
ทำให้ผมมาคิดว่าตัวเองโชคดีที่ยังมีท่านทั้งสองอยู่
ครับคนเราเมื่อจะตายควรจะได้มีโอกาส ตายด้วยดวงตาที่ปิดสนิทและหัวใจที่เปิดกว้าง พร้อมความคิดถึงดี ๆ ของคนอยู่ข้างหลัง
ชอบครับ