สวัสดีค่ะ
อ่านแล้วนึกถึงความหลังค่ะ ครูต้อยเคยช่วยพ่อผ่าฝีคนไข้ ที่บ้าน เวลานั้นที่โรงพยาบาลบ้านแพ้วยังเล็กมาก ไม่มีเวรเลยคนไข้ก็พากันนั่งเรือมาที่บ้านร้องเรียกคุณหมอช่วยด้วย แถมฟ้องด้วยว่าเวรพยาบาลไม่อยู๋ พ่อครูต้อยหัวเราะขำบอกว่าโธ่พยาบาลก็กลับไปดูลูกบ้างซิ มาขึ้นมาจะทำให้ แล้วครูต้อยก็ได้ช่วยพ่ออื้อฮือ สุดจะกล้ำกลืนเลยค่ะ เป็นถาดๆเลยน้ำหนองนี่ร้ายจริงๆ แล้วก็ดูพ่อแหย่หมุดผ้าก๊อดลงไป พ่อบอกว่าวันหลังจะได้ช่วยพ่อได้ และวันต่อมาเมื่อตนไข้มาชะแผล ครูต้อยก็ได้รับอนุญาตให้ทำหน้าที่นี้แทน เพราะพ่องานเยอะมากขอบคุณค่ะ ที่ทำให้รำลึกความหลังแบบมีความสุข
แวะมาอ่าน เรียนรู้ค่ะ
มีความสุข มีสิ่งดีๆ มีกำลังใจดีๆเสมอๆนะคะ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะคุณkrutoi
ขอยกย่องน้ำใจคุณพ่อ
ที่เข้าใจทั้งคนไข้
และคนที่โรงพยาบาล
ผ่าฝีเป็นการรักษาที่ดูเหมือนโหดร้าย
แต่ได้ผลชะงัดค่ะ
ตกกลางคืนของการผ่าฝีเอาหนองออกแล้ว
คนไข้จะได้รับรางวัล
คือการนอนหลับอย่างสบาย
มีความเจ็บปวดแค่พอทนได้เท่านั้น
ไม่ทรมานอีกต่อไป
ขอบคุณที่นำเรื่องเล่าดีๆ มาติมเต็มค่ะ
สวัสดีค่ะคุณครู. อิงจันทร์
ไม่ใช่ชอบเม้าท์แตกหรอกค่ะ
คุณครูเป็นคนคุยสนุก
และเรื่องราวต่างๆมันก็มาจ่อ
อยู่ที่ริมฝีปาก ให้อยากถ่ายทอด
นี่แหละค่ะจิตวิญญาณของความเป็นครู
ที่ดูจะตรงข้ามกับหมอ
ที่นับวันจะพูดน้อยลงไปทุกที
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะคุณ@..สายธาร..@
ขอบคุณความปรารถนาที่มอบมาให้
ให้ได้รับกลับคืนไปอย่างมหาศาลนะคะ
ชีวิตคนเราเป็นเรื่องน่าสนุก
ถ้าได้ทบทวนแล้วมาเขียนในวันนี้
จะทำให้เข้าใจความรู้สึกถ่องแท้
มากกว่าตอนประสบเหตุเสียอีก
มีความสุขกาย สบายใจตลอดไปด้วยนะคะ
สวัสดีค่ะ
* เป็นความเหลื่อมล้ำที่โดนใจจริงๆ ค่ะ ตราบใด ที่คุณยังไม่เคยโดน ไม่เคยเป็น กับสิ่งเหล่านั้นด้วยตนเอง
* ใจเขาใจเราที่สำคัญต้องใจที่เข้มแข็งด้วยกันทั้งสองฝ่าย
* สุขกายสุขใจนะคะ
สวัสดีค่ะคุณ นาง พรรณา ผิวเผือก (ไม่มีชื่อกลาง)
ดอกไม้งามมาก
มีกลิ่นไหมคะ
ดูแล้วช่วยลดความเหลื่อมล้ำ
ทางอารมณ์ได้ดีจังค่ะ
สุขสบายเสมอกัน
ขอบคุณมากค่ะ
สวัสดีค่ะ
สิ่งหนึ่งที่เกิดขึ้นเสมอกับแพทย์และพยาบาล คือมักจะไม่ได้เคยรับรู้ว่าผู้ป่วยรู้สึกอย่างไร
เพราะฉะนั้นบางครั้งจึงทำอะไรบางอย่างลงไปที่ทำให้ผู้ป่วยรู้สึกแย่ได้ เพราะเราไม่เคยรู้ ไม่เคยพบเจอเอง แต่เราจะรับรู้และให้เกียรติผู้ป่วยมากขึ้นเมื่อเราต้องกลายเป็นผู้ป่วยเองค่ะ
ขอบคุณค่ะ
ประสบการณ์ที่เล่านี้ เห็นมาบ่อยค่ะ บางทีหมอไม่เคยเป็นฝี ไม่รู้หรอกว่า เจ็บอย่างไร รักษาไปตามที่เรียนมา ดังนั้น ควรต้องเห็นใจผู้ป่วยมากๆนะคะ
มาเยี่ยมด้วยค่ะ ตอนนี้ สบายดีนะคะ
สวัสดีค่ะคุณ สี่ซี่
เป็นความจริงของอีกหลายๆอาชีพด้วยค่ะ
ที่มีการให้บริการและรับบริการกัน
เป็นความเหลื่อมล้ำที่ไม่หมดสิ้น
ตราบใดที่เรายังไม่ได้ให้บริการ
ด้วยจิตวิญญาณที่ลึกซึ้ง
ขอให้บันทึกนี้
เป็นตัวอย่าง และเรียนรู้กันต่อไป
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะคุณพี่Sasinand
สบายดีนะคะ
วันที่เป็นฝีนั้นไม่สบายเลยค่ะ
เจ็บปวดทรมาน
และก็ดีใจ ที่ความเจ็บปวดนั้น
ทำให้เราพัฒนาความรู้สึกและจิตใจขึ้น
เป็นการลดความเหลื่อมล้ำอย่างธรรมชาติทีเดียว
ขอบพระคุณค่ะ
ความเหลื่อมล้ำนั้น คงต้องแก้ด้วยการนึกถึงใจเขา ใจเรา จริงๆนั้นแหละค่ะ ^^
แต่ยังมีความเหลื่อมล้ำมากมายที่เกิดขึ้นนะคะ
ร่วมแชร์ความรู้ และ ความคิดเห็นเกี่ยวกับความเหลื่อมล้ำกันได้
ด้วยการ คลิ๊ก LIKE
http://www.facebook.com/pages/ReformThailand/110693348986948
Reform Thailand ค่ะ
อ่านแล้ว รู้สึกดี มากเลยค่ะ ขอบคุณนะคะ