ผู้ลี้ภัย

ความหมายของผู้ลี้ภัย

หมายถึง ผู้ใดที่อยู่นอกอาณาเขตรัฐแห่งสัญชาติของตน อันเป็นผลจากเหตุการณ์ก่อนวันที่ ๑ มกราคม ค.ศ.๑๙๕๑ และด้วยความหวาดกลัวอันจะกล่าวอ้างได้ว่า จะได้รับการประหัตประหารด้วยสาเหตุทางเชื้อชาติ ศาสนา สัญชาติ ความคิดเห็นทางการเมือง อันมิใช่สาเหตุเนื่องมาจากความสะดวกสบายส่วนตัว และในขณะเดียวกัน บุคคลผู้นี้ไม่สามารถหรือไม่สมัครใจที่จะได้รับความคุ้มครองจากรัฐแห่งสัญชาติ เนื่องจากความหวาดกลัวดังกล่าว หรือนอกจากนี้เป็นบุคคลไร้สัญชาติ ซึ่งอยู่นอกอาณาเขตรัฐที่เดิมมีถิ่นฐานพำนักประจำ แต่ไม่สามารถ หรือไม่สมัครใจที่จะกลับไปเพื่อพำนักในรัฐดังกล่าวด้วยเหตุแห่งความหวาดกลัวที่กล่าวมาข้างต้น...

"ด้วยความหวาดกลัว" (Well-Founded Fear) มีความหมายว่าบุคคลซึ่งอ้างสถานภาพการเป็นผู้ลี้ภัย มีหน้าที่พิสูจน์ให้เห็นว่า เขาเป็นเหยื่อของการประหัตประหารอย่างแท้จริง หรือสามารถแสดงเหตุผลอันน่าเชื่อถือประกอบว่าทำไมเขาจึงกลัวต่อการประหัตประหารนั้น เช่น เขาตกอยู่ในสถานการณ์ซึ่งกลุ่มสังคมหรือประชากรถูกคุกคาม ทำลายล้างเผ่าพันธุ์ เช่น กัมพูชา หรือเป็นที่ประจักษ์ว่าได้มีลักษณะของการประหัตประหารอย่างทารุณตามอำเภอใจ

"ไม่สามารถที่จะรับความคุ้มครอง" (Unable to Avial himself of the Protection) และ "ไม่สมัครใจที่จะได้รับความคุ้มครอง" (Unwilling to Avail) หมายถึง การที่ผู้นั้นปฏิเสธที่จะรับหนังสือเดินทาง หรือความคุ้มครองจากรัฐบาล และการที่บุคคลปฏิเสธที่จะรับความคุ้มครองจากรัฐบาลแห่งสัญชาติของเขา ตามลำดับ