เมื่อวันที่ ๑๕ สิงหาคม ที่ผ่านมาเป็นกำหนดนัดหมายที่สมาชิก "ชมรมหวานชื่นใจ" จะมาประชุมกันตามวาระเดือนละ ๑ ครั้ง ตามที่ผมได้เคยเล่าเรื่องความพยายามเริ่มก่อตั้งชมรมนี้ไว้ก่อนหน้านี้ แต่ครั้งนี้ทีมงานพีเลี้ยงต้องเกิดอาการงุนงงและใจหาย เพราะเมื่อรอจน ๔๕ นาทีหลังเวลานัดหมายก็พบว่ามีผู้มาร่วมกิจกรรมเพียง ๑๐ คนเท่านั้น นับเป็นครั้งที่มีผู้เข้าร่วมกิจกรรมน้อยที่สุด ตั้งแต่ริเริ่มรวมตัวประชุมกันมา ๔ ครั้ง
เมื่อแน่ใจว่าไม่มีสมาชิกมาเพิ่มเติมมากว่านี้แล้วสมาชิกจึงหันมาคุยกันกลุ่มเล็ก ๆ โดยต้องงดกิจกรรมการออกกำลังกายที่ตั้งใจไว้แต่เดิม ทั้ง ๆ ที่ผู้นำออกกำลังกายได้เตรียมตัวมาแล้วก็ตาม แต่กิจกรรมอื่น ยังคงดำเนินการตามข้อตกลงเดิม คือ การจัดทำทะเบียนสมาชิก และ การพูดคุยเรื่องอาหารเบาหวานโดยวิทยากรจากฝ่ายโภชนการของโรงพยาบาล ซึ่งทีมพี่เลี้ยงและสมาชิกชมรมต้องขอขอบคุณอย่างสูงที่ยังคงดำเนินการต่อตามกำหนดการเดิม แถมยังเป็นการพูดคุยที่ใกล้ชิกสมาชิกมากเนื่องจากเป็นกลุ่มเล็ก
ในครั้งนี้เราได้ใช้เวลาที่เหลือประมาณ ๑ ชั่วโมงครึ่งให้สมาชิกเล่าประสบการณ์ของตนเองในการอยู่ร่วมกับโรคเบาหวานที่ผ่านมาให้เพื่อน ๆ ฟังและแสดงความเห็น ซึ่งช่วงนี้ผมรู้สึกอุ่นใจขึ้นมากเพราะบรรยากาศในการพูดคุยเป็นกันเอง สอดแทรกอารมณ์ขันของสมาชิกทำให้เรายิ้มออกได้ และมีกำลังใจที่จะสู้ต่อ...ผลักดันต่อไป มีประสบการณ์และมุมมองหลาย ๆ ประเด็นที่น่าสนใจ เช่น
ก่อนเลิกประชุมเรามาทบทวนว่าทำไมสมาชิกจึงร่อยหรอ และคราวหน้าจะทำอย่างไร สมาชิกเห็นว่าวันนี้มีกิจกรรมบางอย่างดึงดูดเพื่อนสมาชิกไปที่เมืองทองธานีหลายคน บางคนไม่สะดวกในวันราชการเพราะมีภาระต้องมาตรวจช่วงเช้า บ่ายต้องดูแลรับลูกหลานกลับจากโรงเรียน จึงร่วมกันสรุปว่าครั้งต่อไปขอเลือกเช้าวันเสาร์ที่ ๑๗ กันยายน โดยจะพยายามชักขวนเพื่อน ๆ มาร่วมกันมากขึ้น ผมได้เสนอให้ทำจดหมายข่าวเพื่อเผยแพร่และเล่ากิจกรรม เชิญชวนคนอื่น ๆ มาร่วม โดยครั้งแรกนี้ทีมพิ่เลี้ยงจะออกจดหมายข่าวให้ก่อน ฉบับต่อไปสมาชิกจัดทีมทำเองโดยเราเป็นที่ปรึกษาและแหล่งพิมพ์ ฝากให้เจ้าหน้าที่ศูนย์สุขภาพชุมชนช่วยแจกจ่ายและประชาสัมพันธ์ให้
ในความล้มเหลวของจำนวนสมาชิกที่เข้าร่วมกิจกรรมอย่างร่อยหรอครั้งนื้ ทำให้ผมย้อนคิดถึงคำพูดของทีมงานท่านหนึ่งว่า "การสร้างสุขภาพนั้นไม่ง่ายเหมือนการซ่อม ไม่ใช่จะผ่าตัดให้หาย(หรือไม่ก็ไม่รอด)โดยเห็นผลกันทันใจ แม้จะรวมกันเป็นกลุ่มเป็นชมรม(อย่างยากเย็น)ได้แล้วก็ยังสลายตัวได้..." แต่ถ้าจะมองให้มีกำลังใจ ก็พอมีสิ่งดี ๆ เล็ก ๆ ให้มองเห็นได้บ้าง อย่างน้อยเรื่องบรรยากาศที่ง่าย ๆ เป็นกันเอง ... เรื่องการแสดงความคิดเห็นอย่างตรงไปตรงมาของสมาชิกแทบทุกคน บางประเด็นน่าจะสามารถนำไปส่งเสริมสานต่อให้เกิดประโยชน์ได้... ทำให้เห็นได้ว่าเรามีสมาชิกคนไหนบ้างที่มีศักยภาพและมีความมั่นคงในเป้าหมายพร้อมจะเป็นแกนของชมรมต่อไป...
ขอให้กำลังใจทีมงานและสมาชิกชมรมทุกท่านให้เข้มแข็งและสานต่อด้วยความเชื่อมั่นในความคิด ความสามารถของพวกเราเอง ค่อยคิดค่อยปรับไปตามปัญหาและสภาพที่เป็นจริงของเรา... ขอบคุณครับ
1.แนวคิดร่วมแม้น้อยลงก็มี่ค่านะคะ อย่าเพิ่งท้อค่ะ ขอให้ทำให้ได้ดั่ง "น้ำผึ้งหยดเดียว" นะคะ เพราะจะขยายผลให้ชื่นใจทันตาเห็นค่ะ
2. ฝากให้คิดว่า "เค้าอยากได้อะไรในการมาครั้งนี้"
3. เค้า "ไม่อยากได้อะไร/ไม่ชอบอะไรในการมาครั้งนี้ เพื่อนำมาสู่การทบทวนและปรับปรุง "การมีส่วนร่วมค่ะ"
4. น่าจะมีอะไรที่ "ดึงดูด"ื "เร้าใจ" คนในชมรมหวานชื่นใจนะคะ
คิดว่าพี่สาวคนเก่ง " ครีเอท" ร่วมกับทีมหวานชื่นใจได้แน่ค่ะ เอาใจช่วยค่ะ
5. เหนื่อยมากหรือเปล่า "คนดี"
แบ่งความอ่อนล้านี้มาบ้าง
ความห่วงใยไม่เคยจืดจาง
แม้ต้องแรมร้าง "ห่างไกล"