๑๙๗.สวนป่าพ่อครูบา..ความสุขของเด็ก

คิม นพวรรณ

Ms นพวรรณ พงษ์เจริญ

๑๙๗.สวนป่าพ่อครูบา..ความสุขของเด็ก

เดินทางถึงปราสาทหินพิมายเวลาเกือบ ๖ โมง ทุกคนที่นั่งอัดกันมาตลอดทาง ได้ลงจากรถอย่างเป็นทางการ ฉันนั่งด้านหน้าซ้าย เท้าซ้ายวางกับพื้นได้เพียงข้างข้างเดียวส่วนเท้าขวาต้องพับไว้บนเบาะ เพาะที่วางเท้าเต็มไปด้วยสิ่งของ ด้านในมีครูกฤษณ์ นน.เกือบร้อย ครูมิ้ม น้อง ๆ ครูกฤษณ์และครูฉัตร โน้ตอีกบุคคนละเครื่อง กระเป๋าหนังสือ สมุดและเอกสาร ด้านหลังกระบะนักเรียนก็อัดกันเป็นปลากระป่องเช่นเดียวกัน

เด็ก ๆนักเรียนและคุณครูรุ่นเด็ก ไปล้างหน้าล้างตา เดินชมประสาทหินพิมาย วันนี้ไม่ต้องเสียค่าเข้าชมเพระเป็นสัปดาห์มรดกโลก น้องแพรวบอกฉันว่า..ที่แล้วมาได้ดูแต่ในรูปภาพจากหนังสือเรียน เป็นเพียงส่วนหนึ่งเท่านั้น เมื่อมาเห็นของจริงมันต่างกันมาก ส่วนเด็กชายจะวัยขนาดไหนเขาก็อดวิ่งไล่ขับกันไม่ได้ เพราะบรรยากาศน่าวิ่ง

บังเอิญพวกเขาไปเจอคุณยายเก็บมะม่วงกะล่อนและไปช่วยยายเก็บ ยายจึงได้แบ่งมะม่วงให้ส่วนหนึ่ง แววตาเขามีความสุขมาก สังเกตจาการคุย ส่งเสียงตื่นเต้น หัวเราะร่าเริง....และบอกว่ามะม่วงแบบนี้อร่อย ไม่ได้ทานแบบนี้มานานแล้ว อยากจะนำไปฝากพ่อแม่และยายที่บ้านบ้าง

สิ่งที่ตื่นตาของเด็ก ๆ ก็คือต้นไม้ที่มีลำต้นขนาดใหญ่ รากไม้ จำนวนมากที่มีอยู่ในปราสาทหินพิมาย พวกเขากำชับให้ครูถ่ายภาพไปมาก ๆ ต่างก็วิเคราะห์กันไปต่าง ๆนานาว่าต้นไม้เหล่านี้จะมีอายุสักเท่าไร ถ้าไม่มีการตัดต้นไม้อื่น ๆ ก็คงจะดีมาก ๆ

ที่...ปราสาทเขาพนมรุ้ง ก็เช่นเดียวกัน พวกเราเดินชมไปด้วยกัน เมื่อเขาสงสัยก็จะถาม สนุกกับการถ่ายรูปและสิ่งแปลก ๆ เด็ก ๆ คงจะเล่าในบันทึกของเขาเอง และภาพสวยงามส่วนมากจะอยู่ในกล้องของครูกฤษณ์

เมื่อถึงสวนป่า ได้รับการต้อนรับจากลูกสาวพ่อครูบา และคุณปิ๋ว รวมทั้งทุกคน ให้ความเอื้อเฟื้อดูแล ส่วนแม่หวีมาสมทบภายหลัง เด็กกลุ่มนี้พวกเขาก้อยู่กับป่ามาเหมือนกัน แต่เป็นป่าที่ดึงดูดความสนใจน้อย สวนป่าพ่อครูบาทำให้พวกเขาอยากรู้อยากเห็น คงจะมีเรื่องเล่าจากเด็ก ๆ

เขียนใน GotoKnow โดย คิม นพวรรณ
ใน คิม นพวรรณ

คำสำคัญ (Tags): #สวนป่าพ่อครูบา ผอ.ครูกฤษณ์ ครูฉัตร ครูมิ้ม นักเรียน หลงทาง

หมายเลขบันทึก: 253897เขียนเมื่อ 6 เมษายน 2009 21:33 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 20:33 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน