"พื้นที่" แห่งการ "พักพิง"...

ต้องสร้างให้เกิดขึ้นภายในตัวเรานะครับ...

มีใครหลาย ๆ คนนะครับ ที่กำลังตกอยู่ในสภาวะเหล่านี้...

"เหนื่อย" กับระยะทางของชีวิตที่เดินทางผ่านมายาวไกล...

"หนัก" กับภาระและความคาดหวังของตนเองที่แบกไว้เต็มบ่า...

"ทุกข์" กับสิ่งที่ตนเองขาดและการพยายามแสวงหาเพื่อมาเติมเต็ม...

เป็นสภาวะของการไม่มี "พื้นที่" ในจิตใจให้ตัวเองได้ "พักพิง" นะครับ บางครั้งก็รู้สึก "ไม่ปลอดภัย" ในตนเอง "สับสน" กับสิ่งที่เกิดขึ้น และ "กลัว" กับสิ่งที่ยังมาไม่ถึงที่จะต้องเผชิญ...

การพยายามหา "บุคคล" หรือ "สิ่ง" อื่นใดจากภายนอก เพื่อให้ตัวเองได้ยึดหรือได้เกาะเพื่อให้เกิดสภาวะแห่งความอบอุ่น เกิดความอุ่นใจที่ได้รู้สึกว่า "มี" บุคคลนั้นหรือสิ่งนั้นอยู่กับตนเอง...

มันอาจช่วยให้ได้รู้สึก "อบอุ่น" และ "ปลอดภัย" ได้แค่ชั่วครู่ชั่วยาม แต่สิ่งที่จะสร้างความมั่นคงในความรู้สึกของตัวเราเองได้อย่างแท้จริง คือการสร้างให้เกิดขึ้นจากภายใน...

"เติมเต็ม" สิ่งที่เราขาดจาก "ภายใน" ตัวเรา ให้ตัวเราเองมี "พื้นที่" เพียงพอให้ตัวเราได้ "พักพิง" ให้ตัวเราได้รู้สึก "อบอุ่น" และ "ปลอดภัย" แม้ไม่มี "ใคร" หรือ "สิ่งไหน" อยู่เคียงข้างเรา...

และยิ่งไปกว่านั้นเมื่อ "ตัวเรา" มีพื้นที่ให้ตัวเรา "พักพิง" ได้เพียงพอ เราย่อมมีพื้นที่เหลือพอที่จะแบ่งปันให้คนอื่น ๆ ที่เขาไม่มีพื้นที่เช่นนี้ได้พักพิงเป็นการชั่วคราว จนกว่าพวกเขาจะพร้อมและสร้างพื้นที่เหล่านี้ให้เกิดขึ้นกับตัวเขาเองได้นะครับ...

เขียนใน GotoKnow โดย Direak
ใน แบ่งปันสิ่งดี ๆ เพื่อสังคม

คำสำคัญ (Tags): #ตัวเรา#ปลอดภัย#พักพิง#พื้นที่#อบอุ่น

หมายเลขบันทึก: 253001เขียนเมื่อ 3 เมษายน 2009 11:34 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 20:32 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (42)

add

เขียนเมื่อ 3 เมษายน 2009 11:36 น. ()

แง่คิดอีกแล้วนะคะ..มุมคิดดีดี..ขอบคุณค่ะ

หยั่งราก ฝากใบ

เขียนเมื่อ 3 เมษายน 2009 11:41 น. ()

เห็นด้วยค่ะ

(^___^)

สีตะวัน

เขียนเมื่อ 3 เมษายน 2009 11:45 น. ()

ชอบจังเลยค่ะ "เติมเต็ม" สิ่งที่เราขาดจาก "ภายใน" ตัวเรา ให้ตัวเราเองมี "พื้นที่" เพียงพอให้ตัวเราได้ "พักพิง" ให้ตัวเราได้รู้สึก "อบอุ่น" และ "ปลอดภัย" แม้ไม่มี "ใคร" หรือ "สิ่งไหน" อยู่เคียงข้างเรา...
ขอบคุณค่ะ

Asst Prof.Dr.Ratchanok Phramsiri

เขียนเมื่อ 3 เมษายน 2009 12:39 น. ()

"เหนื่อย" กับระยะทางของชีวิตที่เดินทางผ่านมายาวไกล... "หนัก" กับภาระและความคาดหวังของตนเองที่แบกไว้เต็มบ่า... "ทุกข์" กับสิ่งที่ตนเองขาดและการพยายามแสวงหาเพื่อมาเติมเต็ม...หากทั้งหมดนำมาสู่ภายใต้

ทฤษฏีความดี

เหนื่อยนะ แต่การเหนื่อยนี้ก็ดีนะคะ เพราะมันทำให้เราได้ฝึกฝนร่างกายให้อดทนต่อสู้อะไรได้อีก
หนักนะ แต่มันก็ดี เพราะมันทำให้เรารู้ว่าเรายังสามารถแบกภาระอะไรๆได้แสดงว่าร่างกายของเรายังอยู่ครบหายใจได้ดี
ทุกข์นะ แต่มันก็ดีนะ เพราะมันทำให้เรารู้ว่าจิตใจของเรายังมีความรู้สึก

เป็นสิ่งที่พยายามใช้ปลอมใจตัวเองคะ

Direak