รูปทางขึ้นอุทยานแห่งชาติเขาใหญ่ฝั่งปราจีนบุรี(ด่านตรวจเนินหอม)
"เขาใหญ่" หรืออุทยาน แห่งชาติเขาใหญ่ อุทยานแห่งชาติแห่งแรกของประเทศไทยที่อาจจะเป็นทั้งโรงเรียนแห่งแรก ครูคนแรก ครูใหญ่ทางธรรมชาติของใครหลายๆคนที่เริ่มรู้จักธรรมชาติ
พฤศจิกายนปี ๒๕๔๑ เขาใหญ่เมื่อประมาณสิบปีมาแล้วนั้นท้องฟ้ายามค่ำคืนมืดสนิท ดวงดาวพร่างพราวมากมายต่างจากทุกวันนี้ในวันหยุดสุดสัปดาห์ ที่สี่ทุ่มแล้วไฟถนนก็เปิดสว่างโร่เต๊นท์ไหนมีโคมไฟหรือตะเกียงแก๊สก็เปิดแข่งกันอย่างกับไนท์บาซาร์ ขอความเงียบแสงสลัวๆให้คนอีกกลุ่มได้ไหมครับ
เมษายนหรือพฤษภาคม ๒๕๔๗ ผมพาครอบครัวที่เป็ดน้อยยังอายุประมาณสี่ถึงห้าเดือนไปเที่ยวเขาใหญ่ อากาศเย็นสบายต่างจากข้างล่าง ไปแบบวันเดียวกลับครับ
มิถุนายน ๒๕๕๑ ผมกลับมาที่โรงเรียนเดิมแห่งนี้อีกหนกับเพื่อนๆพี่ๆชมรมนักนิยมธรรมชาติ ได้รู้จักธรรมชาติในอีกหลายแง่มุมที่ไม่เคยรู้มาก่อน อุปกรณ์การเดินป่า ได้ลองเดินป่าในเส้นทางศึกษาธรรมชาติ(เทรล)กับพี่ที่เป็นวิทยากรที่คอยสื่อความ หมายธรรมชาติให้เราได้ฟัง
"เรือนยอดชั้นต่างๆในป่า ผู้ร้ายใจดี นักบุญแห่งป่านักฆ่าแห่งพงไพร มีเซเว่นอีเลฟเว่นในป่าด้วย? พูพอน ต้นหวาย spaceในป่า
ไลเคน เถาวัลย์ ต้นไม้ต้นเบ้อเริ่มที่ชื่อว่ากระเพราต้น ต้นอบเชย ต้นกฤษณา สารสีเขียวที่ต้นไม้หวงแหน... "
รูปของเห็ดรา-ผู้ย่อยสลายในป่าดิบที่เขาใหญ่
ทาก-พนักงานต้อนรับแห่งป่าที่มีความสมบูรณ์
จากป่าดิบที่มีทากชุกชุม เราเดินตัดออกมาถึงป่าเสื่อมสภาพจากฝีมือของมนุษย์ "มอสิงโต" ทหารอังกฤษเคยมาตั้งแคมป์ที่นี่ มีร่องรอยกรวดคลุก ต้นไม้แคระแกรน ลำต้นเล็ก ผิวของลำต้นไม่เรียบเป็นลายขรุขระ ร่องลึก เป็นทางคดเคี้ยวเพื่อชะลอเก็บความชื้นจากน้ำฝนตกไหลผ่านลำต้นไปที่โคนลงดิน ได้ช้าลง ที่มีไม้เบิกนำอย่างหญ้า ไผ่ต้นเล็กๆ หรือแม้แต่ต้นเอนอ้าเอง
รูปของดอกของต้นเอนอ้า
"ไม้เบิกนำ"ไพร่พลผู้หาญกล้าทะลวงฟันดินกร้าว แล้ง ขาดความอุดมสมบูรณ์ ไม้เบิกนำจะช่วยปรับสภาพดิน รากที่ยาวของหญ้า และลำต้นช่วยชะลอ น้ำฝนไม่ให้ไหลกัดเซาะดิน ใบ ลำต้นที่แห้งเป็นช่วงวัฏจักรของการคืนพลังงานให้ดินมีความอุดมสมบูรณ์เพื่อ ให้ไม้ของป่ารุ่นที่สองเกิดขึ้นมาเจรฺญเติบโตได้เกิดการทดแทนของสังคมพืช ไม้ชั้นล่างที่ไม่ได้แสงก็จะค่อยๆหายไปมีไม้ใหญ่มาแทนที่ วันหนึ่งป่าดิบก็คงจะกลับคืนมา
เดือนกันยายน ๒๕๕๑ เราก็ไปเรียนศิลปะกันที่เขาใหญ่อีกแล้ว
"สานศิลป์พิมพิลาไลยกับ ลุงปัณยา, ชมรมนักนิยมธรรมชาติ"
อาคารพักที่หนึ่งและสองของค่ายเยาวชนสุรัสวดี
นอกเรื่องไปเจ็ดย่อหน้าเชียวนะนั่น อิอิ ทำไปได้เรา เมื่อวันจันทร์ที่ ๓๐ ของเดือนมีนาคมที่ผ่านมาครอบครัวเป็ดน้อยที่ไม่ครบเซ็ทขาดแม่เป็ดที่ลางาน ไม่ได้ ตามไปดูหนูๆจากโรงเรียนสยามสามไตรที่มีอาจารย์เกรียงไกร สุวรรณภักดิ์และอาจารย์วัชระ อยู่สวัสดิ์มาเรียนในห้องเรียนธรรมชาติกันครับ
ความงามระหว่างทาง
สามโมงเกือบจะสี่โมงเย็น เราเจอกับคณะของเด็กๆที่กำลังขึ้นมาจากเทรลน้ำตกเหวนรก เราเดินทางล่วงหน้าไปรอที่ค่ายเยาวชนสุรัสวดีแต่ไปถึงทีหลังครับ เพราะไปโอ้เอ้อยู่เส้นทางไปผากล้วยไม้แล้วยังมาหลงทางเส้นทางสนามกอล์ฟเก่า อีกครับ
คุณครูวัชระ อยู่สวัสดิ์กับลูกศิษย์
คุณครูเกรียงไกร สุวรรณภักดิ์กับลูกศิษย์
ห้าโมงเย็นกินข้าวกล่องกันเรียบร้อยแล้ว สองพ่อลูกก็โบกมืออำลาโรงเรียนธรรมชาติกลับบ้าน เป็ดน้อยท้องเสียระหว่างที่ไปเที่ยวเขาใหญ่ แวะซื้อเสื้อผ้ามาผลัดที่ปราจีนบุรี ประสบการณ์ที่ผ่านมาทำให้ผมไม่กังวลและตกใจมากมายนัก แต่กลัวจะเจอพี่ใหญ่ระหว่างทางมากกว่า ถึงชลบุรีสองทุ่มกว่าไปหาหมอที่โรงพยาบาลไม่เป็นอะไรบ้างลำไส้อักเสบจากเชื้อพวกแบคทีเรีย ได้ยามากินตอนนี้หยุดถ่ายแล้วครับสวัสดีครับ
ก็อยากไปนะครับ
คิดอยู่นานแล้ว ยังไม่ได้ไปสักที ;)
ต้นไม้ต้นเบ้อเริ่มเลย แต่ตัวทากนี่ น่ากลัวแฮะ
ผมไปเขาใหญ่มาครั้งหนึ่ง ท่ามกลางฝนพรำ แต่บรรยากาศดีมาก ครั้งนั้นได้รูปสวยๆมามากพอสมควรครับ ได้เห็นสัตว์หายากตัวหนึ่ง น่าประทับใจมาก
รูปภาพที่ ถ่ายมาในบันทึกนี้ มีชีวิตชีวามากเลยนะครับ โดยเฉพาะการเรียนรู้ของเด็ก ความตั้งใจ และเเววตา
ตอนนี้ผมสนใจเรื่อง กระบวนการเรียนรู้ ที่พัฒนาจิตปัญญา ได้อ่านหนังสือเรื่องราวเหล่านี้ และ เห็นภาพเด็กๆที่เป็นเป้าหมายในการสร้างเยาวชนของภาคการศึกษา
เรียนรู้ตามอัธยาศัย แบบธรรมชาติ แบบนี้ใช่เลยครับ
พี่ธ.วัชชัย :
คุณเอก สวัสดีครับ
ในบ้านเรานำมาใช้ก็หลีกไม่พ้นธุรกิจ ไม่ทำแบบเต็ม ๑๐๐ เปอร์เซนต์ออกแนวฉาบฉวยมากกว่า
พี่เพิ่งเข้าไปที่เขาใหญ่เมื่อไม่กี่เดือนมานี้ค่ะหลังจากไม่ได้เข้าไปเป็นสิบปีแล้ว เห็นนักท่องเที่ยวตั้งแคมป์มากมายแล้วตกใจว่าทำไมถึงมากมายเช่นนั้น ช่วงที่ไปเห็นต้นทะโล้ เป็นต้นไม้สูงใหญ่ ดอกคล้ายบุนนาคกำลังออกดอกสะพรั่ง
ได้เดินไปชม ผาเดียวดาย ด้วย แต่ไม่เห็นตัวอะไรสักตัว เพราะเสียงคนคงไล่เขาไปหมดนะคะ
หากเรามีโอกาสให้เด็กได้เรียนรู้โลกผ่านธรรมชาติ เขาคงเติบโตขึ้นเป็นมนุษย์ที่มีมีจิตใหญ่ ไม่คับแคบ สังคมบ้านเราคงจะมีความสุขสงบ ร่มเย็นกว่าทุกวันนี้นะคะ
สวัสดีครับพี่นุช เคยๆนึกเบื่อเขาใหญ่อยู่พักนึงครับ
จากความโกลาหลของนักท่องเที่ยวนี่แหละครับ
แต่วันที่ไปเยือนล่าสุดนี้บอกกับผมว่าผมคิดผิดครับ
ครูใหญ่คนนี้ โรงเรียนแห่งนี้ไม่เคยเปลี่ยนยังให้ความรู้
ความสุขใจ ให้น้ำ ให้ชีวิตอยู่เหมือนเดิม คนต่างหากครับ
ที่ต้องไปหาเธอ ไปเยี่ยมเยือนแบบเข้าใจ ให้ความเคารพ