ในบางครั้งตัวเราอาจจะต้องเข้าไปเกี่ยวข้องหรือสัมพันธ์กับบุคคลหรือสถานการณ์ต่าง ๆ ทั้งโดยตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็ตาม สิ่งหนึ่งที่สำคัญสำหรับตัวเราคือการประเมินสถานการณ์ที่เกิดขึ้น และต้องไม่ลืมที่จะประเมินตัวเราเองด้วยว่าตัวเราพร้อมแค่ไหนสำหรับสถานการณ์ที่กำลังเกิดขึ้น...
สำรวจกำลังใจ กำลังความคิด และกำลัง "สติ" "ปัญญา" ของเราครับว่ามันมีกำลังเข้มแข็งมากพอที่จะรับมือกับสถานการณ์เหล่านั้นได้หรือไม่นะครับ หากเราพร้อมเราย่อมเลือกที่จะเป็นผู้เล่นได้ แต่เราต้องเล่นแบบ "รู้" ตัวนะครับ...
หากประเมินสถานการณ์แล้วว่าตัวเราไม่พร้อม เราย่อมเลือกได้นะครับที่จะไม่เป็นผู้เล่น เลือกที่ "นิ่ง" แล้วปล่อยให้สถานการณ์เหล่านั้นมันดำเนินไปด้วยตัวของมันเอง เลือกที่จะเป็นแค่ผู้ดู หรือไม่ก็เลือกที่จะถอยออกห่างจากสถานการณ์เหล่านั้นนะครับ...
สถานการณ์เหล่านี้มันก็เหมือน "บททดสอบ" อย่างหนึ่งนะครับ หากเราพร้อมและเลือกที่จะทำบททดสอบนั้น เมื่อเราผ่านไปได้เราย่อมแกร่งและเพิ่มประสบการณ์การเรียนรู้ให้กับเรา แต่หากเราไม่พร้อมแล้วลงไปในสนามทดสอบเหล่านี้ผลที่เกิดขึ้นกับเราอาจจะเป็นผลทางลบก็ได้นะครับ...
เลือกที่จะแสดง "บทบาท" ให้เหมาะสมกับสถานการณ์ที่จะต้องเผชิญนะครับ...
และที่สำคัญต้อง "รู้" ตัวอยู่เสมอในทุก ๆ บทบาทที่แสดงครับผม...
ขอบคุณค่ะ..พี่แอ้ดเริ่มที่จะเลือกทำแบบทดสอบแล้วค่ะ
จะทำให้เราแกร่งขึ้นจริงนะคะ
ขอบคุณกับข้อคิดที่จะทำให้ตัวเองแกร่งขึ้นค่ะ
ขอบคุณจริงๆ
ถ่ายทอดความคิด "ที่ดี"และเขียนออกมา"ได้ดี."เชียวค่ะ...คุณดิเรก..
เข้าใจง่ายและเป็นอีกมุมมอง..ที่นำไปใช้ได้ในชีวิตทำงานจริงๆ..
ขอบคุณค่ะ..^^
ครับ...คุณครูแจ๊ว
สบายดีครับผม...
ขอบคุณสำหรับการทักทายและคำชื่มชมครับผม...
ขอบคุณมากครับ...
ครับ...พี่ add
เราเลือกบทบาทของเราได้นะครับสำหรับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น...
เป็นกำลังใจให้ผ่านบททดสอบบทนี้ไปให้ได้นะครับ...
กำลังใจจากใคร ๆ ก็ไม่สำคัญเท่ากำลังใจจากเราตัวเองนะครับ...
ขอบคุณครับผม...
มาชื่นชมความคิด เห็นด้วยจริงๆ
ขอบคุณค่ะ
ครับ...คุณครูแอ๊ว
ขอบคุณเช่นกันนะครับ...
ถ่ายทอดจากสิ่งที่เราได้เห็นได้เรียนรู้ไว้เป็นข้อคิดสะกิดใจครับผม...
ขอบคุณมากครับ...
ครับ...krutoi
ถ่ายทอดความคิดเผื่อเป็นประโยชน์กับคนอื่น ๆ บ้างครับผม...
ขอบคุณมากครับ...
คุณดิเรกคะ
“ เราย่อมเลือกได้ที่จะไม่เป็นผู้เล่น เลือกที่ "นิ่ง" แล้วปล่อยให้สถานการณ์เหล่านั้นมันดำเนินไปด้วยตัวของมันเอง เลือกที่จะเป็นแค่ผู้ดู หรือไม่ก็เลือกที่จะถอยออกห่างจากสถานการณ์เหล่านั้น ”
โดนใจอีกแล้ว เพราะมีหลายเหตุการณ์ทำให้เราต้องเลือกทำแบบนี้
อยากบอกว่า ทุกครั้งที่เข้ามาใน G2K บันทึกแรกที่มองหาคือของคุณดิเรก เพราะบันทึกของคุณส่วนใหญ่ สั้น โดนใจ (และเป็นการเตือนให้เราทำในสิ่งที่ทำ คือ ความดีค่ะ)
ถ้าเขียนหนังสือเมื่อไหร่บอกด้วยนะคะ จะไปซื้อแต่อาจจะไม่ใช่คนแรกนะคะ อิอิ (เพราะบันทึกของคุณอ่านแล้วไม่ปวดหัว / คนขี้เกียจอ่านหนังสือก็เป็นแบบนี้แหล่ะ) เอ๊ะ หรือว่าคุณดิเรกจะรวมเล่มดีคะ
ยังไงเดือนนี้จะเสนอชื่อให้อีกนะคะ แล้วก็จะพยายามมาโหวตให้ด้วยค่ะ
สู้สู้ สู้ตาย!!!
เข้าท่ามากที่จะรวมเล่ม พี่จะขอจอง 1 เล่มค่ะ
อ่านแล้วได้คิดว่า วันนี้พี่จะต้องเลือกแสดง บทบาทที่ควรจะเป็นค่ะ
ครับ...คุณณัชชา
ขอบคุณครับผมสำหรับคำชื่นชมและการให้เกียรติเสนอชื่อครับ...
เรื่องของการเขียนหนังสือหรือรวมเล่มนี่เคยคิดนะครับ อยากทำแจกเพื่อน ๆ เป็นของขวัญวันเกิดหรือในโอกาสต่าง ๆ นะครับ...
หากมีโอกาสได้ทำจะจัดส่งไปให้นะครับ...
ขอบคุณมาก ๆ ครับ...
สวัสดีค่ะ
แวะมาอ่านเรื่องราวดีๆ ขอบคุณนะค่ะ....
ครับ...พี่แก้ว
ถ้ามีโอกาสรวมเล่มตั้งใจให้พี่แก้วหนึ่งเล่มเลยครับ...
เต็มที่กับทุก ๆ บทบาทนะครับผม...
ขอบคุณมากครับ...
ครับ...น้องแก้ว
ขอบคุณเช่นกันครับผม...
พี่ดิเรกค่ะ....ชื่อก้อยค่ะ.....อิอิ
ครับ...น้องก้อย ...
โทษทีครับ...
ตอบเมนต์ต่อจากพี่แก้ว เลยเพลินพิมพ์เป็นน้องแก้วครับ...
มีความสุขกับการทำงานวันนี้ครับผม...
เมื่อวานนี้ดิฉันมีทั้งสอบตก..และสอบผ่านค่ะ
ตอนสอบตกนั้นคงไม่รู้ตัวจริงๆ..
โจทก์มันยากค่ะ..เราไม่เก่ง
สุดท้ายจึงได้แต่คิดว่า..เดี๋ยวมันก็ผ่านไป...
บันทึกนี้น่าจะเขียนตั้งแต่วันก่อนนั้น..เอิ๊กกๆๆ
ขอบคุณค่ะ
ครับ...คุณลดา
มีสอบผ่านบ้าง สอบตกบ้างเป็นธรรมดานะครับ...
แต่สิ่งที่ได้รับคือบทเรียนและประสบการณ์ดี ๆ ครับผม...
ขอบคุณมากครับ...
แวะมาอ่านบันทึกก่อนนอนค่ะ
ครับ...คุณทรายชล
ขอบคุณมากครับที่แวะมาเสมอ ๆ ครับ...
สวัสดีค่ะ เขียนได้ถูกใจมากค่ะ พี่ก็เป็นคนหนึ่งที่ใช้พยายามใช้สถานการณ์และเลือกบทบาทค่ะ อ่านแล้วเข้าใจได้ดี นำไปใช้ได้ทันทีค่ะ ขอชื่นชมความสามารถในการถ่ายทอดความคิดได้ดีมากค่ะ
ครับ...พี่สุนันทา
ขอบคุณมากครับ...
สำหรับคำชื่นชมและการแวะมาอ่านครับผม...
มีความสุขกับการทำงานวันนี้ครับผม...
นี้บันทึกของคุณเป็นบันทึกที่ดีและเป็นกำลังให้ตัวเองจริง ๆ ขอบคุณคะ
บางสถานการณ์ ก็ มีบทบาทบังคบที่เราต้องเล่น
แม้ว่าเราจะ
สำรวจกำลังใจ กำลังความคิด และกำลัง "สติ" "ปัญญา" ของเราแล้ว มันมีไม่มากพอที่จะรับมือกับสถานการณ์นั้นได้ และเราก็ไม่พร้อมที่จะเล่น แต่ต้องเล่น
เพราะสถานการณ์บางอย่างเรามิอาจวางเฉยได้ ทั้งๆที่เราไม่ต้องการเข้าไปยุ่งด้วยเลย
ส่วนตัวก็เลยคิดว่าเราทำเพื่อใครกัน ถ้าเราวางเฉยเค้าจะเป็นอย่างไร เป็นหลักในการตัดสินใจน่ะคะ
ขอบคุณสำหรับข้อคิดอีกมุมที่น่าสนใจค่ะ
ครับ...คุณรัตน์ชนก
ขอบคุณและเป็นกำลังใจให้ครับผม...
ขอบคุณมากครับ...
ครับ...น้องลูกปลา
หากเป็น "บทบาท" ภาคบังคับให้ต้องเล่น...
ก็คงต้องเล่นให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้นะครับ และพยายาม "รู้" ตัวในขณะที่เล่น...
ผลมันจะออกมาอย่างไรก็พึงน้อมรับนะครับ...
ขอบคุณครับผม...