สวัสดีค่ะ
ไดอารี่..เคยชอบเขียนมากมาก..แต่ตอนนี้เปลี่ยนจากไดอารี่มาเป็นG2Kซะแล้ว
วันที่แม่เสีย..เราค้นไดอารี่ของแม่มาอ่าน..แทบไม่น่าเชื่อว่าไดอารี่เล่มนั้นของแม่คือขุมทรัพย์ทางปัญญาสำหรับลูกหลาน
อ่านแล้วร้องไห้กันทุกคน
ไม่น่าเชื่อว่าแม่เตรียมทุกอย่างไว้ในไดอารี่เล่มนั้น
ลูกหลานไม่มีใครคาดถึง
แม่เป็นครูจนวินาทีสุดท้ายของชีวิต
ขนาดรายชื่อแขกที่จะต้องพิมพ์การ์ดงานแม่แม่ก็เตรียมพร้อมในไดอารี่
หนังสืออนุสรณ์งานแม่แม่ก็เตรียมเองว่าจะเขียนอะไรอย่างไรในไดอารี่
ประวัติของแม่ที่เราไม่เคยรู้แม่ก็เขียนไว้
แม่เขียนอะไรมากมายไว้ในไดอารี่
เป็นไดอารี่ที่มีค่าที่สุดในชีวิตของadd
ขอบคุณนะคะที่เกริ่นเรื่องไดอารี่ขึ้นมา
addจะเปิดบ้านใหม่ให้ชื่อว่าไดอารี่ที่มีค่าที่สุดในชีวิตดีไหมคะ
************สวัสดี ครับ **********************
คุณ add
สิ่งที่มีค่า....ถ้ามีค่าสำหรับใครบางคนแล้ว
ผมว่า...การได้อ่านสิ่งมีค่า...เหล่านั้น
มันเหมือนกำไรชีวิต...เลยนะครับ
เมื่อได้กำไรชีวิตเหล่านั้นไปแล้ว....
ข้อคิด...ขอเตือนใจ....ที่ถูกถ่ายทอดมา....
คนถ่ายทอดจะภูมิใจยิ่งขึ้น....ถ้าสิ่งเหล่านั้นถูกนำมาถ่ายทอดและปฏิบัติ....
ผมขอบคุณ...คุณ add ล่วงหน้ากับบันทึก ดี ดี ที่คุณจะถ่ายทอดสู่สมาชิก GTK
ขอบคุณ ครับ
เมื่อ อ. 31 มี.ค. 2552 @ 23:12
สวัสดีค่ะ ทรายเป็นคนที่ชอบเยนบันทึก เวลาดีใจ เวลาเศร้าก็จะเขียนเสมอ บางคร้งหยิบบันทึกขึ้นมาอ่านก็จะได้เห็นภาพของเราในช่วงนั้น "แท้จริงแล้ว เรารู้สึกอย่างไร...... และต้องการอะไร...... ไม่มีใครมาอ่านนอกจากตัวเราเอง แล้วเราจะประหลาดใจมากที่ปัญหามีคำตอบอยู่แล้ว" เห็นด้วยอย่างยิ่งค่ะ
*****************************************
ชอบสิ่งที่คุณ ตอบกลับมา จังเลย ครับ
การ memo....อะไร ต่อมิอะไร...แท้จริงเป็นกลไกทางสมอง
แต่สมอง....ยังแพ้ ไดอารี่ ครับ
เพราะบาง สิ่ง บาง อย่าง ความคิดย้อนกลับ สมองยังไม่ทำงาน
แต่ ถ้าเราเปิด ไดอารี่ ครั้งใด ความคิดจะไหล พรั่งพรุ มาเลย ครับ
ขอบคุณ คุณทรายชลมาก นะครับ