มารยาทในสังคมออนไลน์...โลกเสมือนจริง
ครั้งแรกที่ผู้เขียนได้รู้จักเว็บบล็อกที่ชื่อ gotoknow.org เพราะผู้เขียนได้เรียนเกี่ยวกับการจัดการความรู้ กับท่าน ผศ.อรอนงค์ แจ่มผล
ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของรายวิชาการประกันคุณภาพการศึกษา หลักสูตร ป.บัณฑิตวิชาชีพครู รุ่นปี 49 ที่มหาลัยราชภัฏกำแพงเพชร
ผู้เขียนได้สมัครเป็นสมาชิก ตั้งแต่ 18 มีนาคม 2550 มาถึงวันนี้ก็เป็นระยะเวลา 3 ปีแล้ว แม้ช่วงปีหลังนี้จะไม่ค่อยได้มาเขียนบันทึก
เพราะมีข้อกำหนดเรื่องเวลา ทำให้ต้องห่างหายไปบ้างแต่ก็ยังคงวนเวียนเข้ามาอ่านบันทึกของกัลยาณมิตรที่เคยแลกเปลี่ยนเรียนรู้กัน
อยู่อย่างสม่ำเสมอ
แม้สังคมออนไลน์แห่งนี้ จะเปรียบเป็น “โลกเสมือนจริง” ถ้าจะกล่าวแบบนี้ก็คงไม่ผิดนัก แต่ผู้เขียนได้สัมผัสกัลยาณมิตร
ที่ร่วมกันแลกเปลี่ยนเรียนรู้ ทั้งในโลกเสมือนจริง และบางท่านได้สัมผัสกันในโลกแห่งความเป็นจริง
จึงยอมรับว่า สังคมแห่งนี้เป็นสังคมแห่งกัลยาณมิตรอย่างแท้จริง ที่ทุกท่านตั้งใจช่วยเหลือเกื้อกูลกันทั้งเรื่องการทำงาน ประสบการณ์
หรือจะเป็นด้านความรัก และกำลังใจที่มีต่อกันเสมอมา ผู้เขียนจึงขอขอบพระคุณกัลยาณมิตรทุกท่านที่ร่วมกันสร้างสรรค์สิ่งดีๆ
ให้กับโลกเสมือนแห่งนี้..
แต่....เมื่อวันที่ 28 มีนาคม 2552 ที่ผ่านมา ผู้เขียนได้รับอีเมลฉบับนี้ เป็นครั้งแรกที่ได้รับอีเมลและข้อแสดงความคิดเห็นแบบนี้
ซึ่งเป็นอีเมลที่ support มาจาก g2k เนื้อความของอีเมลมีดังนี้
[gotoknow.org] You've received a contact mail @ Sat Mar 28 09:07:02 +0700 2009
จาก:
ส่งเมื่อ:
28 มีนาคม 2552 9:07:06
ถึง:
สวัสดี ครูมิม (mim_kpt)
นี่คืออีเมลติดต่อจากผู้อ่าน กรุณาตอบโดยตรงไปยังผู้อ่านนั้น
------------------------------------------------------------
ชื่อ: ผู้หวังดี
อีเมล: [email protected]
หัวเรื่อง: อยากเตือน
ข้อความ:
คุณครูมิม ฟังดูดีจังเลย อ่านบทความในบล๊อก ก็ดูดีจังเลย แต่สงสัยว่าสิ่งที่ทำไปนั้นทำไปด้วยความจริงใจหรือไม่ ทำไม่คุณถึงสามารถ
คิดถึงคนนั้นคนนี้ในบล๊อก เพียงแค่เขียนกัน หรือ รู้จักกันในบล๊อกไม่กี่เดีอน แต่เป็นครู เป็นผู้หญิง สามารถแสดงความรู้สึกได้
เปิดเผยได้ขนาดนั้นเชียวเหรอ หรือ ที่เข้ามาเขียนในบล๊อกตั้งใจที่จะเข้ามาหาคนที่มีหน้าที่การงานดีในบล๊อกเอาไว้ดูแลหรือ
แค่รู้จักก็ในบล๊อกไม่กี่เดีอนก็สามารถเขียนว่าเป็นคนรู้ใจของคนนั้นคนนี้ ฝันเฟื่องไปหรือเปล่า คิดไปเองหรือเปล่า อย่าเลย
ระวังจะโดนหลอกนะ ง่ายขนาดนี้ ความจริงสถานะก็ดี หน้าที่การงานก็ดี ถ้าทำจริงอย่างที่เขียนในบล๊อก ดูเหมือนเป็นคนมีความคิดที่
แต่เหมือนเป็นคนขาดความรักยังงัยก็ไม่รู้ รู้สึกอ้อนชาวบ้านเค้าไปทั่ว โดยเฉพาะผู้ชาย ใช้รูปเป็นดอกหญ้าก็ดูเหมือนจะรู้ว่าตัวเอง
เป็นแค่ดอกหญ้าไม่มีใครเค้าสนใจ ไม่ได้มีค่าอะไรเลยเข้าใจตัวเองก็ดีแล้ว อย่าหวังสูง เป็นครูบาอาจารย์ ทำตัวแบบนี้ เวลาไปสอน
ลูกศิษย์ ไม่รู้สึกอะไรบ้างเหรอ เวลาสอนลูกศิษย์ผู้หญิง ว่าเราต้องรักนวลสงวนตัว นะ แต่ครูเอง คิดถึงคนนั้น คนนี้ เป็นกำลังใจให้เสมอ
แสดงตัวมากเกินไปหรือเปล่าจ๊ะคุณครู
------------------------------------------------------------
อีเมลนี้ส่งมาจาก: 125.24.36.68
[email protected]
และยังมีข้อความแสดงความคิดเห็นอีกสองข้อความ ที่ไปแสดงอยู่ในลานแมงมิม ซึ่งผู้เขียนเป็นเจ้าของใน
lanpanya.com ซึ่งผู้เขียนคิดว่าทั้งหมดเป็นข้อความจากบุคคลเดียวกัน ถึงแม้ว่าเลขไอพีของเครื่องและอีเมล
ที่แสดงจะแตกต่างกันก็ตาม ดังนี้
pinkky
[email protected] | 125.24.10.87
พ่อแม่คงกลัวว่าจะไปเสียท่ากับคนในบล๊อกละมั้ง รู้สึกว่าพยายามจะแสดงตัวตนเหลือเกิน ว่าอยากจะหา….ในบล๊อก
จาก จดหมายถึงเพื่อน..ฉันเป็นนักโทษแหละ, 2009/03/27 at 5:15 (เย็น)
pinkky
[email protected] | 125.24.10.87
อ่านดูแล้วเป็นชีวิตที่น่าเห็นใจและน่าชื่นชมคนหนึ่ง แต่คุณแม่คงลืมสอนเรื่องยางอายให้อีกเรื่องนะครูมิม
เพราะเป็นครูแม้ว่าเขียนในบล๊อกไม่น่าจะแสดงความกระ….กระ…..กับคนอื่นโดยเฉพาะผู้ชาย
รู้สึกว่ากำลังจะหาเป้าหมายอะไรบางอย่าง หรือหวังรวยทางลัด ถึงได้พยายามจะสือแม้กระทั่งในบล๊อกว่าตัวเองใจตรงกับเค้า
คิดถึงเค้า คิดถึงเสมอ อ่านดูแล้ว ครูมิมน่าจะกลับไปให้คุณแม่สอนเรื่องสุภาษิตสอนหญิงอีกเรื่องนะ
จาก นิยายชีวิต…, 2009/03/27 at 5:13 (เย็น)
และข้อความต่อไปนี้เป็นข้อความของผู้เขียนจะเขียนถึงผู้หวังดี...ซึ่งผู้เขียนก็ไม่รู้ว่าผู้หวังดีเป็นใคร แต่ก็อยากจะเขียนถึงบ้าง
เผื่อบางทีผู้หวังดีจะได้นำกลับไปคิด หากผู้หวังดีคิดได้ก็จะเป็นกุศลกับผู้เขียนอย่างน้อยในฐานะป็นเพื่อนร่วมโลกคนหนึ่ง
เมื่อได้รับอีเมลฉบับนี้ผู้เขียนกลับไปดูบันทึกเก่าและข้อแสดงความคิดเห็นในบันทึกที่ผ่านๆ มาทั้งสองบล็อก
ไม่ว่าจะเป็นบันทึกของครูมิม หรือ เรื่องเล่าครูอาชีวะ ไม่มีบันทึกหรือการแสดงความคิดเห็นไหน ที่ผู้เขียนมีเจตนาหรือส่อไป
ในทางชู้สาว หรือมีเจตนาเพื่อเข้ามาหาผู้ชายอย่างที่ ผู้ไม่หวังดีกล่าวอ้างและกัลยาณมิตรที่แลกเปลี่ยนกันสำรวจดูแล้วส่วนใหญ่
เป็นผู้หญิงมากกว่าเป็นผู้ชาย การเข้ามาในสังคมออนไลน์แห่งนี้ ผู้เขียนหวังเพื่อเข้ามาเก็บเกี่ยวความรู้ที่สมาชิกทุกท่านร่วมกันแชร์
ประสบการณ์ มิได้มีเจตนาอื่นแอบแฝง
การที่ผู้หวังดี มาตัดสินว่าผู้เขียนมีเจตนาเข้ามาเพื่อจับผู้ชาย ใจง่าย หรือไม่รักนวลสงวนตัวนั้น ฟังดูอาจเป็นคำกล่าวหาที่รุนแรง
ไปหน่อย แต่ผู้เขียนก็เข้าใจว่า ทุกคนมีสิทธิ์ที่จะตัดสินอะไรในอย่างที่ตัวเองคิด ในความเข้าใจของผู้เขียนคิดว่าการจะตัดสินอะไรลง
ไปนั้นมันต้องมีผลมาจากพื้นฐานทางด้านจิตใจหรือพื้นฐานของครอบครัวเป็นหลัก คนที่มีพื้นฐานครอบครัวที่ดีที่อบอุ่นก็มักจะเข้าใจ
ชีวิต และสร้างสรรค์แต่สิ่งดีๆ เพื่อสังคม แต่บางคนที่พื้นฐานครอบครัวไม่อบอุ่นก็อาจมีปมในชีวิต ที่ทำให้สามารถทำในสิ่งที่คนปกติ
ไม่ทำกัน ซึ่งอันนี้ก็น่าเห็นใจเป็นอย่างยิ่ง
ซึ่งผู้เขียนก็โชคดีที่มีพื้นฐานครอบครัวที่อบอุ่น ไม่ได้มีปัญหาหรือมีปมใดๆ ในใจทั้งสิ้น การที่บอกว่าผู้เขียนต้องกลับไปให้คุณแม่สอน
เรื่องสุภาษิตสอนหญิงนั้น ผู้เขียนคิดว่าไม่จำเป็นต้องกลับไปให้ท่านสอนอีก เพราะผู้เขียนเข้าใจเรื่องมารยาทและขนบธรรมเนียมของ
หญิงไทยเป็นอย่างดี และมีมารยาทที่ดีต่อสังคมพอที่จะไม่วิพากษ์วิจารณ์หรือตัดสินคนอื่นแบบที่ผู้หวังดีกำลังกระทำอยู่ในขณะนี้
จึงอยากให้ผู้หวังดีเก็บไปคิด เพราะการที่ผู้หวังดีขาดมารยาทในการแสดงความคิดเห็นที่สร้างสรรค์และหลบอยู่หลังอีเมลแบบนี้
เป็นสิ่งที่ปัญญาชนไม่พึงกระทำเป็นอย่างยิ่ง
อย่างไรก็แล้วแต่ไม่ว่าผู้หวังดีจะมีเจตนาหวังดีหรือไม่อย่างไรก็ตามผู้เขียนเข้าใจและพร้อมจะเรียนรู้การใช้ชีวิตบนสังคมออนไลน์
แห่งนี้ ว่าสังคมทุกสังคมก็มีทั้งคนดีและคนไม่ดี การที่เราจะคาดหวังว่าทุกคนจะเป็นคนดีและสมบูรณ์ทั้งกายและจิตใจเรานั้นคงเป็น
เรื่องยาก เพราะฉะนั้นเราต้องเรียนรู้และยอมรับเพื่อที่จะใช้ชีวิตอยู่ในสังคมแห่งนี้ให้ได้......ก็เท่านั้นเอง
ขอบคุณกัลยาณมิตรทุกท่านที่ร่วมกันสร้างสรรค์โลกเสมือนแห่งนี้ให้งดงามในใจของผู้เขียนตลอดระยะเวลา 3 ปีที่เป็นสมาชิก...
ขอบคุณค่ะ
ครูมิม...
ความเห็น (56)
เป็นเรื่องธรรมดาครับ ที่ผู้หวังดี (เกินเหตุ) จะคิดอย่างนั้น
เมื่อไม่ได้เข้ามาแลกเปลี่ยนเรียนรู้ พูดคุยกันในประเด็นต่างๆ
การที่เอาแต่อ่าน แล้วใช้ประสบการณ์ของตัวเองมาตัดสินคนอื่นนั้น
ยังไงก็ผิดจากความเป็นจริงแน่นอน
หลายคน แค่ได้พุดคุยกันไม่กี่คำ ในเวลาไม่นาน กลับเหมือนรู้จักกันมานานแสนนาน
เพราะทำงานในวิชาชีพเหมือนกัน รับผิดชอบงานในลักษณะเดียวกัน
แค่เอ่ยออกมาคำหนึ่ง ทั้ง 2 ฝ่ายต่างเข้าใจถึงเรื่องที่เกิดขึ้น โดยไม่ต้องอธิบายมากความ
เหมือนคนที่สอนวิชาประกันคุณภาพการศึกษา แม้จะต่างสถาบันกัน แต่ก็พูดคุยกันรู้เรื่องในเวลาไม่กี่วินาที.... ในกรณีอย่างนี้ "ผู้หวังดี" จะพยายามคิดวิเคราะห์ยังไง ก็คงไม่มีทางเข้าใจ เพราะไม่ได้มาสอนวิชาประกันคุณภาพการศึกษาเหมือนครูมิม จะพยายามวิเคราะห์ ยกสำนวนโวหารมาพูดยังไง ..ก็ไม่มีทางถูกต้อง
ก็คงเช่นเดียวกับที่ครูมิมได้ไปรู้จัก เข้าไปสัมผัสกับเวบบลอกอีกที่หนึ่ง รู้จักพบเจอกับนายบอนที่นั่น มีกัลยาณมิตรหลายคนที่นั่น .... บลอกแห่งนั้น มีหลายฝ่ายมองด้วยสายตาไม่เป็นมิตร แต่ครูมิมก็สามารถเข้าถึงความจริงใจ ความเป็นกัลยาณมิตรจากสมาชิกหลายคนในบล็อกแห่งนั้นได้ครับ
อ่านข้อความจาก "ผู้หวังดี" แล้ว รู้สึกเห็นใจเขามากกว่า ที่ต้องพบเจอหลายสิ่งที่ไม่ดีเท่าไหร่ จึงสะท้อนออกมาดังข้อความที่ส่งถึงครูมิม...
แต่เมื่อดูข้อความที่ครูมิม สะท้อนออกมาแล้ว
ยิ้มครับ ยอมรับ ยิ้มในมุมมองความคิดของครูมิม จนรู้สึกเสียดายเล็กน้อย
ในวันที่มีโอกาสได้พบครูมิม
เสียดายที่มีเวลาที่จะได้ทักทายครูมิมน้อยไปหน่้อย ในบทบาทที่รู้จักในบลอกอีกแห่งหนึ่ง แต่ไม่เสียดายโอกาสที่ได้พบเห็น รู้ัจักครูมิมตัวจริงเลยนะครับ
สวัสดีค่ะครูมิม
เข้ามาตั้งใจอ่านอย่างละเอียด
เห็นหลายต่อหลายท่านก็เจอลักษณะเช่นนี้
ทำให้หมดกำลังใจไปพักใหญ่เหมือนกัน
แวะมาเพื่อจะบอกว่า..ถ้าเราจริงใจและทำความดีซะอย่างอย่าไปสนใจเลยค่ะ
ขอให้กำลังใจนะคะ
สู้สู้..ยิ้มค่ะ
สวัสดีค่ะคุณบอน..
ขอบคุณมากค่ะที่เข้ามาอ่าน ในหลายบล็อกที่เราไปพบเจอ แต่ละบล็อกก็มีความไม่เหมือนกันอยู่ในหลายๆ เรื่อง อย่างเช่นบล็อกที่ไปพบเจอคุณบอน ที่นั่นก็มีความพิเศษที่ไม่เหมือนที่นี่ แต่สิ่งที่เราควรมีเหมือนๆ กันมารยาทร่วมสังคม ไม่ว่าจะเป็นสังคมแบบไหนก็ตามว่าไหมค่ะ
คุณบอนค่ะ ขอบคุณค่ะที่เข้ามาอ่านและเข้าใจความรู้สึก แต่ไม่เป็นอะไรค่ะ เรื่องหนักๆ กว่านี้ก็เจอมาแล้วค่ะ เรื่องแค่นี้ก็แค่ทำให้เราคันๆ ไม่ถึงกับเจ็บอะไรมากมายหรอกค่ะ ขำๆ นะคะ
มาชม
มองให้เห็นเหมือนเป็นเหรียญสองด้าน หรือ ให้เห็นภาวะความเป็นหยิน-อยางนะครับ
สวัสดีค่ะพี่ ศน.add
หลายคนที่เจอลักษณะแบบนี้ก็จิตตกได้เหมือนกันนะคะ แต่เมื่อพิจารณาดูอีกที ก็เห็นเป็นเรื่องขำๆ ค่ะ เพราะสิ่งที่เค้าตัดสินเรานั้นจะเป็นจริงอย่างที่เค้าตัดสินหรือเปล่านั้น ตัวเราย่อมรู้ดีที่สุด หากเราไม่ได้เป็นแบบนั้น ก็ไม่เห็นต้องเก็บมาใส่ใจเลยใช่ไหมค่ะ
แต่เรื่องการมีมารยาทร่วมสังคมต่างหากละคะ คือประเด็นของการเขียนบันทึกนี้ขึ้นมา มิมแค่อยากให้ทุกท่านได้อ่าน แล้วลองคิดตามดูจิตของตัวเองซิค่ะ ว่าถ้าเจอเรื่องแบบนี้เราจะจัดการกับจิตใจเราอย่างไร
ขอบคุณพี่ ศน.แอ๊ดมาค่ะสำหรับกำลังใจ สู้ๆ ยิ้มๆ เช่นกันค่ะ
^_^
มาเป็นกำลังใจให้ครับ...
สวัสดีค่ะ อ.umi
ด้วยความระลึกถึงอาจารย์อยู่เสมอ ขอบพระคุณอาจารย์มากค่ะที่เข้ามาเตือนให้ระวังจิตใจของตนเองไม่ให้เศร้าหมองไปกับคำพิพากษาของใครก็ไม่รู้ที่เราไม่รู้จักเสียด้วยซ้ำ
เหรียญมีสองด้านหัวกับก้อย ถ้าเปรียบด้านหัวเป็นคนดี ด้านก้อยเป็นคนไม่ดี เมื่อเรารู้อยู่แล้วว่าอันดีหรือไม่ดี แล้วทำไมจะเลือกด้านก้อยใช่ไหมค่ะ
เรามีสิทธิ์ที่จะเลือกไม่ใช่หรือค่ะ???
ขอบคุณอาจารย์มากค่ะ
สวัสดีค่ะ พี่ Mr.Direct
ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ
กำลังใจนี่เองที่สร้างสรรค์สังคมแห่งโลกเสมือนจริงนี้ให้น่าอยู่นะคะ
check ip adress ของผู้หวังดีต่อ ครูมิม
เป็นคนที่อยู่ใน กทม. ใช้ ISP คือ TOT อันนี้คือ ข้อมูลคร่าวๆที่เช็คได้....
| IP Address | Country | Region | City | Latitude/ Longitude |
ZIP Code | Time Zone | |||||
| 125.24.10.87 |
 THAILAND
|
KRUNG THEP | BANGKOK |
13.75 100.517 |
- | +07:00 | |||||
|
|||||||||||
|
|||||||||||
นอกจากนั้น เราสามารถปิง เพื่อตรวจสอบว่า หมายเลข ip address ปลายทางที่เราระบุไปนั้น online อยู่หรือไม่
C:\ping 125.24.10.87
Pinging 125.24.10.87 with 32 bytes of data:
Reply from 125.24.10.87: bytes=32 time<1ms TTL=128
Reply from 125.24.10.87: bytes=32 time<1ms TTL=128
Reply from 125.24.10.87: bytes=32 time<1ms TTL=128
Reply from 125.24.10.87: bytes=32 time<1ms TTL=128
Ping statistics for 125.24.10.87:
Packets: Sent = 4, Received = 4, Lost = 0 (0% loss),
Approximate round trip times in milli-seconds:
Minimum = 0ms, Maximum = 0ms, Average = 0ms
ถ้าได้ ผลออกมาแบบนี้ก็แสดงว่า หมายเลข ip ปลายทาง online หรือเปิดเครื่องและเชื่อมต่ออินเตอร์เน็ตอยู่ครับ
------
แต่ถ้าผลออกมาแบบนี้
Microsoft Windows XP [Version 5.1.2600]
(C) Copyright 1985-2001 Microsoft Corp.
C:\ping 125.24.10.87
Pinging 125.24.10.87 with 32 bytes of data:
Request timed out.
Request timed out.
Request timed out.
Request timed out.
แสดงว่า เครื่องปลายทางมิได้ online อยู่
คุณบอนค่ะ...
- ขอบคุณมากค่ะที่อุตส่าห์ไปหาข้อมูลมาให้
- รบกวนเวลาของคุณบอนหรือเปล่าค่ะ
- นี่คือน้ำใจของชาว g2k ที่มีให้สมาชิกด้วยกันเสมอมา
- ขอบคุณคุณบอนอีกครั้งค่ะ
น้องครูมิมคะ
มีเรื่องแบบนี้ด้วย ตกใจค่ะ พี่เคยลังเลที่ออกมายืนในที่โล่งๆ แล้วก็เริ่มชิน แล้วก็กำลังเริ่มกังวลค่ะ เริ่มกลัวบ้างแล้ว
แต่อย่างไรแล้วพี่เป็นกำลังใจให้นะคะ ว่าแต่ว่า....น้าอึ่งกลับบ้านแล้วยังคะนี่...
แวะมาเป็นกำลังใจให้ ครับ
พี่ดาวค่ะ...
ก็นึกไม่ถึงค่ะ ว่าจะมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกับตัวเองด้วย แต่ในเมื่อมันเกิดแล้วก็ได้แต่ทำใจให้เข้าใจมันให้ได้ค่ะ
ได้ข่าวว่าพี่ดาวไปพักผ่อนหรือค่ะ พักกาย พักใจนะคะ ส่วนน้าอึ่งนั้นถึงบ้านด้วยความปลอดภัยค่ะ โทรมารายงานแล้วค่ะ
ขอบคุณพี่ดาวค่ะสำหรับกำลังใจให้มิมเสมอมา..คิดถึงค่ะ
สวัสดีค่ะ..คุณ แสงแห่งความดี
- ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ
- และขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ
ขอบคุณทุกท่านค่ะที่โทรมาถามไถ่ด้วยความห่วงเป็นใยว่ามิมจะกระทบกระเทือนใจกับเรื่องนี้ ขอยืนยันนะคะว่าตอนนี้สภาพจิตใจยังดีอยู่ค่ะ แม้จะกระทบบ้างแต่ไม่มากพอที่จะทำให้เศร้าหมองได้ขนาดนั้นนะคะ
ขอบคุณจริงๆค่ะ ...
สวัสดีค่ะครูมิมที่รักและระลึกถึง
อ่านแล้วก็ตกใจ ไม่สบายใจ ....
พี่เชื่อมั่นว่าครูมิมเข้มแข็งค่ะ คำพูดแสดงถึงความคิด แต่ "การกระทำ" สำคัญที่สุดค่ะ
คนที่คิดเช่นนี้ก้บคนอื่น ก็แสดงถึงพื้นฐานความคิดของเขาอยู่แล้ว
อย่าใส่ใจเลยค่ะ... ครูมิมไม่ได้เป็นเช่นนั้น เขากล่าวเช่นนั้นเพราะเขาตีความผ่านความคิดของเขานั่นเอง
เอากลอนที่พี่แต่งอย่างกระพร่องกระแพร่งตอนท้อ... บางครั้งพี่เองก็ยังถูกคนเข้าใจผิด โดยไม่มีโอกาสได้บอกเล่าอะไรสักคำ แต่เขาก็เชื่อว่าเราเป็นเช่นนั้นไปแล้ว....แต่นั่นก็ไม่ใช่ปัญหาของเรานี่นา...
เขาคิดอย่างไรก็เรื่องของเขา ไม่ใช่เรื่องของเราสักหน่อย...นะ
|
“ย่างย่ำทุกรอยเหยียบ |
มิราบเรียบล้วนรู้เห็น |
|
แง่หินดินดานเป็น |
มรรคาลาดสู่ทางฝัน |
|
|
|
|
ทุกก้าวที่ย้ำย่าง |
คือเส้นทางของคืนวัน |
|
คือธารที่ก่อกลั่น |
เกื้อเธอกล้าแสนอดทน |
|
|
|
|
สรรค์สร้างสู่ทางฝัน |
ตั้งใจมั่นแม้มัวมนท์ |
|
วารวันผันผ่านพ้น |
หลอมคนกล้าสิ “งดงาม” |
สู้ ๆ นะคะ
(^___^)
พี่โก๊ะคนดี...
ขอบคุณมากค่ะสำหรับบทกลอนนี้ อย่างที่พี่โก๊ะเคยบอกมิมว่า นักรบ..จะต้องเผชิญกับความยากลำบาก การที่จะเป็นนักรบที่ดีได้ ต้องหมั่นฝึกฝน อดทน เพียรพยายาม จึงจะสามารถเป็นนักรบที่ดีได้ และนี่ก็เป็นอีกบทพิสูจน์หนึ่งของวิถีแห่งนักรบ หากมิมไม่สามารถผ่านเรื่องนี้ไปได้ นั่นก็แสดงว่า มิมไม่มีคุณสมบัติพอที่จะกล้าก้าวไปสู่เส้นทางแห่งนักรบได้ หากวันนี้ผ่านมันไปได้ นั่นก็เป็นเพียงบันไดเริ่มต้นที่เราจะกล้าก้าวในบันไดขั้นต่อไป....
มิมใส่ใจกับ ผู้หวังดี คนนี้ค่ะ แต่จะไม่เก็บมันมาเป็นปัญหาของตัวเอง จนทำให้ไม่สามารถที่จะเดินหน้าต่อไปได้ การที่ผู้หวังดีคนนี้ส่งข้อความแบบนี้มาถึงมิม ก็ต้องขอบคุณเขาบ้าง ที่ทำให้เราได้เรียนรู้สังคมอีกรูปแบบหนึ่ง อย่างที่เราไม่เคยเจอ เมื่อเรียนรู้มันแล้ว ก็ต้องทำความเข้าใจกับผู้คนให้มากขึ้น ไม่ว่าผู้หวังดีคนนี้จะเป็นใครก็ตามอาจจะเป็นคนใกล้ๆ ตัว หรือเป็นคนในโลกเสมือนแห่งนี้ เขาก็เป็นอีกคนหนึ่งที่อยู่ร่วมสังคมกับเราเพียงแต่เขาอาจจะขี้ขลาดไปหน่อยที่ไม่กล้าจะเปิดเผยตัวเอง เขาทำให้เราได้เรียนรู้หลายๆ แง่มุมของสังคม จึงควรต้องขอบคุณเขาบ้าง จริงไหมค่ะ...
อย่างที่พี่โก๊ะบอก เขาคิดอย่างไรก็เรื่องของเขา ไม่ใช่เรื่องของเราสักหน่อย ทำไมต้องเก็บมันมาเป็นปัญหาของชีวิตด้วย ในเมื่อเขามีเจตนาไม่ดีก็รู้อยู่ เขาจึงไม่มีคุณค่าพอจะทำให้ชีวิตเราเศร้าหมองหรอกค่ะ
มิมเชื่อมั่นในตัวเองว่า ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาในโลกเสมือนแห่งนี้ มิมไม่ได้เป็นอย่างที่ผู้หวังดีคนนี้กล่าวอ้าง และก็มั่นใจว่าตัวเองคิดและกระทำแต่ในสิ่งที่ดีที่ถูกที่ควรมาตลอด และไม่เคยบังอาจไปตัดสินคนอื่นแบบนี้
กรรมใดที่มิมและผู้หวังดีคนนี้มีต่อกัน มิมขออโหสิให้ทุกประการ
ขอบคุณพี่โก๊ะมากนะคะสำหรับกำลังใจ แต่อย่างห่วงหรือกังวลนะคะ มิมอยู่ได้และไม่เป็นอะไรเลยค่ะ.....
รักพี่โก๊ะค่ะ
- ไม่รบกวนเวลาหรอกครับ
- น้าอึ่งโทรมาถามว่า เช็คยังไง เค้าอยากรู้
- แนะนำให้เข้าเวบ ลองทำเอง น้าอึ่งตาลาย ดูไม่เป็น
- คนทำเป็นเลยบอกว่า เดี๋ยวจะทำให้ดู
- "ฝากด้วยนะคะ"
- คนทำเป็น เลยต้องแว๊บเข้ามาทำให้เห็น ในเวลาแป๊บนึง
- นี่ก็เนื่องมาจากน้ำใจของน้าอึ่ง ที่ห่วงใยครูมิมนั่นเอง
คุณบอนค่ะ...
- ขอบคุณน้ำใจที่มีให้กันอีกครั้งหนึ่งค่ะ
- ซาบซึ้งน้ำใจกัลยาณมิตร หลายๆ ท่านค่ะ ที่ห่วงใย ใส่ใจความรู้สึกของมิมโดยตลอด
- เป็นสิ่งดีๆ ที่เราร่วมกันสร้างสรรค์ให้สังคมแห่งนี้น่าอยู่นะคะ
- ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะน้องครูมิม
- เป็นครั้งแรกนะคะที่เจอกันในบล็อก
- รีบเร่เข้ามา..จะฝากความรัก ความคิดถึงมาหาอย่างสุดหัวใจ
- แต่..ทำไมต้องมาพบกับเรื่องเหลวไหลแบบนี้
- ขฃพี่คิมมาเป็นกำลังใจให้นะคะ
- ปล่ยไปเถอะค่ะ..ไม่ต้องเก็บมาคิดให้รกสมอง
- น่าสงสารมากกว่าพวกผู้ป่วยทางจิต
- พี่คิมเองก็โดนนะคะ...มีเมล์จากคนในบล็อกไปหาผู้ชาย (เป็นรุ่นน้อง ๆของพี่คิม) ใส่ร้ายป้ายสีพี่คิม แต่ละคน FW เมล์มาให้พี่คิมอ่าน
- พี่คิมรู้สึกเวทนาและสงสารเขาค่ะ แผ่เมตตาให้เสมอ ๆ
- สู้ ๆ นะคะ อยู่กับปัจจุบันอย่างใสสะอาดค่ะ
สวัสดีค่ะพี่ครูคิม...
- หายไปนานค่ะ แต่เมื่อมีเหตุการณ์แบบนี้ทำให้มิมต้องเขียนบันทึกนี้ขึ้นมา เพื่อให้สมาชิกได้รับรู้ว่า ในสังคมแห่งกัลยาณมิตรของเรานี้ มีบุคคลประเภทนี้อยู่ด้วย จะได้รู้เท่าทันพวกนี้นะคะ หากเราไปมีอารมณ์ขุ่นเคือง หรือโกรธตอบ เราก็จะตกเป็นเหยื่อของคนพวกนี้ซะ
- มิมไม่ได้เก็บมาคิดให้ชีวิตเศร้าหมองหรอกค่ะ อ่านหลายๆ รอบแล้วรู้สึกตลกด้วยซ้ำค่ะ เพราะคนคนนี้ที่เขียนแบบนี้ได้ แสดงว่าเค้าไม่เคยรู้จักตัวตนครูมิมจริงๆ ด้วยซ้ำ ขำๆ นะคะ
- พี่ครูคิมพูดถูกค่ะว่า บุคคลลประเภทนี้น่าสงสาร เราต้องแผ่เมตตาให้เค้าเยอะๆ
- ขอบคุณกำลังใจจากพี่ครูคิมนะคะ มิมรับไว้ด้วยความอบอุ่นใจอย่างที่สุดค่ะ
- ส่งความห่วงใยและความคิดถึงนี้กลับให้พี่ครูคิมอีกสิบเท่านะคะ อิอิ
- ขอบคุณค่ะ
ครูน้องมิมที่รักและคิดถึงยิ่ง
...
คิดอีกด้านนะคะ มีหลายๆ คนเคยเจอประเภทนี้ แสดงว่าน้องเริ่มป๊อบปูล่าแล้ว เหมือนดาราไงคะ แม้เราไม่อยากจะเป็น อิ อิ
คือแบบโลกออนไลน์ก็อย่างนี้ค่ะ คนเหล่านั้นเป็นบุคคลที่น่าสงสารที่สุด มองอะไรแง่ร้าย แบบ .. เกินจะบรรยายนะคะ อย่าไปสนใจเค้าเลยค่ะ
เราเป็นตัวของเราเอง เรารู้ว่าตัวเองต้องการอะไร ทำอะไร และมีฝันอย่างไร ส่วนคนพวกนั้นก็ let them gone >> ค่ะ ...
""" เป็นกำลังใจให้น้องครูมิมคนดี เสมอ เช่นเคย นิรันดร์ ค่ะ
สวัสดีครับ
เมื่อเจอแบบนี้ ก็ไม่ควรใส่ใจ หรือเก็บมาคิดให้เสียเวลาครับ
ลบทิ้งไป เขียนอะไรของเราไปตามปกติ
อากาศร้อนแล้วด้วยซี
สวัสดีค่ะพี่ poo
ใช่ค่ะพี่ปู ถ้าเราเจอแต่คนดีๆ เราก็อดไม่ได้เรียนรู้คนไม่ดีจริงไหมค่ะ คิดในแง่ดีเข้าไว้ เจอแล้วเรียนรู้ ยอมรับให้ได้ เท่านี้เองเนอะ อิอิ
วันนั้นที่โทรหามิม เผอิญว่าโทรศัพท์ไม่ได้อยู่กับตัวนะคะ เลยไม่ได้รับสาย จะโทรกลับก็ลืมไปเลย ฮ่าๆๆ ไม่น้อยใจนะคะ
ดอกไม้ที่นำมาฝาก ดอกชวนชม หรือบานบุรีค่ะ สีสวยมากๆ แถมกลีบดอกเปียกน้ำฝนเป็นเม็ด สวยจังเลยค่ะ มิมชอบมาก
ช่วงนี้ดอกตะแบก ดอกเสลา ดอกอินทนิล บานเต็มไปหมดค่ะ สีสวยมากๆ ทั้งสีม่วง สีบายเย็น สีม่วงอมชมพู สีชมพูแซมด้วยขาว มิมชอบมองมาก เจ้าดอกไม้กลีบบางๆ นี้กำลังสอนมิมด้วยค่ะ เจ้าดอกกลีบบางนี้สอนมิมว่า แม้จะอยู่ท่ามกลางเปลวแดดที่ร้อนระอุเจ้ากลีบบอบบาง อ่อนหวาน ก็ยังร่าเริง สดใส อวดผู้ชมที่ผ่านไปผ่านมาอยู่ได้อย่างสวยงาม........ถึงแม้จะเจอแสงแดดแผดเผา ก็ไม่เศร้าหมองแต่อย่างใด.......
ขอบคุณกำลังใจจากพี่ปูค่ะ ...น้องสาวคนนี้รักและคิดถึงพี่ปูเช่นเดิมค่ะ
สวัสดีครับ น้อง ครูมิม :)...
มันเป็นแค่ "JUNK" หรือ "ขยะในใจ" ที่มากับเทคโนโลยีสมัยใหม่เท่านั้นครับ ... หากเราเอาไม่เอาใจไปรับสิ่งเหล่านี้ไว้ เราจะไม่มีอะไรต้องคิดถึงครับ หากเราเอาใจไปรับมา เราคงเหนื่อยกับเรื่องราวแบบนี้นะครับ
คนโรคจิตลักษณะนี้มีปริมาณมากขึ้นเรื่อย ๆ ตามเทคโนโลยีที่เดินไปข้างหน้าครับ
ต้องคิดว่า "โชคดี" ที่ไม่ได้รู้จักตัวจริงเสียก่อน แล้วตัวจริงนั้นมาแกล้งเป็นคนดีให้เราศรัทธา แต่พอเวลาผ่านไป ก็ก่อ "อาชญากรรมหัวใจและร่างกาย" กับเราทันที
ปล่อย และ วาง นะครับ :)
จงทำกรรมดีต่อไป
สวัสดีค่ะ ธ.วั ช ชั ย
- ไม่ได้เข้ามานาน อาจารย์สบายดีนะคะ
- ขอบคุณมากค่ะที่ยังเข้ามาทักทายกัน
- ให้ลบข้อความทิ้งหรือค่ะ อิอิ มิมคงไม่ลบหรอกค่ะ เพราะอยู่มานานและยังไม่เคยได้ข้อความแบบนี้เลย เลยคิดว่าจะเก็บไว้เป็นที่ระลึกน่ะค่ะ อิอิ
- อากาศร้อนจริงค่ะ ต้องระวังใจไม่ให้ร้อนไปกับอากาศนะคะ
- ด้วยความระลึกถึงค่ะ
สวัสดีค่ะ อาจารย์ Wasawat Deemarn
- อาจารย์สบายดีนะคะ
- ไม่คิดมาก ไม่เก็บมาเป็นอารมณ์ค่ะ เพราะช่วงนี้อากาศร้อนอย่างอาจารย์ธวัชชัยว่า ถ้าใจร้อนไปกับอากาศ เดี๋ยวกลัวเป็นบ้าไปเสียก่อนค่ะ
- ยอมรับ เรียนรู้ และเข้าใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นค่ะ ถือเป็นการเรียนรู้อีกบทหนึ่งของชีวิต
- คนที่รักเราก็มี คนที่เกลียดเราก็มี เป็นธรรมดาค่ะ
- ขอบคุณอาจารย์มากค่ะ
- ด้วยความระลึกถึงค่ะ
สวัสดีค่ะคุรูมิมที่รัก
เข้ามาดูว่าน้องเรา สบายใจขึ้นหรือยัง....
อ่านแล้วเห็นด้วยกับ อ. Wasawat Deemarn มากเลยค่ะ
ศัตรูที่น่ากลัวที่สุด คือ ศัตรูที่มาในคราบของ "มิตร" ค่ะ
ขอเราอย่าได้เจอคนแบบนั้นเลย...
รักษากายใจนะคะ
มีความสุขและรักษาสุขภาพด้วยค่ะ
คิดถึงเหมือนเดิมจ้ะ
(^___^)
- เออหนอ...คนเรา..
- มีทุกรูปแบบนะนี่..
- น่าศึกษาเรียนรู้จัง..
- ห้องทดลองขนาดใหญ่...
- มีคนให้ทดลองมากมาย...
- ทดลองโกรธ..ทดลองเกรียด..ทดลองรัก..ทดลองชัง..ทดลองริษยา...
- ได้ทุกอย่าง...
- แล้วอย่างไหนทำให้เราดีขึ้น...
- ไม่สำคัญว่าตัวทดลองตัวอื่นคิดอย่างไร...
- สำคัญคือเราคิดอย่างไร..กับเหตุการณ์(ผลการทดลอง)ที่เกิดขึ้น..
- และ..เราก็คือหนูทดลองตัวหนึ่งเหมือนกัน...
- จะทดลองอะไรก่อนดีครับ
สวัสดีครับครูมิม
- มีอย่างนี้ด้วยหรือครับ
- มัทั้งคนที่หวังดี และทำลาย
- มีทั้งคนที่จริงใจ และเสแสร้ง
- ที่สำคัญอยู่ตัวเรา ตัวตนของเราเป็นอย่างไรเราเท่านั้นที่รู้ดี
- ตัวเราเท่านั้นที่ตัดสินใจได้
- ขอเป็นกำลังใจครับ
ครูมิม ครับ
โลกในพื้นที่ออนไลน์ ต้องทำใจนะครับ หลายคนที่แสดงออกในโลกความจริงไม่ได้ ก็แสดงออกในนี้
หลายคนส่ออาการ Schizophrenia ไม่ว่าจะเบาๆ ถึงขั้นหนักๆไปก็มี รับรู้ด้วยความเข้าใจและเรียนรู้ไปด้วยนะครับ
ผมเองเจอของหนักแบบนี้ มากกว่าน้องมิมหลายเท่าครับ
มีหลักฐาน มี IP address ที่ชัดเจน ตรงกันหมด ทราบตัวคนกระทำผิดด้วย แต่ก็ได้แต่ปลงนะครับ
ขอให้กำลังใจนะครับผม
พี่โก๊ะคนดี....
- อย่าห่วงเลยนะคะ
- มิมไม่เป็นอะไรค่ะ เข้าใจและพร้อมที่จะเรียนรู้และยอมรับมันค่ะ
- พี่โก๊ะก็เหมือนกันนะคะรักษาสุขภาพกายสุขภาพใจด้วยค่ะ
- สุขภาพใจไม่ค่อยห่วง เพราะพี่โก๊ะเข็มแข็งอยู่แล้ว
- แต่สุขภาพการน่าเป็นห่วงเพราะป่วยบ่อย
- ยังงัยก็พักผ่อนเยอะๆนะคะ ระวังเรื่องหวัด ช่วงนี้ฝนตกบ่อย ถึงจะชอบฝนเพียงใด ก็ไม่ควรออกไปตากฝนนะคะ
- ระวังด้วยค่ะ
- เป็นห่วงพี่โก๊ะเสมอ คิดถึงค่ะ
สวัสดีค่ะ พี่ เกษตร(อยู่)จังหวัด
- ในเมื่อเรายังเป็นคนยังไม่เป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์พร้อมทั้งกายและใจก็ยังคงต้องมีเรื่องให้เราเรียนรู้อีกมากมายเลยค่ะ
- ขึ้นอยู่กับว่าเราพร้อมที่จะเรียนรู้มันหรือเปล่า
- ถามว่าคิดอย่างไรกับเรื่องที่เกิดขึ้น ก็ขอบอกว่า เข้าใจ ยอมรับ และพร้อมจะเรียนรู้ค่ะ...เพราะเรายังคงต้องอยู่ในสังคมแห่งนี้ต่อไป
- หากไม่ยอมรับและพร้อมจะเรียนรู้มัน เราก็จะเป็นทุกข์ที่จะยืนอยู่ในสังคมแห่งนี้ หรืออาจยืนอยู่ต่อไปไม่ได้เลยก็เป็นได้ค่ะ
- ทดลองอะไรดีละคะ หากนำไปทดลองกับคนอื่นคงไม่ค่ะ ทดลองกับจิตใจเราดีกว่าไหมค่ะ ว่าเราสามารถเผชิญและจัดการกับปัญหาทีเกิดขึ้นได้ดีเพียงใด...
- ขอบคุณมากค่ะที่เข้ามาแลกเปลี่ยนเรียนรู้กัน
- รักษากายใจของเราให้ดีนะคะ
สวัสดีค่ะ พี่ วัชรา ทองหยอด
- มีคนที่รักเรามากมาย แต่ก็อย่าลืมว่าก็ต้องมีคนที่ไม่รักเราบ้าง
- แต่ก็ไม่เป็นไรนี่ค่ะ ในเมื่อเรามีคนที่รักเราอยู่มากมายแล้ว จะไปแคร์ไปใส่ใจทำไมกับคนที่ไม่รักเรา และหวังที่จะทำลายเรา จริงไหมค่ะ
- สำคัญอยู่ที่ตัวเรานี่แหละค่ะ หากเรามั่นใจในสิ่งที่เราทำว่าดีแล้ว ก็จงมุ่งมั่นทำดีต่อไป แม้จะมีอุปสรรคบ้างก็ให้เห็นว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาค่ะ
- ขอบคุณมากค่ะสำหรับกำลังใจ
- รักษาสุขภาพนะคะ
หากตะวันยังเคียงคู่ฟ้า
จะมัวมาสิ้นหวังทำไม
เมื่อยังมีพรุ่งนี้ให้เดินเริ่มใหม่
มั่นคงไว้ดังเช่น "ตะวัน"
....
มั่นคงไว้นะครับ คุณครู
ไม่มีใครรู้ดีไปกว่า ตัวของเรา ใจของเรา
สวัสดีค่ะ พี่เอก จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร
- ช่างมันเถอะค่ะ
- มิมไม่เก็บมาเป็นอารมณ์หรอก
- ให้เขาคนนั้นดิ้นไปคนเดียวเถอะ มิมไม่อยากไปเล่นตามเกมส์เขา เขาอยากจะทำอะไรก็เชิญเถอะค่ะ
- ไม่อยากใส่ใจค่ะ
- ทำใจยอมรับ และพร้อมจะเรียนรู้เสมอค่ะพี่เอก
- ขอบคุณมากค่ะสำหรับกำลังใจ
- รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
สวัสดีค่ะคุณ ซวง ณ ชุมแสง
- อิอิ ยกเพลงมาเหมือนกับว่าเจ้าของบล็อกนี่แย่แล้ว
- ไม่เป็นไรค่ะ ยังไหวอยู่ สู้ไหวอยู่แล้วค่ะ
- แม้จะเป็นดวงตะวัน ก็ยังมีเวลามืด เวลาสว่างนะคะ
- นับประสาอะไรกับคนเรา มีสุขมันก็ต้องมีทุกข์บ้าง
- กว่าจะพบกับความสำเร็จมันก็ต้องฝ่าฟันอุปสรรคมาแบบนับไม่ถ้วน
- เรื่องแค่นี้ ถ้าผ่านไปไม่ได้ ชีวิตก็หมดความหมายค่ะ
- ขอบคุณมากค่ะที่เข้ามาให้กำลังใจ
- ยินดีที่ได้รู้จักด้วยนะคะ
ต่างจิตต่างใจ ถ้าเรามั่นใจในตัวเราไม่น่าจะสนใจนะคะ
หมอเคยเจอเหมือนกันค่ะ
ใครเขียนไม่ถูกใจก็นำมาพิจารณาและลบทิ้งค่ะถ้ามั่นใจตัวเอง
ประสบการณ์ที่เขียนมาก็มีทั้งบ่นและชมค่ะ
สวัสดีค่ะคะคุณหมอ พ.ญ. อัจฉรา เชาวะวณิช
มิมถือว่านี่เป็นบททดสอบให้เราฝึกดูจิตเราเองค่ะ
ว่าเรารู้สึกอย่างไร และจะจัดการกับความรู้สึกตรงหน้านี้ได้อย่างไร
สำหรับมิม ไม่ลบข้อความค่ะ เก็บไว้เป็นที่ระลึก อิอิ
ก็อยู่ในสังคมออนไลน์แห่งนี้มาก็พอสมควร ยังไม่เคยเจอแบบนี้
ถือว่า เก็บไว้ เป็นที่ระลึกค่ะ
มีคนชมก็ต้องมีคนตำหนิบ้าง เป็นธรรมดาค่ะ
ขอบคุณคุณหมอคะ ที่เข้ามาแลกเปลี่ยนเรียนรู้กัน โอกาศหน้าจะตามไปทักทายคุณหมอที่บันทึกคุณหมอบ้าง
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีจ้ะ น้องครูมิม
มาส่งความคิดถึงพร้อมติดตามข่าวคราว..
แหม..มีคนมาให้กำลังใจน้องสาวเราเต็มเลย :)
น้องสาวพี่ใบไม้ยังคงมีจิตใจที่แข็งแกร่งนะคะ ประสบการณ์ที่เข้ามาในชีวิต ไม่ว่าจะดีหรือร้ายล้วนทำให้เราเติบโตขึ้น..
ว่าแต่ หลังประสบเหตุการณ์นี้ พอดูจิตแล้วเป็นยังไงบ้างคะ
ขอให้เติบโตทางปัญญาในทุกย่างก้าวของชีวิตนะคะ ..^__^..
สวัสดีค่ะพี่ใบไม้ ใบไม้ย้อนแสง
ดีใจค่ะที่เห็นพี่ใบไม้เข้ามาให้กำลังใจ
ตอนที่เห็นข้อความทีแรกก็ตกใจ โกรธ ค่ะ รู้สึกได้เลยว่าจิตใจตัวเองไม่ปกติแล้ว ยิ่งมีข้อความที่พาดพิงถึงแม่ ซึ่งเรารักมาก ก็เลยทำให้ไปกันใหญ่ แต่พอตั้งสติได้ก็เริ่มคิด แล้วทำใจค่อยๆ อ่านข้อความนั้นซ้ำๆ อ่านแบบใจเย็นๆ อ่านซ้ำแล้วซ้ำอีก จึงทำให้คิดได้ว่า ที่เค้าว่านั้นมันไม่ใช่ตัวเรานี่หน่า แล้วจะไปโกรธอะไรกัน
เมื่ออ่านกลับไปกลับมา ก็ขำๆ หน่ะค่ะ แล้วก็ไม่คิดอะไรอีกแล้ว ทำใจยอมรับ และพร้อมที่จะเรียนรู้มัน แค่นั้นเองพี่ใบไม้
ตอนนี้จิตใจก็อยู่ในสภาวะปกติค่ะ ยังดีอยู่ทั้งกายและใจนะคะ
ขอบคุณพี่ใบไม้ค่ะ......ยังมีพี่ใบไม้อีกคนที่ยังคงเป็นพี่สาวที่มิมรักและเมื่อเกิดปัญหาก็นึกถึงคำของพี่ใบไม้ไว้
ขอให้เชื่อมั่นน้องเล็กสี่ใบเถาคนนี้นะคะ...
รักและคิดถึงพี่ใบไม้ค่ะ
เป็นกำลังใจครับ คุณครูมิม
สบายดีนะครับ
สวัสดีค่ะ
*โลกนี้คือโรงละคร
* เป็นกำลังใจให้นะคะ
* สุขกายสุขใจค่ะ
น้องครูมิมคะ
พี่แอ้ดแวะมาอีกครั้ง...พอเจอด้วยตัวเองตั้งสติแทบไม่ได้
ตอนนี้..สติมาสติมา..ตั้งและยืนให้มั่นเพื่อต่อสู้กับความจริง
เป็นกำลังใจให้ซึ่งกันและกันค่ะ
อดทน เข้มแข็ง อยู่ให้ได้อย่างสง่างามนะคะ
แวะมาเยี่ยมค่ะ
บ้านปิด เจ้าของไม่อยู่ ...
แปะโน้ตไว้ก็แล้วกันค่ะว่า....
คิดถึงค่ะ
(^___^)
เป็นกำลังใจให้นะครับ
ไมมีใครรู้จักเรา เท่าตัวเราเองนะครับ
สวัสดีค่ะครูมิม
แวะมาทักทายด้วยความคิดถึงค่ะ
สบายดีนะคะ
พี่จะขอยืมภาพมะม่วงประกอบบันทึกใหม่ได้ไหมคะ
ภาพนี้ค่ะ...^__^...
พี่โก๊ะคนดี...
ทำไมจะไม่ได้ละค่ะ แค่นี้เอง มากกว่านี้ยังได้เลย
พี่โก๊ะอยากได้อันไหน เลือกไปเลยค่ะ บ้านของมิมก็เหมือนบ้านพี่โก๊ะค่ะ ยินดีให้พี่สาวมาอยู่มาพัก มาใช้ ได้ตามสะดวกค่ะ
คิดถึงค่ะ ฝากดูแลบ้านด้วยนะคะ อิอิ
ขอบคุณอาจารย์พันคำ
อาจารย์พรรณา
พี่ศน.แอ๊ด
พี่โก๊ะ 
คุณ Moon smiles on Venus&Jupiter 
และคุณ Phornphon 
มากค่ะที่เข้ามาให้กำลังใจ ถ้าเราเชื่อมั่นว่าสิ่งที่เราทำอยู่ ก็จงอย่าหวั่นไหว ก้าวเดินต่อไปค่ะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ...
คิดถึง ครูมิมจังค่ะ...สบายดีไหมค่ะ...
(^___^)
ทันใจจังเลย....
ขอบคุณมากค่ะ รออ่านบันทึกเกี่ยวกับ มะม่วง นะจ้ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะน้องก้อย
พี่สบายดีค่ะ เพราะได้หยุดยาวๆ ทำให้ได้พักผ่อนเต็มที่หน่อย แต่พอวันจันทร์ก็คงยุ่งๆ หัวฟูเหมือนเดิมค่ะ
น้องก้อยละคะ สบายดีนะ คิดถึงเนอะ ไม่ได้เจอกันนานแล้ว วันที่ 3 นี้ไปเจอกันที่งานวันรพีนะคะ
อยากกอดๆๆๆๆๆ
พี่โก๊ะคนดี..
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะความบังเอิญหรืออะไร ที่เข้ามาปุ๊บก็เจอปั๊บเลยค่ะ วันก่อนที่โทรหา เพราะมิมอยู่เชียงใหม่กับน้าอึ่งอ๊อบ แล้วคุยถึงพี่โก๊ะ น้าอึ่งจึงอยากคุยด้วย ถามมิมว่าเห็นคุยกันอยู่ มีเบอร์โทรไหม น้าขอหน่อย แต่มิมไม่กล้าให้ เลยต่อโทรศัพท์ให้คุยกัน และขอกันเอง อิอิ แต่น้าอึ่งไม่มีบุญวาสนาจะได้คุย เลยอดตามระเบียบค่ะ...
จะรออ่านบันทึกนะคะ คิดถึงค่ะ
^__^
คิดถึงน้องมิมจ้า
... 
เป็นกำลังใจให้น้อง เช่นเคย เสมอ ตลอดกาล
- อิอิ เข้ามาช้าไป 5 ปี
- คนเราก็จะคิด และตัดสินตามตัวตนที่แท้จริงของเขา(เขาอาจจะเป็นคนแบบนั้น)
- ซึ่งไม่ใช่เราที่จะเป็นอะไรตามที่เขาคิด(ไม่มีใครรู้จักเราดีเท่าตัวเราเอง)
- ถ้าออนไลน์แล้วไม่เปิดเผยตัวเอง อย่างนี้ไม่แน่จริง (ผู้หวังดีแต่อาจประสงค์ร้าย)
- สุดท้ายแวะมาให้กำลังใจย้อนหลังเน้อ คิคิ แต่ครูมิมเข้มแข็งอยู่แล้ว