เสน่ห์งานวิจัยปฏิบัติการ
เมื่อต้นสัปดาห์มีการประชุมทีมวิจัยระบบและกลไกการประกันคุณภาพภายใน ซึ่งผมเป็นหัวหน้าที่ครับ คราวนี้ผมใช้วิธีการอภิปรายกลุ่ม เพื่อการดำเนินงานวิจัยครับ เนื่องจากลองมาหลายวิธีแล้ว ไม่ค่อยได้ผล (จากโครงการที่ผ่านๆ มา) รอบนี้จึงเป็นการมอบหมายประเด็น แล้วก็กลับมานำเสนอ อภิปรายแสดงความคิดเห็นกันในทีมวิจัย ซึ่งปรากฏได้ผลครับ เห็นความก้าวหน้าของงานชัดเจนขึ้น เนื่องจากนักวิจัยทุกคนจะทำงานตามถนัดของตัวเองมากขึ้น
ฟังการนำเสนอของทีมวิจัยแล้วเห็นภาพของแผนการดำเนินงานเดิมครับว่า แผนการดำเนินโครงการเดิมที่ผมเขียนเสนอนั้น ไม่ค่อยจะครอบคลุมส่วนที่เป็นกิจกรรมสำคัญ อันเนื่องจากไม่มีข้อมูลพื้นฐานสำคัญจากพื้นที่วิจัย แต่จากการเก็บข้อมูลวิจัยในช่วงแรกด้วยการลงพื้นที่จริง เรา(ทีมวิจัย) เห็นภาพการดำเนินการที่ชัดเจนขึ้น แล้วก็เกิดประเด็นกิจกรรมที่จะต้องมีเพิ่มขึ้น ไม่งั้นการวิจัยนี้คงไม่สมบูรณ์ แต่ในความคิดของผมก็คือ เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องใหญ่ครับ เพราะงานวิจัยเชิงคุณภาพแบบปฏิบัตินี่ กิจกรรมการวิจัยคงไม่สามารถเดิมตามแผนที่กำหนดได้แบบร้อยเปอร์เซนต์อยู่แล้วครับ การปรับแผนปฏิบัติการเป็นสิ่งที่ต้องเกิดขึ้นอยู่แล้ว (เห็นด้วยไหมครับ)
ปัญหาหลักๆ ของผมจากการทำงานวิจัยแบบทีม คือ การบริหารโครงการครับ แต่จากการนำกระบวนการอภิปรายกลุ่ม ที่ไม่ใช่การประชุมทีมวิจัยมาใช้ สรุปในเบื้องต้นว่า ได้ผลครับ นักวิจัยจำเป็นต้องมีการสังเคราะห์ข้อมูลที่ได้จากการเก็บข้อมูลตลอดเวลา แล้วดูเหมือนว่า ในตอนเขียนรายงานวิจัยก็น่าจะทำได้อย่างรวดเร็วขึ้น เพราะในทุกครั้งที่มีการอภิปราย ทุกคนต้องนำเสนอเป็นเอกสารด้วย
ผมสังเกตเห็นหัวหน้าทีมวิจัยหลายคนในขณะมีปัญหาเดียวกับผมครับ โดยเฉพาะจากโครงการมาเลเซียนัยสำคัญ จนหลายคนบอกว่า คราวหน้าจะทำคนเดียวแล้ว ซึ่งความจริงไม่ใช่ว่าทีมวิจัยไม่ช่วยงานครับ แต่เนื่องจากการดำเนินงานวิจัยมาจากหัวหน้าทีมคนเดียว แล้วทักษะการกระจายงาน การมอบหมายงานทำได้ไม่ดี ที่สำคัญในบางงานมอบหมายไปให้แล้ว ทีมก็ทำไม่สำเร็จ เพราะไม่ได้ร่วมเริ่มต้นมาตั้งแต่ต้น (ก็เพราะหัวหน้าทีมทำเองมาตลอด) ดังนั้นเทคนิคการอภิปรายกลุ่ม โดยทุกคนต้องมีเอกสารในลักษณะของบทความวิชาการมานำเสนอ ช่วยได้เยอะครับ
ไม่ทราบท่านผู้อ่านมีเทคนิคอื่นอีกหรือเปล่าครับ แลกเปลี่ยนเรียนรู้กันได้ครับ
ความเห็น (9)
มาชม
เสน่ห์...ข้างบนไม้เอกหายไปเที่ยวไหนแล้วละ
มีความสุขมาก ๆ นะครับผม...อิ อิ อิ
ศึกษากระบวนการทำวิจัยเป็นทีม จากแหล่งข้อมูลทั่วๆไป แล้วลองมาประยุกต์ใช้กับธรรมชาติการทำวิจัยของเรา
เพราะเราไม่ใช่กลุ่มแรกที่ทำวิจัยลักษณะนี้
การลองผิดลองถูกในเรื่องของกระบวนการทำวิจัย ทำให้เราได้ประสบการณ์โดยตรงก็จริง แต่หากมีแบบแผนพอจะเป็นไกด์ไลน์ให้เราได้บ้าง ก็จะได้ไม่เดินสะเปะสะปะ กว่าจะถึงเส้นชัยก็เกือบจะหมดเวลา ไม่ก็สายไปก็ได้
ปล. แนวการทำวิจัยที่อาจารย์ว่า มันเป็นแนวปกติมาก แต่แน่นอนมันใหม่ สำหรับคนที่ไม่เคยอยุ่หรือเริ่มทำวิจัยใหม่ๆ
ผมเห็นเช่นเดียวกับอาจารย์ครับ...
การวิจัยปฏิบัติการคงต้องพร้อมที่จะปรับเปลี่ยน เมื่อมีสถานการณ์หรือข้อค้นพบใหม่ ๆ ระหว่างการวิจัย
ขอบคุณครับ..
ขอบคุณครับอาจารย์ umi
แก้ไขเรียบร้อยแล้วครับ
ขอบคุณครับ ดร.SK
อันนี้เป็นการเรียนรู้และหาวิธีการของผมครับ ซึ่งคิดว่าไม่ใช่วิธีการใหม่เช่นกัน เพียงแต่ส่วนตัวผมเองมีข้อด้อยอยู่ตรงที่ไม่เคยได้ไปร่วมทีมวิจัยกับคนอื่นเลย เริ่มครั้งแรกก็เป็นหัวหน้าทีมเลย จึงต้องพยายามที่จะหาวิธีการแก้ไขปัญหาด้วยตัวเอง ซึ่งจริงๆ ยอมรับว่า บางปัญหาแก้ไขได้ช้ามากครับ
ขอบคุณครับอาจารย์ย่ามแดง
แผนวิจัยต้องปรับให้เข้ากลับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นครับ แล้วบางทีสถานการณ์ใหม่ที่เกิดขึ้นก็ทำให้เกิดหัวข้อวิจัยใหม่ๆ ด้วยครับ
อืม
การศึกษาการทำงานแบบต่างๆ เราไม่จำเป็นต้องไปร่วมแบบเต็มๆก็ได้ ที่เขียนไป หมายถึงการศึกษา จากหลายๆสื่อ อะไรประมาณนี้น่ะค่ะ
....
วันนี้มีประชุมวิจัยของมหาลัยฯ อาจารย์น่าจะอยู่ด้วย ^^
ขอบคุณครับ ดร.SK
ทราบครับว่าวันนี้มีประชุมวิจัยของมหาวิทยาลัย เพียงแต่เข้าไม่ได้เพราะเขาไม่เชิญ ฮิฮิ
เห็นการทำงานของทีมอาจารย์ ทำให้ผมเห็นภาพการทำงานทีมของผมมากขึ้นครับ...ปีนี้งานเข้าเยอะเลยครับ (อัลฮัมดุลิลละฮฺ) อยากจะบอกว่าส่วนนึงจากการอ่านบล๊อกของอาจารย์ เลยทำให้ผมเรียนรู้งานวิจัย และกล้าที่เสนอไปพอเสนอไป 2 ชิ้นที่ผ่านมาเขาไม่แก้โครงการเลยครับ (อิอิ สงสัยคงหลงใหลกับภาษาที่เขียนไป) อัลฮัมดุลิลละฮฺมากครับ
ขออัลลอฮฺตอบแทนและคุ้มครองครับ
เกิดถ้าเค้าเชิญขึ้นมาก็อย่าโวยละกัน อิ อิ
ขอบคุณครับอาจารย์เสียงเล็กๆ
วิจัยไม่ได้ยากอย่างทีคิด
ขอบคุณครับ ดร. sk
เชิญมาก็ไม่ไปเหมือนกันครับ ฮาฮาฮา