ลืมไปหรือเปล่ารักฉันเพราะอะไร
ใกล้ถึงวันแห่งความรักแล้ว..ถ้าจะไม่พูดถึงความรัก...อาจจะเชยได้
ความรักมีคู่กับทุกคน...อาจดีบ้างไม่ดีบ้างแล้วแต่โชคชะตา...
แต่สำหรับแม่มดน้อย....วิ่งหารักจนอ่อนใจ.....อยู่ใกล้ก็เหมือนไกล
นับวันจะห่างจนแทบไม่รู้จัก อาจเป็นเพราะว่าได้รับรักจนเคยชินซะแล้ว
ความรักของแม่มดน้อยเลยไม่เคยทำให้ใครคนนั้นถูกใจ.....จนลืมนึกถึงวันเริ่มต้นที่เริ่ม...รัก...
ว่าตัวตนของแม่มดน้อยเป็นอย่างไร..แต่วันนี้สิ่งที่แม่มดเป็นไม่ถูกใจใครคนนั้นซะแล้ว
จำเป็นหรือไม่ที่ต้องเปลี่ยนตัวเองเพื่อให้ได้รักมา.....แต่ไม่เหลือตัวตนของตัวเอง
เธอก็เคยบอกว่าชอบกัน และเธอมีเหตุผล
เพราะฉันไม่เหมือนใคร เธอ ก็เคยประทับใจ
ในความไม่ซ้ำใคร ที่ฉันเป็นแบบฉัน
เธอกลับมา ไม่ชอบใจ บอกกันในวันนี้
ให้ฉันทำตัวใหม่ เธอ ให้ฉันทำเหมือนใคร
ที่เธอประทับใจ ให้เหมือนเธอต้องการ
เธอลืมไปหรือเปล่า รักฉัน เพราะอะไร
ลืมไปหรือเปล่า รักฉัน ที่ตรงไหน
อยากให้เธอทบทวน วันนี้ ฉันควรเปลี่ยน เพราะอะไร
เพราะฉันไม่เคยเปลี่ยน เพียงเพราะว่าใจเธอ
ไม่เหมือนเดิม ฉันก็เป็นอย่างที่เป็น
ก็เป็นมานานแล้ว เธอเองก็รู้ดีทำอย่างเดิมมาทุกที
กลายเป็นดูไม่ดีไม่รู้เพราะอะไร เธอกลับมาไม่ชอบใจ
บอกกันในวันนี้ ให้ฉันทำตัวใหม่
เธอ ให้ฉันทำเหมือนใคร ที่เธอประทับใจ
ให้เหมือนเธอต้องการ
เธอลืมไปหรือเปล่า รักฉัน เพราะอะไร
ลืมไปหรือเปล่าชอบฉันที่ตรงไหน
อยากให้เธอทบทวน วันนี้ฉันควรเปลี่ยนเพราะอะไร
เพราะฉันไม่เคยเปลี่ยน เพียงเพราะว่าใจเธอ
.......ไม่เหมือนเดิม........
ความเห็น (16)
วันนี้ฉันควรเปลี่ยนเพราะอะไร
เพราะฉันไม่เคยเปลี่ยน เพียงเพราะว่าใจเธอ
.......ไม่เหมือนเดิม........
-ได้ความรู้สึกดีครับ
- วันนี้ทีม 103 มาแนวหวานๆ
- นะครับ
- เข้าใจว่า
- เหตุผลของแต่ละคนต่างกัน
- แต่สามารถปรับให้เข้าหากันได้ครับ
- แต่ไม่มีประสบการณ์
- ขอไปตามพี่ทหารอากาศมาดีกว่า
- ฮ่าๆๆๆๆ
- อาจารย์ขจิตไปฟ้อง
- อารมณ์ไหรครับเนี่ย แม่มดน้อย
- ตัดพ้อใครหรือเปล่า
- ใครไม่รัก ก็รักตัวเองละกัน
- จำมาจากบันทึกที่แล้วของแม่มดไง
- แม่มดน้อยฯ สวัสดีครับ
- รักตัวเองดีกว่าเน๊าะ...มีความสุขมากที่สุดกับการรักตัวเอง
- ไม่เชื่อลองถามพี่ทหารอากาศฯ ก็ได้
- เออ...แล้วแม่มดน้อยฯ ตัดพ้อใครหรือครับ...คนไกลปืนเที่ยงอย่างผมตกข่าว
- (ขอบคุณแม่มดน้อยฯ มากนะครับที่ส่ง ส.ค.ส.อันสวยงามมาให้)
- ตามมารักแม่มดน้อยฯ เอ๊ยไม่ใช่ตามมาดูว่าความรักของแม่มดน้อยฯไปถึงไหนแล้ว
- คิดถึงแม่มดน้อยฯ นะครับ
แม่มดน้อยผู้น่ารัก พี่ชายมาให้กำลังใจนะ
- อ่านที่พวกพี่ๆเขียนให้หนูแล้ว...อบอุ่นใจจัง
- อย่างน้อย...แม่มดก้อไม่โดดเดี่ยว
- อยากบอกว่า....แม่มดน้อยก็รักและคิดถึงพวกพี่ๆมากที่สุด
- คงมีซักวันเน๊อะที่พวกเราได้มาร่วมสนุกด้วยกัน
- คราวนี้แม่มดจะนำทางพี่ๆไปเที่ยวสุโขทัยก่อนนะคะ
- เจอที่สวยๆน่าสนใจ...จะชวนกันโทรไปเล่าให้พี่ๆฟังกัน จะได้ยอมไปกับเราคราวหน้า
- ขอบคุณสำหรับความน่ารัก....ความห่วงใย
- ขอบคุณสำหรับมิตรภาพที่มีค่ายิ่ง...ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ
เรียนเชิญมาสนุกร่วมกันที่ เราชาวโกทูโน..มาทำอะไร..สนุกๆในวันตรุษจีนกันนะ
ดีใจจังค่ะ หนูได้มีเพื่อนใหม่อีก สองคน.....ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ
หนูกำลังเรียนรู้การใช้ประโยชน์จาก G2K อย่างที่พี่ด้วงบอก
แวะเข้ามาคุยกับหนูบ่อยๆนะคะ
ตรุษจีนนี้ขอให้พวกเราทุกคน เฮง เฮง ค่ะ
ป้าใหม่สู้ๆ เย้ๆๆๆๆ
ขอให้แม่มดย้อยร้อยสาม เป็นเหมือนเดิมอย่างนี้แหละ - อวยพรให้แม่มด พบรักแท้ในสักวัน
คิดถึงแม่มดน้อยแวะมาเยี่ยม ขอบคุณสำหรับ ส.ค.ส.ขออวยพรให้แม่มด พบรักแท้ดังที่หวังนะจ๊ะ ความรักเป็นสิ่งดี ความดีเป็นสิ่งที่หวัง ความหวังคือการรอคอย คอยแล้วจะได้หรือไม่ได้ไม่รู้ แต่สิ่งที่รู้คือตัวเราเอง รักและคิดถึงเสมอ
- HAPPY BIRTHDAY จ้า
ทำไมบล็อกของแม่มดน้อยถึงมึแค่ 22 ม.ค.52ล่ะ นี่เดือนส.ค.แล้วนะ...ได้อ่านบล็อกตั้งแต่เริ่มมีบล็อก ปิ๊กบ้าน ธรรมะ เข็มทิศ และลืมไปหรือเปล่าฯ คุณเป็นคนจิตใจอ่อนไหวนะ บางครั้งไม่เป็นตัวของตัวเอง ต้องการกำลังใจ ถ้าเป็นกราฟก็ขึ้นๆลงๆ อย่าซีเรียสนะ ไม่ได้วิจารณ์ ขำขำ เพราะแม่มดย่อมมีคาถา เวทมนต์ เสกได้อย่างใจต้องการ แต่สงสัยเป็นแม่มดน้อยอาคมก็เลยยังไม่แก่กล้า(ฮิ ฮิ)แน่นอน มนุษย์อยู่ในสังคมย่อมถูกสภาพแวดล้อมกระทบ กระทั่ง กดดัน ฯลฯ อีกมาก ผู้ที่ชื่นชมเราอาจอยากได้ประโยชน์จากเรา ผู้ที่ตำหนิเราอาจเป็นเพราะเราดีกว่า แต่คุณย่อมรู้จักตัวคุณเองดีที่สุด อะไรที่เราทำดีมันก็คือดี อะไรไม่ดี มันก็ไม่ดี ทำผิดแล้วก็แก้ไข มันก็เท่านั้น จะย้อนเวลาก็หาไทม์แมชชีนไม่ได้ (ทำใจลุ่มๆไว้) ไม่จำเป็นต้องมีคำตอบสำหรับทุกคำถาม ปล่อยๆไปบ้าง แม้แต่เรายังตอบคำถามตัวเองไม่ได้เลย นับประสาอะไร (สาธุ) ส่วนเรื่องของความรัก (จั๊กกะจี้) นั้น (ความเห็นส่วนตัว) ถ้าเราให้นิยามของความรักออกมาเป็นตัวอักษรได้ มันคงไม่ใช่มั้ง ตามหลักวิชาภาษาไทย ความรัก หรือ lovely เป็น adj. มันจับต้องไม่ได้นะ มันน่าจะเป็นเพียงความรู้สึก ที่รู้สึกได้จริงๆที่อกเบื้องซ้าย คุณลองนึกถึงคนสัก 2 คน คนหนึ่งเป็นเพื่อน อีกคนเป็นคนที่เรารัก(ไม่จำเป็นต้องเป็นแฟน)ความรู้สึกมันแตกต่างกันนะ อย่างน้อยชีพจร ก็น่าจะเต็นไม่เท่ากัน(ถ้าไม่แตกต่างแสดงว่าคุณเป็นก้อนหิน)ความรู้สึกก็ไม่เหมือนกัน ยิ่งถ้าคุณเปรียบเทียบระหว่างมิตรกับศัตรูก็จะเห็นความแตกต่างชัดเจน เขียนมา(เอ้ย พิมพ์มา)เป็นคุ้งเป็นแคว ก็แค่จะบอกว่าร่างกายและจิตใจคุณเป็นเครื่องมือวัดซึ่งจะให้ผลลัพธ์ที่คุณรู้สึกได้จริงๆจงปล่อยให้เป็นหน้าที่ของมัน แต่อย่าใช้เหตุผล(สมอง)คิดเพื่อให้ได้ผลลัพธ์อย่างที่คุณต้องการ เพราะมนุษย์ไม่ใช่ตราชั่งย่อมเข้าข้างตัวเองหรือแม้แต่ตำหนิตัวเอง ที่กล่าวมาทั้งหมดก็มิได้บังอาจจะสอนจะสั่งผู้ใด เพียงแค่เเชร์ไอเดีย เท่านั้น โปรดใช้วิจารณญาณ(เอ๊ะ ญาณ มัน น. ไหนหว่า ถ้าผิดขออภัยเพราะครูสอนมาดี แต่ลูกศิษย์ไม่เอาไหน)ผู้มีอายุต่ำกว่า 18 ปี ต้องได้รับคำแนะนำจากผู้ปกครอง ยินดีที่ได้สนทนาด้วย ...
ขอโทษที่ไม่ได้กลับมาอ่านสิ่งดีๆที่มีคนน่าร้ก(เดาเอานะคะ)มาเขียนไว้เตือนใจ
ขอบคุณในทุกแง่มุม...แค่เข้ามาอ่านแล้วรับรู้ความรู้สึกของแม่มดน้อยอ่อนหัดก็เป็นปลื้มแล้วค่ะ
ยินดีที่จะให้ติชมในทุกเรื่องที่แม่มดน้อยบรรจงขีดเขียน...
เพราะทุกเรื่องราว...มันคือความรู้สึก..ตัวตนของคนเขียนเอง
บางครั้งอาจมีสาระ...หรืออ่อนไหวก็เพราะว่า....แม่มดน้อยเป็นผู้หญิงอ่อนไหวนั่นเอง
แล้วก็มีคนจับได้ซะด้วย....ขอยิ้มนิดนึงนะ....
แต่ว่า...นี่คือชีวิตดังนั้นบางทีมันก้อเกิดอาการอลหม่านบ้านทรายทองแบบนี้แหล่ะ
ไม่โกรธหรือน้อยใจในข้อเขียนที่ได้อ่านเลย....
การพัฒนาการเขียนต้องมีคนอ่านแล้วกล้าที่จะบอกว่า....มันเป็นยังไง
งานนี้..แม่มดน้อยถือว่าประสบความสำเร็จ....ขอบคุณในความจริงใจที่แฝงรอยยิ้มในภาษาเขียนค่ะ
แล้วเจอกันกับเรื่องมากมายที่ก้าวผ่าน.....เร็วๆนี้ค่ะ