พี่นุชขา ทานข้าวกานนน ^_^
บ้านริมน้ำกับโอสถสถาปัตยกรรม
ปีใหม่ นับเป็นโอกาสสำคัญที่เรามักตั้งใจให้เป็นจุดเริ่มในการคิดดี ทำดี ในสิ่งที่ปีที่ผ่านมาเราทำได้ไม่ดีนัก (ที่ดีอยู่แล้วก็ยังคงดำเนินกันต่อไป) ได้เห็นสมาชิกG2K หลายท่านเอ่ยถึงการทบทวนตนเอง ทบทวนสิ่งที่ผ่านมา และมีความตั้งใจที่จะดำเนินชีวิตในปีใหม่นี้ให้สดใสยิ่งขึ้น
ดอกสร้อยสายเพชร
ผู้เขียนก็ได้ร่วมขบวนด้วยเช่นกันค่ะ และคิดว่ามนุษย์เราช่างโชคดีจังที่มีวันสำคัญๆเป็นจุดหลักให้ใช้เป็นโอกาสเริ่มต้นสิ่งดีๆแก้ไขข้อผิดพลาดเสมอ ปีหนึ่งมีตั้งหลายครั้ง ให้ครั้งหนึ่งสำหรับเริ่มแก้ข้อเสียของเราข้อหนึ่ง ไม่ยากเย็นอะไร
ปีที่แล้วโดยเฉพาะช่วงปลายๆปี มีเรื่องกระทบอารมณ์มากมายไม่หยุดหย่อน แต่พอมีสติจึงได้เห็นว่าก็เพราะเราเองที่ไปรับและปรุงแต่งไปอีกจนเกิดทุกข์ จิตนั้นพลาดลื่นไถลลงไปกับอารมณ์ที่เกิดขึ้นบ่อยครั้งเกินปกติ คิดได้แล้วรู้สึกว่าเสียฟอร์มจัง ไม่เป็นไรค่ะ ที่แล้วให้แล้วไป ปัจจุบันสำคัญที่สุด ถือว่าเป็นบทเรียน เป็นบททดสอบ อะไรที่เกิดขึ้นแล้วมีประโยชน์ทั้งนั้น ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง
บ้านที่อยู่ปัจจุบันนับว่ามีคุณูปการในการกล่อมเกลาจิตใจของผู้เขียนอย่างยิ่งในเส้นทางสายธรรม
ชีวิตเริ่มต้นที่บ้านริมน้ำนี้เมื่อราวเจ็ดปีมาแล้ว คนข้างกายตั้งใจทำบ้านหลังนี้ให้ผู้เขียนได้อยู่อย่างสงบและสง่างามทางความคิด แม้ไม่มีสิ่งหรูหราราคาแพงตกแต่งบ้านเลย การออกแบบเขาสะท้อนความเชื่อ แนวคิดของตัวเขาว่าบ้านนั้นไม่ควรเป็นได้แค่ที่อยู่อาศัย กันแดด กันฝน หรือถือเป็นสิ่งอวดตัว แต่ควรเป็นที่ที่ให้ความสงบเย็นเยียวยาจิตใจพร้อมๆกับการได้ผ่อนคลายกาย เขาเรียกแนวคิดนี้เสียโก้ว่า “โอสถสถาปัตยกรรม"
นอกจากเลือกทำเลที่ตั้งท่ามกลางธรรมชาติซึ่งมีพลังในการเยียวยาจิตใจแล้ว เขาได้นำรูปร่าง รูปทรงของสถาปัตยกรรมที่พบเห็นในวัดทางพุทธศาสนามาใส่ในแบบบ้าน เช่น ซุ้มประตู บานหน้าต่าง แม้ภาพตกแต่งก็เป็นภาพทางศาสนา พระพุทธรูปคู่บ้านเขาก็เลือกที่ความงามทางสุนทรียศาสตร์มากกว่าความเป็นสิ่งมีราคาแพงและเชื่อว่าศักดิ์สิทธิ์
เขาบอกว่าความงามอย่างสงบแบบศาสนาจะช่วยเยียวยา รักษาใจของผู้อยู่อาศัยและผู้มาเยือน เป็นการเตือนตนให้รักษาศีล ระวังกาย วาจา ใจ โดยยกวัดมาไว้ในบ้าน
ลายปูนปั้นบนซุ้มประตู มาจากวัดแห่งหนึ่งที่รื้อของเดิมออกเป็นขยะเตรียมเผาทำลาย เขาไปพบพอดีจึงทำบุญให้วัดแล้วขอนำลายปูนปั้นแตกๆนี้มาให้เปล่งประกายฝีมือช่างสมัยก่อนอีกครั้งที่บ้านเรา ส่วนมากคนไทยมักถือเรื่องการนำของวัดเข้าบ้าน แต่เราเชื่อมั่นว่านี่เรากำลังทำสิ่งดีต่างหาก หาไม่ลวดลายเหล่านี้ก็คงกลายเป็นเถ้าธุลีไปแล้ว
คงมีไม่กี่บ้านที่มีเจดีย์อยู่ในบ้าน บ้านที่เขาเป็นผู้ออกแบบ สร้าง และตกแต่งมักมีเจดีย์ทุกแห่ง ราวกับเป็นลายเซ็นของเขา เขาเป็นคนอยุธยาแท้ๆ รักสิ่งที่เป็นแนวช่างสมัยอยุธยา และรักรูปทรงของเจดีย์มาก ทุกคนที่มาเยือนบ้านริมน้ำจะดูเกรงๆที่เห็นเจดีย์ในบ้านผู้เขียน และมักกระซิบถามว่านี่เป็นเจดีย์เก่าหรือเปล่า มีอะไรในนั้นไหม (คงอยากถามว่ามีกระดูกใครบรรจุอยู่หรือเปล่ามากกว่า)
ที่จริงเจดีย์นั้นไม่จำเป็นต้องบรรจุกระดูก หรือ บรรจุอะไร แต่ทว่าเป็นการสร้างสัญลักษณ์ของความดี ความเป็นบุญ เป็นมงคล สื่อสารกับเทพยดาและสรวงสวรรค์ ทะเลเจดีย์นับพันๆองค์ที่พุกาม ประเทศพม่าก็สร้างจากคตินี้ และทราบมาว่า ที่ทิเบตหมู่บ้านแต่ละแห่งจะสร้างเจดีย์ไว้ที่ทางเข้าหมู่บ้าน หากเจดีย์ใหญ่โตแปลว่าหมู่บ้านนั้นร่ำรวย หรือที่เนปาลครอบครัวจะสร้างเจดีย์ไว้ใกล้บ้านในโอกาสที่มีสิ่งดีๆสำคัญๆเกิดขึ้นกับครอบครัว เช่นได้ลูกชาย แล้วนำของมาบูชาที่เจดีย์เป็นประจำ
ผู้เขียนก็ชอบที่เรามีเจดีย์อยู่ อย่างน้อยชาวบ้านร้านถิ่น คนสัญจรทางน้ำ ที่ไม่รู้ก็จะได้กลัวผีสางเทวดา จะได้ไม่กล้ามาคิดร้าย (คิดว่าวันดีคืนดีจะแต่งชุดไทยห่มสไบเดินจงกรมแถวๆเจดีย์ตอนโพล้เพล้บ้าง)
ทุกวันนี้แม้บ้านจะชำรุดทรุดโทรมไปตามกาลเวลา แต่ “โอสถสถาปัตย์” นี้ได้มีส่วนช่วยให้ผู้เขียนเข้าถึงความสงบงาม ความนิ่ง ความมีสติ ได้มากขึ้น ทำให้การศึกษาการปฏิบัติธรรมและการดำรงชีวิต เป็นเรื่องเดียวกัน เข้าใจสุข เข้าใจทุกข์ และพยายามขัดเกลากิเลสให้เบาบาง อยู่บนเส้นทางที่ไม่หลงติดทั้งทุกข์ ทั้งสุข
“เมื่อจิตของเราสงบภายในแล้ว อุปมาเหมือนน้ำสงบ น้ำสงบแล้วก็ใส ใสแล้วก็มองเห็นเหตุ มองเห็นผล มองเห็นบุญกุศล มองเห็นสุข มองเห็นทุกข์ มองเห็นดี มองเห็นชั่ว”
หลวงปู่ฝั้น อาจาโร วัดป่าอุดมสมพร อ.พรรณานิคม สกลนคร
(จากหนังสือ ผลไม้ในสวนธรรม)
**************************
หมายเลขบันทึก: 233740เขียนเมื่อ 6 มกราคม 2009 18:36 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 20:07 น. () สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (81)
สวัสดีปีใหม่ค่ะคุณพี่....คนที่ครูอ้อยรักเสมอค่ะ
- สวัสดีค่ะ
- แวะมาทักทายหลังจากหายไปหลายวันค่ะ
- “เมื่อจิตของเราสงบภายในแล้ว อุปมาเหมือนน้ำสงบ น้ำสงบแล้วก็ใส ใสแล้วก็มองเห็นเหตุ มองเห็นผล มองเห็นบุญกุศล มองเห็นสุข มองเห็นทุกข์ มองเห็นดี มองเห็นชั่ว”
- แต่กว่าจะจิตสงบเนี่ยะ ก็ผ่านไปหลายยกเหมือนกัน
- จะพยายามจะตั้งใจ เวลาที่เจอปัญหา อุปสรรคจะเย็นและตั้งสติทบทวนมากขึ้นค่ะ
- ขอบคุณนะคะสำหรับเรื่องราวดีดี
- สวัสดีปีใหม่ค่ะ อ.พี่นุช
- เห็นด้วยเป็นอย่างมากเลยค่ะ
- ป้าแดงว่า "จัดเป็นสวรรค์"ก็ยังได้เลยค่ะ สงบและร่มเย็น
ความ smart ของอ.นุช ได้จากสิ่งแวดล้อมที่ดีคือที่บ้านนั่นเอง...ความสงบสร้างพลังขึ้นเงียบๆ...แอบชื่นชมคนข้างกายในความคิดที่สร้างบ้านหลังนี้...ดูร่มรื่นดี
ภาพวิวของแม่น้ำป่าสักมีมนต์เสน่ห์ชวนให้ไหลหลง
ขอให้มีความสุข..ความสงบแห่งจิตใจตามความตั้งใจของคนข้างกาย...เพื่อที่จะมีพลังและกำลังใจในการสร้างสรรค์งานเขียนดีๆมาสู่พวกเรานะครับ
ขอบคุณสำหรับภาพธรรมชาติรอบๆตัว....ธรรมชาติคือสัจจธรรม....
- พี่นุชเจ้า..
มาเยี่ยมชม "โอสถสถาปัตยกรรม" ของพี่นุชเจ้า ^^ ทุกๆ ครั้งที่มีสมาชิกท่านใดได้มีโอกาสไปเยี่ยมเยือนถึงถิ่นที่..ถึงบ้าน..ของพี่นุช มักจะมีเสียงและถ้อยความ ตลอดจนถ้อยคำชื่นชมอยู่เป็นนิจ รวมไปถึงภาพถ่ายจากหลากหลายมุมในบริเวณบ้านที่สามารถยืนยันได้ว่าสถานที่แห่งนี้ทำให้ผู้เป็นเจ้าของบ้านและผู้มาเยือนรู้สึกดี ชื่นใจ และสงบเย็น
พี่นุชสบายดีนะคะ ^^ ระลึกถึงพี่นุชเสมอ ช่วงนี้ต้อมไปลงทะเบียนเรียนเขียนบทกลอนที่ทุ่งสักอาศรม และ ครูกานท์ และเป็นลูกศิษย์หัดเขียนค่าวโคลงกับพ่อครูทนันในบันทึกขาดครูของครู ฟื้นฟูยากใบ้ ค่ะ
สวัสดีครับ พี่นุช
- วันนี้ลงรายละเอียดเยอะครับ(เรื่องบ้านริมน้ำ)
- "โอสถสถาปัตย์" ความคิดจิตตรงใจกัน นั้นดีแล้วครับ
- ทั้งสิ้นทั้งปวง จิตกำหนด เหมือนพี่เคยบอก ไว้
- ขอบคุณมากครับ
- น่าทึ่งมาก ๆ ค่ะ
- สมชื่อจริง ๆนะคะ
- เมื่อจิตของเราสงบภายในแล้ว อุปมาเหมือนน้ำสงบ น้ำสงบแล้วก็ใส ใสแล้วก็มองเห็นเหตุ มองเห็นผล มองเห็นบุญกุศล มองเห็นสุข มองเห็นทุกข์ มองเห็นดี มองเห็นชั่ว”
มาเยี่ยมชมบ้านพี่นุช สมบูรณ์แบบจริงๆค่ะ
ได้อยู่บ้านที่เป็นยิ่งกว่าบ้าน สุข สงบ มีความสุขนะคะ
- แวะมาเยี่ยมบ้านและสวัสดีปีใหม่ครับ
- ขอบพระคุณมากครับที่นำสิ่งดีๆ มาแบ่งปัน
สวัสดีค่ะคุณ
ครูอ้อย แซ่เฮ ปีใหม่พี่ไปเยี่ยมที่บล็อกคุณครูอ้อยหลายครั้งเห็นมีความสุขสดชื่นในครอบครัว ยอดเยี่ยมค่ะ อบอุ่นใจในความรักที่คุณครูอ้อยมอบให้ ขอบคุณค่ะ ^__^
สวัสดีค่ะคุณ
♥< lovefull >♥ ขอบคุณที่มาแวะเสมอๆค่ะ
การที่จะทำให้จิตสงบเข้าสู่ความเป็นปกติได้เร็วเมื่อพบสิ่งที่มากวนอารมณ์นั้นไม่ใช่สิ่งที่ทำง่ายๆเลยค่ะ ต้องอาศัยการฝึกฝนจิตให้มีสติ และเข้าใจข้อธรรมอีกหลายอย่างเป็นฐานเป็นกำลัง ซึ่งต้องค่อยเป็นค่อยไปเหมือนเราเรียนหนังสือ ยังต้องไต่ระดับจากอนุบาลขึ้นไปเรื่อยๆและมีครูบาอาจารย์ดีคอยชี้แนะ
การที่มีความตั้งใจหาความสงบให้จิตเมื่อมีปัญหานับว่าเป็นก้าวแรกที่ดี ขอให้มีความเพียรต่อไปนะคะ
สวัสดีปีใหม่ค่ะคุณแดง
pa_daeng [มณีแดง คนสวย แซ่เฮ] คำชม "จัดเป็นสวรรค์"นี่ทำให้อยากเชิญนางฟ้ามาเยี่ยมกันอีกนะคะ^_^
พี่ขอยกความดีให้คนทำบ้านนี้ให้อยู่ และการได้อยู่จริงๆ อยู่เป็นประจำ ในบ้านที่สงบนิ่ง ไม่มีสิ่งกระตุ้นกิเลส จึงได้เห็นความเปลี่ยนแปลงของตัวบ้าน ของธรรมชาติรอบๆ คือได้เห็นธรรม นึกถึงสมัยอยู่กรุงเทพทำงานทุกวัน เวลาพักผ่อนคือไปเสพความสะดวกสบายสนุกสนาน ไปชอปปิ้ง ไปหาของอร่อยกิน ทำไปๆแล้วก็เบื่อแสวงหาไปเรื่อยๆ จิตไม่เคยได้นิ่งที่จะมีโอกาสพิจารณาสัจธรรมรอบตัวเลยค่ะ
ขอบคุณคุณปุณณ์ แทนคนข้างกายที่คุณชื่นชมแนวคิดเขานะคะ เขาเป็นคนที่คิดอะไรแปลกๆ แต่ก็น่าสนใจ กว่าเราจะจูนแนวคิดได้ตรงกันในบางเรื่องที่สำคัญๆก็ใช้เวลาไม่น้อยค่ะ
ชีวิตตามสายน้ำป่าสักนี้มีหลากหลาย ทำให้แม่น้ำงดงามยิ่งขึ้นด้วยภาพชีวิต ในขณะเดียวกันความเจริญทางวัตถุและความไร้สติ ไร้จริยธรรม คุณธรรม ไร้สำนึกต่อคุณูปการที่ได้รับจากธรรมชาติก็กำลังทำให้เกิดความเสื่อมหลายประการเช่นกันค่ะ
หากมีโอกาสผ่านมาทางอยุธยา ยินดีต้อนรับคุณปุณณ์และเพื่อนๆค่ะ
สวัสดีเจ้าคุณต้อม
เนปาลี พี่ว่าคนที่ไปเยือนพี่ได้นั้นไปด้วยความรักความตั้งใจจริงๆ ก็อยู่แสนไกล แบบบ้านนอกปานนั้นนี่นะ
ไปบ้านพี่ได้ทั้งไปชมธรรมชาติและเหมือนไปวัดในคราวเดียวกัน^__^ ฝีมือทำอาหารของพี่น้อยก็ไม่แพ้ร้านอาหารอีกด้วย
ก่อนเข้าปีใหม่ไม่กี่วันได้คนสวนมาแทนป้านวล เป็นคู่สามีภรรยา ดีใจมากเลยค่ะ กำลังเริ่มปรับดินลงผักต่างๆ จะได้เอาไว้เลี้ยงคนมาเยือนด้วย
คุณต้อมช่างมีพลังมากมาย ขยันเรียนรู้ดีจริงๆ เดี๋ยวจะตามไปดูฝีมือบทกลอนของน้องสาวคนนี้ค่ะ
ค่ะคุณ
เกษตรยะลา บันทึกเรื่องแรกของปีใหม่คิดว่าน่าจะเป็นเรื่องที่มีสาระหน่อย เลยนำเรื่องนี้มาแบ่งปันกัน ตั้งใจจะนำมาเล่านานแล้ว นี่เลยเป็นโอกาสดี เรื่องบ้านกับการดำรงชีวิตเป็นเรื่องสำคัญเป็นฐานในการทำสิ่งต่างๆนะคะ
ขอบคุณค่ะคุณ
ครูคิม ที่มาเยี่ยมแล้วยังจูงมือให้ไปรู้จักคนทำดีอีกด้วย
บ้านหลังนี้อยู่เย็น เป็นสุข ได้พบกัลยาณมิตรใหม่ๆมากมายก็เมื่อมาอยู่ที่นี่ค่ะ
ค่ะคุณแก้ว
แก้ว..อุบล จ๋วงพานิช นับว่าเป็นโชคดีของพี่ที่มีโอกาสได้อยู่บ้านที่สงบงาม ทำให้มีความก้าวหน้าในเส้นทางธรรม
ความสมบูรณ์แบบคงหมายถึงได้ทั้งความสบายพอสมควรทางโลก ทางกายภาพ และได้ในเรื่องของจิตใจที่ช่วยให้เห็นธรรมในสรรพสิ่งรอบตัวที่เปลี่ยนแปลงตลอดเวลาค่ะ
หากมีโอกาสผ่านอยุธยา ขอเชิญแวะมาเยี่ยมกันแบบตัวจริงด้วยนะคะ^__^
สวัสดีปีใหม่ค่ะคุณ
สิงห์ป่าสัก ขอบคุณที่มาเยี่ยมและขอให้ได้รับพรที่นำมามอบให้กลับไปหลายๆเท่าจะได้มีแรงทำงานที่มีประโยชน์ต่อชุมชนเช่นที่ทำอยู่ไปอีกนานๆนะคะ
ดีใจจังที่ท่าน
ครูบา สุทธินันท์ ปรัชญพฤทธิ์ มาเยือน ขอบพระคุณค่ะ
คงได้มีโอกาสต้อนรับท่านครูบาฯที่อยุธยาบ้างนะคะ เห็นคุณเอก-จตุพรเกริ่นๆให้ฟังค่ะ
- อิสรภาพทางความคิดและการลงมือทำ....
- ผลงานจึงเกิดอิสระภาพ....
- นับถือ..คารวะท่านที่ลงมือทำตามฝันได้อย่างสวยงาม...
- สักวัน...จะสร้างฝันให้ได้บ้างเช่นกัน...
ขอบคุณ..แบบอย่างที่เดินทางล่วงหน้ามาก่อน..
ยินดีค่ะคุณ 
เกษตร(อยู่)จังหวัด ที่มีฝันอยู่บนเส้นทางเดียวกัน
อยู่บนพื้นฐานวัฒนธรรมของเราเองทำให้มีความสุข เพราะวัฒนธรรมเดิมของเรานั้นให้คุณค่ากับความสุขสงบ การพึ่งพาตนเองและการพึ่งพากันได้นะคะ เป็นความอิสระที่ลึกซึ้งจริงๆค่ะ
สวัสดีครับ
จะว่าไปแล้ว เห็นหลายมุมก็นึกถึงวัดนะครับ
แต่ก็จริงอย่างที่บอก ให้อารมณ์สงบ มีความงามอยู่ในตัวเองอยู่แล้ว กลมกลืนดีแท้
จองๆๆ ขอไปเยี่ยมบ้านด้วยคน อิๆ จะไปชื่นชม "โอสถสถาปัตยกรรม"
- พี่นุชเจ้า..
ไปบ้านพี่ได้ทั้งไปชมธรรมชาติและเหมือนไปวัดในคราวเดียวกัน^__^ ฝีมือทำอาหารของพี่น้อยก็ไม่แพ้ร้านอาหารอีกด้วย
แม่หมูบอกต้อมบ่อยๆ ค่ะ ว่าบ้านพี่นุชงดงามและสงบเย็นเหลือเกิน
ก่อนเข้าปีใหม่ไม่กี่วันได้คนสวนมาแทนป้านวล เป็นคู่สามีภรรยา
ว่าจะไปยื่นใบสมัครอยู่แล้วเชียวค่ะ อิอิ แต่ดีใจไปกับพี่นุชด้วยนะคะ คนไปเยือนจะได้อิ่มแปล้กับบรรดาพืชผักหลากหลายชนิด
สวัสดีปีใหม่ครับอาจารย์นุช บ้านที่แวดล้อมไปด้วยธรรมชาติของอาจารย์ที่น่าอิจฉาจังนะครับ
ปีใหม่คนที่ทำงานกับอุตสาหกรรมอย่างผมได้มีโอกาสไปนอนเล่นที่บ้านญาติของแฟนที่แถวๆสิบแปดที่บางน้ำเปรี้ยวแปดริ้วครับ เดินสะพายกล้องสองตาเห็นเจ้านกกระจิบหญ้าสีเรียบเกาะบนรวงข้าวไม่เกินระยะโฟกัสใกล้ของกล้องประมาณ ๓ถึง๔เมตรกำลังหากินหนอนและแมลง ส่วนเจ้าเหยี่ยวไม่ทราบชนิดนะครับเนื่องเหยี่ยวอยู่ไกลมากจากกำลังขยายขนาดแปดเท่าแยกไม่ออก มันกำลังร่อนคงจะหาหนูและสัตว์เล็กกินอยู่ นกสองชนิดทำหน้าที่ของมันที่ธรรมชาติมอบให้อย่างเต็มที่ เพลิดเพลินจนอยากจะมีบ้านเล็กๆไว้นอนเล่นในชนบทบ้างครับ
วันหยุดสุดสัปดาห์วันที่ ๓และ ๔ มกราคมที่ผ่านมาครอบครัวผมตามไปช่วยหลานๆกลุ่มเยาวชนต้นกล้ารณรงค์นักท่องเที่ยวในการขับขี่ไม่ใช้ความเร็วเกินกำหนด(๖๐ กม./ชม.)และงดการให้อาหารสัตว์ป่าที่ผืนป่ามรดกโลกอุทยานแห่งชาติเขาใหญ่บริเวณทางขึ้นด้านปราจีนบุรีครับ หลานๆเค้าผ่านการเข้าค่ายเยาวชนและอยากทำงานเพื่อธรรมชาติบ้าง ติดตามไปชมบรรยากาศได้นะครับผม
http://board.trekkingthai.com/board/show.php?forum_id=18&topic_no=149373&topic_id=151217
และ
http://board.trekkingthai.com/board/show.php?forum_id=18&topic_no=149484&topic_id=151330
สวัสดีค่ะคุณพี่นุช อ่านแล้วรู้สึกถึงความสุขที่พี่นุชเผื่อแผ่แบ่งปันมาให้ค่ะ อยากมีเวลานั่งเล่นเย็นๆ ใจตรงท่าน้ำ (นั่งมองสายน้ำไหล) คิดฟุ้ง(ซ่าน) อยากสร้างบ้านเป็นของตัวเอง ในที่ที่ไกลจากความวุ่นวาย แสงสีในสังคมค่ะ เพราะคิดว่าเราอยู่ได้ ไม่กลัวว่าจะเหงานะค่ะ
ชวนคุณ
ธ.วั ช ชั ย มาตั้งนานแล้วนี่คะ มาแล้วจะพาไปชมวัดจริงๆที่เก่าแก่แถวๆบ้านนักท่องเที่ยวไม่รู้จัก
ว่างเมื่อไหร่ขอเชิญ มาหลังน้ำท่วมได้เกณฑ์ใช้แรงงานซะเลยค่ะ^__^
มาสวสัสดีปีใหม่พี่นุชครับ ชอบบ้านริมน้ำร่มเย็นดี พี่นุชสบายดีไหมครับ ปีใหม่ไปเลี้ยงวัวที่บ้านไร่มาครับ.......
เมื่อคืนตื่นมาตีสามกว่าๆเพราะจามไม่หยุด เลยลุกมาห้องทำงานเปิดเข้ามาG2K ตามไปดูคุณต้อม เนปาลี เขียนคำกลอนค่าว แถมมีคุณดาวลูกไก่แซวซะด้วย แต่ไม่ได้ฝากรอยไว้ และยังไปดูที่คุณต้อมเขียนกลอนพรรณนาสาวนอนหมดฟอร์มอยู่ที่ที่พักคอยรถเมล์ด้วย ศิลปินจริงๆ มีครูดีได้รับถ่ายทอดเคล็ดวิชา ได้สืบสานมรดกปัญญานี้ไว้ด้วย รู้สึกว่าคุณดาวลูกไก่ในที่สุดก็เขียนด้วยใช่มั้ยคะ
พี่อ่านอยู่แป๊ปเดียว พอหายจามก็ไปนอนต่อ
วันนี้เข้ากรุงเทพไปทั้งวัน เลยเพิ่งมาตอบค่ะ
สวัสดีปีใหม่ค่ะคุณวัลลภ
nuvall อยู่บ้านอย่างนี้ก็สงบดีค่ะแลกกับความสะดวกและความสนุกเพลิดเพลินแบบในเมือง รู้สึกว่าคุ้มค่าด้วยเราอายุมากแล้ว เห็นอะไรมาก็พอสมควรแล้วค่ะ ได้เห็นคนรุ่นหนุ่มสาว คนวัยทำงาน ทำงานจิตอาสาอย่างที่คุณวัลลภทำ ชื่นชมจริงๆค่ะ
จะตามไปชมกิจกรรมเยาวชนกับธรรมชาติค่ะ ขอบคุณนะคะที่มาชวนไปชม
ช่วงนี้ที่บ้านพี่ก็นกเยอะ แต่ก็เป็นนกธรรมดา เพียงแต่จำนวนมากขึ้น หรือเป็นช่วงเขาจับคู่กันนะคะ พี่เห็นนกกางเขนสองคู่เกาะที่พุมไม้เตี้ยๆเรี่ยดิน ตัวอ้วนเชียว จับภาพได้ตัวหนึ่งท่าทางน่าเอ็นดูมาก เดี๋ยวจะเอามาให้ชมนะคะ
สวัสดีค่ะคุณ
ดาวลูกไก่ ชื่นชมยินดี นั่งมองสายน้ำเฉยๆก็เพลินดีค่ะ ที่จริงคงไม่ได้เห็นแต่สายน้ำราบเรียบที่ไหลไปเรื่อยๆ เพราะมีภาพชีวิตมากมายให้ชม คนที่ไม่ได้อยู่บ้านริมน้ำมักจะตื่นเต้นกับเรือบรรทุกกรวดทรายที่โยงกันสามสี่ลำ หรือเรือน้ำมันขนาดใหญ่ ชวนให้คิดถึงชีวิตของผู้คนที่อยู่บนเรือเหล่านั้น
หากมีเวลาว่างเมื่อไหร่นั่งรถไฟมาลงอยุธยาเลยนะคะ จะไปรับถึงบันไดรถไฟเลยล่ะค่ะ
ที่จริงเชียงใหม่ เชียงรายมีที่สวยๆ สงบเงียบหลายแห่งน่าอยู่มากนะคะ
พี่ได้อ่านฝีมือคุณดาวลูกไก่แต่งค่าว รู้สึกว่าพี่จ๊ะ-น้องจ๋าคู่นี้ไปกันได้ดีมากจริงๆ^__^
สวัสดีปีใหม่ค่ะอาจารย์
ขจิต ฝอยทอง ไปเลี้ยงวัวคงสนุกดี วัวพูดศัพท์ใหม่ๆเพิ่มมากี่คำแล้วล่ะคะ
พี่อยู่บ้านทุกวันช่วงที่เขาหยุดยาว เพิ่งออกจากบ้านไปกรุงเทพวันนี้เองค่ะ กลับมาตอนห้าโมงเย็นเห็นจะได้ ซื้อขนมมาเต็มเลย
อยากได้โอสถขนานนี้บ้างค่ะ เสียแต่ไม่มีใครใจป้ำจัดให้ 555 ตอนนี้ปวดท้องเลยต้องกินขิงผงสำเร็จรูปชงน้ำแทน ถ้าได้โอสถแบบที่พี่นุชแนะนำคงหายเป็นปลิดทิ้ง อิ อิ น้องออยฝากถามว่ารูปภาพข้างบนคนข้างกายพี่เขียนเองหรือเปล่าคะ เขาชมว่าเขียนสวยเชียว พอดีออยเขาเรียนศิลปประจำชาติสาขาจิตกรรมไทยมาก่อนจะเรียนโทโบราณค่ะ
ส่วนหนูชอบประตูบ้านพี่ ชอบสไตล์นี้มากจนออกแบบไว้ล่วงหน้า ถ้าจะปลูกบ้านใหม่ทางเข้าบ้านต้องเป็นแบบนี้เลย ให้มีซุ้มด้านบนแล้วเปิดกลาง คือดีไซน์ไว้เยอะ แม่บอกว่าทำให้คนอยู่ได้ด้วยนะ ไม่ใช่สวยอย่างเดียว ^ ^
- พี่นุชเจ้า..
เป๋นห่วงนะเจ้า ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ อากาศเย็นๆ ได้ทุกวัน ต้อมน่ะเพิ่งจะหายจาม-หายไอ มาได้สักพักหนึ่งแล้ว ต้องสวมถุงเท้านอน..ห่มผ้าห่ม 5 ผืน (บางๆ) และสวมเสื้อกันหนาวมาทำงานตลอด ซึ่งก่อนหน้านั้นไม่เคยทำแบบนี้เลยนะคะ ถือว่าตัวเองเป็นประเภทหนังหนา.. ตอนนี้ขออุ่นๆ ไว้ก่อนค่ะ
พี่จ๊ะเปิ้นเก่งนะเจ้า มั่วไปได้..ในที่สุด อิอิ ก็พอๆ กับต้อมนั่นล่ะค่ะ แต่เธอพยายามกว่าต้อมมากเพราะเธอเป็นคนเหนือที่อู้คำเมืองบ่จ้าง เธอเก่งจริงๆ ไม่รู้ว่าพ่อครูทนันเปิ้นจะปวดหัวกับลูกศิษย์สองคนนี้หรือเปล่า คิดว่าก็คงปวดหัวน่ะค่ะ อิอิ
ส่วนห้องเรียนโรงเรียนกวีออนไลน์ โจทย์การบ้านชิ้นที่ 3 นั้นที่พี่นุชเข้าไปดูก็ยังไม่ได้รับการตรวจค่ะ มีสมาชิกในห้องเรียนสักสิบกว่าคน แต่ละคนมีฝีไม้ลายมือทั้งนั้น..ยกเว้นต้อม (เพราะไม่มีความรู้เรื่องฉันทลักษณ์เอาเสียเลย เป็นประเภทแต่งตามใจฉัน) ส่วนการบ้านชิ้นที่ 1 (ล้อกลอนครู) และการบ้านชิ้นที่ 2 (โจทย์เป็นภาพไฟลามทุ่ง) ก็ยังอุตส่าห์ได้รับรางวัลตราประทับกับเขาด้วย เป็นห้องเรียนที่ได้ความรู้เรื่องการตีความและฉันทลักษณ์ อารมณ์ ความรู้สึก จินตนาการค่ะ
G2K เป็นชุมชนแห่งการเรียนรู้จริงๆ ^^
หายปวดท้องหรือยังคะน้องซูซาน
Little Jazz ชวนคุณอุ๊ไปทานของอร่อยกันมากไปหน่อยหรือเปล่า^__^ ขอแนะนำว่าหากมีปัญหาเรื่องท้องอืด ท้องเฟ้อลอง"ขมิ้นชัน"จะดีมากเลยค่ะ ของสมุนไพรอภัยภูเบศรเขามีทำเป็นเป็นแคปซูล มีเพื่อนให้เป็นผงบดธรรมดามาเขาบอกว่าแรงดี ละลายน้ำอุ่นดื่ม ดีจริงแต่เล่นเอาฟันเหลือง ปากเหลืองไปเลย
ภาพที่ถามคนข้างกายไม่ได้มีความสามารถขนาดนั้นหรอกค่ะ ที่จริงเป็นภาพที่เขียนขึ้นโดยช่างจากภาพของเก่า ทำให้เหมือนภาพโบราณงานสไตล์นี้ได้รับรางวัลSeal of Excellence จากAHPADA-UNESCO ด้วยค่ะเพราะเป็นการอนุรักษ์ศิลปะและคนไม่นำของเก่าที่เป็นสมบัติของชาติไปขายเสียหมด เรารู้จักกับเจ้าของงาน เขามีทีมช่างค่ะ
ที่อยุธยาเราก็มีทีมศิลปินหนุ่มที่ร่ำเรียนมาทางนี้ทำงานกับคนข้างกาย ได้เขาเขียนภาพแนวไทยในงานตกแต่งบ้านหลายอย่างเลยค่ะ หากน้องออยสนใจมาเที่ยวอยุธยาซีคะจะพาชม งานที่เขาทำกันอยู่มีทั้งมิติโบราณคดีและศิลปะ สงสัยต้องเขียนเรื่องทุ่งขวัญจะได้จูงใจให้อยากมาเห็นของจริง
ประตูบ้านที่น้องซูซานชอบแบบนั้นก็แปลงมาจากประตูและทางเข้าวัดไทยทั่วๆไปนั่นเองค่ะ
ยินดีเจ้าคุณต้อม เนปาลี ที่เป็นห่วง เรื่องจามนั้นที่จริงเป็นเรื่องปกติเพราะพี่เป็นภูมิแพ้ ซึ่งหากออกกำลังกายจะช่วยได้มาก แฮ่ะ แฮ่ะ แต่มันขี้เกียจมากๆ เลยไม่บ่นดีกว่า จามก็แก้ไปตามอาการ พักเดียวเขาก็หยุดจามไปเองค่ะ หมู่นี้อากาศขึ้นๆลงๆ พี่อยู่บ้านใส่ถุงเท้าทั้งวัน แม้ไม่ใช่หน้าหนาว ด้วยความเคยชินค่ะ
อาจารย์คงไม่ปวดหัวเท่าไหร่หรอกค่ะเพราะพี่จ๊ะเธอให้ยาพาราเซตไปแล้วไม่ใช่หรือคะ ^__^ พี่ว่าการแต่งบทกวีนั้นคงต้องมีอารมณ์กวี มีจินตนาการนำก่อน แล้วค่อยปรับให้เข้าฉันทลักษณ์มังคะ เพราะพี่ไม่มีทางแต่งได้เลย เป็นคนขาดอารมณ์กวีจริงๆค่ะ คุณแม่พี่ซีคะชอบเขียนกลอนมาก เขียนไว้เป็นเล่ม เห็นอะไรก็จับมาแต่งกลอนหมด
- พี่นุชเจ้า..
เมื่อหลายปีก่อนพี่เซ็กซี่มาฝังเข็มรักษาอาการภูมิแพ้ เธอแพ้ขนาดจามจนตัวสั่นตัวคลอน หน้าตาบวมเหมือนกบเคโระ ไม่รู้ว่าเหมือนจริงไหมเพราะต้อมไม่เคยเจอตอนเธอมีอาการสักที เธอแพ้อากาศค่ะ
แต่ต้อมนี่สิปกติจะ..ยิ่งตอนนี้เหมือนตัวเองเป็นคนแก่เลย พยายามทำตัวให้อุ่นเวอร์จนก็แปลกใจตัวเอง
ต้อมว่าถ้อยคำสวยๆ มันก็คงเป็นเหมือนเพลงดนตรีนะคะ บางทีเราก็ไม่รู้หรอกว่าความหมายหรือเนื้อเรื่องเป็นอย่างไร แยกไม่ออกด้วยซ้ำว่าเป็นอินดี้หรือคลาสสิค แต่เราก็ว่าเสียงดนตรีเพราะจัง (นี่นะ ลอกจากที่คุยกะพี่คนสวยมาล้วนๆ แบบว่าลอกความคิดเห็นเกี่ยวกับค่าวที่พี่คนสวยว่าไว้ อิอิ )
- พี่นุชเจ้า..
คุณแม่ชอบเขียนกลอน แล้วคุณลูกอย่างพี่นุชล่ะคะ??????? ยิ่งอยุ่บ้านสวยๆ บรรยากาศดีๆ น่าจะมีแรงบันดาลใจในการเขียนอะไรๆ แบบสวยๆ มากกว่าคนอื่นนะคะ ^^
คุณต้อมเจ้า เนปาลี พี่เป็นลูกไม้ที่นกคาบไปหล่นที่อื่น ไม่ได้มีความสามารถทางโคลงกลอนเลยค่ะ เอาเป็นว่าเขียนอย่างที่เขียนเล่าสัพเพเหระในบล็อกนี่ก็พยายามขัดเกลาถ้อยคำสำนวนให้รื่นหูได้ที่สุดเท่านี้แหละค่ะ อิ อิ เลยต้องใช้ภาพช่วย
ภูมิแพ้ของพี่ไม่หนักหนานัก มักเป็นตอนเช้าๆ แป๊ปเดียว หรือหากเพิ่มอีกหลายรอบในวันหนึ่งๆ ก็รอบละแป๊ปเดียว ช่างมันค่ะ ให้มันเป็นไป หายเองค่ะ หากไม่หายก็มียากิน นานมากๆถึงจะต้องใช้ยาค่ะ
ขอบคุณค่ะน้องครูปู
ครูปู~natadee t'ซู๊ด แกงเหลืองใช่มั้ยคะ น่ากินจริงๆ ทำเองหรือเปล่า วันหลังมาทำเลี้ยงกันบ้างนะคะ อย่าแค่มายั่วให้น้ำลายไหลเล่นๆ^__^
- ไม่ไหว
- เจอแกงพี่ครูปูแล้วหิวข้าว
- เห็นนกกางเขนบ้านพี่
- เลยเอาตัวนี้มาฝาก
- บินมาชนกระจกที่บ้านเมืองกาญจน์ตกลงมา
- น่าสงสาร
- สงสัยจุก
โถเจ้านกน้อย ชนกระจกขาเดี้ยงเลยนะคะอาจารย์ ขจิต ฝอยทอง
นกอะไรน้อ รูปร่าง สีสันน่ารักดีค่ะ
อ้าปาก หน้าตาขมึงทึงด้วยความโกรธและงุนงงว่าอะไรกันเนี่ย
บ้านพี่นกปรอดชอบบินชนกระจกประจำเลยค่ะ แต่มีแรงลุกบินต่อไป
บ้านสวยงาม สงบ น่าอบอุ่นจังค่ะ..พี่คะ..
ต้องชมเชยเจ้าของบ้านมีรสนิยมดีและรักความเป็นไทยดีมากๆเลยค่ะ..
เห็นถึงเอกลักษณ์ของเจ้าของบ้านเลยนะคะ..
ขอบคุณมากนะคะ..^^
- แวะมาสวัสดีปีใหม่ย้อนหลังครับ
- ได้อ่านและเห็นภาพบ้านริมน้ำ แบบโอสถสถาปัตยกรรม แล้ว อดอิจฉา คุณนุชไม่ได้ครับ.....คนที่ราบสูงอย่างผมคงไม่มีโชควาสนาที่จะได้สัมผัส
- ชีวิตที่ผ่านมา เป็นคนเคยอยู่ใกล้วัดในสมัยเด็ก ๆ พอโตขึ้นมาหน่อยเลยไม่คอยสนใจไปวัดครับ.....แต่ถึงยามนี้คงที่จะต้องกลับไปใกล้วัดให้มากขึ้น...เพื่อสร้างสติให้เกิด
- แต่ถ้ามีบ้านเหมือน คุณนุช ดูแล้วคงสงบสุข ได้โดยไม่ต้องไปวัดนะครับ
ขอบคุณ
คุณครูแอ๊ว ที่มาแวะเยี่ยมค่ะ ความเป็นไทยอยู่ที่เราเข้าใจตัวเอง ภูมิใจในสิ่งที่เป็นภูมิปัญญาของบรรพบุรุษและมีส่วนได้ร่วมสืบทอดบางแง่มุมเท่าที่จะทำได้ค่ะ
ขอบพระคุณอาจารย์
Panda ค่ะ อยู่บ้านนี้คล้ายๆได้อยู่วัด มีญาติธรรมหลายคนจะขอมาปฏิบัติธรรมที่บ้าน นุชเกือบจะเป็นเจ้าสำนักแล้วนะคะเนี่ย แต่พอดียังมีกิเลสมากอยู่ทำให้มีโน่นนี่ทางสังคมให้ทำอยู่ และยังติดสบายทางโลกอยู่ไม่น้อยเลยค่ะ
อยากเรียนเชิญอาจารย์และอาจารย์หลินฮุยให้เกียรติมาแวะพักผ่อนเปลี่ยนบรรยากาศบ้างค่ะ สักวันคงได้มีโอกาสต้อนรับนะคะ
- พี่นุชเจ้า..
สำนวนรื่นมากแล้วนะคะ พี่นุช ที่พี่นุชเขียนน่ะค่ะ มาอ่านบันทึกพี่นุชทีไรก็ชื่นใจทุกครั้ง ^^
ถ้าพี่นุชเป็น "เจ้าสำนัก" เมื่อไหร่ก็..เขียนเล่าบ้างนะคะ เป็นแฟนคลับรออ่านเรื่องเล่าของเจ้าสำนักค่ะ อืม เท่ห์ดีเหมือนกันนะคะ อิอิ
รูปนกกางเขนบ้านน่ารักจังอาจารย์นุช เจ้านี่ยังมีเสียงร้องที่มีท่วงทำนองเพราะอีกตั้งหากด้วยครับ แต่เขาก็ดุใช้เหมือนกันครับ เพราะว่าเคยเห็นไล่ตีนกปรอดที่มาป้วนเปี้ยนใกล้รังตอนที่วางไข่
วันนี้พาเป็ดน้อยไปดูนกที่บ้านไร่หลักทองที่พนัสนิคมมาครับ
เห็นนกปากห่างฝูงใหญ่สองพ่อลูกช่วยกันIden.อยู่นานเหมือนกันครับจึงช่วยลงความเห็นว่าเป็นนกปากห่างครับ เจอนกกระเต็นอกขาวนกแซงแซวหางปลา นกขาบทุ่ง นกยางกรอก นกยางควาย
ค่อยๆสอนให้เขารู้จักการเงียบและการสังเกตได้ดีทีเดียวครับ
อาจารย์ขจิต ครับน่าจะเป็นลูกนกกินปลีอกเหลืองนะครับ
เจ้านี่หากเป็นตัวผู้ขนที่ต้นคอเขาจะเป็นสีเหลือบๆม่วงๆน้ำเงินๆสวยมากครับ เขาจะคอยใช้ปากที่เรียวยาวงุ้มสอดเข้าไปในกรวยดอกไม้กินน้ำหวานครับ ถ้าใช้กล้องสองตากำลังขยายสักแปดเท่าดูละก็เพลินดีทีเดียวครับ
รับสมัครสาวกอยู่ค่ะคุณต้อม เนปาลี ^____^
เสียงนกกางเขนบ้านไพเราะมากจริงๆค่ะคุณวัลลภ nuvall ที่บ้านก็เคยเห็นนกกางเขนบ้านไล่นกปรอดเพราะแย่งเล่นน้ำในอ่างบัวเล็กๆกันค่ะ
พาลูกไปเรียนรู้ธรรมชาติอย่างนี้ได้ฝึกเขาหลายอย่างนะคะ โชคดีที่เขาได้เริ่มต้นเรียนรู้จากธรรมชาติ อย่างเป็นธรรมชาติตั้งแต่ยังเล็กๆ
พี่มีความรู้เรื่องนกน้อยมากค่ะ ได้เห็นนกกลางทุ่งในนาเป็นความรู้สึกที่ดีมากนะคะ เหมือนเขามีอิสระมาก สบายใจในการหากิน เดินดุ่มไปช้าๆ
- พี่นุชเจ้า..
ที่ไม่รู้เหนือรู้ใต้อย่างต้อมจะสมัครเป็นสาวกได้ไหมคะ??????? แต่ตอนนี้ต้อมกำลังมีแพลนไปช่วยน้าสาวทำโรงเห็ดอยู่ ถูกเรียกตัวไปเมื่อเช้า..จะให้ออกจากงาน กำลังคิดๆๆ อยู่ค่ะ อยากทำๆๆ ตอนนี้กำลังปลูกสร้างโรงเพาะเห็ดอยู่ แล้วจะขยายเป็นศูนย์การเรียนรู้ ขอ อย. ทำผลิตภัณฑ์แปรรูป
แล้วจะเก็บมาเล่า อิอิ ^^ ต่อไปคงจะเป็นเรื่องเห็ดๆๆ อิอิ เห็ดหอม เห็ดฟาง เห็ดนางฟ้า และสารพัดเห็ด
ว้าวคุณต้อม พี่เห็นจะต้องไปฝากตัวขอเรียนรู้ด้วยคน สนใจเรื่องเห็ดมากแต่คิดว่ามันยาก เทคนิคเยอะ ชอบกินเห็ดค่ะ
จะทำศูนย์เรียนรู้ด้วยดีมากเลยค่ะ จำได้ที่คุณต้อมเล่าเรื่องแกงเห็ดระโงกนานแล้ว พี่ก็สนใจพวกพืชผักพื้นบ้าน เห็นแล้วนึกถึงการเรียนรู้ของเมืองนอกทั้งอเมริกาและฝรั่งเศสที่เรามักมองเห็นแค่เปลือกระบบการเรียนการสอนวิชาการของเขาว่าเป็นเรื่องทันสมัย
ที่จริงเขาปลูกฝังเด็กของเขาให้รู้จักธรรมชาติมาก เคยดูสารคดีเขาพาเดินชมสวนสาธารณะเซ็นทรัลพาร์คในนิวยอร์ค แล้วเก็บพืชตามพื้นดินที่คนคิดว่าเป็นวัชพืช แนะนำว่าอะไรคืออะไร เสร็จแล้วได้สลัดหนึ่งชามเลยค่ะ ที่ฝรั่งเศสนั้นคนยังมีความรู้เรื่องการเก็บเห็ดหลากหลายชนิดในป่า เขามักไปกันเป็นครอบครัวถือตระกร้าไปใบหนึ่งช่วยกันเก็บ แล้วเขามีการให้ความรู้เรื่องเห็ดกินได้ เห็ดมีพิษ กันอยู่เสมอๆในรูปแบบวิธีการที่น่าสนใจ ไม่ใช่ออกข่าวเป็นทีๆในช่วงที่คนตายเพราะเห็ดพิษ
รับสาวกเห็ดก่อนก็แล้วกันนะคะ ^___^
- พี่นุชเจ้า..
เอารูปโรงเพาะเห็ดมาฝากก่อนเจ้า ^^ แวะดูก่อนมาทำงานเช้านี้ คนงานกำลังเร่งสร้างอยู่ ยังไม่เสร็จเรียบร้อยดี
มีอยู่ 3 โรงค่ะ และอีกโรงเล็กๆ สำหรับเพาะเห็ดจากวัสดุเหลือใช้อย่างขี้เลื่อย (กำลังสร้าง)
มีศาลา ถ้ามีกระดานมาแขวน มีเอกสารเกี่ยวกับเห็ดๆ ก็คงจะดูเป็นเรื่องเป็นราวมากขึ้น
ไม่รู้จะออกหมู่หรือจ่า แต่ต้อมชักจะสนุกแล้วค่ะ ^^ เคยคิดและสนใจ..แต่ก็ยังไม่เข้าเรื่อง "ศูนย์การเรียนรู้" ดีนัก ไม่รู้ว่าจะมีระบบและโครงสร้างยากเกินไปสำหรับต้อมหรือเปล่า หรือ..ต้อมฝันกลางวันไปหรือเปล่านะ
ต้อมก็ว่าที่เมืองนอกสอนให้คนใกล้ชิดธรรมชาติมากกว่าเปลือกนอกที่เราเห็นนะคะ หลายๆ ครั้งที่ดูสารคดี จริงๆ แล้วบ้านเราก็คงมีเหมือนกันแต่ไม่มีอะไรให้เห็นเป็นรูปธรรมมากนัก
- แวะมาเยี่ยมบ้านพี่นุชแบบเต็มๆ
- มีวัดอยู่ที่บ้าน ดีแท้ๆเลยค่ะ
- เห็นแล้วสงบเย็นทั้งใจและกายนะคะ
วันก่อนดูภาพบ้านของพี่นุช ชวน(บังคับ)คนข้างกายให้มาดู จนเขาทึ่งนั่งดูอยู่นานสองนาน จนดึก
วันนี้ไปดูหนังเรื่อง"ความสุขของกะทิ" มา
พูดพร้อมกันว่า ต้องขออนุญาต พี่นุชไปเที่ยวบ้าน
ในหนัง บ้านคุณตา-ยาย ของหนูกะทิ อยู่ริมน้ำ เรือนไทย โอย สวย น่าอยู่จังค่ะ
แต่เขาไม่ได้ถ่ายให้เราดูทุกมุม นี่เป็นเหตุผลที่ต้องขออนุญาตไปชมบ้านสวยของคนใจดีอย่างพี่นุชสักครั้ง ค่ะ
ธุงาม ๆ ไว้ล่วงหน้า
และฝากภาพทำเอง ฝึกใช้โปรแกรมเพ้นท์ทิ่ง เพิ่งเริ่ม และ งมเอาเองค่ะ
ชอบวาดด้วยมือโดยดินสอมากกว่า แต่ไม่มีแสกนเนอร์สิคะ จึงพยายามถ่ายทอด
ที่วาดไว้ ต้นแบบคือ การเวกที่เจ้าของเขาปลูกแบบปล่อยให้เป็นต้นเดี่ยว ๆ ค่ะ ;P
สวัสดีค่ะพี่นุช
เข้ามาเที่ยวและเยี่ยมบ้านพี่นุช แล้วเข้าใจและพยักหน้าหงึกหงักกับตัวเองว่า...โห...
ถ้าไม่ได้เข้ามาอ่านบันทึกนี้เสียดายแย่เลย.....
“โอสถสถาปัตยกรรม" ดูแล้วอ่านแล้ว เห็นจริงเห็นจังกับคำที่พี่เขาใช้ค่ะ ..^_^..
อ่านต่อมาอีก...ยิ่งโดนใจ..ปีที่แล้วโดยเฉพาะช่วงปลายๆปี มีเรื่องกระทบอารมณ์มากมายไม่หยุดหย่อน แต่พอมีสติจึงได้เห็นว่าก็เพราะเราเองที่ไปรับและปรุงแต่งไปอีกจนเกิดทุกข์ จิตนั้นพลาดลื่นไถลลงไปกับอารมณ์ที่เกิดขึ้นบ่อยครั้งเกินปกติ คิดได้แล้วรู้สึกว่าเสียฟอร์มจัง ไม่เป็นไรค่ะ ที่แล้วให้แล้วไป ปัจจุบันสำคัญที่สุด ถือว่าเป็นบทเรียน เป็นบททดสอบ อะไรที่เกิดขึ้นแล้วมีประโยชน์ทั้งนั้น ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง...
ปีที่ผ่านมาคนไม่มีรากก็รู้สึกคล้าย ๆ กับ อาการ "เสียฟอร์ม" ค่ะ รู้สึกแย่ ๆ เล็ก ๆ เหมือนถูกใช้เป็นเครื่องมือของคนที่เราคิดว่าเขาเป็น "กัลยาณมิตรของเรา" แต่เมื่อความจริงปรากฎ...เราแค่เป็น "เครื่องมือ" แต่ก็คิดว่าทำให้ได้เรียนรู้คน และที่สำคัญเรียนรู้กิเลสของตัวเอง และจริงค่ะที่พี่นุชกล่าวว่า...อะไรที่เกิดขึ้นแล้วมีประโยชน์ทั้งนั้น ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง...
ขอบคุณความคิดดี ๆ ค่ะ
(^__^)
เห็นโรงเพาะเห็ดแล้ว รู้สึกมีชีวิตชีวาไปด้วยเลยค่ะคุณต้อม
เนปาลี ยิ่งแนวคิดการทำศูนย์การเรียนรู้พี่ว่ามีอะไรให้ทำเยอะมาก น่าสนุกจริงๆและเป็นประโยชน์ด้วย ผลิตอาหารคุณภาพดีกับสุขภาพนั้นเป็นการสร้างกุศลอยู่แล้วนะคะ และยังคิดแบ่งปันความรู้นี่ยิ่งดีใหญ่ จะทำกิจกรรมเมื่อไหร่จะมาช่วยคิดค่ะ
^__^ มีวัดแต่ไม่มีพระนะคะอาจารย์อ็อด
naree suwan มีแต่เจ้าสำนัก ยินดีที่มาเยี่ยมค่ะ
คุณหมอเล็ก
ภูสุภา นี่ช่างจูงใจจังที่ชวนให้คนข้างกายมาดูบันทึกพี่จนได้^__^
พี่ยังไม่ได้ไปดู "ความสุขของกะทิ"เลยค่ะ ตอนนี้หนังเขาเข้าโรงแล้วเลยคุยได้หน่อยว่า ที่จริงครั้งแรกเขามาติดต่อขอใช้บ้านพี่ พอมาดูแล้วบ้านเราเป็นทรงโบสถ์ แปลกตาคนไทย ไม่ใช่อารมณ์บ้านของคุณตาคุณยายกะทิ พี่ดีใจมากเลยที่ไม่ตรงความต้องการเขา เพราะบ้านที่ใช้ถ่ายหนังนั้นมักจะยับเยินมากเมื่อถ่ายทำเสร็จ หากเขาชอบและขอใช้คงลำบากใจ
บ้านในหนังคือบ้านของเพื่อนบ้านรั้วติดกัน ซึ่งคนข้างกายพี่เขาก็เป็นคนออกแบบและสร้างเช่นกัน แต่เป็นเรือนไทยหมู่ แล้วเจ้าของเขานานๆมา
เขาให้คนนำบัตรเชิญให้ไปชมรอบปฐมทัศน์ แต่เขาจัดที่สยามพารากอนตอนทุ่มหนึ่ง พี่เลยขี้เกียจไปกว่าหนังจะเลิก กว่าจะกลับบ้าน สงสารคนขับรถค่ะ
แต่ขอบอก^__^ เสียงไก่ขันบ้านพี่ดังในหนังตลอดฉากบ้านไทยเลยนะคะ
หากชอบบ้านไทยริมน้ำ ยินดีต้อนรับให้มาชื่นชมสิ่งที่เป็นแบบไทยๆ เรียบง่าย แถมเลี้ยงอาหารด้วยค่ะ
คุณหมอเล็กมีความพยายามมากนะคะในการวาดรูปด้วยโปรแกรมนี้ พี่เห็นคุณต้อม-เนปาลีก็ใช้ เห็นวาดอะไรๆได้มากมาย ภาพที่ส่งมาให้ดูเป็นงานอาร์ตเชียวค่ะ หากเป็นภาพใหญ่ๆคงดูชัดดี ขอบคุณค่ะ
ยินดีค่ะที่ข้อเขียนพี่โดนใจคุณ
คนไม่มีราก เรื่องเช่นนี้เป็นสิ่งที่ทุกคนต้องประสบเสมอๆ หากเรารู้เท่าทันอารมณ์และกิเลสของตัวเอง ก็จะอยู่เป็นสุขได้ค่ะ
การที่บางทีเราคิดดี อยากช่วยคนโน้นคนนี้ อยากเห็นความยุติธรรมแล้วเข้าไปเกี่ยวข้องกับบางเรื่องอย่างไม่ใช้สติและปัญญามากพอ เราก็มักจะตกเป็นเครื่องมือของคนที่จ้องใช้เราได้ง่าย
คิดพิจารณาให้ถี่ถ้วนเราจะเห็นว่าที่เรามักมีเรื่องมากมายที่มาส่งผลให้เราร้อนใจภายหลังก็เพราะความ"ติดดี" ของเราเอง จนเราลืมสติเข้าไปอยู่ในวังวนแล้วปั่นป่วนไปกับคนอื่นเขาด้วย
ปีนี้พี่ตั้งสติมั่นแต่ต้นปีเลยค่ะ วันที่24-31 มกราคมนี้ก็จะเข้าปฏิบัติธรรม เจริญสติให้เข้มแข็งใช้การได้ดียิ่งๆขึ้นค่ะ
พี่นุชคะ มาอีกรอบเพื่อลุ้นคำชวนค่ะ
ขอบพระคุณ และธุงาม ๆ ค่ะ
น้องเคยเขียนถึง "ความสุขของกะทิ" เพราะประทับใจ นานแล้ว
เมื่อทราบข่าวว่าจะสร้างเป็นหนังในใจก็คิดถึงบ้านริมน้ำแบบพี่นุชค่ะ
วันนี้ที่นั่งดูด้วยกัน สามียังบอกว่า "นี่จำคำโปรยบนแต่ละหน้าได้หมดเชียวหรือ" น้องได้แต่พยักหน้ากลัวเขาเห็นหรือได้ยิน เสียงผสมน้ำตา..
รู้ว่าเป็นเรื่องราวว่าด้วยความสุขอยู่ในแก่น และความเข้มแข็ง เลือกและตัดสินชีวิตของตัวเองได้ตั้งแต่เล็ก ๆ ของหนูน้อย แต่อดไม่ได้ค่ะที่ต้องมีน้ำตาเพื่อหนูน้อย
- พี่นุชเจ้า..
วันนี้ตั้งใจจะเขียนถึงหนังสือ "ฝังเธอ..ที่ปลายฟ้า" ในบันทึก แต่ก็ไม่ได้เขียน..อิอิ เอาไว้เสร็จจากบันทึกการบ้านหนัง+เพลงของพี่เซ็กซี่ กับบันทึกสอนน้องอนุบาลทำหนังสือทำมือที่มีคนขอมาเสร็จจะรีบต่อทันทีเลย
แน่ะ พอเล่าถึงหนังสือเล่มนี้ให้พี่คนสวยอ่านในเมล์ เธอก็บอกว่า..เป็นเล่มที่เธอก็สนใจเหมือนกันๆๆๆๆๆๆๆ ดีใจจัง..อย่างน้อยคนน้องก็ได้อ่านก่อน ส่วนคนพี่ก็อ่านปรัชญายากๆ ไปก่อนก็แล้วกัน
เมื่อวันนั้นที่พี่นุชถามว่าเขียนค่าวยากไหม?.... ต้อมคงจวนจะจบหลักสูตรแล้วล่ะค่ะในบันทึกขาดครูของครู ฟื้นฟูยากใบ้ แต่งไปก็ปาดเหงื่อไปหลายที แต่วันนี้ดีใจที่สุด..ที่แต่งได้แล้วเกือบสมบูรณ์
ขอบพระคุณสำหรับหนังสือนะคะ ^^
คุณหมอเล็กภูสุภา พี่ขอโทษนะคะที่ตอบช้า ไปหัวหิน-อัมพวา สองสามวัน เพิ่งกลับมาค่ะ
ความสุขของกะทิ นั้นเป็นหนังสือที่ละเมียดละไมมากจึงพิมพ์แล้วพิมพ์อีกสี่สิบกว่าครั้งทีเดียวนะคะ แถมแปลเป็นภาษาต่างๆมากมาย พี่ได้พบคุณงามพรรณ ผู้แต่ง เธอให้เกียรติมาเยือนบ้านพี่ซึ่งอยู่ติดกับบ้านที่ใช้ถ่ายทำ พี่ชื่นชมเธอมากค่ะที่เธอไม่ได้ให้ข้อจำกัดทางร่างกายมาทำให้ชีวิตไร้สุข แถมเธอยังเผื่อแผ่ความสุขให้ผู้อื่นผ่านงานเขียนมากมาย เป็นผู้หญิงน่าทึ่งจริงๆค่ะ
พี่ได้อ่านที่คุณหมอเล็กเขียนถึงหนังสือเล่มนี้แล้ว เห็นเลยค่ะว่าเป็นแฟนกันจริงๆ
ดีใจที่ได้คุยโทรศัพท์กับคุณต้อมและคุณต้อมบอกว่าชอบหนังสือนี้ สนใจอยู่แต่ยังไม่ได้ซื้อ ดีเลยค่ะ อ่านแล้วแบ่งให้คนอื่นอ่านต่อๆไปได้
ตอนนี้พี่ก็คล้ายๆคุณต้อมตรงมีลิสต์ยาว อยากเขียนแบ่งปันเรื่องราวและภาพงามๆ แต่พี่นั้นทำได้ช้ามาก เก่าก็ยังเขียนไม่เสร็จเลย (เที่ยวญี่ปุ่น เพิ่งจะออกจากนิกโก้ อิ อิ เหลืออีกตั้งหลายเมือง) แล้วมีเรื่องราวใหม่ๆเข้ามาอีก เดี๋ยวอาทิตย์หน้าก็ไม่อยู่ยาวอีกเกือบสองสัปดาห์ โอ ชีพจรลงเท้าค่ะ
ยินดีด้วยที่เป็นศิษย์เรียนแต่งค่าวอย่างจริงจัง คุณครูท่านต้องภูมิใจมีศิษย์ตั้งใจอย่างนี้นะคะ
บ้านสวยจังค่ะ
โอสถที่ดีที่สุดคือแรงปรารถนาของคนข้างกายพี่นุช
ที่ต้องการมอบสิ่งดีๆ ให้...
น่ารักนะคะ
ขอบคุณค่ะน้องตุ่น
tuk-a-toon ขอโทษที่ตอบช้านะคะ หมู่นี้พี่ชีพจรลงเท้าค่ะ
บ้านพี่นุชสวยจังค่ะ ต้อเคยมีโอกาสผ่านไปใกล้บ้านพี่นุชครั้งหนึ่ง เดินเรียบชายแม่น้ำไป วันหน้ากลับบ้านจะขอแวะไปเยี่ยมบ้างจะได้ไหมคะ
สวัสดีค่ะ..
- บ้านสวยมากค่ะ
- คงมีโอกาสได้มาเยือนสักครั้งนะคะ
- ขอให้มีความสุขตลอดไปค่ะ
สวัสดีค่ะน้องต้อ รู้สึกว่าพี่จะติดค้างไม่ได้ตอบความเห็นน้องต้อในหลายบันทึกที่น้องอุตส่าห์มาตามอ่าน ขอโทษด้วยนะคะ
ดีที่ไม่ถือสาสว.ขี้ลืม น้องต้อบ้านอยู่ใกล้ๆกันใช่มัยล่ะคะ จะรังเกียจได้อย่างไร สะดวกเมื่อไหร่จะแวะมาก็บอกล่วงหน้า จะได้เตรียมทำขนมเลี้ยง และดูน้องหมาให้ เขาชอบเห่ากันเป็นที่สุดค่ะ
ชอบประโยคนี้ค่ะอาจารย์...
คนข้างกายตั้งใจทำบ้านหลังนี้ให้ผู้เขียนได้อยู่อย่างสงบและสง่างามทางความคิด
เหมาะกับบ้านหลังนี้มากค่ะ ไปสัมผัสมาแล้ว พูดได้เต็มปากค่ะ
มีต้นกัลปพฤกษ์มาฝากค่ะ กำลังออกดอกค่ะ
ขอบพระคุณค่ะคุณพี่ศศินันท์
Sasinand ที่มาให้กำลังใจเช่นนี้
ดอกกัลปพฤกษ์พราวทั้งต้นร่วงบนพื้นหญ้าเหมือนพรมสีชมพูเลยนะคะ ดูแทนดอกซากุระได้เลยค่ะ นอกจากต้นไม้กำลังออกดอกสวยแล้วบรรยากาศก็ดีอีกด้วย สนามหญ้าน่าวิ่งเล่นนะคะ
กัลปพฤกษ์ก็เป็นต้นไม้ที่ไม่ค่อยได้เห็นกันเท่าไหร่แล้วนะคะในสมัยนี้ ตอนเป็นเด็กอยู่เมืองกาญจน์ที่บ้านคุณตา คุณยายมีต้นกัลปพฤกษ์สูงใหญ่มาก ทั้งถนนมีที่บ้านเราบ้านเดียวเวลาออกดอกใครๆก็ต้องพากันมาชม อยู่มาวันหนึ่งพายุพัดหักโค่นไปเสียแล้วค่ะ
ขอบคุณค่ะอาจารย์
อมร ไกรเทพ ที่กรุณามาแวะเยือน ขอนำคำชมไปบอกคนทำบ้านนี้ให้นะคะ
หวังว่าคงมีโอกาสได้ต้อนรับอาจารย์เช่นกันค่ะ ว่างและผ่านมาใกล้ๆเฉียดๆเมื่อไหร่จัดเวลาให้พอมาแวะทานข้าวกันสักมื้อจะยินดีมากเลยค่ะ
ขอให้บุญรักษาอาจารย์ค่ะ
ตอนนี้ต้อทำงานกันอยู่ที่ปราจีนบุรีค่ะ อยู่ติดกับโบราณสถานพานหินเลย ถ้าพี่นุชมาปราจีน ก็แวะมาเยี่ยมเยียนกันได้นะคะ
ผมฉลาดน้อย ด้อยวาสนาจริงๆ มีบันทึกที่มีคุณค่ายิ่งไม่เข้ามาเรียนรู้ นอกจากท่านกับครอบครัวจะเป็นคนดีมีคุณค่าแล้วยังช่วยกล่อมเกลาคนอื่นให้มีคุณค่าด้วย
เขาบอกว่าความงามอย่างสงบแบบศาสนาจะช่วยเยียวยา รักษาใจของผู้อยู่อาศัยและผู้มาเยือน เป็นการเตือนตนให้รักษาศีล ระวังกาย วาจา ใจ โดยยกวัดมาไว้ในบ้าน
ท่านสมควรได้รับการชื่นชมด้วยแผ่นป้ายคุณธรรมครับ
โอ น้องต้อจ๋า
ขออภัย ไม่ได้ตอบน้อง ตกไปได้เนอะ
ดีใจที่ได้พบตัวจริงกันแล้วเมื่อเร็วๆนี้ และยังนึกขอบคุณน้องที่ทักสว.ก่อน คงได้พบกันอีกนะคะ
ขอบพระคุณค่ะท่านอาจารย์ประจักษ์
ชื่นชมมากมายเช่นนี้สุดเขินเลยค่ะ เรามีชีวิตอยู่แบบไม่มีอะไรหวือหวา อยู่สงบๆและมีโอกาสได้ต้อนรับกัลยาณมิตรที่มาเยือน ได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้กันก็มีความสุขยิ่งแล้วค่ะ
- ธรรมชาติกับหลักธรรมอยู่คู่กันเสมอเลยนะคะ
- บ้านริมน้ำสวยงามมากเลยค่ะ เป็นบุญของผู้ที่ได้เห็นภาพเหล่านี้ด้วยค่ะ
- แวะมาเรียนให้ทราบว่าส่งการบ้านแล้วนะคะทางอีเมล์ค่ะ
- รอคำชี้แนะอยู่ค่ะ
- ขอบพระคุณมากค่ะ
มาชื่นชมบ้านริมน้ำแสนรื่นรมย์
พี่นิยมความเป็นไทยน่าหลงไหล
เธอช่างโชคดีเหนือผู้ใด
ไม่ว่าใครอยากได้เป็นเช่นอย่างเธอ
http://gotoknow.org/blog/nongnarts/270687
ขอบพระคุณคุณพี่ที่มาเยือนถึงบ้านพร้อมคำกลอนที่ทำให้รู้สึกดีอย่างยิ่งค่ะ
นุชต้องขอบคุณคนข้างกายที่ได้สร้างบ้านหลังนี้ให้อยู่ และให้ได้บ่มเพาะความคิด ความรู้สึกเช่นนี้จนเรามีความสุขจากความสงบแต่ก็ยังมีความสะดวกสบาย มีสังคม ไม่ได้ปลีกวิเวกตัดขาดกับโลก
เพื่อนหลายคนจากเมืองกรุงชอบมาเที่ยวพักผ่อนแป๊ปๆค่ะ เขาบอกว่าหากให้อยู่คงอยู่ไม่ได้เพราะมันเงียบ และเขารู้สึกเหงาเมื่อขาดแสง สีและความสะดวกอย่างในเมือง แล้วแต่ความเคยชินนะคะ