บันทึกการเดินทาง 4-10 ธ.ค.51 ภาคเหนือ ตอนที่ 4

ต่อจาก บันทึกการเดินทาง 4-10 ธ.ค.51 ภาคเหนือ ตอนที่ 3

ตอนที่ 4
อา.7 ธ.ค.51 เช้านี้ตื่นแบบไม่เช้า ก็6โมงกว่าแต่ไม่ทันผู้ที่ไปใส่บาตรพระขี่ม้า แต่ก็เดินชมนกชมไม้ชมฟ้า ที่นี่เย็นแบบชื้นๆดีจัง ข้าวเช้าแบบไม่รีบเร่งอะไร นั่งคุย ถ่ายรูป กันแบบสบายๆกันทั้งเช้า

เคลื่อนย้ายไปพระธาตุดอยตุง ถึงก็เที่ยงกว่า ก็รวมตัวกันนั่งคุยกันยามเที่ยงแบบไม่เห็นแสงแดด วิวดีขนาดนี้ เหมาะควรร่วมกินข้าวกลางวันแบบวิวดี กินกันอร่อยทั้งรสชาดและความอารมณ์ หัวเราะกันตลอด
ใครผ่านไปผ่านมา มองกันเป็นแถวเลย ไม่รู้ว่างง เรื่องใครมากินอะไรกันในที่สวยๆขนาดนี้ หรือว่ากินอะไร และที่แน่ๆ พวกนี้เป็นใครใส่เสื้อที่ข้อความว่า เฮ6 กัน

เมื่ออิ่มทั้งท้อง ตา และอารมณ์ ก็ย้ายกันไปที่ดอยช้างมูบเข้าชมสวนรุกขชาติแม่ฟ้าหลวง ที่นี่สวยมากครับ เดินกันเพลินจนผมไม่ได้ไปพระตำหนักดอยตุงเลยครับ
เดินกันอย่างสบายตาอารมณ์ ได้ความรู้ ความคิด มากมาย

ได้มาพบกับชาวอาข่า ผู้มีชื่อไทยว่าพิชัย จากชาวเขา ได้มาเป็นคนไทย100% มีบัตรประชาชนคนไทยแล้ว ทำงานอยู่ที่สวนรุกขชาติแม่ฟ้าหลวง ได้แนะนำสิ่งน่ารู้ต่างๆที่นี่ และยังร้องเพลง ที่เคยร้องถวาย สมเด็จพระเทพฯ อีกด้วย เค้าร้องด้วยความภาคภูมิใจที่ได้เป็นคนไทย ส่วนคนที่ฟังซึ้ง!ใจ กันไปตามๆกัน อารมณ์คนร้อง กับอารมณ์คนฟัง สอดผสานกันอย่างเข้าใจ

ยังพาชมดอกซากุระและเส้นแบ่งเขตแดนไทย-พม่า

และแล้ว ผมกับผู้จัดการส่วนตัว ก็ต้องร่ำลาคณะ ก่อนกลับ ผมได้รับการกอดลาอย่างอบอุ่น แต่ที่กอดนานถึงนานมากก็ท่านพี่conductor กี่นาทีไม่แน่ใจ แต่ที่รู้ ก็คือ อุ่นทั้งกายอุ่นทั้งใจอย่างบอกไม่ถูก

ก็ลงดอยไป อ.แม่อาย เส้นทางก็สวยงามมาก ถนนขนานกับลำน้ำเล็กๆ ไหลสวนทางกับการเดินทางของผมตลอด
จนพระอาทิตย์จะหมดแสงในวันนี้ ผมก็หยุดรถทักทายกับดวงไฟที่ไกลโลกดวงนี้ บริเวณสวนส้มธนาธร

ด้วยความนัดแนะกับ คุณลอย สถิตย์ ผัดแก้ว จนท.เทศบาล ผู้ที่พี่วิเชียร บุตรศรี รองปลัดเทศบาลตำบลแม่อาย อ.แม่อาย เชียงใหม่ ขอให้มาช่วยประสานที่พัก
ถึงวัดท่าตอน ต.ท่าตอน อ.แม่อาย เชียงใหม่ ก็เกือบหมดแสงฟ้า รับกุญแจห้อง คุณลอยก็พาไปชมที่พักและ ฐานที่9 ชมวิวฝั่งไทยและฝั่งพม่า

ลงจากเขา นำพามาส่งแถวตลาดท่าตอน เดินชมตลาดในรัศมี 100 เมตร ก็ไม่เห็นจะมีอาคารมากนัก มีร้านอาหาร ไม่เกิน 8 ร้านที่เปิด ผมเลือกทานที่ร้านอาหารเล็กๆ แต่เห็นนักท่องเที่ยวต่างชาติ 2-3 คน

ถามคุณป้าขายข้าว ว่ายามหน้าหนาวอย่างนี้มีนักท่องเที่ยวมากน้อยอย่างไร ก็ได้ความว่า หน้าหนาวแล้ว คนต่างชาติจะมีมาก จนมากกว่าคนในท่าตอนอีก คนไทยจะเยอะวันหยุดงาน แต่หลายวันที่ผ่านมาชาวต่างชาติ หายหมด เทียบเป็น% แล้วเหลือไม่ถึง1% เลยจากผลพลวงการปิดสนามบิน ข้าวของที่เตรียมไว้เหลือบาน ไม่ต้องถามสีหน้าคุณป้าตอนพูดเรื่องนี้
กินอิ่ม ก็ลองเดินชมเมือง เห็นคนเดินไปเดินมาเหมือนนักท่องเที่ยว นับได้ไม่ถึง 10 คน

ก็ไม่รู้จะชมอะไรเหมือนกัน เข้าที่พักเลยนั่งดูภาพที่ถ่ายมา 3-4 วัน จนหลับไปไม่รู้ตัว