วันคืน สายลม สายน้ำและชีวิต
ผมเขียนบทกวีนี้เนื่องในโอกาสที่วันคืนเก่าๆจากลาในขณะที่วันคืนใหม่ๆกำลังมาเยือน
วันคืน
สายลม
สายน้ำ
ชีวิต
ผ่านไปแล้ว
ไม่อาจย้อนคืน
แค่เพียง
เราอยู่กับวินาที
ที่ชีวิตใช้จ่าย
สิ่งมีค่าที่สุด
แก่กันและกัน
ที่ทำให้ชีพจร
เต้นเบาๆ อุ่นชีวิตและรอยยิ้ม
อย่ารอวินาทีถัดไปเลย
เพราะนั่นอาจจะสาย
ตลอดไป
หมายเลขบันทึก: 229290เขียนเมื่อ 13 ธันวาคม 2008 22:28 น. ()แก้ไขเมื่อ 21 มิถุนายน 2012 21:30 น. () สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (8)
เจริญพร อ.อาลัม วันนี้ขอเข้ามาร่วมเขียนบทกวี หรือบทกลอนบ้าง ไม่รู้จะเขียนถูกต้องหรือเปล่า ลองดู
"วันคืนล่วงไป ใกล้สิ้นปีเก่า ปีใหม่เล่าก็ใกล้จะมาถึง ถึงอย่างไร ไม่ควรจะคำนึง จงนึกถึงวันนี้ก็ดีพอ"
เจริญพร
อย่าหวังว่า ใครจะเข้าใจเราทุกเรื่อง เพราะบางเรื่องเราเองก็ไม่เข้าใจตัวเองเช่นกัน
อย่าหวังว่า จะมีใครสักคนอยู่เพื่อเรา เพราะบางครั้งเรายังไม่รู้ว่าอยู่เพื่อใคร แต่ต้องอยู่เพื่อตัวเราเอง
อย่าหวังว่า ใครคนหนึ่งจะดีและสวยงามสำหรับเราตลอดไป เพาระเราเองบางครั้งก็ไม่ได้ดีกับเขาเลยไม่ใช่หรอ
อย่าหวังว่า ใครคนหนึ่งจะหยุดชีวิตที่คุณ ถ้าคุณไม่พร้อมจะหยุดที่เขาเช่นกัน
คาดหวังไปเพื่ออะไร
ตามมาอ่านครับ...
วันวานอาจไม่ย้อนกลับ แต่วันคืนที่ล่วงลับ ควรจับใจทุกค่ำคืน..
ชื่นชมครับๆๆ
สวัสดีครับ อ.อาลัม
กินใจมากครับ
คนเราแค่คิดและทำให้เมือนกันก็พอ แล้ว
ส่วนใหญ่คิดดี..แต่เวลาทำคนละเรื่อง
ขอบคุณมากครับ
- ขอบคุณมากครับท่าน พระ มงคล มงคล ถีราวุฒิ
- ที่ท่านกรุณาเข้ามาเยี่ยมเยือน นับเป็นเกียรติอย่างยิ่งครับท่าน
- ขอขอบคุณท่านอีกครั้งครับท่าน
คุณ pawinee ครับ
เป็นดังตัวอักษรที่จารึกความเด็ดเดี่ยวลงบนแผ่นหิน ณ ผาสิ้นหวัง ที่เต็มไปด้วยดอกท้อบานสะพรั่ง กระนั้น
สายลมพัดผ่านไปดอกท้อปลิวลงไปในลำธารเบื้องล่าง และลอยอย่างรวดเร็วไปกับสายน้ำที่ไม่เคยหยุดไหล
เราไม่อาจหยุดวันคืน สายลม สายน้ำ และแม้แต่ชีวิต สิ่งดังกล่าว หมุนเวียน พัด ไหล และผ่านไปตลอดเวลา
ยามมืดมิดแห่งรัตติกาล เรายังมีหวังแห่งอรุณรออยู่เสมอ
ยามสายลมหนึ่งผ่านไป เรายังมีหวังสายลมอีกหนึ่งจะพัดสิ่งดีๆมามิใช่หรือ
ยามสายน้ำแห่งโอกาสไหลผ่านเราไป แต่สายน้ำยังคงไหลมิเคยขาดสาย นั่นแสดงว่า โอกาสยังคงมีอยู่และมันไหลมาสู่ชีวิตเราตลอดเวลา
โปรดสดับฟังอีกครั้งซิครับ
วันคืน สายลม สายน้ำ ชีวิต ผ่านไปแล้วไม่อาจย้อนคืน
แค่เพียง เราอยู่กับวินาที ที่ชีวิตใช้จ่ายสิ่งมีค่าที่สุดแก่กันและกัน
ที่ทำให้ชีพจรเต้นเบาๆ อุ่นชีวิตและรอยยิ้ม
อย่ารอวินาทีถัดไปเลย เพราะนั่นอาจจะสาย
ตลอดไป
ขอจง ใช้จ่ายสิ่งมีค่าที่สุดแก่กันและกัน เถิด
จงกระทั้ง เราได้ยินเสียงชีพจรเต้น
แม้แผ่วเบา แต่ก็สามารถอุ่นชีวิตได้อย่างประหลาดทีเดียว
คุณ pawinee ครับ
ขอบคุณที่แวะมาครับ
หากวันใดมีมาแก่คุณดังบทกวีนี้
แวะมาบอกด้วยนะครับ
ขอบคุณอีกครั้ง
ขอบคุณ อ. เสียงเล็กๆ มากครับ
ขอบคุณท่านเกษตรยะลา มากครับ