ไม่ได้บันทึกหลายวัน เพราะลางาน 3 วัน (3-5 เม.ย) เพราะเหตุการณ์ทางการเมืองทำให้ผมต้องทบทวนชีวิต การทำงาน และมองไปในอนาคต แม้ว่าจะเป็นอย่างไรจะออกไปในทิศทางใด ฝ่ายการเมืองล้วนมีส่วนนำพาคน และสังคมให้หันเหชีวิตสู่การแข่งขัน เร่งรัด ตามทิศทางของทุนนิยมที่ปูพื้นฐานมานาน และส่งผลต่อการทำงานของเราในฐานะนักพัฒนา ดังนั้น จึงเป็นเหตุให้ผมต้องทบทวนและหาเวลาให้กับตัวเอง พักเพื่อดูแลสวน ผลหมากรากไม้ของตัวเองบ้าง เพราะสิ่งเหล่านี้คงเป็นที่พึ่งในอนาคตของเรา ตามแนวทางเศรษฐกิจพอเพียง
อนาคตของงานพัฒนาคงต้องทำงานยากยิ่งขึ้น ดังนั้นผมจึงวางแผนเพื่อเตรียมความพร้อมของตนเอง เพราะ............
- เราต้องเตรียมพร้อมสำหรับตนเองในอนาคตไว้บ้าง
- คงปฏิเสธไม่ได้ว่า ระบบทุนนิยมคงจะอยู่คู่กับบ้านเมืองเราไปอีกนาน
- เราเป็นนักพัฒนา จะไปส่งเสริมให้เกษตรกรพึ่งพาตนเอง เราคงต้องฝึกหรือเรียนรู้การพึ่งพาตนเองไว้บ้าง
- อนาคตไม่แน่นอน หากเงินไร้ค่า อย่างน้อยเราก็พึ่งพาตนเองได้ในระดับหนึ่งก็ยังดี
- อนาคต ช่องว่างระหว่างคนจนกับคนรวย คงทิ้งห่างกันมากยิ่งขึ้น ปัญหาซับซ้อนมากขึ้น
- ทุกวันมีการพูดกันแต่การแก้ไขปัญหาความยากจน แต่ส่วนใหญ่มองกันเพียงความยากจนในมิติของเงิน/ทุน ไม่มอง หรือสนับสนุนให้สังคมมองกันในมิติอื่นๆ บ้าง เช่น ทรัพยากร ความรู้ และโอกาส เป็นต้น
เป็นบันทึกที่ยากที่จะจัดเข้าหมวดหมู่ หรือองค์ความรู้ในด้านใดๆ คิดเสียว่าบันทึกความรู้สึกไว้ว่าในช่วงนี้ ช่วงที่เห็นคนมองประโยชน์ส่วนตนเป็นใหญ่ สังคมจะเป็นอย่างไรไม่สนใจ ....แก้ปัญหาในวันนี้ แต่วิธีแก้กลับไปเป็นปัญหาในอนาคตต่อไปอีกไม่รู้จบ ...
วีรยุทธ สมป่าสัก 6/04/49