กลุ่มเยาวชนสานฝันกับครูเล็ก

ช่วงบ่ายๆอากาศเย็นสบายใต้ร่มไม้ข้างๆศูนย์การศึกษาพิเศษ มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม มีวงสนทนาเล็กๆระหว่างกลุ่มเยาวชนสานฝัน ครูเล็กและตัวผมเองในฐานะครูคนหนึ่งของเด็กๆกลุ่มนี้ ประเด็นหลักเราคุยกันว่า หากพวกเราจะออกไปจัดกิจกรรมการเรียนรู้ร่วมกับชุมชนสักแห่งหนึ่งเราจะเริ่มต้นอย่างไร ดำเนินการอย่างไร ดูความสำเร็จได้จากอะไร

กลุ่มเยาวชนสานฝัน เป็นกลุ่มนักศึกษาระดับปริญญาตรี สาขาการศึกษาพิเศษ มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม ซึ่งเด็กๆกลุ่มนี้มีความหลากหลายน่าสนใจเพราะมีทั้งเด็กกลุ่มร่างกายปกติและกลุ่มเด็กพิเศษมาเรียนร่วมกัน วันนี้เขาคุยกันว่าอยากออกไปจัดค่ายการเรียนรู้ในชุมชน อยากนำความรู้เกี่ยวกับการดูแลเด็กพิเศษไปแลกเปลี่ยนเรียนรู้ร่วมกับผู้คนในชุมชน เด็กๆหลายคนให้ความเห็นอย่างน่าฟัง เช่น จะไปที่ไหน ไปคุยกับใคร เขาจะคุยกับเราไหม เราจะคุยอะไรกับเขา ฯลฯ

ผมนั่งฟังเด็กๆคุยกัน พร้อมๆกับคิดอะไรหลายอย่าง เขาเหล่านี้บางส่วนร่างกายไม่สมบูรณ์เหมือนคนอื่นๆแต่จิตใจมุ่งมั่น เข้มแข็งกว่าคนปกติหลายคน ส่วนหนึ่งผมคิดว่าเด็กๆโชคดีที่มีครูเล็ก(ดร.นลินรัตน์ อภิชาติ) เป็นที่ปรึกษาหลัก ซึ่งครูเล็กเป็นครูแท้ที่เริ่มหายากขึ้นทุกทีในเวทีการศึกษายุคโลกาภิวัตน์ ครูเล็กบอกเด็กๆว่าถ้าเราคิดที่จะระดมทุนเพื่อนำไปจัดกิจกรรมค่ายครั้งนี้ สิ่งที่ควรทำคือเราต้องช่วยกันระดมทุนที่มีอยู่แล้วในตัวทุกคนแล้วผสมผสานกับทุนธรรมชาติที่มี ถึงตอนนี้ผมสังเกตเห็นว่าเด็กๆเริ่มงง ครูเล็กจึงอธิบายต่อว่า ทุนที่ใช้ออกค่ายไม่ได้หมายถึงเงิน แต่ให้หมายถึงความคิดดีๆของทุกคนและสิ่งที่มีอยู่แล้วในธรรมชาติของแต่ละชุมชน เช่น ขนบธรรมเนียม ประเพณี สิ่งดีงามทั้งหลาย

สุดท้ายก่อนเลิกวงวันนี้ เด็กๆ ครูเล็ก และผม นัดกันว่า วันที่ 5 ธันวาคม 2551 พวกเราจะไปเยี่ยมชุมชนบ้านโนนจาน อำเภอพยัคฆภูมิพิสัย จังหวัดมหาสารคาม ทั้งนี้เพื่อศึกษาข้อมูลเบื้องต้นก่อนที่จะร่วมกันออกแบบการจัดกิจกรรมค่ายเรียนรู้ ในลำดับต่อไป