GHOST STORY
แนะนำหนังสือ ...การแบ่งปันความรู้ในองค์กร
ชื่อเรื่องชวนสยองขวัญ แบบผี-ผี แต่ความจริงแล้วเป็นเรื่องราวของการแบ่งปันความรู้ในองค์กร จากหนังสือแปลแต่งโดย Carol Kinsey ผู้แปล วรรณธนา วงษ์ฉัตร
เนื้อเรื่องกล่าวถึงตัวเอกของเรื่อง คือ “โดโรที” พนักงานสาวผู้ไม่เคยค้นพบศักยภาพที่ซ่อนอยู่ภายในตัวเธอแต่ต้องมาเป็นหัวหน้าทีมในโครงการใหม่ของบริษัท ซึ่งทีมงานต้องมาจากตัวแทนของคนทุกระดับในองค์กรแม้กระทั่งระดับล่างสุดอย่างโดโรที
ตลอดระยะเวลา 3 สัปดาห์ที่แต่ละคนต้องผลัดกันเป็นหัวหน้าทีม โดโรทีไม่เคยได้พูดอะไรเลยในที่ประชุม เพราะเธอกลัวจะพูดอะไรออกมาโง่ๆ เพราะในที่ประชุมล้วนแต่มีคนใหญ่คนโตในบริษัท แต่แย่สุดที่โดโรทีรู้คือ “งานไม่สำเร็จ เพราะทุกคนมั่ววุ่นวายกับการใช้คำพูดหวาน หลอกใช้คนอื่น ชี้นิ้วสั่ง และปกป้องตนเองจากการถูกตำหนิจนไม่มีเวลาเหลือจะทำงาน”
แต่สิ่งที่ทำให้โดโรทีหวาดหวั่นมาก คือ สัปดาห์ต่อไปเธอต้องเป็นหัวหน้าทีม แล้วเธอจะทำอย่างไรดี?
จู่ๆ เธอก็ได้พบว่าต้นบอนไซในสำนักงานพูดได้(เริ่มออกแนวนิยายแล้ว) แล้วยังอาสาเป็นพี่เลี้ยงให้เธอด้วย และงานแรกที่เธอต้องทำคือไปช่วยบริษัทคู่ขนานต่างมิติที่ต้องการเธอไปช่วยแก้ไขปริศนาคือ “ผีร้าย” ที่มีสมุนคนสำคัญ คือ ลิตเติ้ลแมนชายร่างเล็กที่มาพร้อมรถเข็นที่เต็มแน่นไปด้วยแฟ้ม เอกสารและแผ่นดิสก์ ซึ่งคนในบริษัทบางคนเชื่อว่าผีตัวนี้ร้ายกาจมาก เพราะมันจะกระจายความบาดหมาง ความไม่ไว้วางใจ ความหวาดระแวง และทำให้คนโกหกกัน การหักหลัง และเรื่องเลวร้ายอื่น ๆ อีกมากมายแต่เมื่อ โดโรทีถามทุกคนบอกว่า “ไม่เคยเห็นผีตัวนี้ เลย แต่บางคนก็ว่ามันดูคล้าย ๆ ประธานคนเดิม ?!? ทุกคนในบริษัทมักจะได้เห็นปริศนาแปลก ๆ แต่ก็ไม่มีใครเจอหรือพูดคุยกับผีร้ายและลิตเติ้ลแมนเลย
ในความคิดโดโรที สิ่งที่จะทำคือ “ตั้งทีมคณะค้นหาลิตเติ้ลแมน แล้วถามว่า “เขาต้องการอะไร” แต่บอนไซพี่เลี้ยงบอกว่าขืนทำแบบนั้นเหมือนการฆ่าตัวตายชัดๆ และได้เสนอวิธีคือ ...ให้ถามสมาชิกแต่ละคนในทีม “เขาคิดว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น แล้วจึงปะติดปะต่อเป็นภาพใหญ่ เรียกทุกคนมาในห้องประชุมแล้วเปลี่ยนภาพรวมให้เป็นแผนที่สามารถปฏิบัติการได้”
โดโรทีจึงเริ่มปฏิบัติการนำรายชื่อทีมงานในบริษัทและเริ่มไปพูดคุยกับแต่ละคน ซึ่งแต่ละคนที่โดโรทีพบแต่ละคนล้วนแล้วแต่มีอะไรที่น่าสนใจทั้งนั้น เช่น
“สโตนวอล์ล” นักปราชญ์อาวุโสประจำบริษัท ผู้ไม่เคยแบ่งปันความรู้ที่ตนสะสมมาทั้งชีวิต เพราะยึดหลักปรัชญาว่า “ความรู้เปรียบเสทอนทองคำ ถ้าใช้คุณค่าจะหมดลง แต่หากเก็บสะสมก็มีแต่จะเพิ่มขึ้น”
“ ฮองก์” ชายหนุ่มผู้มาพร้อมกับแนวความคิดแปลก ๆ ใหม่ ๆ ในการพัฒนาองค์กร แต่ต้องปรับตนเพื่อเป็นที่ยอมรับคนอื่น “ผมอยู่ที่นี่มาห้าปีแล้ว แต่ไม่มีใครยอมรับความคิดของผมเลย ผมรู้สึกท้องแท้ และเลือกที่จะไม่พูดอะไรอีกต่อไป เพื่อคนอื่นจะได้ยอมรับ”
“ครอส” ผู้หวงแหนระบบการทำงานเก่า ๆ โดยไม่เปิดใจรับการเปลี่ยนแปลงใด ๆ ทั้งสิ้น เธอเชื่อว่า “การไม่เชื่อฟังคำสั่งของผู้บัญชาการเป็นอันตรายต่อความมั่นคงขององค์กรอย่างมาก เราต้องเคารพและทำตามคำสั่งของผู้มีอำนาจอย่างเคร่งครัด”
“โบล์วฮาร์ดี”ผู้บริหารอารมณ์ร้าย เอาแต่ใจ
“ แดเนียล แฮมเตอร์” พนักงานอัจฉริยะผู้สื่อสารคนละภาษากับเพื่อนร่วมงาน
“ แจ็ก สไมลส์” หัวหน้าผนักบุคคลผู้มองการณ์ไกล
********
ในที่สุด...สิ่งที่โดโรทีได้ทำและได้เห็น จึงทำให้เธอหาคำตอบให้กับบริษัทคู่ขนานได้ว่า ลิตเติ้ลแมนไม่ได้ทำงานให้ผี หรือเป็นผี แต่เขามามาแสดงให้ทุกคนในทีมได้เห็นว่า ความคิดแบบเก่า ๆ เกี่ยวกับการแบ่งปันและการให้ความร่วมมือกันกำลังจำกัดขอบเขตความสำเร็จยังไง และเรื่องทั้งหมดเกี่ยวกับผีๆ ก็เป็นแค่ภาพสะท้อนความหวาดกลัวของผู้คน และปริศนาต่าง ๆ ที่ถูกทิ้งไว้พวกเขาก็ไขปัญหาร่วมกัน และได้กฎใหม่ว่า...
-
ความรู้ไม่ใช่ทองคำ...เปรียบเสมือนนมมากกว่า
-
คุณไม่สามารถเอาชนะได้ ถ้าคุณไม่รู้ว่ากฏได้เปลี่ยนแปลงไปแล้ว
-
ความรู้ไม่ใช่อำนาจ ... การแบ่งปันความรู้ต่างหากคืออำนาจ
-
ไม่มีใครรู้ทุกอย่าง ดังนั้นจึงไม่มีใครสามารถเอาชนะได้ด้วยตัวคนเดียว
-
คำตอบที่ถูกต้องต่อความท้าทายทุกอย่างมีมากกว่าหนึ่งคำตอบเสมอ
-
ถ้าคุณล้มเหลวและไม่เรียนรู้จากมัน ทุกคนจะยังคงพ่ายแพ้
-
ถ้าคุณชนะ และไม่ยอมบอกผู้อื่นว่าคุณชนะอย่างไร ทุกคนก็จะยังพ่ายแพ้
-
คุณไม่สามารถแบ่งปันความรู้ที่คุณไม่เคยรู้ว่าคุณมี
-
ทุกคนมีความรู้ความสามารถที่จะช่วยเหลือกันได้ ต่อให้พวกเขาไม่รู้ตัวว่ามีก็ตาม
-
บางครั้งการเชื่อเรื่องผีมันง่ายกว่าการมองความหวาดกลัวของคุณตรง ๆ
-
อย่ากลัวที่จะไว้ใจกันและกัน
-
อย่ากลัวที่จะไว้ใจตนเอง
หมายเลขบันทึก: 225901เขียนเมื่อ 27 พฤศจิกายน 2008 20:42 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 19:55 น. () สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (14)
- สวัสดีครับ
- คุณพี่พิชชา
- ผมชอบประโยคเหล่านี้ครับ
-
ถ้าคุณล้มเหลวและไม่เรียนรู้จากมัน ทุกคนจะยังคงพ่ายแพ้
-
ถ้าคุณชนะ และไม่ยอมบอกผู้อื่นว่าคุณชนะอย่างไร ทุกคนก็จะยังพ่ายแพ้
- สบายดีไหมครับ
- ผมว่าพี่เปลี่ยนโค้ดใหม่เถอะครับ
- เพราะเข้ามาทีไร
- มีโฆษณาด้วยทุกที
- อิอิ หรือว่าเป็น สปอนเซอร์?ครับเนี่ย อิอิ
- ไม่ได้คุยกัน น้านนานครับ
- คิดถึงเสมอครับ
ตามน้องตัวเล็กๆๆข้างบนมา ได้แนวคิดในการบริหารงานดี คุณน้องสบายดีไหมครับ
- ตามมาอ่านครับพี่
- อย่ากลัวที่จะไว้ใจกันและกัน
- อย่ากลัวที่จะไว้ใจตนเอง
- ขอบคุณครับ
- สบายดีนะครับ
สวัสดีจ้าน้องคนพลัดถิ่นฯ
- พี่ก็ไม่รู้ว่าเจ้าโฆษณาเนี่ยมันมากับอะไร ช่วยบอกหน่อยดิ
- ที่แน่ๆไม่ช่ายสปอนเซอร์น่ะค่ะ ..ไม่เส้นใหญ่ป่านนั้น
- หายไปนานแต่ยังคิดถึง Blogger ทุกคนค่ะ
- สวัสดีค่ะอาจารย์ขจิต และครูโย่ง (สองหนุ่มผู้หน้าตาดี้ดี)
- สบายดีค่ะ..ตอนนี้อยู่อุบลอากาศเย็นสบาย ลมค่อนข้างแรงนิดหน่อย
- อากาศเปลี่ยนรักษาสุขภาพนะคะ
เรื่องเล่าเคล้าปัญญา จริงๆครับ ท่านพิชชา
สวัสดีครับ นอกจากได้รู้เรื่องผี ... ยังได้ความรู้แถมมาอีก ...อิอิ
ขอบคุณค่ะ... คราวที่แล้วฟังไม่จบ (เพราะคนอ่านยังอ่านไม่จบ...อิอิ) มาคราวนี้จบแล้วใช่มั้ยค่ะ?......ยังมีเล่มอื่นๆ อีกหลายเล่มนี่ค่ะ น้องยืม อ.JJ มาอ่านสรุป ลปรร กัน ... เผื่อพี่จะมีพลังอ่านอะไรมาแลกเปลี่ยนด้วยจ้ะ ... ขอบคุณมากนะคะ...
- อาจารย์ JJ คุณเอกราช อาจารย์แป๋ว
- เรื่องผีๆแบบไม่เห็นผีสักตัว
- แต่เป็นเรื่องราวของการแบ่งปันความรู้ สู่การนำองค์กรสู่ความสำเร็จค่ะ
- เขาให้คนเปลี่ยนจากการอ่านแบบวิชาการทื่อๆ
- มาเป็นเรื่องราวแบบนิยาย ง่าย ๆ ค่ะ
สวัสดีค่ะ
- ได้เข้ามาอ่านบันทึกเกี่ยวกับแนวคิดของ..หลักการบริหารงาน
- เป็นกำลังใจให้นะคะ
- คิดถึงเสมอค่ะ
ชอบคุณค่ะ มาเรียนรู้ ...การแบ่งปันความรู้ในองค์กร
สวัสดีค่ะครูคิม และพี่นงค์
- เขาว่าเครื่องมือปราบผีที่ดีในองค์กรคือ ความรู้และความคิดสร้างสรรค์ของทีมงานค่ะ
- อากาศเริ่มเย็นลงอีกแล้ว...รักษาสุขภาพนะคะ
- ผู้นำองค์กร หากเปรียบกับ หัวแม่มือ
- ผู้เป็นหัวหน้าฝ่าย/แผนก/งาน หากเปรียบกับ นิ้วชี้
- ผู้มีอาวุโสในองค์กร หากเปรียบกับ นิ้วกลาง
- ผู้หญิงในองค์กร หากเปรียบกับ นิ้วนาง
- ผู้น้อย(หนุ่ม สาว หัวสมัยใหม่)ในองค์กร หากเปรียบกับ นิ้วก้อย
- ลองกำนิ้วทั้งหมดเป็น "กำปั้น" ซิ จะมีพลังเพียงไหน? ลุย...
สวัสดีค่ะน้องพิชชา
มาอ่านเรื่องผี เรื่องดีๆ ที่มีข้อคิด
....
น่าสนใจมากๆ ค่ะ
คุณน้องสบายดีนะคะ คิดถึงค่ะ
ปีใหม่นี้ จะไปเที่ยวไหนคะ ...
คิดถึงค่ะ