47.ไปเยี่ยมเพื่อนผ่าตัดสมอง ตอน เพราะพี่หมอเจ๊คนเดียว
-เช้านี้ตื่นตี 5 -ออกไปเดิน -ไปตลาด -ใส่บาตรพระสงฆ์ 5 รูป ซื้อโจ๊กกลับบ้าน 2 ถุง
- ถึงบ้านเปิดคอมฯ
-ทำความสะอาดบ้าน
-รดนำต้นไม้
-ฉันหมดภารกิจยามเช้า ฉันตั้งใจไปที่ GOTOKNOW
-ตั้งใจจะบันทึกกิจกรรม LEMONADE มองไปที่หน้าจอ -เปลี่ยนใจไม่บันทึก
ขออ่านก่อนเผื่อจะมีใครสักคนช่วยชี้แนะเรื่องคาใจได้
และฉันก็พบความอบอุ่นอีกครั้ง จากบันทึกนี้
http://gotoknow.org/blog/krutoiting/224614?page=1#959395
ฉันตัดสินใจ วางโปรแกรมในวันนี้ใหม่ ฉันไม่ไปซื้อต้นไม้ ที่ น้ำพุ แล้ว แต่ ฉันควรไปหาเพื่อนผู้ป่วยรุ่นพี่
เพราะพี่หมอเจ๊ คนเดียว
รู้จักพี่หมอเจ๊ก่อน ที่นีค่ะ
ฉันนึกถึงพยาบาลที่น่ารักของโรงพยาบาลสมุทรสาคร ที่อยู่ชั้น 5 ตึกอุบัติเหตุขึ้นมาทันที วันนี้เธอคงแปลกใจที่ฉันมาชวนผู้ป่วยคุยเรื่องงานเครียดๆ ฉันจึงตัดสินใจ print บทความของพี่หมอเจ๊ไปฝากเธอ
พอพูดถึงพยาบาล ฉันนึกถึงบทความตอนหนึ่งในหนังสือชื่อ
"เดอะ ท็อป ซีเคร็ต" ของทันตแพทย์สม สุจีรา
และขอคัดลอกมาเล่าสู่กันฟัง ในหนังสือมีใจความตอนหนึ่งว่า
"วิชาชีพที่มีโอกาสสร้างบุญกุศลมากที่สุด และต้องอดทนต่อแรงกระแทกของจิตลบมากที่สุด คือพยาบาล ทุกๆวัน ต้องพบเจอกับทุกขเวทนา แม้ที่สุดคือความตายอยู่ตลอดเวลา ในช่วงที่คนเจ็บป่วย ความรู้สึกทางลบทั้งของผู้ป่วย และญาติพี่น้องจะผุดขึ้นมาง่ายกว่าปกติ ..............ในทางตรงข้ามควรป้อนความรู้สึกบวกเข้าไปในตัวผู้ป่วย และผู้เกี่ยวข้องให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ความรู้สึกสามารถฝังอยู่ในจิต และข้ามภพข้ามชาติได้ เป็นพันหมื่นชาติภพ ขณะเจ็บป่วยจิตใต้สำนึกจะเปิด การสร้างความประทับใจให้ผู้ป่วย เขาจะจำได้ไปชั่วสังสารวัฐ ไม่ว่าจะเกิดใหม่เป็นอะไร จะตายอีกกี่รอบ ถ้ามีโอกาส เขาจะตอบแทนความรู้สึกดีๆนั้นกลับมาอย่างแน่นอน ในแต่ละวัน พยาบาลมีโอกาสได้ประทับความรู้สึกบวกลงไปในจิตใต้สำนึกคนมากมาย ซึ่งอาชีพอื่นไม่มีโอกาสเปิดจิตใต้สำนึกคนอื่นได้ง่ายขนาดนี้ ถือว่าเป็นโอกาสอันดีของพยาบาล"อีกตอนหนึ่งที่ทันตแพทย์สม สุชีรา เขียนไว้ น่าคิด อาชีพอื่นก็นำไปใช้ปฏิบัติได้ คือหลักธรรม พรหมวิหาร4 คือ ได้แก่ เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา และโดยเฉพาะอุเบกขา ท่านกล่าวไว้ว่า"อุเบกขาคือการวางเฉย ไม่ใช่ไม่ทำอะไร แต่หมายถึงการวางเฉยต่ออารมณ์ที่มากระทบ"
เมื่ออ่านบทความต่อ และมองเห็นภาพ พยาบาลถูกกระทบกระแทกทางอารมณ์จากผู้อยู่รอบข้างแล้วทำให้รู้สึกเห็นใจ พยาบาลมากนัก เพราะหากพยาบาลไม่มีอุเบกขาแล้ว จิตของพยาบาลคงจะชีช้ำ กระปลีดองแน่เลย
ในตอนท้ายของบทความ ซึ่ง ทันตแพทย์สม สุจีรา เขียนไว้ ยังได้กล่าวถึงทุกข์ของพยาบาล ดังนี้
"ในบางครั้ง โรคบางโรคก็หมดทางรักษา การวางอุเบกขาเป็นการดึงจิตที่ทุ่มเทไปกับเมตตา กรุณา ให้ออกมาเป็นเพียงผู้ดู ถ้าเมตตากรุณาสูง แต่ไม่มีอุเบกขา ชีวิตของพยาบาลจะทุกข์มาก ทุกข์กว่าคนไข้เสียอีก บางคนมานั่งร้องห่ม ร้องไห้ เมื่อเห็นคนไข้ที่ตนดูแลเสียชีวิต ให้มองว่าทุกสิ่งทุกอย่างเป็นไปตามกรรม และกฎแห่งธรรมชาติ เราทำดีที่สุดแล้ว และคนไข้ก็ได้รับสิ่งที่ดีทีสุดแล้วทั้งทางกาย วาจา และใจ ก่อนจากไป การตายเป็นเพียงการเกิดใหม่ เป็นการหมดกรรมของเขา ถ้าเขาอยู่ต่อก็ต้องทนทุกข์ทรมานอีกไม่สิ้นสุด "ฉันพลันนึกถึงหลานฉัน ญาติพี่น้องและเพื่อนๆที่เป็นพยาบาล ฉันมองเห็นภาพวุ่นๆ ที่เดินคล้ายวิ่งช่วยเหลือผู้ป่วย ช่วยเหลือญาติผู้ป่วย โอ๊ะ ฉันเหนื่อยแทน 3 -4 ปีผ่านมา ฉันเองก็เปลี่ยนไป ฉันนั่งรอคุณหมอได้อย่างสงบ จนน้องพยาบาลเกรงใจ พูดว่า คุณป้ารอนานจังเลย แจ้งชื่อแล้วยังคะ คุณหมอมีเคสด่วน ผ่าตัดค่ะ ฉันก็จะยิ้ม และกล่าวขอบคุณเธอ เพื่อไม่ให้เธอกังวล ฉันมักมีหนังสือติดตัวไป 1 เล่ม เสมอ หากมีผู้ป่วยหลายๆ คน ฉันจะทักทาย ชวนคุย ทำให้ฉันได้เรียนรู้นอกตำรา มีเรื่องเล่าให้ลูกๆฟังมากมาย หากไม่มีอะไรน่าสนใจฉันก็จะนั่งทำสมาธิ หลับคอย ดีเสียอีก สำหรับแบบฝึกหัดในสไตล์ ที่ไม่ใช่สไตล์ตามตำรา
ที่นี้ วันนี้ ประเทศไทย ชะชะช่า ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าฉันดีใจ เป็นที่สุด แต่
ให้ตายเถอะ โรบิน ! เจ้าพลาดไปแล้วที่ไปสยบความคิดผู้ป่วย ไม่ให้กังวลเรื่องงาน
ฉันบอกกับตัวเอง แต่ ฉันยังไม่ตาย ให้โรบินตายก่อนอิอิ
หลังจากทำตามพี่หมอเจ๊แล้วผลเป็นอย่างไร จะมาบอก ครับ พี่น้อง .....
เมตตา กรุณา มุติตา อุเบกขา
เพิ่มเติมข้อมูล พรหมวิหาร 4 ที่นี้
ฟังธรรมะกันนะคะ ที่นี่ค่ะ
ความเห็น (33)
- สวัสดีค่ะ พี่ครูต้อย
- ฝากเยี่ยมด้วยนะคะ
สวัสดีค่ะ พี่ครูต้อย มาเยี่ยมมาเยียน ด้วยความคิดถึงพี่สาวคนเก่ง คนดี ค่ะ
สวัสดีค่ะ ครูต้อย
เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา
และมนัสนันท์ค่ะ
อิอิ เป็นกำลังใจให้ครูต้อยน่ะค่ะ
โชคดีมีความสุข และจิตใจเบิกบานค่ะ
- มาทักทายคุณครูก่อน
- ชอบเรื่องนี้จัง
- คุณครูมีความสามารถหลายอย่างนะครับ
- ในบางครั้ง โรคบางโรคก็หมดทางรักษา การวางอุเบกขาเป็นการดึงจิตที่ทุ่เทไปกับเมตตา กรุณา ให้ออกมาเป็นเพียงผู้ดู ถ้าเมตตากรุณษสูง แต่ไม่มีอุเบกขา ชีวิตของพยาบาลจะทุกข์มาก ทุกข์กว่าคนไข้เสียอีก บางคนมานั่งร้องห่ม ร้องไห้ เมื่อเห็นคนไข้ที่ตนดูแลเสียชีวิต ให้มองว่าทุกสิ่งทุกอย่างเป็นไปตามกรรม และกฎแห่งธรรมชาติ เราทำดีที่สุดแล้ว และคนไข้ก็ได้รับสิ่งที่ดีทีสุดแล้วทั้งทางกาย วาจา และใจ ก่อนจากไป การตายเป็นเพียงการเกิดใหม่ เป็นการหมดกรรมของเขา ถ้าเขาอยู่ต่อก็ต้องทนทุกข์ทรมานอีกไม่สิ้นสุด "
สวัสดีค่ะ
- เป็นการเรียนรู้และแลกเปลี่ยนที่มีคุณค่าอย่างยิ่งค่ะ
- คิดถึงค่ะ
- เข้ามาเยี่ยมเพราะเห็นชื่อถูกพาดพิงค่ะ
- ดีใจที่วันนี้จะได้เป็นลูกศิษย์ครูต้อย
- ไปเยี่ยมรุ่นพี่แล้วทำอะไรไปบ้าง
- มาเล่ากันเพื่อเรียนรู้กันซะหน่อย
- .........
- พี่เรียนรู้ว่าครูต้อยดีใจที่มีทางออกเพื่อช่วยรุ่นพี่ขึ้นแล้ว
- พี่รู้สึกดีใจ และชื่นชมกับน้ำใจและห่วงใยที่คนเรามีให้กันค่ะ
- .........
- นี่คือความดีที่พวกเราทุกคนทำได้ทุกวันค่ะ
- แค่อยากทำแล้วลงมือทำไม่ยากสักนิด
- ยิ่งอยากทำเพื่อช่วยคนอื่น มันสดชื่นนะค่ะครูต้อย
- .........
- พี่ได้เรียนรู้จากตัวพี่เองว่า
- เพียงแค่ เอ๊ะ! กับความรู้สึกคนอื่น น่ะ มันทำให้พี่ได้เรียนรู้อะไรเยอะเลยค่ะ
- แวะมาเยี่ยม มาอ่านบันทึกคุณครูต้อย
- ขอบคุณค่ะ
- ไปแก้ไขบันทึกมา
- วันก่อนคุณครูบอกว่าอ่านไม่ได้
- เอามาฝาก
-
การสอนภาษาอังกฤษที่นำมาประยุกต์ใช้
-
Problem-Based Learning
-
Self-Regulated Learning
-
Cooperative Learning
-
Active Learning
- ตามไปอ่านคอมเม้นท์พี่หมอเจ๊มาแล้วค่ะ เป็นคำแนะนำที่ประยุกต์ใช้ได้ทั้งในเรื่องหน้าที่การทำงานด้วยค่ะ ขอบคุณพี่หมอเจ๊ด้วยนะคะ
- คุณครูต้อย เปลี่ยนลิงค์ เป็นตัวนี้ดูนะคะ จะได้ลิงค์ไปที่ความเห็นที่อยากเชื่อมโยงค่ะ คือเพิ่มลำดับที่ความคิดเห็น #959395 ต่อจากลิงค์หน้านั้นๆ ค่ะ หรือใช้วิธีคลิกที่เลขนี้ แล้วสังเกตความเปลี่ยนแปลงที่ URL ค่ะ แล้วค่อย Copy URL มาวางค่ะ
สวัสดีคะพี่ครูต้อย
- เป็นกำลังใจ เยี่ยผู้ป่วยนะคะ
- พี่ต้อยทำหน้าที่ทีดีที่สุดแล้วคะ
- ทำเพราะอยากทำ ทำก่อนที่จะหมดเวลาและโอกาสที่จะทำคะ
- ภูมิใจคะ แทนผู้ป่วยนะคะที่มีเพื่อที่ดี และภูมิใจแทนครอบครัวพี่ต้อย ที่มีแม่พระทั้งในบ้านและนอกบ้าน
- คิดถึงคะ ขอให้มีความสุขและประสบผลสำเร็จนะคะ
ขอบคุณ น้องป้าแดง รีบอาวุโสเชียว อย่างนี้พี่ครูต้อยเงกเลย
น้องพอลล่า พี่ครูต้อยตามไปดูผลงาน ชะทิงนองนอย เยี่ยมมากค่ะ อย่างนี้ซิพอลล่า คนสวย
ใยมดเอ๋ยอยากมีเล็บสวยทำไงดีจ๊ะ คนอะไรเก่งหลายอย่าง อิอิ
สวัสดีครับครูต้อย
ไม่ได้แวะมาหาหลายวัน สบายนะครับ
ฝากเยี่ยมคุณพี่ด้วยครับ
เรียนอ.ขจิต
-อยากบอกว่า เป็นนิสัยของคนชอบอ่าน
-โดยเฉพาะการอ่านหนังสือตามสามี ควบคู่กับกิจกรรมต่างคนต่าง อ่านค่ะ
-ทำให้คุยกันรู้เรื่อง และสนุก
-หากอยากเติมเต็มให้ชีวิต เราก็ไปหาความรู้เพิ่มเติม ตามอัธยาศัย
-ที่บ้านเราจะคุยกันเรื่องปัญหาทัศนคติบ่อยมาก
-ทำอย่างไรจะประคองทัศนคติบวกได้ตลอดเวลา
-บทความนี้ครูต้อยพิมพ์ผิดเยอะแยะเลย เพราะความเร่งรีบ ต้องขอ
อภัย มันเป็นจุดอ่อนที่ควรแก้ไข แต่ก็เผลอบ่อยมาก
-และแก้ไขแล้ว ส่วนที่อาจารย์ชอบรบกวนแก้ไขเอง อิอิ
-ทันตแพทย์สม สุจีรา เขียนไว้ค่ะ ชอบเหมือนกัน เลยเอามาฝาก
-ขอบคุณ การสอนภาษาอังกฤษที่นำมาประยุกต์ใช้ คราวนี้หายตาโปน ลองเข้าไปอ่าน
-เฮ้ย อุปสรรค์ของคนแก่ก็คือสายตา กับใจนะคะ.. อาจารย์
-ต้องตั้งมั่น ไม่งั้นขี้เกียจมันมารอคิวยาวววว
-ขอบคุณท่านอ.ขจิต มากค่ะ
-อะอ้า......ลืมบอกว่าไปว่า ทันตแพทย์สม หล่อสุดๆ น่าจะมาเข้าแก๊งหน้าตาดีได้ อิอิ
-
- น้องคิม เอดิสัน เอ๋ยขอโทษ
-มันพูดไปแล้วเข้ากันได้เลยอะค่ะ
-ลักษณะเด่น ของครูคิมเลย
- เรียนรู้ตัวเป็นเกลียว
-ว่องไวฉับพลัน
-บริการเป็นหนึ่ง
-ขอบคุณค่ะ
-เรียนพี่หมอเจ๊
-อย่าล้อเล่นน่า ..ครูต้อยอาย
-มารายงานว่าไปเยี่ยมมาแล้ว
-ต้มน้ำมะรุมไปฝากพี่นันคนสวย
-ใบมะรุมแห้งเผื่อชอบจะได้ต้มทาน
-เมื่อไปถึงรพ. ก็ขึ้นลิฟท์ ไปชั้นที่5 ตึกอุบัติเหตุ
-ลิฟท์หยุดรับผู้โดยสารขาเข้า 1 คน รูปร่างท้วม
-สวมshirt สีเหลืองไพล สะพายกระเป๋าใบโตสีดำ
-สวมแว่นครูต้อยถอยหลังเพราะคิดว่าเราจะออกจากลิฟท์ก่อน
-ถึงชั้น 5 ครูต้อยเดินอย่างรวดเร็ว ด้วยใจที่เบิกบาน
-ตรงเข้าไปที่เตียง เอ๊ะ ทำไมผู้ป่วยย่อร่างเล็กลงไปครึ่งหนี่ง
-เดินเข้าไปใกล้ๆ เฮ้ย...ไม่ใช่นี่หว่า
-หันรีหันขวา พยาบาลกำลังยุ่งมากๆกับผู้ป่วยหลายๆเตียง
-แต่มีอยู่คนหนึ่งนั่งเขียนรายงาน
-ครูต้อยเดินตรงไป เออ...น้องค่ะ พี่รบกวนหน่อยค่ะ
-พยาบาลเงยหน้ายิ้ม ถามว่าพี่มีอะไรเหรอคะ
-ครูต้อยถามว่า .คนไข้ที่ผ่าตัดสมองหายไปไหนคะ????
-น้องเฉย นิ่งคิด คนรอต้องหายใจยาวๆ สมองเริ่มทำงาน
-เออ..ทราบไหมค่ะ คนไข้ไปไหน
-อ้อ..พี่ ขอโทษ คือมันเยอะค่ะ ที่ผ่าตัดสมองใช่ไหมพี่
-นึกในใจ เออ!
-เขาย้ายไปอยู่ห้องพิเศษชั้น 6 ค่ะ ....โล่งอกไปที
-ครูต้อยวิ่งขึ้นบันไดพอผ่านเข้าประตู โชคดี เจอพี่นัน ทักทายกัน
-กำลังจะเดินเข้าห้องผู้ป่วย โดนแซง
-ชายเสื้อเหลืองค่ะ คนที่เห็นในลิฟท์ ท่าทางรีบร้อน
-ครูต้อยก็มีประสาทสัมผัสเหมือนกันว่าต้องเป็นนายแพทย์ อิอิ
-เลยตัดสินใจรอนอกห้องดีที่สุด คุณหมอท่านได้ทำงานสะดวก
-เมื่อหมอไปแล้วจึงได้เข้าไปเยี่ยมผู้ป่วย
-เล่าเรื่องพี่หมอเจ๊ ให้ฟัง พี่เขาตื่นเต้นมาก
-เล่าที่มาจากG2K พี่เขาสนใจมาก
-พอดีหันไปเห็นโนต๊บุ๊ควางพิงอยู๋ ก็เลยบอกพี่ว่า ดูในเน็ตเลยนะรายละเอียด มีให้ชื่อเว็บไว้
-คุยกันคร่าวๆ ถึงวิธีทำให้ผู้ป่วยคลายเครียดจากงาน
-สังเกตผู้ป่วยวันนี้ไม่คุยเลย คุณหมอเอาสายยางออกจากศีรษะแล้ว
-และกำลังจะเอาผ้าพันศีรษะ คล้ายบวมเล็กน้อย
-พี่นันฝากเรียนพี่หมอด้วยค่ะ ว่าขอบคุณมากที่ชี้แนะ
-ทีนี้คนเฝ้าก็ไม่เครียดแล้วที่เข้าใจภาวะผู้ป่วย
-ผู้ป่วยก็ไม่เครียดที่จะได้พูดความในใจเรื่องงานๆๆๆโดยไม่มีใครขัดคอ
-และโปรดรับการขอบคุณ และความปราถนาดีให้พี่หมอเจริญๆๆๆจากครูต้อยด้วยค่ะ
-ขอบคุณค่ะ
-น้องดาวค่ะ รูปนี้ใครเอ่ย น่าเอ็นดูค่ะ
-พี่ครูต้อยยกของน้องดาวไปใส่เลย
-เอ..ตอบน้องดาวทำไมตัวเล็กจัง งง
-เอากล้องขยายดไปก่อนนะ น้องดาว อิอิ
-ขอบคุณค่ะน้องประกาย
-ไปเที่ยวปายกันไหม
-ขอบคุณค่ะ
-การศึกษาต่อเป็นไงบ้างค่ะ
-อยากรู้ว่าเดี๋ยวนี้เขาเรียนกันอย่างไร อิอิ
-จะบอกอีกอย่าง คิดอยู่ มันยุ่งๆ เลยไม่ได้เอารูปมาให้ดู
-อยากบอกว่าข้าวสีแดงๆของพัทลุง น่ะ เม็ดสวย ยิ่งเคี้ยว ยิ่งหวาน มัน กินหน่อยเดียวอิ่มแล้ว แต่ยิ่งกินยิ่ง ...
-หร่อยจังฮู้
ขอบคุณค่ะ ที่แวะมาเยี่ยม ดีใจได้เพื่อนใหม่แล้วค่ะ
-เรียนท่านผอ. ประจักษ์
-ตาร้อนเสียแล้ว มีหลานน่ารักอุ้ม
-มีแต่คนเรียกคุณย่า คุณยาย คุณทวดก็เรียก
-แต่ยังไม่มีของตัวเองค่ะ 55
มาเยี่ยมและให้กำลังใจครับ
- ดีใจค่ะน้องครูต้อยที่ได้ทำให้คนป่วยเธอมีความสบายใจ
- สิ่งที่หนึ่งที่ขอช่วยทำต่อ
- คือ คอยเตือนสติของเธอ
- บางครั้งคนเราก็ "บ้า" จน "ใบ้" กับชีวิตของเรา
- "บ้างาน" แบบถวายหัว ลืมนึกถึงตัว ทำจนลืมตาย
- ......
- สิ่งที่พี่จะขอให้น้องต้อยช่วยต่อ
- ก็คือ ช่วยรั้งให้เธอได้คิด
- ได้คิดก็จะมีสติว่า "บ้างาน" แล้ว "ตัวตาย" ดีไหม
- อย่าลืมคำพ่อยู่หัวที่เตือนเราไว้สามคำ..ดี..ดี
- พอดี
- พอเพียง
- มีเหตุมีผล
- สามคำนี้มีความหมายหากนำไปไตร่ตรองร่วมกัน
- ไตร่ตรองร่วมกับพรหมวิหาร4
- แล้วผสมผสานออกมาจะได้ดี
- ดีที่พี่ว่าอยู่นี้ ก็คือ ผลที่ "ไม่เบียดเบียนตน"
- "ไม่เบียดเบียนครอบครัว"
- อย่าลืมนะค่ะ บอกด้วยว่าให้ใช้มันเสมอๆ
- รักคนอื่น ให้รักตัวเองให้มากซะด้วย จึงเรียกรักจริง
- ใช้ทั้ง เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา
- ให้กับคนอื่นพร้อมกับตัวเองค่ะ
- ......
- เป็นกำลังใจให้คนป่วยและคนดูแลคนป่วยค่ะ
ครูต้อยเจ้าขา
- แว่นไม่ช่วยอะไรเลยค่ะ ฮือๆ
- มีใครจะช่วยทดสอบสายตามั่ง...
-ขอบคุณค่ะ
-น้องดาวค่ะ รูปนี้ใครเอ่ย น่าเอ็นดูค่ะ
-พี่ครูต้อยยกของน้องดาวไปใส่เลย
-เรียนพี่หมอเจ๊ คนสวยรวยน้ำใจ
-สิ่งที่พี่หมอเจ๊กำชับมีดังนี้
-เตือนสติของผู้ป่วย
-ก่อนจะ "บ้า" จน "ใบ้" กับชีวิต อิอิ
- ช่วยรั้งให้ผู้ป่วยได้คิด
- "บ้างาน" แล้ว "ตัวตาย" ดีไหม
-อย่าลืมคำพ่ออยู่หัวที่เตือนเราไว้สามคำ..ดี..ดี
- พอดี
- พอเพียง
- มีเหตุมีผล
- และไตร่ตรองร่วมกับพรหมวิหาร4
-ดีคือ"ไม่เบียดเบียนตน" ผลก็คือ "ไม่เบียดเบียนครอบครัว"
-ที่สำคัญ ใช้มันอย่างสมำเสมอ
-รักคนอื่น ให้รักตัวเองให้มากซะด้วย จึงเรียกรักจริง
-ใช้ทั้ง เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา
-ให้กับคนอื่นพร้อมกับตัวเองค่ะ
-พี่หมอเป็นกำลังใจให้คนป่วยและคนดูแลคนป่วยค่ะ
-ขอบคุณค่ะ
-มาขอโทษที่ทำให้ลำบาก ค่ะ
-ถามว่ารูปนี้ ใครเอ่ย น่าเอ็นดู
-และบอกว่า พี่ครูต้อยลอกของน้องดาวไปวางเลย มันง่ายดี อิอิ
-ขอบคุณนะคะ
ชอบบล็อกนี้จังค่ะ
มีข้อคิดน่าสนใจมากมาย ทั้งจากบล็อกเอง และจาก ความเห็น ดีๆ ทั้งนั้นเลย
อยากเพิ่มว่านานๆ จะพบว่ามีคนเห็นใจ พยาบาล ผู้อยู่เบื้องหลัง
เพราะอาชีพนี้ น่าเห็นใจจริงๆ
แต่เห็นส่งที่เหล่าเธอทั้งหลายทำแล้ว ชื่นชม ๆ ๆ
และต้องอนุโมทนา ความเสียสละของพยาบาลทุกท่านเลย
- สวัสดีครับพี่ครูต้อย
- มาเป็นกำลังใจให้ในวันนี้ครับ
- สบายกายสบายใจนะครับ
- เห็นใจนะครับ นางฟ้าสีขาว
- พี่หมอเจ๊ กล่าวถูกต้องครับ
- จะคุ้ม ฤ หากบ้างานแล้วตัวต้องตาย
- อิอิ
- พี่ต้อย ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ
- อย่าให้พังพาบ
- เพราะไม่งั้นจะพะงาบๆ
- เอิ๊กๆๆ
- อารมณ์ดี ยามเช้าวันดีดี
- วันพฤหัสบดีครับ
เรียนคุณหมอรวิวรรณ
-ขอบคุณค่ะ
-พยาบาล และคุณหมอ รวมทั้งบุคลากรที่มีจิตอาสา ล้วนเป็นบุคคลควรค่าที่พึงได้ได้การขอบคุณจากสังคม
-พยาบาลเหนื่อยจริงๆนะคะ ในยุคที่เชื้อโรคมีวิวัฒนาการก้าวหน้า
-ครูต้อยโชคดีได้พบ เจอะ เจอแต่พยาบาลดีๆมีคุณธรรมสูงทุกคน
-ต้องขอบคุณผู้อยู่เบื้องหลังความสำเร็จของพยาบาลทุกคนด้วยค่ะ
-ครูต้อยก็ขอร่วม สาธุอนุโมทนาให้กับเหล่านางฟ้าสีขาวเช่นกันค่ะ
-ไม่อยากแก้ตัวที่ตอบช้า
-เพราะมันช้าจริงๆ ต่างคนต่างมีภาระ แต่ก็มีสิ่งที่อยากทำในG2K เข่นกัน
-ขอบคุณกำลังใจ ค่ะ น้องพลัดถิ่นไปพักใจกับพี่ครูต้อยไหมที่นี่ค่ะ
-อย่าเพลินจนลืมตื่นหละ ขี้เกียจต้องไปหามันไกล อิอิ
คุณหมอรวิวรรณ ค่ะ
-เหนื่อยไหม...
- ครูต้อยติดตามอ่านบันทึกของคุณหมอ
-พบว่างานเยอะมากค่ะ ขอบอก
-งานเป็นระบบเยี่ยมค่ะ
-คุณหมอเป็นไอดอลของเด็กๆที่โรงเรียน ค่ะ เธอชื่อเพ่ย
-งานน่าติดตาม และเป็นแบบอย่างที่ดีมากค่ะ
-มาชวนคุณหมอพักผ่อนที่นี่ค่ะ