ได้อ่านเรื่องสั้นสอนใจ จาก http://www.mindcyber.com/nitan/short/short_1121.php
ชอบมากเพราะเป็นข้อคิดที่ดี จึงอยากบอกต่อ อาจเป็นตัวอย่างการสอนให้แก่เด็กๆ ได้
"ชอบกินหัวปลา" มีหญิงหม้ายผู้หนึ่ง หลังจากสามีตายจาก นางต้องดูแลลูกทั้งสีคนเพียงลำพัง
เป็นที่น่ายกย่องสรรเสริญเพราะไม่เพียงแต่นางจะทุ่มเทส่งเสียลูกๆทั้งสี่ให้ได้รู้เรียนในขั้นสูงแล้ว
ลูกๆทั้งสี่ก็ยังมีหน้าที่การงานที่ดีในสังคมอีกด้วย
อยู่มาวันหนึ่ง แม่ผู้เหน็ดเหนื่อยตรากตรำตลอดชีวิตได้ล้มป่วยลง ลูกๆทั้งสี่ต่างคอยดูแลปรนนิบัติแม่
ด้วยจิตกตัญญู อีกทั้งอาหารทั้งสามมื้อก็ได้ตกลงกันว่า ลูกทั้งสี่จะเป็นคนจัดหาและลงมือปรุงเอง นั่นก็คือ
“หัวปลา” สิ่งที่แม่ชอบท่านที่สุด หลังจากทานอาหารที่ประกอบด้วยหัวปลาไปหลายมื้อ นางจึงเอ่ยถามลูกๆว่า
“ทำไมทุกมื้อมีแต่หัวปลาล่ะลูก?”
“แม่ครับ! นี่เป็นอาหารที่แม่ชอบทานที่สุดมิใช่ดอกหรือครับ? ”
ถึงตอนนี้ นางไม่อาจที่จะกลั้นน้ำตาเอาไว้ได้อีก จึงได้เอ่ยความลับที่เก็บไว้มานานหลายปี
“เจ้าลูกโง่เอ๋ย! มิน่าล่ะเจ้าทั้งหลายจึงปรุงอาหารที่ประกอบไปด้วยหัวปลาให้แม่ทุกมื้อ แต่เมื่อมาถึงวันนี้แล้ว
แม่ไม่จำเป็นที่จะต้องปิดบังพวกเจ้าอีกต่อไป แม่กินหัวปลามาหลายสิบปี ทั้งๆที่ไม่เคยชอบกินมันเลย แต่ก่อน
ครอบครัวเรายากจน เจ้าทั้งสี่ต่างก็ชอบกินเนื้อปลากันทั้งนั้น หากแม่กิน.... พวกเจ้าก็ได้กินน้อยลง แต่หากไม่กิน
ก็กลัวเจ้าจะไม่สบายใจ ก็เลยแสร้งบอกเจ้าทั้งหลาย ว่าแม่ชอบกินหัวปลา ใช่ว่าแม่จะไม่ชอบกินเนื้อปลา แท้จริงแล้ว
ไม่กล้าแย่งพวกเจ้ากินต่างหาก! ”
เมื่อได้ฟังแม่พูดจบ ลูกทั้งสี่จึงพากันรีบคุกเข่าขอโทษ แท้จริงแล้ว แม่ เป็นผู้ยิ่งใหญ่กว่าที่พวกเขาคิดไว้
มากเหลือเกิน
บทเพลงกตัญญูในโลกนี้มากมาย ล้วนสรรเสริญความรักของแม่ที่มีต่อลูก แม่ ผู้ซึ่งเปี่ยมไปด้วยความนุ่มนวล
แต่แฝงไปด้วยความเข้มแข็ง ท่านไม่เคยท้อถอยในยามที่ต้องเผชิญกับความทุกข์ยาก แต่ยิ่งลำเค็ญกลับยิ่งเข้มแข็ง
ท่านไม่เคยหยุดที่จะมอบสิ่งที่ดีที่สุดให้กับบุตรหลานข้าพเจ้ามักจะคิดอยู่เสมอว่า “เพราะฟ้าเบื้องบนกลัวว่าพระองค์
ไม่อาจที่จะดูแลบุตรของพระองค์ในโลกมนุษย์นี้ได้ทุกๆคน ท่านจึงได้สรรสร้างผู้ที่ได้ชื่อว่าแม่ไห้แก่โลกนี้ ”
ความรักของแม่ คือธารน้ำไหลที่ไม่เคยขาดหายไปในครอบครัว และภายใต้ความรักอาทรของแม่
ในที่สุดก็ได้บ่มเพาะเสริมสร้างให้บุตรได้เจริญเติบโต
เป็นเรื่องที่ดีมากค่ะ