พลัด หลง


ไม่รู้

ฉันเดินทางยาวไกลหัวใจสู้
วันหนึ่งดูประกาศชาติประสงค์
ต้องการคนทำท้องถิ่นให้บรรจง
ฉัน...หวังคงได้ช่วยชาติอย่างอาจอง

เพราะ..ฉัน...คือบัณฑิต .........
คือ...ผู้รู้....ดูเหมาะสม......
มีอารมย์....มีรู้สึก.....
บุพการี ....ผู้เป็นทุกอย่างของฉัน...ฉันขอโทษ..

 

คำสำคัญ (Tags): #ไม่เป็นไร
หมายเลขบันทึก: 218790เขียนเมื่อ 26 ตุลาคม 2008 03:58 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 02:58 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (6)

เกาะกลางถนนสวยงามมาก ชื่นชม ทำให้น่าอยู่ น่าดู น่าเที่ยว

สวัสดีค่ะ บรรยากาศดีมากค่ะ

ขอบคุณ ทุกคน ที่แวะมาทักทาย/ให้กำลังใจ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท