ผมได้อ่านหนังสือ ชื่อ “หิมะกลางฤดูร้อน” เขียนโดยพระสงฆ์วิปัสสนาจารย์ชาวพม่า ชื่อ พระโชติกะ
ขอคัดเลือกบางตอนมานำฝาก ดังนี้ ครับ
การหลอกตัวเอง
บางครั้งก็แนบเนียนจนเราไม่รู้ตัว
การป้องกันตัวเองอย่างร้อนตัว
กลับทำให้เรายิ่งมืดบอดกับจุดอ่อนที่เรามี
เพราะการต้องยอมรับจุดอ่อน มันช่างเจ็บปวด
เราจึงชอบหลอกตัวเอง เพื่อจะยังเป็นสุขอยู่ได้
มันต้องอาศัยความกล้าหาญ ความซื่อสัตย์
และสติอย่างมาก ที่จะยอมรับความจริง
หากคุณต้องตัดสินใจผิดพลาดจนเกิดปัญหาตามมา
อย่าบ่นหรือตำหนิตนเองหรือผู้อื่น
พึงศึกษาข้อผิดพลาดนั้น
อย่าวิ่งหนีปัญหา อย่าหงุดหงิดกับปัญหา
หากคุณมองปัญหาโดยปราศจากความรู้สึกต่อต้าน
คุณจะชนะมันได้ง่ายและรวดเร็วด้วย
การต่อต้านบุคคลหรือสถานการณ์อย่างใดอย่างหนึ่งอยู่ตลอดเวลา
แม้เพียงเรื่องเล็กๆน้อยๆ
ก็อาจจะก่อให้เกิดความตึงเครียดในจิตใจได้
เมื่อสั่งสมนานเข้า ก็จะกลายเป็นความเหนื่อยล้า
ไม่เคยมีอะไรสักอย่างที่ได้อย่างใจเรา
ฉะนั้นจะไปกังวลอะไรให้มากมายนัก
อย่าไปดิ้นรนยืนกรานให้ทุกอย่างต้องเป็นไปตามใจเรา
โดยเฉพาะกับผู้คน เจาก็มีจิตใจของเขา ความชอบของเขา
พอกันทีสำหรับความเชื่อ ความคาดการณ์ และ ความหวัง
มีแต่ทำให้หนักหัวใจ
กำจัดมันได้ จิตใจจะเบาสบายขึ้น
โละมันทิ้งได้ จะได้จดจ่อใส่ใจกับสิ่งที่ควรทำเสียที
ทุกสถานการณ์ ทุกประสบการณ์ ไม่ว่าจะดีหรือร้าย
คือโอกาสทองของการเรียนรู้
การยอมรับความไม่แน่นอนและดำรงชีวิตอยู่กับมันได้
เป็นสัญญาณบ่งบอกวุฒิภาวะที่แก่กล้าขึ้นแล้ว
บ่อยครั้งที่เรามักต้องการความมั่นใจสำหรับอนาคต
แต่..อะไรจะเกิด มันก็ต้องเกิด
เป็นของฝากในวันหยุดสำหรับมิตรรักแฟนเพลงทุกท่าน ชอบบทไหนกันบ้างหรือเปล่าครับ
ขอบคุณครับ
ทุกสถานการณ์ ทุกประสบการณ์ ไม่ว่าจะดีหรือร้าย
คือโอกาสทองของการเรียนรู้
การยอมรับความไม่แน่นอนและดำรงชีวิตอยู่กับมันได้
เป็นสัญญาณบ่งบอกวุฒิภาวะที่แก่กล้าขึ้นแล้ว
บ่อยครั้งที่เรามักต้องการความมั่นใจสำหรับอนาคต
แต่..อะไรจะเกิด มันก็ต้องเกิด
ตามมาอ่านครับ
อิอิ.อิ ได้ความรู้สึกดีครับ เอามาฝากเหมือนกัน
บางครั้งถ้าสุนันทา หลอกตัวเองแล้วทำให้เราสบายใจและมีความสุขค่ะ แต่ก็บางสถานการณ์เท่านั้นค่ะ ขอบคุณสำหรับเนื้อหาสาระที่ดี ๆ ค่ะ
สวัสดีค่ะท่านรองฯ
เป็นคติธรรมที่ดีมาก ๆ ขออนุญาตคัดลอกค่ะ
เพราะครูคิมมีข้อบกพร่องเยอะไปหมด
ขอขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ
- หากเรารู้จักปล่อยวาง....คงไม่หนักเหมือนเดี๋ยวนี้ รึเปล่าค่ะ
ขอบคุณคุณสายธารมากครับ
ขอบคุณท่านหัวหน้าที่ตามมาอ่าน
ท่าน ผอ.ประจักษ์ครับ
มือต้องว่าง จึงหยิบทุกอย่างได้
จะจำและนำไปใช้ครับ
ขอบคุณครับ
คุณสุนันทาครับ
ผมเองก็เผลอหลอกตัวเองอยู่บ่อยครั้งครับ
ขอบคุณครับ
ครูคิมครับ
ที่เขียนมา เป็นข้อบกพร่องของผมทั้งนั้นเลยนะครับ
ขอบคุณครับ
คุณเพชรน้อยครับ
ถ้าปล่อยวาง ก็จะเบาสบายดีครับ
แต่ก็มักจะชอบแบกกัน รวมทั้งผมด้วย 555..
ขอบคุณมากครับ
อ่านแล้วคะ ดีมากๆเลยทำให้รู้สึกสงบและสบายใจมาก
ขอบคุณคุณsataka ครับ ที่เข้ามาแสดงความคิดเห็น
ขออนุโมทนากับทุกท่านครับ
ขอบคุณคุณวิญญาณอิสระครับ
ผมชอบมากเลยคับคมวาทะเหล่านี้.....
สาธุ...คม จริง ค่ะ
ขอบคุณครับ คุณบัญชร สาระวัน
คุณชาดาครับ
ขอบคุณมากครับ ที่เข้ามาเยี่ยมเยียน