ผลงานทางวิชาการ...จะพัฒนาอย่างไรดี?ที่จะได้ประโยชน์ทั้งครูและเด็ก???

ในการทำงานของครูเรานั้นถ้าเรามีการพัฒนางานตามภาระงาน ตามบทบาทหน้าที่ที่ได้รับ มีเอกสารหลักฐานกำกับที่ชัดเจนแล้วไซร้ วิทยฐานะครูชำนาญการ / ครูชำนาญการพิเศษ / ครูเชี่ยวชาญ / ครูเชียวชาญพิเศษ.......................ก็จะอยู่แค่เอื้อม

ถึง.........เพื่อนครูผู้ร่วมอาชีพทุกคน

         ในการทำงานของครูเรานั้นถ้าเรามีการพัฒนางานตามภาระงาน  ตามบทบาทหน้าที่ที่ได้รับมอบหมาย  มีเอกสารหลักฐานกำกับที่ชัดเจนแล้วไซร้  วิทยฐานะครูชำนาญการ / ครูชำนาญการพิเศษ / ครูเชี่ยวชาญ / ครูเชียวชาญพิเศษ.......................ก็จะอยู่แค่เอื้อม
         วิทยฐานะที่ผมกล่าวไว้ข้างต้นไม่ได้ไกลเกินฝันหรอกครับคุณครู ขอเพียงแต่เรามี “ผลงาน” ไปแลกเอาก็เท่านั้น ข้อสำคัญมันก็มี “เกณฑ์” กำหนดไว้ชัดเจน แข่งขันกับเกณฑ์น่าจะง่ายกว่าแข่งกับคนด้วยกันนะครับ ผลงานที่ว่าก็คือสิ่งที่ครูเราทำอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันอยู่แล้ว...ข้อสำคัญก็คือจะต้องเกี่ยวกับการพัฒนาผู้เรียนที่เป็นผู้รับบริการหรือผลผลิตของเราโดยตรง!!! 

         สิ่งสำคัญมันอยู่ที่ว่าในการจัดการเรียนการสอน  การพัฒนางานในหน้าที่นั้นคุณครูได้ทำสิ่งเหล่านี้หรือไม่  และสมบูรณ์เพียงใด....เป็นต้นว่า  มีการศึกษาวิเคราะห์ข้อมูลเด็กเป็นรายบุคคลหรือไม่  มีแผนการจัดการเรียนรู้ที่สอดคล้องกับความสามารถและศักยภาพของผู้เรียนและเน้นผู้เรียนเป็นสำคัญหรือไม่   มีการวิเคราะห์ข้อสอบ  หาประสิทธิภาพของแบบทดสอบ  เช่น  หาค่าความตรง (Validity) ค่าความเชื่อมั่น (Reliability) ค่าความยากง่าย (Difficulty)  หาค่าอำนาจจำแนก (Discrimination)  มีการหาประสิทธิภาพของแผนการจัดการเรียนรู้ / สื่อและนวัตกรรม / แบบฝึก / ชุดฝึก หาค่า T-test   ค่า C.V.   ค่า E₁ / E₂ เพื่อสรุปและวิเคราะห์ว่าแผนการจัดการเรียนรู้ / สื่อและนวัตกรรม / แบบฝึก / ชุดฝึกของเราดีหรือไม่ดีเหมาะสมที่จะนำมาใช้จัดหรือใช้พัฒนาการเรียนการสอนหรือไม่...ถามว่าทำหรือยัง...หรือทำแล้วมีความถูกต้อง  สมบูรณ์มากน้อยแค่ไหน?  เพียงใด?

         ถ้าเพียงแต่คุณครูสามารถตอบโจทย์ที่ว่ามาเหล่านี้ได้  ผู้เขียนคิดว่าการประเมินต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นการประเมินความดีความชอบ  การประเมินเพื่อขอมีหรือขอเลื่อนวิทยฐานะ  การรอรับการประเมินจากองค์กรหรือหน่วยงานต่างๆ ทั้งภายในและภายนอก  เช่น  การรอรับการประเมินจาก สมศ. ฯลฯ  ก็ไม่ใช่เรื่องที่น่ากังวลแต่อย่างใด

                  เพราะแสวงหามิใช่เพราะรอคอย    เพราะเชี่ยวชาญมิใช่เพราะโอกาส
                  เพราะสามารถมิใช่เพราะโชคช่วย  ดังนี้แล้วลิขิตฟ้าหรือจะสู้มานะตน
                                         - 30 ลิขิตฟ้า 70 ต้องฝ่าฟัน -

         อย่าลืมนะครับว่า “ถ้ามัวแต่เดินตามรอยเท้าผู้อื่น แล้วเมื่อไรจะมีรอยเท้าเป็นของตนเอง” ตนแลเป็นที่พึ่งแห่งตน...ร่วมแบ่งปันสิ่งดีๆ ให้กันและกัน มีปัญหาคิดอะไรไม่ออก “ครูบ้านนอก” คนนี้ขอเป็นกำลังใจให้และยินดีที่จะร่วมแบ่งปันประสบการณ์ดีๆ กับคุณครูผู้ร่วมอาชีพทุกคน
         ร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันได้ที่ 084-0396633    E-mail ติดต่อ  [email protected]

                                                                       ด้วยความรักและปรารถนาดีต่อคุณครูผู้ร่วมอาชีพ
                                  ***สุทธิพร คล้ายเมืองปัก อดีต อาจารย์ 3 ระดับ 7-8 (เมื่อปี พ.ศ.2545)***
ปัจจุบัน ครูชำนาญการพิเศษ (ส่งผลงานขอเลื่อนวิทยฐานะเป็นครูเชี่ยวชาญ...ตอนนี้กำลังรอความหวังจากคณะกรรมการผู้ใจดีและมีเมตตาตรวจผลงานอยู่...ครับผม)