คนที่เกิดมาจะมีหน้าตา ความคิด การกระทำและความชอบที่แตกต่างกัน แต่ที่มีเหมือนกันคือความตาย สิ่งที่จำเป็นในการดำรงชีวิตคือปัจจัย4 หรืออาจจะมากกว่านั้น ธรรมชาติของคนความอยากหรือความต้องการมีความจำเป็นในการดำรงชีวิตเพราะถ้าขาดสิ่งนี้ไปการพัฒนาตนเองก็จะไม่เกิด แต่ขณะเดียวกันก็ต้องรู้จักพอและปล่อยวาง บางคนมีความต้องการไม่สิ้นสุดจนเป็นนิสัย เมื่อถึงคราวสิ้นชีวิตลงจิตวิญญาณยังคงมีความคิดเหมือนเดิม ดังนั้นเราจึงควรฝึกจิตให้รู้จักพอและปล่อยวางอย่าไปยึดติดให้มากนัก ซึ่งทางพุทธศาสนากล่าวว่าบุคคลใดหมดกิเลสก็ไม่มาเกิดอีก สรุปคนเราเมื่อตายแล้วก็จะไปที่ชอบหรือที่เราชอบนั่นเอง ผมเองก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมที่ชอบคิดทางด้านนี้ทั้งที่ไม่มีพื้นฐานทางด้านนี้เลยอาศัยเหตุและผลเท่านั้น ถ้าไม่ถูกอย่างไรช่วยเสนอแนะด้วย