นายเกษตร กับ นายศึกษา ช่วยกันทำงานส่งเสริมฯ
ตอนที่ 5 สรุปบทเรียน
* ข้อคิด
การเรียนรู้ที่เกิดขึ้นกับการทำงานส่งเสริมกับชาวบ้านของนายเกษตรกับนายศึกษาข้อคิดที่ได้ "เจ้านายของเรา คือ เกษตรกร" ฉะนั้น ถ้าเราดูแลเจ้านายเราดีก็เสมือนกับเราดูแลผู้บังคับบัญชาเราดีด้วยเช่นกัน
*งานที่เกิดขึ้น
เป้าหมายอันนำสู่การพัฒนาเพื่อส่วนรวมนั้น "เราต้องพัฒนาจิตใจเราเองก่อน" ให้รู้จัก "ละ เลิก และลุ่มหลง กับสิ่งยั่วยวนและยั่วยุ" ซึ่งเมื่อนั้นเจ้าหน้าที่ขององค์กรก็จะได้รับความเป็นธรรม มีจิตสำนึกของ "การให้ และความรักต่อเกษตรกร"
*จุดจบของชีวิต
ทุกสิ่งในโลกนี้ต่างไม่ใช่ของเรา แต่ความดีต่างหากที่เป็นนิรันทร์ให้ผู้คนกล่าวถึง ฉะนั้น เมื่อเรายังทำภารกิจ บทบาท และหน้าที่ในตำแหน่งนั้น ๆ ก็จง "ละความวุ่นวาย" ที่ไม่ทำให้ผู้คนรอบข้างในสังคมที่เราอาศัยอยู่ไม่เดือดร้อน ชีวิตก็จะเป็นบุญ
*ลาก่อนเวทีนี้
เมื่อกิจการงานที่มุ่งมั่นทำไปถึงจุดที่มองเห็นความสำเร็จก็จง "ละเสียให้ได้" ผลเกิดความบรรลุก็จะมีบุคคลอื่นมาทำต่อเองจงคิดซะว่า "มีคนอื่นมาทำแทนเราแล้ว" เราจะได้มีเวลาไปทำสิ่งใหม่ องค์กรและพวกพ้องยังต้องการการสร้างสิ่งอื่น ๆ ขึ้นมาอีกมากมาย และเมื่อจบชีวิตราชการลงในวันหนึ่ง ถ้าหวนกลับมาเยี่ยมเยียนจะได้มีคนยกมือไหว้ และกล่าวถึงคุณงามความดีที่เราได้ฝากและทำไว้กับอู่ข้าวอู่น้ำแห่งนี้ หรือ ถ้าจะเป็นเพียง "คนตักน้ำในตุ่มมาใช้ดื่มใช้อาบอย่างเดียวก็ได้ แต่ชีวิตท่านจะเป็นสุขได้อย่างไร?" ยุวชนรุ่นหลังจะอยู่กันอย่างไรเล่า.
ศิริวรรณ หวังดี
16 พฤษภาคม 2549