"...ครูที่แท้จริงนั้นต้องเป็นผู้ทำแต่ความดีคือต้องหมั่นขยันและ อุตสาหะพากเพียรต้องเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่และเสียสละ ต้องหนักแน่นอดทน และอดกลั้นสำรวมระวังความประพฤติปฏิบัติของตน ให้อยู่ในระเบียบ แบบแผนที่ดีงามรวมทั้งต้องซื่อสัตย์ รักษาความจริงใจวางใจเป็นกลางไม่ปล่อยไปตามอำนาจอคติ..."
พระราชดำรัส พระราชทานแก่ครูอาวุโส. (28ตุลาคม 2523). อ้างถึงในกรมประชาสัมพันธ์
สำนักนายกรัฐมันตรี
ครูในอดีตมีจำนวนมาก ที่มีลักษณะครูอาชีพเป็นครูด้วยใจรักเป็นครูด้วยจิตและวิญญาณ มีความห่วงใยต่อศิษย์ดุจลูกของตนเองแต่เมื่อเวลาผ่านมามีกระแสแห่งการเปลี่ยนแปลงด้านต่าง ๆมากระทบทำให้มีครูอาชีพที่เป็นปูชนียบุคคลลดน้อยลงไปอย่างน่าเป็นห่วงด้วยสาเหตุอะไรนั้นเป็นเรื่องน่าคิดแต่ก็ไม่อยากให้คิดมากจนเสียเวลาที่จะเตรียมระบบใหม่ที่จะสร้างครูของครูให้เป็นครูอาชีพเพื่อที่จะเป็นเมล็ดพันธุ์แห่งความดีส่งต่อไปยังลูกศิษย์ที่เป็นครู
ครูที่มีความเชื่อมั่นว่าตนเองสามารถสร้างภาพลักษณ์ของครูที่ดีได้นั่นคือ ครูที่ศรัทธาต่ออาชีพครูรักษาเกียรติและศักดิ์ศรีแห่งความเป็นครูที่เป็นวิชาชีพชั้นสูงเห็นคุณค่าของวิถีชีวิตที่เป็นครู
และครูจะต้องถ่ายทอดพันธุกรรมแห่งความดีไปยังผู้เรียนด้วยจิตสำนึกและวิญญาณของความเป็นครูอย่างแท้จริงการสร้างจิตสำนึกและวิญญาณครู ทำอย่างไรจึงจะเหมาะสมกับสถานการณ์เนื่องจากในระยะที่ผ่านมาอาชีพครูค่อนข้างได้รับการดูถูกดูแคลนจากสังคมเป็นอย่างมากจนน่าวิตก ด้วยสาเหตุหลายประการเช่น คนดีคนเก่งไม่เรียนครูคณาจารย์ที่สอนครูย่อหย่อนในการปฏิบัติหน้าที่ภาระงานของครูมีมาก แรงจูงใจค่อนข้างต่ำ ระบบการพัฒนาไม่มีประสิทธิภาพการอบรมพัฒนาไม่ตรงตามที่ต้องการ เป็นต้น
“ จิตสำนึกและวิญญาณครู” จุดเริ่มต้นน่าจะอยู่ที่การสร้างศรัทธา ให้กลับมาสู่อาชีพของครูให้ได้มากที่สุด
เจริญพร โยมครู
อาตมาสงสารครูมากเพราะระบบปัจจุบันครูต้องรับภาระหนักหลายอย่าง น่าเห็นใจจริงๆ
เจริญพร
เจริญพร โยมครู
อาตมามีความเห็นว่าน่าจะให้เงินเดีอนสู่งขึ้นจิตวิญญาณความเป็นครู อย่างเดียวยังไม่พอทุกอย่างต้องไปพร้อมกัน
เจริญพร
พยายามเป็นครูให้ดีที่สุดครับ
จากครูจิตวิญญาณคนหนึ่ง ที่ไม่ใช่แค่ครูอาชีพ