เมื่อความเศร้าเข้ามาเยือน

เวลามันมักจะช่วยเราได้เสมอ..... เวลาจะสามารถทำให้ทุกอย่างดีขึ้น.....

เมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมา เป็นสัปดาห์ที่ตัวเองคิดว่า เป็นสัปดาห์ที่เลวร้าย สำหรับตัวเองมาก หลังจากที่ตัวเองประสบอุบัติเหตุ จากการเล่นกีฬา(ข้อเท้าแพลง) นี่เป็นทุกข์ที่เริ่มต้น ที่พระเจ้าคงจะบอกเป็นนัยๆว่า อาจมีเรื่องอะไรสักอย่าง เกิดขึ้น ซึ่งก็จริง มีเรื่องที่เกิด ขึ้น ซึ่งทำให้จิตใจเรา หดหู่ เศร้า เศร้า อย่างบอกไม่ถูก เศร้าโดยไม่สามารถขจัดมันออกไปได้

อาการของความเศร้าที่มันเกาะกินใจเราอยู่นั้น มีครบตามตำราเลย สำหรับอาการเศร้าทั้ง ไม่มีแรง ไม่อยากทำงาน ไม่อยากอาหาร ไม่อยากพูดคุย ไม่อยากเข้าสังคม รู้สึกชาตามร่างกาย ปลายมือ ปลายเท้ารู้สึกวาบๆ หายใจไม่อิ่ม นอนไม่ค่อยหลับ มีครบ เลย (ทำให้เรารู้เลยว่า ที่คนที่เขามีอาการเศร้านั้น ที่ว่า ชา หายใจไม่อิ่มนั้น เป็นอย่างไร เรา สามารถเข้าใจได้เลย)

สิ่งที่เราพอจะเยียวยา จิตใจตนเองให้หลุดจากอาการเหล่านี้ เราก็ยึดจากตำรา แล้วนำมาประยุกต์กับตนเอง ก็พยายาม อย่าอยู่คนเดียว พยายามหากิจกรรมอย่างอื่นทำ แล้วก็พยายามทำสมาธิ

การทำสมาธิมันยากนะ สำหรับคนที่กำลังมีทุกข์ เพราะจิตใจมันฟุ้ง แต่ที่เราพยายามก็โดยนั่งสวดมนต์ บทสวดก็เป็นบทที่อยู่ในหนังสือพระที่แม่ให้เราพกไว้ในกระเป๋า เป็นหนังสือสวดมนต์ของ หลวงพ่อจรัล ที่เรา เคารพนับถือ(แต่ช่วงนี้เราห่างหายไปนาน) เราก็ได้นำมารื้อฟื้น คิดแค่ว่า ถ้าเราจดจ่อกับสิ่งหนึ่งไว้ อย่างน้อย ใจเราก็จะได้ ไม่ไปฟุ้งกับสิ่งอื่นๆ น่าจะพอทำให้ใจเราดีขึ้นบ้าง แต่มันยากนะ การบังคับ ให้ตัวเองรู้เท่าทัน ความคิดของตัวเองที่มันฟุ้งกระจาย

สุดท้าย เมื่อเวลาผ่านไป มันก็เริ่มคลี่คลาย เหตุการณ์ก็ยังเหมือนเดิม แต่ ใจเรา มันแกร่งขึ้น

นี่แหละ อย่างที่มีคนบอกว่า เวลามันมักจะช่วยเราได้เสมอ เวลาจะสามารถทำให้ทุกอย่างดีขึ้น

เพียงแต่เราจะรอให้ถึงเวลาได้หรือเปล่าเท่านั้นเอง.........

เขียนใน GotoKnow โดย sarah
ใน my-emotion

คำสำคัญ (Tags): #การจัดการอารมณ์#ปัญญา#ศูนย์อนามัยที่8#สติ#สมาธิ

หมายเลขบันทึก: 196846เขียนเมื่อ 27 กรกฎาคม 2008 01:44 น. ()แก้ไขเมื่อ 17 มิถุนายน 2012 16:18 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน

ความเห็น (14)

ครูอ้อย แซ่เฮ

เขียนเมื่อ 27 กรกฎาคม 2008 02:19 น. ()

สวัสดีค่ะคุณหมอ

ครูอ้อย ก็เคย พบกับอุบัติเหตุ จึงรู้สึกเห็นใจจริงๆกับ สภาพที่ทุกข์ทรมาน...เคยเขียนไว้....ที่นี่...ค่ะ
เวลาที่...สุขภาพไม่ดี...ทำให้ใจหงุดหงิด
ขอให้หายป่วยไวไวนะคะ ครูอ้อย มาเยี่ยมไข้ค่ะ

ยุวนุช

เขียนเมื่อ 27 กรกฎาคม 2008 11:30 น. ()

มาเยี่ยมค่ะ หวังว่าทุกอย่างคงจะดีขึ้นรื่อยๆ ทั้งทางกายและใจนะคะ

การสวดมนต์ ทำสมาธิ เป็นประตูหรือจุดเริ่มสู่การมีสติ เกิดปัญญา ให้ได้ตามดู ตามรู้สิ่งที่เกิดขึ้น เป็นอยู่ โดยไม่ปรุงแต่ง หากคุณsarah ได้มีโอกาสเรียนรู้ ฝึกปฏิบัติธรรมกับครูบาอาจารย์ดีๆ จะเข้าใจเรื่องความไม่แน่นอน ความเปลี่ยนแปลง แบบเข้าใจที่มาจากข้างใน แล้วจะวางความทุกข์เป็น นี่พูดตามประสบการณ์นะคะ เพราะตัวเองเคยผ่านเรื่องราวเลวร้ายมากมายในชีวิต และได้พบทางแห่งปัญญานี้ จนทุกวันนี้มีความสุขได้ง่ายๆเลยค่ะ โดยไม่ต้องรอให้ใครมาหยิบยื่นให้ ความทุกข์ทั้งเล็กและใหญ่ที่เข้ามาถือเป็นบททดสอบ และให้หาทางแก้ด้วยปัญญา ตัวเองก็สอบผ่านบ้าง ไม่ผ่านบ้างค่ะ ความสุขเกิดมาจากข้างในจิตใจของเราเองจริงๆนะคะหากเราไม่ไปยึดติดอะไรไว้อย่างเหนียวแน่นจนเกินไป

ขอชวนให้ไปแวะที่RiverLife blog ดูธรรมชาติให้เพลินๆก็ดีนะคะ

หมอเจ๊ คนสวย แซ่เฮ

เขียนเมื่อ 27 กรกฎาคม 2008 11:47 น. ()

ความเศร้าหมอง มันมีรากมาจาก ความกังวล
ความกังวลมันมีรากมาจากความกลัว
.......
หมอเจ๊แนะนำว่า ลองถอดบทเรียนความรู้สึกดูนะค่ะ
เพื่อใช้บทเรียนจากมัน ตัดสินใจต่อ
........
"เศร้าอะไร"
"ทำไมต้องเศร้า"
"กังวลอะไร"
"สิ่งที่กังวล มีทางแก้ไขมั๊ย"
"ถ้ามีทางแก้ กลัวอะไร"
" ทำไมต้องกลัว"
"ไม่กลัวจะเศร้ามั๊ย"
"สิ่งที่กลัว มีเวลาข้างหน้าป้องกันได้มั๊ย"
"สิ่งที่ไม่อยากให้เกิด ยังมีทางแก้ได้มั๊ย"
ฯลฯ
ถามตัวเองไปเรื่อยๆ ทุกข์น่าจะหนีห่างไปเองนะค่ะ
..........
ส่วนใหญ่ คนเราทุกข์จากการปรุงแต่ง ต่อเพิ่มโดยตัวเราเอง ในเรื่องที่ยังไม่เกิด มากกว่าธรรมชาติของเรื่องที่มันเป็นอยู่ ณ ปัจจุบันขณะ
ลองไม่เติม ไม่แต่ง มองอย่างที่มันเป็นอยู่ ณ ปัจจุบันขณะ ดูนะค่ะ
หมอเจีว่า น้องจะมีประสบการณืใหม่ขึ้นกับตัวเองค่ะ