หมออนามัย..กับ..ภัยยาเสพติด
ชีวิตการทำงานของหมออนามัย เหมือนได้ดูละครชีวิต หลากหลายบทบาทในแต่ละวัน ที่สำคัญ เราก็มักจะต้องมีส่วนเข้าไปเกี่ยวข้องรับรู้เสียด้วย
ละครชีวิตเรื่องนี้ ที่จะเล่าต่อไปให้ฟังกัน ตั้งชื่อไม่ถูกค่ะ แต่เนื้อหาเข้มข้นตึงเกลียวเหลือเกิน ไปฟังกันค่ะ
ในขณะที่ผู้เขียน เดินเข้าไปยังสถานีอนามัยเช้าเมื่อวานนี้ ดูผู้คนมากมาย น้องสองคนไปปฏิบัติธรรม เจ้าหน้าที่จึงเหลือน้อย แต่ทุกคน ก็ทำหน้าที่แข็งขัน จนกระทั่ง น้องเจ้าหน้าที่คนหนึ่ง เดินมาบอกว่า มีคนมาขอคำปรึกษา มากัน ๓ คนพ่อแม่ลูก เขาอยากคุยกับพี่
ผู้เขียนจึงเชิญให้เขาเข้าไปในห้องทำงานส่วนตัว ต้อนรับทักทายเขา เขาแจ้งระหว่างเดินตามมาในห้องว่า ขอคุยเฉพาะพ่อแม่ก่อน ดังนั้นลูกชายวัยรุ่น หน้าตาดี จึงรออยู่ด้านนอก
เรื่องราวที่ออกมาจากปากพ่อแม่ คือลูกชายกำลังติดยาบ้า จากโรงงานที่ไปทำงานอยู่ ขณะนี้ต้องการมาบำบัดรักษา ไม่นานทั้งห้องที่เย็นฉ่ำของผู้เขียน ก็เต็มไปด้วยเรื่องราว ที่ร้อนลุ่มในทรวง ของทั้งสองคน ไม่มีอะไร ที่จะทุกข์มากไปกว่านี้ ที่ลูกกำลังตกเป็นทาสยาเสพติด ร่างกายเริ่มซูบซีด ผ่ายผอม ไม่เชื่อฟัง แม้จะเป็นเรื่องราวที่ผู้เขียนเคยได้ยินได้ฟังมาแล้ว แต่ก็สะเทือนใจทุกครั้ง
ก็ตั้งแต่ต้นเดือนมา ผู้เขียนออกตรวจสารเสพติดในโรงงาน ที่เกือบร่วมร้อยโรงงาน ทำให้รู้ว่า สถานการณ์ยาเสพติด เลวร้ายสุดๆ บางแห่งมีคนเสพยาบ้า ถึง ๔๐ เปอร์เซนต์ กำลังแรงงานของชาติ กำลังถูกทำลาย อีกไม่กี่ปีเราจะมีแต่คนหนุ่มสาว ที่เป็นขี้ยา อ่อนแอ น่าสังเวชใจเป็นที่สุด
เรื่องราวอีกด้านหนึ่ง ของลูกชายที่มาด้วย เล่าเรื่องการซื้อหายามาสูบ ต้องกู้เงิน ที่มีคนมาปล่อยกู้ในโรงงาน วันละ ๓๐๐ บาท(ต่อยา๑เม็ด) และค่อยผ่อนใช้หนี้เขา เคยหยุดยาไปหนึ่งเดือน แต่ก็กลับมาเสพอีก เพราะคนขาย จะนำเม็ดยา มาโชว์ให้เห็น และชักชวน ที่สุด ก็กลับเข้าวังวนเดิมๆอีก ร่างกายซูบเสียวตามที่ตาผู้เขียนมองเห็น
ขณะที่ผู้เขียนคุยกับเด็กหนุ่มคนนี้ พ่อแม่ที่อยู่ด้านนอก ก็ส่งสายตาเข้ามาในห้อง แม้จะมองเข้ามาไม่เห็น แต่ผู้เขียนเห็นเขา เหมือนมีความหวัง ว่าหมอน่าจะช่วยได้ เหมือนส่งใจมา ให้ลูกจงกลับตัวกลับใจด้วยเถิด ผู้เขียนนึกในใจ ว่าเราก็อยากเป็นผู้วิเศษเช่นที่เขาปรารถนาเหมือนกัน แต่ปัญหาเหล่านี้ มันยิ่งใหญ่ เกินกำลังที่จะทำคนเดียว แต่ผู้เขียนก็มีอุดมการณ์เช่นกัน คือ เราจะทำหน้าที่ที่เรารับผิดชอบ และทำได้ ให้ดีที่สุด และผู้เขียนก็กำลังจะทำสิ่งเหล่านั้น ต่อผู้คนที่อยู่ตรงหน้านี้
บันทึกหน้า จะได้บอกว่า หมออนามัย ทำอะไรได้บ้าง
กับยาเสพติดในแผ่นดินค่ะ
ความเห็น (16)
- มาให้กำลังใจพี่หมอรุ่ง
- คงต้องส่งบำบัด
- แยกผู้ป่วยออกมาจากที่ทำงานก่อนครับ
- ไม่อย่างนั้น
- อยู่ในสภาพเดิมๆๆ
- ถ้าผู้ติดใจไม่แข็งพอ
- รับรองว่า เลิกได้ยาก
- เอามาฝาก
- เรื่องการแก้ปัญหายาเสพติด
- แนวทางแก้ไข
สาธุ
กับสิ่งที่จะทำ
เพราะใจกุศล จึงเห็นและทำแต่เรื่องที่ดีๆ เป็นกุศล
เจริญสุข
สวัสดีค่ะอ.ขจิต
ใช่ค่ะ เขาทนสิ่งเร้าไม่ไหว กลับไปเสพอีกค่ะ
ขอบคุณองขจิตมากค่ะ ที่นำมาแลกเปลี่ยนกัน
สวัสดีค่ะพี่โยคี
ยาเสพติดนี้ ล้วนเกิดจากใจทั้งนั้น ตั้งแต่คนเสพ จนถึงคนค้า ทำได้แม้จะร้ว่าโทษทัณฑ์หนักขนาดไหน ชีวิตแขวนอยู่เหนือหลุมนรกเท่านั้น ส่วนคนเสพก็กำลังเติมยาพิษเข้าตัวเองอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันค่ะ
หมออนามัย คงทำอะไรที่มากไปกว่าที่จะทำได้ เพราะบางที จิ๊กซอ ก็ไม่มีมาต่อให้ครบด้วยค่ะ มันจึงเป็นงานที่ขาดๆเกิน อยู่ตลอดเวลา และตลอดมค่ะ
อืมมม
ไม่เคยเห็นอ่ะค่ะ
แต่รู้สึกเหมือนอยู่ใกล้ตัวกว่าที่คิด
ดีใจที่ไม่ได้ไปเกี่ยวข้อง
ดีใจที่คนใกล้ตัวไม่เสพ
สงสารคนที่ติดยาไปแล้ว บางทีเค้าอาจไม่รู้ว่าต้องทำยังไง ไม่รู้จะพึ่งใคร
แต่น้องคนนี้ยังดีที่พ่อแม่พามารักษา
ขอให้น้องเค้าเลิกได้ด้วยนะคะ
อยากรู้ว่าหมออนามัยจะทำอย่างไรต่อไปจังเลยค่ะ
สวัสดีค่ะคุณคนแอบอ่าน
หมออนามัยมีเพียงมือน้อยๆค่ะ คงโอบใครไม่มิด สิ่งที่ให้ผู้ป่วยของเรา คงเป็นแค่กำลังใจที่แผ่วๆ แต่ว่าให้ได้นานนะคะ
ยาเสพติด เสพเมื่อไหร่ก็ต้องติด จำไว้เลยค่ะ
บางรายมาถึงหมอก็สายไปเสียแล้ว เพราะยามันมีฤทธฺิ์ เหมือนไฟไหม้บ้าน คือ สมองส่วนไหน เสียแล้ว เสียเลยตลอดชีวิต บ้าแล้ว บ้าเลยค่ะ
ฝากเผยแพร่ต่อด้วยค่ะ
ขอบคุณมากที่เข้ามาแลกเปลี่ยนนะจ๊ะ
ยาเสพติดมีไปทั่วไทยแหละโยมหมอ
ขนาดในวัดก็มีคนนำไปขายให้พระเณร
เด็กไทยตกเป็นทาสยาเสพติดอย่างไม่รู้จะแก้ด้วยวิธีไหน
กราบนมัสการเจ้าค่ะ
ครั้งแรกพ่อแม่เขาก็จะให้ลุกชายไปบวชเหมือนกัน แต่โยมคิดว่าถ้าใจไม่เข้มแข็ง ก็ยังไม่อยากให้เข้าไป เพราะไม่แน่ใจว่า จะมีพวกขี้ยาในวัดหรือเปล่าเจ้าค่ะ
กราบขอบพระคุณที่ท่านเข้ามแลกเปลี่ยนความรู้กันเจ้าค่ะ
มาเป็นกำลังใจ
ยังไงก็ต้องช่วยเขา...ตามภาระ....
ขอบคุณมากครับ
มาเป็นกำลังใจค่ะ
ตอนนี้ดูเหมือนเรื่อง "ยาเสพติด"จะเริ่มเข้ามาอีกแล้ว
และเข้ามาในรูปแบบที่ "เรา"คาดไม่ถึงจริง ๆ
ผู้ใหญ่ของบ้านของเมืองก็ดูจะ "ละเลย" เรื่องนี้จนน่าใจหาย
เรา ๆ คงต้องช่วยกัน ถึงจะมีมืออันน้อยนิดแต่เชื่อว่า
พลังเล็ก ๆ นี้จะสามารถช่วยหลาย ๆ ชีวิตได้ค่ะ
สวัสดีคค่ะพี่เกษตรยะลา
ผุ้เสพรายนี้ มาจากจังหวัดระยอง แต่อุตส่าหืมาถึงที่นี่ เพราะมองเห็นป้ายเขียนว่ารับบำบัดยาเสพติด ที่ติดอยู่หน้าสถานีอนามัยค่ะ
ถ้าเป็นไปได้ ครอบครัว และตัวคนไข้ให้ความร่วมมือ การบำบัดก็จะไปด้วยดี
แต่ที่ผ่านมา มักละเลย บางครั้งไปตามถึงบ้าน ยังโดนไล่อีก เขาอายคนอื่นที่จะรู้ว่าลูกติดยา
ทั้งๆที่เราก้ไม่ได้บอกว่ามาตามเรื่องยาเสพติด
เหมือนคนมีแผลค่ะ ระแวงความเจ็บปวดไปหมด
ทำงานค่อนข้างยากเหมือนกันค่ะ
ที่สำเร็จก็มี แต่น้อยมาก
ขอบคุณค่ะพี่
สวัสดีค่ะคุณเพ็ญศรี(นก)
คราวนี้ยาเสพติดฟื้นคืนชีพ ร่าเริงมากเลยค่ะ
คดีขโมย ก็เพิ่มขึ้น ไม่เว้นสถานที่ราชการ วัดวาอาราม สายไฟข้างทาง
เมื่อมีการค้าเสรีขึ้น ขี้ยาเต็มหมู่บ้าน
ตัดตอน ถอนรากโคนไม่ได้กัน
หรือเขาจะปล่อยให้เต็มบ้านเต็มเมืองก่อน ค่อยหันกลับมาดูกัน
สถานีอนามัยเต็มใจบำบัดให้ แต่เมืิ่กลับไป ทุกอย่างก็เหมือนเดิม
ทุกฝ่ายต้องลุกมาทำหนาที่อย่างตั้งใจค่ะ จึงจะสำเร็จ
อย่านอนหลับทับหน้าที่กันเลย
ขอบคุณคุณนกมากค่ะ
สวัสดีครับ
คิดดี...ทำดี...สาธุ
โชคดีครับ
มาทักทายครับ
สวัสดีค่ะนายช่างใหญ่
ขอบคุณมากค่ะ จะทำให้ดีที่สุดค่ะ
สวัสดีค่ะคุณคนโรงงาน
ไม่ทราบว่าเข้าโรงงานของคุณโรงงานหรือยังนะคะ เพราะไม่ได้ออกร่วมกับเทศบาลทุกครั้ง ถ้ามีผู้ต้องบำบัดคงได้ช่วยเหลือกันนะคะ