การแก้ปัญหานักเรียนขี้อาย 1
ดิฉันเป็นครูสอนภาษาอังกฤษนักเรียนชั้นประถมศึกษารุ่นฟันน้ำนมเริ่มหัก จนถึงรุ่นฟันแท้เริ่มผุ ตำแหน่งปัจจุบัน ครู ค.ศ.3 โรงเรียนซอยพิเศษ สาย 4 ซ้าย ลพบุรีค่ะ เมื่อเป็นคุณครูภาษาอังกฤษใหม่ ๆ ก็จะมีปัญหาทั้งครูและนักเรียน เพราะครูก็อยากพูดภาษาอังกฤษกับนักเรียน ส่วนนักเรียนก็อายที่จะพูดภาษาอังกฤษกับครู จะทำอย่างไรกันดี ครูพูดไปสิบคำ นักเรียนจะตอบเสียงเบา ๆ กับครูสักคำหนึ่ง ไม่อย่างนั้นก็พยักหน้ากับคุณครูอย่างเดียว สอบถามกันไปมาได้ความว่าที่นักเรียนไม่กล้าพูดภาษาอังกฤษกับครูนั้น เพราะกลัวพูดผิด อายเพื่อน เพื่อนคอยหัวเราะ เพราะภาษาอังกฤษมีเสียงสูงต่ำที่เราเรียกว่า intonation ในประโยคด้วย จะทำอย่างไรกันดี ดิฉันก็ลองให้นักเรียนพูดแนะนำตัวเองที่โต๊ะนักเรียนเองไม่ต้องลุกขึ้นยืน ลุกขึ้นยืนพูดที่โต๊ะ พูดสนทนากับเพื่อนที่นั่งข้าง ๆ จับคู่สัมภาษณ์เพื่อนให้ครูฟัง ทำบ่อย ๆ จนนักเรียนเริ่มชินกับการพูดภาษาอังกฤษ แต่ยังพูดประโยคยาว ๆ ไม่ได้ (เป็นปัญหามาก) ดิฉันนึกไปถึงตัวเองสมัยเรียนก็เป็นคนขี้อายเหมือนกัน โตเป็นผู้ใหญ่แล้วก็ยังไม่ค่อยกล้าแสดงออก ในตอนนั้นเข้าอบรมภาษาอังกฤษกับเพื่อนแล้วมีการแสดงที่ต้องใช้ภาษาอังกฤษ ก็ทำถุงคลุมศีรษะ แต่ที่ถุงก็ตกแต่งเป็นหน้าการ์ตูน เจาะนัยน์ตา ปาก จมูก ออกมาแสดง ก็ทำได้ เลยลองนำมาใช้กับนักเรียน ให้นักเรียนสวมหน้ากาก ปรากฏว่าได้ผล เพื่อนๆ ไม่หัวเราะเพราะมัวแต่สนใจหน้ากาก นักเรียนก็พูดไปได้เรื่อย ๆ แล้วก็ไม่อายที่จะพูดสำเร็จไปหนึ่งขั้นแล้วนะ วิธีการนี้ต้องอาศัยความอดทนใจเย็นของคุณครู เพราะจะให้ได้อย่างใจทันทีทันใดไม่ได้แน่นอน ขอเป็นกำลังใจให้ครูไทยที่สอนภาษาอังกฤษทุกคน...แล้วจะมาเล่าต่อในตอนต่อไปค่ะ...
ความเห็น (9)
สวัสดีครับ
- เป็นวิธีที่ได้ผลดีนะครับ
- ความคิดดีมาก ๆ ครับผม
- จะนำวิธีของอาจารย์
- ไปให้ครู ใช้ครับ
- ให้กำลังใจคุณครูครับผม
- ปละให้พยายามค้นหาสิ่งใหม่ ๆ
- มาฝากกันอีกนะครับ
- ชื่นชม
- ชื่นชอบ
- ชื่นใจ
- ขอบคุณมากครับ
- ว้าว! วิธีนี้น่าจะได้ผลดีน่ะค่ะ..
- ครูแอนใช้วิธีจัดค่ายภาษาอังกฤษ..หรือไม่ก็หาฝรั่งมา..ปืดประตู...ให้ฝรั่งกับนักเรียนอยู่ในห้องเรียน..คุณครูแอบฟังอยู่ข้างห้อง...
- พยายามพูดภาษาอังกฤษตลอดเมื่อจัดการเรียนการสอนค่ะ..ถ้านักเรียนไม่เข้าใจอย่างน้อย...ก็..sorry..I don't understand...again please...classroom expressions
- พยายามพูดมากๆ บ่อยๆ เขาจะกล้าพูดเองค่ะ..แต่ธรรมชาติของครูสอนภาษาอังกฤษต้อง เสียงดัง กล้าแสดงออกทั้งเต้น ร้อง....อิอิ...
- ขออนุญาตนำบล็อกเข้าแพล็นเน็ตน่ะค่ะ
- อาจารย์ครับผมเป็นเด็กที่ค่อนข้างจะดื้อพูดมาก
- จนอาจารย์รำคราญ
- ขอคุณครับที่แนะนำในเรื่องเด็กขี้อาย
- ส่วนตัวผมต้องการแก้เด็กแก่นแก้ว
- เรียกมาเป็นมิตร /ถามทุกวัน/พูดดีด้วยทุกวัน/เด็กพวกนี้น่ารัก/เด็กกลุ่มนี้จะเรียนเก่งหากฝึกให้ถูกทางไปดีมากๆ/แต่ชอบแสดงออกในทางที่ผิดๆ/ชอบจุดเด่นหาทางให้เขาเป็นคนที่ทำงานถูกทาง/
- ให้ทำงานทีทอบหมาย/ให้เป็นหัวหน้ากลุ่ม
- ให้เกียรติ/คือชมเชย
- แต่ไม่ช่วยเรื่องคะแนน
- เพราะเขาเก่งอยู่แล้ว
สวัสดีครับ
- เป็นวิธีที่ดีมากเลยครับ
- ต้องขอนำไปทดลองใช้แล้วล่ะครับ
- ขอบคุณมากครับ
sirijiwanon
ขอบคุณพี่-น้อง ที่น่ารักทุกท่านค่ะ มีวิธีจัดการเรียนรู้ที่ได้ผลมาแบ่งปันกันบ้าง...แล้วคอยติดตามต่อไปค่ะ...
สวัสดีครับ แวะมาเยี่ยมครับ
อยากเสนอแนวคิดว่า ต้องฝึกให้แสดงความกล้า ฝึกวันละนิด
ยังไม่ต้องออกมาหน้าชั้นก็ได้ เพียงแต่ยืน แล้วเสนอคำศัพท์ ยังไม่ต้องพูดเป็นประโยคครับ แต่เป็นสัตว์หรือสิ่งของก็ได้ ให้หามาคนละคำหรือเปิดพจนานุกรมมาก็ได้ แต่หากให้ ดีใช้ประโยชน์ได้ เลือกของที่พบเจอในชีวิตประจำวัน พูด บ่อยๆ ได้หลายคำแล้ว ค่อยนำมาผสมคำ เช่น What that?
แล้วก็
พูดวันนี้วันอะไร วัน เดือน ปี ใช้ได้ทุกวัน
ฝึกให้คุ้นเคย เดี๋ยวก็ชิน ความอายน่าจะหายไปได้ครับ
ผมว่าทำให้สนุกๆเด็กๆน่าจะชอบ และไม่อายครับ
ผมมาอยู่ต่างประเทศ เจอคนไทยแล้วยังสึกอยู่เลยว่า พูดภาษาอังกฤษกับคนไทย ไม่ค่อยมัน บ่ คัก =ไม่สะใจ ไม่สะดวก (อีสานครับ)
แต่ต้องฝึกทุกวันครับ ความอาย คงหายไปได้ครับ รวมถึงความคุ้นเคยของคุณครู เข้าถึงนักเรียนรายบุคคลได้หรือไม่ จับทางเด็กเป็นรายบุคคลได้หรือไม่ คนเก่ง คนไม่เก่ง คนพูดมาก พูดน้อย
ผลเป็นประการใด กรุณานำเสนอด้วยนะครับ สนใจ อยากให้เด็กไทยพัฒนา
- ธุค่ะ..
ต้อมเองก็เคยเป็นมาก่อนค่ะ โตขึ้นมาก็ยังไม่หาย ^^ ถึงกับว่าไม่ยอมไปเรียนภาษาอังกฤษเวลามีสนทนา แต่ข้อเขียนนั้นถึงไหนถึงกัน
sirijiwanon
ดีใจเหลือเกินที่มีคนไทยใจเดียวกันให้ข้อเสนอแนะมาจะนำไปใช้ ได้ผลอย่างไรจะรายงานให้ทราบค่ะ ขอบคุณจริง ๆ
ผมเกลียดความอายมากจนบางครั้งจนไม่อยากไปเรียนเช่นปวด
อุจระเพื่อนๆก็ล้อเลียน