อุบัติเหตุ!!!...กับวิธีคิด...
เมื่อวานนี้ที่โรงเรียนครูแอนเกิดเรื่องจนได้ค่ะ มันเป็นอุบัติเหตุที่อาจเกิดขึ้นได้โดยที่ไม่มีใครคาดคิดมาก่อนและไม่อยากให้เกิดเรื่องเฉกเช่นนี้ เป็นช่วงเวลาพักเที่ยงพอดี (ก่อนถึงคาบโฮมรูม) ใครๆ ต่างพากันไปรับประทานอาหารเที่ยงและพักผ่อนก่อนที่จะเข้าคาบเรียนต่อไปทั้งครูและเพื่อนนักเรียนด้วยกัน เด็กผู้ชายในห้อง ม.2 ห้องหนึ่ง (ซึ่งอยู่ห้องข้างๆ ห้องที่ครูแอนเป็นที่ปรึกษา ) พร้อมพรรคพวกนั่งเล่นกันที่หน้าห้องเรียนซึ่งเป็นที่นั่งยาวจรดอาคารเรียนที่ทำด้วยหินอ่อนหน้าห้องเรียนของตนบนชั้น 3 ของอาคารเรียน และใกล้ๆ กันเป็นทางขึ้นบันได เรื่องเกิดตรงที่เค้าเล่นพิเรนกันนี่ล่ะค่ะ ครูแอนฟังความมาได้ข่าวมาว่า กลุ่มนี้เค้าซนๆ กันพอสมควร แล้วเจ้าคนนี้คนที่ประสบเหตุเค้าตัวอ้วนเทียวล่ะ...นั่งๆ กันอยู่ ....เพื่อนๆ ในกลุ่มเค้าก็แกล้งเอาปากกาพันปลายไม้หย่อนลงตรงระบียงที่เป็นทางขึ้น-ลงบันได เค้าก็อาสาเอื้อมไปเอา ครั้งที่หนึ่งเอื้อมได้โดยมีเพื่อนๆ ช่วยกันยึดไว้ สำเร็จค่ะ ไม่พอ...มีต่อครั้งที่สอง....ก็เอื้อมได้...สำเร็จค่ะ....เรื่องมันเกิดตรงครั้งที่สามนี่ล่ะค่ะ....ทำเช่นเดิม...แต่ครานี้พลาดเพื่อนๆ ฉวยไว้ไม่ทัน หล่นพลั่กลงมาตรงบันไดที่ระเบียงชั้นสอง พรรคพวกตรงนั้นตกใจมาก รีบวิ่งไปตามครูที่อยู่ตรงชั้นสองที่ใกล้ที่สุดมาช่วยกันพาส่งโรงพยาบาลอย่างเร่งด่วน แว่วว่าแกน็อคไปแล้าพลิกหน้าขึ้นมาได้ นั่นคือ...ตอนส่งโรงพยาบาลมีสติดีอยู่....แต่หมอที่โรงพยาบาลส่งต่อที่โรงพยาบาลหาดใหญ่ในทันที เนื่องจากไม่แน่ใจในอาการเจ็บป่วย เนื่องจากมีเลือดไหลออกมามาก เมื่อท่านรอง ผ.อ. กลับมาจากโรงพยาบาลก็แจ้งข่าวให้พวกเราบรรดาครูๆ ที่ต่างพากันเป็นห่วง ทราบข่าวในทันที นั่นคือ...แขนหักแน่นอน แต่ยังไม่แน่ใจในกะโหลกศรีษะว่าจะเป็นอย่างไร... รอฟังผลทางโรงพยาบาลที่หาดใหญ่อีกครั้ง
ภาพเหตุการณ์ก่อนๆ ในมโนทัศน์ ย้อนมาให้เห็นเป็นลำดับๆ...ใช่ว่าจะไม่เคยเตือนกันมาก่อนเกี่ยวกับเรื่องของการเล่นที่โลดโผนโจนทะยานอวดศักดาในตัวตนของคนซนๆ เหล่านี้...หลายต่อหลายครั้งที่ครูแอนเคยเห็นเจ้าทะโมนเหล่านี้นั่งบนราวบันไดแล้วทำท่าจะไหลรูดตัวเองลงมาตามราวเกาะของขั้นบันไดทางขึ้นระหว่างชั้นของอาคารเรียน(คล้ายๆ กับในหนัง, ในภาพยนตร์ ที่เค้าทำกันได้นั่นล่ะค่ะ) และทุกครั้งที่เจอจะตะโกนสกัดทัพดาวรุ่งเหล่านั้นในทันทีด้วยเสียงอันดังระคนโกรธที่เค้าเล่นกันแบบไม่คิดหน้า-คิดหลัง(เกี่ยวกับความปลอดภัยของตัวเค้าเอง)ในทุกๆ ครั้งที่พานพบ(เลยกลายเป็นว่า....บรรดาครูๆ ที่เจอะเจอเหตุการณ์ในลักษณะดังกล่าวจะกลายเป็นนางยักษ์ไปในบัดดล...แต่ก็ยอมล่ะค่ะ...เพื่อความปลอดภัยของไอ้เจ้าทโมนเหล่านี้นี่นา...ดีกว่าจะมาเจอเหตุการณ์อย่างในวันนี้) ....นี่ถ้าครูคนใดคนนึงมาเจอก่อนก็คงจะไม่เกิดเรื่อง...แต่จนด้วยเกล้าจริงๆ มันเป็นช่วงเวลาพักกลางวันที่ครูท่านใดๆ ก็ไม่คาดคิดมาก่อน....
คงภาวนากันแต่....ขอให้เด็กปลอดภัย...อย่าอาการหนักเลย....
โอ....มันเป็นเหตุการณ์ที่ครูแอนไม่เคยประสบมาก่อนในชีวิตคุณครู สังเกตได้ว่าทุกคนเงียบไปเลย ทั้งเด็กๆ กลุ่มเพื่อนๆ ของเค้าเอง , เพื่อนรุ่นพี่-รุ่นน้อง หรือแม้แต่ครูๆ ในโรงเรียน ด้วยไม่คาดคิดว่าจะมีเหตุการณ์แบบนี้เกิดในโรงเรียนของเรา
คาบต่อมา.....หลังพักเที่ยงเป็นคาบโฮมรูม.......
ครูแอนและน้องครูหน่อยนัดโฮมรูมเด็กๆ ใต้ต้นไม้ตรงถนนใกล้ประตูด้านหลังโรงเรียน ด้วยบรรยากาศที่ร่มรื่นของเงาต้นไม้ใหญ่ๆ และห่างไกลจากสถานที่เกิดเหตุอันนำมาซึ่งบรรยากาศที่ตึงเครียด เราสองครูเลยนำเอาเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับเพื่อนร่วมระดับชั้นเรียนของเด็กๆ มาเป็นโจทย์ให้เด็กๆ ในที่ปรึกษาชวยกันคิด วิเคราะห์ ในหลายๆ ประเด็น หลายๆ แง่มุม ซึ่งคาบโฮมรูมในวันนี้ครูแอนเลยต้องเปลี่ยนเรื่องพูดคุยกะทันหัน โดยหันมาพูดคุยกันเรื่อง
“ความปลอดภัยในชีวิตทั้งที่โรงเรียนและทุกๆที่”
โดยเอาโจทย์ให้ทุกคนในห้องช่วยกันคิดและวิพากษ์ วิจารณ์ อภิปรายกัน....ว่า....
- ถ้าย้อนเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ได้ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นควรจะเป็นอย่างไร
- เมื่อเหตุการณ์แบบนี้แล้ว...เพื่อนผู้ประสบเหตุอาจจะพบเจอสถานการณ์ใดต่อไปในอนาคตได้บ้าง
1 .....................
2......................
3...................... ฯลฯ
- ถ้าเป็นนักเรียนเองเจอะเจอประสบการณ์ดังกล่าว นักเรียนควรจะมีวิธีคิดแบบใดจึงจะสร้างความปลอดภัยให้ตนเองได้
หลายคนบอกว่า....เพื่อนเค้าไม่คิดก่อนทำนี่คะครู....
ครูแอนเลยได้จังหวะสอนเรื่องของการคิดว่าควรจะคิดก่อนเล่นอะไรที่คาดว่าจะเสี่ยงๆ หรือแม้แต่การกระทำใดๆ ของเราก็ตาม ถ้าเราคิดเยอะๆ ผลเสียหายก็จะยิ่งลดน้อยลงเท่านั้น เลยเปรียบเทียบให้เค้าเห็นว่าเวลาครูเตือนอะไรพวกเราน่ะ พวกครูคิดไปไกลแล้ว เพราะพ่อแม่พวกเราเค้าฝากพวกเราให้ครูช่วยดูแลไงที่โรงเรียนน่ะ ครูเลยคิดทบทวนแล้วทบทวนอีก คิดหลายๆ แง่มุม กลายเป็นว่าครูคิดตั้งแต่หนึ่งไปจนถึงสิบแล้ว...ในขณะที่สิ่งที่พวกเรากำลังกระทำอยู่นี่อยู่ตรงจุดที่ 2 หรือ 3 ของการคิดของพวกครูเท่านั้นเอง เพราะพวกเราไม่ได้คิดให้ไกลๆ ไปในหลายแง่มุมไงลูก....ลองดูนะ....จะทำอะไรลองคิดก่อนทำ คิดถึงผลที่อาจจะเกิดขึ้น ว่ามันจะทำให้เดือดร้อนแก่ตนเองรึปล่าว เดือนร้อนแก่ผู้อื่นรึปล่าว ถ้าอย่างนั้นอย่าทำเลย แต่ถ้าไตรตรองแล้วพบแต่สิ่งดีๆ ที่จะเกิดตามมาล่ะก็ลุยเลยลูก....หลายคนเริ่มเข้าใจ....ด้วยสายตาที่ส่งมาบอกครูแอนเช่นนั้น
เมื่อเริ่มแยกย้ายกัน....ได้ยินบางกลุ่มเค้าแอบแซวกันเล็กๆ ว่า “ฉันกำลังคิดตรงจุดที่ 5 – 6 อยู่ล่ะว่า ถ้าฉันไม่ทำงานส่งวันจันทร์นี้จะเกิดอะไรขึ้นบ้าง”....
.....คาดว่าคงได้ผลนะคะ.......
.......อย่าประมาทกับชีวิต.....
......อุบัติเหตุอาจเกิดขึ้นได้ตลอดเวลา.......
ถ้าเราจะใส่ใจในรายละเอียดเล็กๆ ในชีวิตบ้างอาจจะช่วยลดความเสี่ยงในการเกิดอุบัติเหตุต่างๆ ได้บ้างมังคะ
ความเห็น (41)
ขอแสดงความเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นนะค่ะ
แต่ยังไงข้าวก็ขอให้น้องเขาปลอดภัย...
ไม่เป็นอะไรมาก...
หวัดดีค่ะหนูข้าว
ขอบใจนะจ๊ะ...กับน้ำใจที่แบ่งปันมาให้น้อง...
เด็กบางลี่นี่เก่งทุกปีเลยนะคะ...ครูชักจะคุ้นกับเด็กบางลี่หลายคนแล้วสิ ต่อจากพี่จิเลยนะคะนี่
ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มีให้มาตลอดค่ะท่าน ผ.อ.ใจดี
อุบัติเหตุค่ะ...แต่ครูๆ ก็พยายามอยู่ดูแลเต็มที่แล้วล่ะค่ะ
ว่าแต่หนุ่มน้อยผู้หล่อเหลาเอาการท่านนี้เป็นใครคะเนี่ย...น่ารักจัง
ขอบคุณค่ะ
ขอบคุณพี่กัญญาค่ะ
ครูแอนป้องกันไว้ก่อนค่ะ...เลยต้องสอนให้เด็กๆ เค้าได้คิด...จากเหตุการณ์จริงๆ ที่เค้าพานพบจริง แม้จะไม่เกิดกับตัวเขาเองก็ให้เขาได้คิดป้องกันไม่ให้เกิดขึ้นดีกว่าค่ะ
ขอบคุณพี่กัญญาค่ะ ทำงานหนัก...ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ
เดี๋ยวจะตามไปนะคะ
สวัสดีครับครูแอน
- อุบัติเหตุกับเด็กนี่ของคู่กันเลยนะครับ
- ครูต้องพยายามพูดย้ำเตือนซ้ำ ๆ ใช่ไหมครับ เพราะเด็กชอบไม่คิดก่อนทำอะไร ต้องพูดซ้ำ ๆ อยู่ในหูพวกนี้ทุกวัน
- ที่ครูสอนนั้นดีมากครับ เพราะเป็นอุทาหรณ์ให้เด็ก
- ขอให้น้องคนนั้นปลอดภัย ไม่เป็นอะไรมากครับ เป็นกำลังใจช่วยด้วยอีกคนนะครับ
ครูสุคะ
- ขอบคุณที่ร่วมส่งกำลังใจให้เด็กนะคะ...ครูแอนก็ร่วมลุ้นและภาวนาเช่นนั้นอยู่เช่นกันค่ะ
- บางครั้งเวลาที่เราเตือนเค้าซ้ำๆ ซากๆ อย่างนี้ล่ะค่ะ ก็เพราะกลัวว่าจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ไงคะ...เลยกลายเป็นเหมือนจะเป็นนางยักษ์ไปบ้างในบางขณะ..แต่ก็ต้องยอมล่ะ
- ขอบคุณค่ะครุสุ
อุบัติเหตุเกิดขึ้นได้ตลอดเวลาค่ะ
ขอให้เด็กน้อยคนนั้นปลอดภัย ค่ะ
มีความสุขกับการทำงานะคะ
- ธุพี่ครูแอนค่ะ..
ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ขอให้น้อปลอดภัยนะคะ ..
คิดก่อนทำ.. จริงๆ แล้วเป็นเรื่องง่าย แต่ทำไมก็ยังเกิดเรื่องขึ้นได้ นั่นเพราะบางทีเราก็เพียงอุตริหรือนึกอะไรแผลงๆ หลายๆ ครั้งที่ต้อมเองก็เป็นแบบนี้น่ะค่ะ พอเหตุการณ์นั้นๆ ผ่านไปก็ได้แต่คิดว่า..รู้อย่างนี้ จะไม่ทำ
ซึ่งมันก็..สายไปนะคะ
ป.ล.1 "สงขลาฝนตกไหมคะ?" ^^ คราวนี้ไม่พลาด อิอิ
ป.ล.2 อืม แวะมาปรับตังค์หยอดกระปุกด้วย พิมพ์ผิดๆ แก้ด่วนๆ >> แว่วว่าแกน็อคไปแล้า
- สวัสดีค่ะพี่สาว
- เป็นอุทาหรณ์ให้เด็กๆคนอื่นๆ บางทีเหตุการณ์ใดที่เราไม่คาดคิดมันอาจเกิดขึ้นได้ ต้องระมัดระวังให้มาก
- เด็กๆ กับวัยสมมติ เป็นโน่นเป็นนี่
- คุณครูต้องเหนื่อยหน่อยน่ะค่ะ
- ขอให้เด็กน้อยหายเร็วๆ
- เป็นกำลังใจให้ค่ะ
การเล่นของเด็ก ๆ มักนำพาเรื่องราวเหล่านี้มาชวนให้หดหู่เสมอ เพราะเขายังเด็กและกระบวนการคิดก่อนเล่นนั้นยังไม่เหมือนผู้ใหญ่ที่พอจะหยั่งคิดและฉุดตัวเองได้บ้าง
อย่างไรเสียก็ขอให้หายไว ๆ ...
แต่ก็เห็นด้วยนะครับที่หยิบยกเอาเรื่องนี้มาเป็นบทเรียนให้กับคนที่เหลือได้เรียนรู้และถอดบทเรียนด้วยตัวเอง
พี่สาวที่รัก....
อาการน้องเขาเป็นอย่างไรบ้างคะตอนนี้
เหตุการณ์แบบนี้เป็นเหตุการณ์ที่ไม่อยากให้เกิดขึ้นเลยในโรงเรียน แต่บางครั้งเราก็คาดไม่ถึงเหมือนกันนะคะว่าจะเกิดเกิดขึ้น ทั้งๆที่เราก็ระวังกันน่าดู เฮ่อ..
แต่ขอปรบมือให้ดังๆเลยค่ะ กับแนวคิดที่พี่แอนนำเหตุการณ์นี้มาเป็นกรณีศึกษาให้กับเด็กๆ เรียนรู้จากสถานการณ์จริง เด็กๆคงคิดได้และจำไปอีกนานเลยค่ะ
ส่งความคิดถึงหอบใหญ่ๆมาถึงสงขลาเลยนะคะ ถ้าคิดถึงมากๆ เดี๋ยวจะส่งความคิดถึงหลังไมค์ค่ะ อิ..อิ.. ด้วยรัก...
สวัสดีค่ะ ครูแอน
อุบัติเหตุเกิดขึ้นได้ แต่น้องก็ฉลาดที่พลิกวิกฤติให้เป็นโอกาส นำเรื่องนี้มาสอนเด็กที่เหลืออยู่ เพราะมีตัวอย่างให้ดู เด็กจะเข้าใจดี ถ้าแค่สมมติ เด็กจะแค่ขำๆ
น้องแอน
- นี่แหละ ตัวอย่าง ผู้ปกครองคงโทษครูตามเคย เพราะเด็กอยู่ที่โรงเรียน ครูไม่ดูแล..
- เด็กเล่นซน..ห้ามปากจะฉีกอยู่แล้ว แต่เพราะวัยคนอง สนุกสนานกันเกินเหตุ จึงเกิดเรื่องจนได้ โทษเด็กก็ไม่ได้อีกนั่นแหละ..
- ขอบคูณมากคระบ
- พี่แอน
- รอฟังเหตุการณ์ว่า
- เด็กน้อยเป็นอย่างไรบ้าง
- ขอให้อย่าเป็นอะไรเลย
- สงสารครูและผู้ปกครอง
ขอบคุณคุณสายธารค่ะ.....อุบัติเหตุเกิดขึ้นได้ตลอดเวลาจริงๆ
ตอนนี้เด็กปลอดภัยแล้วค่ะ คือเราส่งเค้าถึงมือหมอเร็วน่ะค่ะ...เฮ้อ...โล่งไปเปราะนึงล่ะค่ะ
ขอบคุณนะคะ
น้องต้อมคะ.....อ้าวจะปรับเหรอเนี่ย....ปรับตรงไหนคะน่ะ พี่กะจะบอกว่าแกน็อคไป หมายถึงสลบเหมือดไปแป๊บนึงแล้วน่ะค่ะ แล้วแกก็รู้สึกตัวขึ้นมาน่ะค่ะ
แน๊....สงสัยเป็นสำนวนภาษาอังกฤษปนภาษาใต้แน่เลย น้องต้อมเลยมะเข้าใจพี่ 5555 โทษทีจ้าๆ
แต่ตอนนี้..ณ...เวลานี้ แดดเปรี้ยงเลยจ้า...เด็กๆ กะครูพละเค้าทำสนามลู่วิ่งกันเหงื่อหยดติ๋งๆ เลย...น้องต้อม...
ข้าน้อยสำนึกผิดแย้ววว คิคิคิ
น้องสาวจ๋า
ตอนนี้เงียบกันเลยล่ะ...ไม่ค่อยมีใครกล้าโลดโผนโจนทะยานกับการเล่นที่พิเรนๆ แล้วล่ะ ดูๆ แล้ว นัยว่าเค้าคงเห็นเหตุการณ์จริง เลยทำให้เค้ารู้สึกกลัว ก็ดีเหมือนกันเนาะ....เราก็จะเบาไปหน่อยแป๊บนึง ไม่ต้องจ๊ากๆ กันหนักเหมือนเก่า
น้องล่ะคะ....เคยเจออย่างที่พี่เจอนี่รึปล่าว
คิดถึงนะคะน้องสาวคนสวย
ขอบคุณอาจารย์แผ่นดินค่ะ....
เราเลยต้องคอยสอนเน้นย้ำซ้ำทวน...สำหรับวัยนี้...คงต้องใช้คำนี้ล่ะค่ะ...เน้นย้ำซ้ำทวน.....ให้เค้าได้คิด จนกระทั่งทักษะแห่งการคิดก่อนทำเค้าจะเกิดโดยอัตโนมัติน่ะค่ะ เมื่อนั้น...เราก็จะอุ่นใจในลูกศิษย์เรามากขึ้นกับการก้าวไปข้างหน้าในทุก ๆ ก้าวที่เค้าจะก้าวไป
ขอบคุณค่ะ
น้องสาวคนเก่ง
ตอนนี้เด็กเค้าปลอดภัยแล้วล่ะค่ะน้อง....คุณหมอเค้าดูดเลือดที่คั่งอยู่ออกมาจนหมดแล้วค่ะ แต่ก็ต้องนอนอยู่ที่โรงพยาบาลในตัวเมืองหาดใหญ่อีกหลายสัปดาห์
สภาพคือนอนเข้าเฝือกที่แขนและข้อมือซึ่งหัก และรอเช็คกะโหลกศรีษะที่ร้าวน่ะค่ะ แต่คุณหมอบอกว่ามันจะประสานกันได้ เพราะแกยังเด็กอยู่ไงคะ
คิดถึงพร้อมส่งรักจากใต้มาให้สาวน้อยตาคมเมืองสุพรรณฯ นะคะ
ขอบคุณพี่นงเยาว์นะคะ
เด็กๆ เค้าขำไม่ออกเหมือนที่นงเยาว์ว่าจริงๆ ด้วยค่ะ ต่างตั้งใจในกิจกรรมกันอย่างมาก ครูแอนเลยโชคดีไปไม่ต้องยกตัวอย่างแล้วเจออาการขำๆ ของพวกเค้ากัน
นิ่ง...ตั้งใจฟัง...และเชื่อฟังสิ่งที่ครูเตือนมากชึ้นล่ะค่ะพี่นงเยาว์
พี่ยาวคะ
อาจจะมีโทษในใจตรงจุดที่พี่ยาวว่าจริงด้วยล่ะค่ะ
แต่ก็ถ้าจะทั้งหมดคงไม่ได้เหมือนกัน เพราะความคะนองเค้าก็ส่วนหนึ่ง และเวลานั้นครูเค้าต้องพักพร้อมกับเด็กทั้งโรงเรียนเลยเหมือนกันน่ะค่ะ เพราะก่อนคาบที่เกิดเหตุ...ครูก็สอนชุมนุมพร้อมกันทั้งโรงเรียนทุกคนไงคะ...มีเวลาพักเท่ากันคือคาบเดียวกันนั่นแหละค่ะ ...เพราะคาบต่อไปก็โฮมรูมพร้อมกันทั้งโรงเรียนทุกครูเหมือนกันอีกน่ะค่ะ
โล่งไปนิดนึงค่ะ เพราะเค้าปลอดภัยแล้ว และครูๆ ก็ไปเยี่ยมกันตลอด ผลัดกันไปเยี่ยมเยียนไงคะ
ขอบคุณพี่ยาวที่เป็นห่วงค่ะพี่
เจ้าเด็กผู้ประสบเหตุปลอดภัยแล้วครับผม
ไม่เป็นอะไรมากแล้ว...แต่ยังนอนโรงพยาบาลอยู่อีกหน่อย
เค้าแขนหักและข้อมือหัก...แล้วก็มีกะโหลกร้าวด้วย
แต่รอหมอตรวจอาการจนกว่าหมอจะปล่อยกลับบ้านน่ะครับผม
เล่นเอาครูอกสั่นขวัญหายไปเหมือนกันแหละ....แต่ไม่เป็นไรแล้ว ณ บัดนี้
ขอบคุณครับผม....มีความสุขกับการสอนนิสิตนะครับ
- ตามมาด้วยใจระทึกค่ะ
- เฮ้อ ปลอดภัยดีแล้ว
- น้องแอนขา อย่าประมาทนะคะ ทุกพื้นที่เสี่ยงไปหมดแล้ว
ขอบคุณจากใจค่ะพี่อ็อด เด็กปลอดภัยแล้วล่ะค่ะพี่
พี่เองก็ดูแลสุขภาพเยอะ ๆ นะคะพี่
สวัสดีค่ะ
* มาให้กำลังใจค่ะ
* ขอให้เด็กๆ ปลอดภัยนะคะ
* วิธีการนำมาเป็นโจทย์ของครูแอนดีค่ะ
* ผ่านไปนานสักหน่อยก็นำมากระตุ้นอีกนะคะ
* คิดถึงค่ะ...ดูรูปอ.ขจิตหรือยัง...ฮามากๆ
ขอบคุณพี่พรรณนาค่ะ เด็กๆ ปลอดภัย ตอนนี้คุณหมอให้กลับบ้านแล้วล่ะค่ะ
ดูรูปแลที่พี่ส่งมาให้แล้ว ขำก๊าก แต่เจ้าตัวบ่ายเบี่ยงอยู่ค่ะว่าปล๊าว!! 55555
+ หวัดดีค่ะครูพี่แอน.....
+ มาเยี่ยมและให้กำลังใจเจ้าเด็กทะโมนทั้งหลายค่ะ
+ หายห่วงแล้ว...เพราะอยู่ในขั้นปลอดภัย....
+ วัยมันพาไปนะท่านพี...นี่หล่ะวัยของเขา...เราคงต้องย้ำเตือนถึงวิธีคิดกับวัยนี้มากหน่อย
+ แต่ท่านพี่สิเจ๋ง...ใช้วิกฤติเป็นโอกาสในชั่วคาบโอมรูม....
+ มีเรื่องราวสด ๆ ร้อน ๆ คงจะสอนวิธีคิดให้เด็กวัยนี้ได้มากเลยค่ะ...
+ วัยนี้ต้องของจริง ท้าทาย พิสูจน์....เห็นทีครูพี่แอนไม่มีวันได้ปากว่างหรอกค่ะ
+ คงต้องใช้ปากสั่งสอน บอกล่าว กันต่อไป ตราบจน.........
+ รักษาสุขภาพกายและใจด้วยค่ะ
- หวัดดีค่ะ...น้องแอน
- ตอนนี้พี่อยู่ กทม.นะจ้ะ ลาพักร้อนมาเที่ยวพักผ่อน และเยี่ยมหลานสาวที่เรียนอยู่ที่นี่ด้วยจ้ะ
- น้องแอนสบายดีนะจ้ะ...แล้วจะเที่ยวเผื่อนะ
- คิดถึงจ้ะ
ขอบคุณค่ะน้องแอมแปร์ คงเป็นอย่างที่น้องว่ามานั่นเอง
"...นี่หล่ะวัยของเขา...เราคงต้องย้ำเตือนถึงวิธีคิดกับวัยนี้มากหน่อย"
เอ....เหมือนจะเป็นหมอดูแม่นๆ ซะแล้วสิคะน้องแอมแปร์
" วัยนี้ต้องของจริง ท้าทาย พิสูจน์....เห็นทีครูพี่แอนไม่มีวันได้ปากว่างหรอกค่ะ
+ คงต้องใช้ปากสั่งสอน บอกล่าว กันต่อไป "
ค่ะ....ก้อต้องสั่งสอน,อบรมเค้าอยู่นั่นแหละค่ะ...หน้าที่เราเนาะ
มีความสุขนะคะ
หวัดดีค่าคนสวย 23. อ้อยควั้น
- ไฮ้....อิจฉาๆๆ พี่จัง
- ลาพักร้อน...ไปพักผ่อนทั้งที....ก็ปลดปล่อยเลยค่ะพี่
- สัญญาแล้วนะว่าจะเที่ยวเผื่อน้อง
- อ้อ....ต้องร้องเพลงนั้นด้วยสิคะ...."หากพี่กลับมา...ซ์อผ้าตาๆ ฝากน้องบ้างเน้อ" 55555....อ๊ะ..ล้อเล่น...คิคิคิ
- ขอบคุณค่าพี่สาว
- คิดถึงพี่เช่นกันค่ะ
สวัสดีครับ
ก่อนอื่นต้องขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมบ้านและแสดงข้อคิดเห็นเรื่องชายแดนใต้
จริงๆแล้ว
เรื่องเหตุการณ์ในจังหวัดชายแดนใต้ผมไม่ค่อยหวาดผวาเท่าไหร่ครับ
ผมกลัวจะไม่ได้เล่นดนตรีให้เด็กๆดูเท่านั้นแหละครับ
คิดดู...เดินทางไปตั้งไกล ถ้ามีเหตุระเบิด
เจ้าหน้าที่เค้าคงไม่ให้เราแสดงแน่
นักร้อง-นักดนตรี ก็คงหมดกำลังใจจะแสดงเหมือนกัน
ผมกลัวตรงนี้แหละครับ
................
ที่สงขลานี่ผมไปบ่อยๆด้วยครับ
ระโนด เมืองสงขลา หาดใหญ่
และไปครั้งละหลายวันเหมือนกัน
---------------------
ตกลง....ลูกศิษย์แขนหักเลยหรือ????
หวัดดีค่ะ
- ขอบคุณค่ะที่แวะมาเยือน
- ค่ะ ...เค้าแขนหัก...และมีกะโหลกร้าวนิดหน่อยน่ะค่ะ....
- ตอนนี้ปลอดภัยแล้ว
- กลับจากโรงพยาบาลมาอยู่บ้านแล้วล่ะค่ะ
- แต่ยังไม่สามารถมาโรงเรียนได้น่ะค่ะ
- สนุกกับงานที่รักนะคะคุณยุทธ
มาชวนพี่แอนไปดูวัว มันโตขึ้นแล้ว ซนมากๆๆๆๆๆ
- หวัดดีจ้ะ...น้องแอนที่คิดถึง
- สบายดีนะจ้ะ
- พี่กลับมาจาก กทม.แล้วล่ะจ้ะ วันนี้เลยมารายงานตัวสะหน่อย อิอิ
- ได้เจอครูน้องรักษ์ และครูพี่อ็อด (ออโต้) ด้วยล่ะจ้ะ น่ารักทั้งคู่เลย สอนโรงเรียนเดียวกันด้วยล่ะ
-สวัสดีครับคุณครู
-แวะเข้ามาอ่าน วีรกรรมของเด็ก ๆ ครับ
สวัสดีครับ พี่แอน
- แวะมาเยี่ยมพี่สาวครับผม
- เห็นด้วยอย่างมากครับ
-
.......อย่าประมาทกับชีวิต.....
......อุบัติเหตุอาจเกิดขึ้นได้ตลอดเวลา.......
ถ้าเราจะใส่ใจในรายละเอียดเล็กๆ ในชีวิตบ้างอาจจะช่วยลดความเสี่ยงในการเกิดอุบัติเหตุต่างๆ ได้บ้างมังคะ
จริง ๆ ครับ
- จ๊ากๆๆ
- บันทึกพี่แอนหวาน
- มดขึ้น
- ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
- หวัดดีจ้ะ...น้องแอนที่คิดถึง
- สบายดีนะค่ะน้อง
- ช่วงนี้ฝนตกบ่อย รักษาสุขภาพด้วยนะจ้ะ
สวัสดีค่ะท่าน ผ.อ.ใจดี
- ถึงว่าสิคะ ว่าทำไมถึงเอาน้องมาหวัดดีครับผม
- อ๋อ....หลานตาประจักษ์นี่เอง
- น้องม่อนหน้าตาน่ารักดีจังนะคะ ดูท่าทางอารมณ์ดีเหมือนคุณตานะคะ คิคิคิ
หวัดดีพี่สาวคนดีค่ะ
- แหม....น่ารักจัง กลับมาถึงแดนใต้มีมารายงานตัวด้วยพี่สาวเรา
- เอ....ซื้อผ้าตาๆ มาฝากน้องๆ รึปล่าวจ๊ะน๊ะ 5555
- พี่มีความสุขและสนุกสนานกับวันพักร้อนนะคะพี่
- อ้าวเจอครูรักษือีกแล้วเหรอคะ โชคดีจังเนาะ
- แอบอิจฉาๆ ตาร้อนผ่าวเล็กๆ แล้วนะเนี่ย
- ไว้น้องจะโทรหานะคะ....ว่าแต่ช่วงนี้มีคุกคามบ่อย ดูแลตัวเองดีๆ นะคะพี่
- คิดถึงค่ะ....คิดถึง
สวัสดีค่ะคุณเพชรน้ำหนึ่ง
- อ่านแล้ว....ก็นึกภาพเห็นภาพวีรกรรมของเจ้าตัวป่วนมั๊ยคะ
- สนุกค่ะ...สนุกกันใหญ่กับเจ้าทะโมนซนๆ เนี่ยล่ะค่ะ
- แต่เราก็มีความสุขกับเค้าน่ะค่ะ
- พอปิดเทอมที....ก็กลายเป็นเหงาๆ ไปเหมือนกันล่ะค่ะ
- ไม่ลองไม่รู้ค่ะ 5555
- ขอบคุณนะคะ
หวัดดีน้องชาย
- คิดถึงล่ะสิ.....ถึงเข้ามาเยี่ยมพี่น่ะ
- กลัวพี่ไม่ส่งการบ้านที่งานเข้าหรือไงจ๊ะ
- พี่น่ะ...คำไหนคำนั้นครับผม
- แต่รอก่อนได้ม๊า....ขอเป็นคนที่ 5 เลยนะครับผม
- เดี๋ยวนี้ออกจะสนุกสนานนะครับผม
- ซ้อมดนตรีอยู่อีกมั๊ยครับ....ดูแลสุขภาพด้วยครับน้องครับ
หวัดดีครับ
- เดี๋ยวๆ ยังงงๆ....มันหวานตรงไหนเนี่ยครับ....
- บันทึกเนี้ย....นะ
- ออกจะเลือดสาดชัดๆ...
- ยังจะมาทำตัวมดขึ้นอีก....ไปหามาจากไหนล่ะฮึ...แสดงว่าว่างล่ะสิ...งานน้อยเหรอ...งานที่รับไว้ที่สุพรรณฯน่ะ ไปแล้วเหรอ เจอครูพี่พรรณาอีกมั๊ยล่ะ...ถ้าเจอฝากกอดนะ
- อ๋อ...เดี๋ยวจะลองหัดทำด้วย...คอยดูละกัน
- ขอบคุณครับผม
- เห็นมดหรือยัง
- ฮ่าๆๆๆ
- จ๊ากๆๆ
- บันทึกพี่แอนหวาน
- มดขึ้น
- สนุกมากเลย
- ไปอบรมคุณครู
- ถ้าพี่แอนอยู่ใกล้ๆๆชวนมาช่วยแล้ว
- ฮ่าๆๆๆ
- สนุกนะๆ สนุกใหญ่นะ ทั้งคนทั้งมดเลยเทียวนะ ไ
- ม่ต้องหรอกรู้ๆ อยู่ว่าอยู่ไกล
- ไม่ต้องทำมาเป็นชวนเลย ไม่บ้าจี้ไปแน่จ้า....สงสารเด็กๆ คงคิดถึงครูแอนแย่เลย(คิดถึงเสียงจ๊ากส์...55555)
- แล้วหายยังน่ะหวัดน่ะ...ดูแลตัวเองบ้างสิ
- อุบัติเหตุเกิดขึ้นได้ทุกเวลาจริงๆนะคะ