- ใช่คะ คงน้อยนักที่จะนำมาเปรียบเทียบและ เป็นบทเรียนในการใช้ชีวิต ส่วนมากที่ได้ยิน คือ เลียนแบบ หรือไม่ก็ ไม่ดูไปเลยคะ
- แย่ครับวัฒนธรรมกำลังค่อยๆเปลี่ยนแปลง กดดันวิถีชีวิตให้ตกต่ำไปเรื่อยๆตามฐานะเศรษฐกิจ รู้สึกใจหายคะ คงต้องช่วยกันพูด และ ปลูกฝังคะ
- โดยเริ่มจากเราเองคะ ต้องคอยดูแล จิตให้ มีน้ำหนัก อย่างที่ คุณ น้อง ได้ว่าไว้คะ
ละคร สะท้อน ชีวิต
ทำอย่างไรที่จะ ทำให้สภาพจิตใจของเราคงที่อยู่ได้ ไม่สั่นไหวไปตามสิ่งที่มากระทบ
ละคร สะท้อน ชีวิต
วันนี้ขณะนั่งทานข้าวมื้อเที่ยงกันได้ยินหลายๆ คน บ่นสะท้อนให้เห็นว่า ละคร แต่ละเรื่อง มีการแสดงให้เห็นบทหนัก ๆ อารมณ์แรงๆ ไม่ว่าจะเป็นนางเอกหรือตัวร้าย จนดูแทบไม่ออกแล้ว ว่า นางเอก ต้องเป็นอย่างไร อย่างเช่น คุณดา คุณดาว จากเรื่องดาวเปื้อนดิน และ หลายคนก็ บอกว่า เป็นห่วงเด็กๆ ที่ดูละคร แล้วยังไม่รู้เท่าทัน จำแต่ความรุนแรงที่เกิดขึ้น จำอารมณ์ที่รุนแรงไปใช้ในชีวิต ไม่ทราบว่าเด็กจะทันได้ดูผลการกระทำตอนหลังหรือเปล่าว่า ว่าช่วงหลังคุณดาวปรับเปลี่ยนอารมณ์ ตัวเองเป็นอย่างไร คุณดา ไม่รู้จักแม้กระทั่งคำว่าคนดี คืออะไร คนที่ทำไม่ดี จะเกิดผลอย่างไรบ้าง …
เช่นกันวันนี้ก้ามปู เปิดทีวี พร้อมกับการทำงานจึงไม่ได้ตั้งใจดูเท่าไหร่ แต่ได้ยินเสียงทีวี มีบทหนักๆ อีกแล้ว ทราบว่าเรื่อง ถึงร้ายก็รัก แต่ไม่แน่ใจว่า ตัวละครชื่ออะไรกันบ้าง ในใจก้ามปู ก็นึก ขึ้นมาทันที เอาอีกแล้ว ร้าย โดยไร้เหตุผล ทำทุกอย่างได้ เพื่อต้องการแก่งแย่งในสิ่งที่ตนเองต้องการ
แต่อีกใจหนึ่งก็คิดขึ้นมาทันที่ว่า ไม่มีทางหรอก คนเราที่จะคิดจะทำอะไร เค้าก็ต้องมี เบื้องหน้าเบื้องหลัง มีภูมิหลังที่ทำให้เกิดอารมณ์ และ ความคิดเช่นนั้นได้ และ ก็จริงอย่างที่ใจคิด เมื่อถึงตอนท้ายของบท ตัวละครได้นึกถึงอดีต ที่พี่สาว ต้องโดนทำร้ายร่างกายจากวัยรุ่น และโดนข่มขืน เกิดความเจ็บปวดทั้งร่างกายและจิตใจ อย่างรุนแรง แม้ครั้งแรก ของความคิดจะบอกให้น้องสาว หนีไป เนื่องจากความหวังดีต่อน้องสาว แต่เมื่อ ตัวเอง ต้องเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส ก็อดไม่ได้ที่จะโทษน้องสาว และ คนอื่นๆ ที่อยู่รอบข้าง และส่งผล ต่อพฤติกรรม ในปัจจุบัน
จากตรงนี้ก้ามปู มีมุมมองว่าทำอย่างไรเมื่อเราดูแล้วให้เรารู้เท่าทัน นำมาเป็นบทเรียนให้ตัวเราเอง ยอมรับคะ ว่าคนเราในสมัยนี้ คงหนีไม่พ้นเรื่องร้ายๆในชีวิต ไม่เรื่องใดเรื่องหนึ่ง ที่มาทำร้ายเราไปได้ แต่ เมื่อ พบแล้วเราจะทำอย่างไรที่จะไม่ให้จิตใจของเรา เปลี่ยนไป ตามเรื่องร้ายนั้นๆ ทำอย่างไร ที่เราจะรู้เท่าทันกับสิ่งเลวร้ายเหล่านั้น หลีกหนี หรือ หลีกเลี่ยง อย่าให้พบ เจอ
หากพบเจอแล้วทำอย่างไรที่จะ ทำให้สภาพจิตใจของเราคงที่อยู่ได้ ประคองจิตใจเราไม่ให้สั่นไหวไปตามสิ่งที่มากระทบ ทำอย่างไรให้เด็กรุ่นหลังได้เรียนรู้สิ่งเหล่านี้ ก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไป ก่อนที่ จะ ไปทำร้ายคนอื่นๆ เสียมากมาย จนกว่าจะหมดฤทธิ์ ก่อนที่บั้นปลายของชีวิต จะกลายเป็นคนโรคจิต แบบในบทละคร
หมายเลขบันทึก: 191499เขียนเมื่อ 30 มิถุนายน 2008 23:23 น. ()แก้ไขเมื่อ 17 มิถุนายน 2012 20:30 น. () สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (16)
สวัสดี ปู หานไปนานน่ะ ทีมงานคิดถึง
/ทำอย่างไรให้เรารู้เท่าทัน เรื่อราวของละคร
/ก็มันอยู่ที่เราดู
/ดูหนังให้เป็นหนัง
/ดูละครให้เป็นละคร
/ดูบอบให้เป็นบอล
/ดูมวยให้เป็นมวย
/ดูเมีย (อันนี้สำคัญต้องมีทักษะและพิชาญอันล้ำลึก)ให้เป็นเมีย และ
/ดูการเมืองให้เป็นการเมือง แล้วจะดูอย่างไร
อันนี้สำคัญ วิจารณญาณที่ขึ้นหน้าจอทีวีไม่ใด้ช่วยอะไร
ปัญหาที่เด็กที่เด็วัยรุ่นท้องก่อนวัยอันควรเกิดจาก.....
เด็กในสมัยนี้ไม่รู้จัก หรือไม่เข้าใจคำว่า " ค ว ย" คือ คิด วิเคระห์ และแยกแยะ
การปลูกฝังฐานความคิดก็สำคัญ
/ถ้าเราซื้อคอมพ์ให้ลูกเล่นเกมส์ใด้
/เราก้ต้องซื้อรางหมากขุมให้เด็กเล่นเป็น
เอวังก็ด้วยประการะฉะนี้
สวัสดี น้องก้ามปู แก้ง่ายๆน้อง ไม่ดูมันซะเลย พี่ไม่เปิดทีวีดูละครเลย ทำใจไม่ไหวจริง แย่งกันอยู่ได้สมบัติชิ้นเดียว แล้วก็ว่าเกมทำให้เด็กชอบความรุนแรง ที่เห็นแสดงกันเกลื่อนเมืองก็รุนแรงกันทุกเรื่อง จริงมั๊ยคะ
อยากให้เมืองไทย มีละครประวัติศาสตร์ความเป็นชาติเยอะ ๆ เหมือนที่เรากำลังดูละครตอนยาว ๆ ของจีนหรือเกาหลี อย่างน้อยผมเชื่อเหลือเกินว่าเป็นการสอนวิชาประวัติศาสตร์ในตัวของมันเองได้เหมือนกัน
สวัสดีคะ บังหีม
- คิดถึงทุกคนเช่นกันคะ
- " ค ว ย" คือ คิด วิเคระห์ และแยกแยะ ทั้งเด็ก และผู้ใหญ่ ควรใช้กันคะ
- ในที่นี่ ปูอยากสื่อ ว่า ทำอย่างไร เมือ่เราพบเจอ สิ่งร้ายๆ แล้วจะไม่ทำให้สิ่งนั้น มาเปลี่ยนแปลงพฤติกรรม ของเราได้ นะคะ ซึ่งเป็นสิ่งที่เราทุกคน ต้องมองย้อน และ สะท้อน แนวคิดของเราอยู่เรื่อยๆ นะคะ (ในความคิดของปูนะคะ) และ ในเนื้อ ละคร เองก็มีส่วนดี ที่น่าจะนำมาปรับใช้ และ เป็นแนวคิดให้กับเราได้นะคะ
- ขอบคุณมากคะ บังหีม
ทุกอย่างมันอยู่ที่น้ำหนักของ "จิต" ในความคิดของน้องไม่ว่าเราจะพบเจออะไรที่ร้ายแรงแค่ไหน เพียงแค่เรามีน้ำหนักจิต สติ ที่ไม่วกวน เวียนว่ายอยู่กับมันมากเกินไป
หากเริ่มเข้ามาเราต้องกระชากใจเราคืนสู่ความเป็นจริงที่เรากำลังเป็นอยู่แล้วทำจิตให้อยู่กับสิ่งนั้นอย่างสมดุล คิดได้ค่ะ แต่อย่าคิดวกวน เพราะมันจะทำให้เราเวียนวนอยู่แค่นั้น ชีวิตมีอะไรตั้งเยอะแยก มีเกิดแก่ เจ็บ ตาย คล้าย ๆ กัน(เพลงค่ะ) นี่คือความคิดของน้องนะค่ะปู ชอบค่ะที่นำเอาเรื่องนี้มาคุย เราดูเรื่องเดียวและคิดเหมือนกันเดะ
สวัสดีคะ พี่ NONGYAO - CHAMCHOY
- เมื่อตอนเย็นเข้ามาแล้ว แต่ ตอบกันยังไม่หมด รู้สึกเพลีย เลย แอบ งีบไปยาวเลยคะ
- ขอบคุณคะ พี่สำหรับคำแนะนำ
- เห็นด้วยคะ พี่กับการที่เกิดพฤติกรรมเลียนแบบ เรื่องความรุนแรง เป็นสิงที่น่ากังวล และ ต้องมองหาแนวทางการป้องกัน
- ความคิดของน้อง หากเราไม่ให้เด็กได้เรียนรู้เรื่องเหล่านี้ และ ปรับแนวคิดให้เป็นของตัวเอง ไม่เป็นไปแรง ที่เกิดขี้น อาจจะ ทำให้เค้าปรับตัวเองไม่เป็นเมื่อ พบเจอกับเหตุการณ์ หรือสถานการณ์ ที่มากระทบได้
- ขอบคุณมากคะ
สวัสดีคะคุณ แผ่นดิน
- เห็นด้วยอย่างยิ่งคะ ก้ามปูเอง สมัยเด็กๆ เป็นคนที่ไม่ค่อยชอบเรียนรู้ประวัิติศาสตร์คะ มาตอนโตรู้สึกเสียดายมาก และ เห็นความสำคัญของเรื่องนี้จริงๆ คะ
- ขอบคุณคะ
สวัสดีครับคุณ ก้ามปู
ละครน้ำเน่า แต่ละเรื่องคล้ายๆกันหมดแทบจะรู้ว่าขึ้นต้นอย่างนี้จะจบยังไง
แต่ที่แย่และร้ายคือ กิริยาท่าทางที่เหล่านางเอกนางร้าย ทำกันหนะช่างคล้ายกันหมดและฝังความรู้สึกไปทั่ว จนชาวบ้านเดี๋ยวนี้เรียนแบบกันไปหมดแล้ว แว๊ด ว้าย ตบ ตี กำลังจะเป็นวัฒนธรรมใหม่ที่พวกผู้กำกับยัดเยียดให้
สังเกตุดีๆ บ้านนอกตอนนี้โดยส่วนใหญ่ เวลาเมามากๆจะเป็นเหมือนในละครทีวีกันเลยทีเดียว ไม่เฉพาะเมาแย่งคู่แย่งผัวแย่งเมียก็มากมายเลยครับ มันคงฝังเข้าไปในใจคนหมดแล้ว
ชาวบ้านไม่เปรียบเทียบว่าจะใช้ชีวิตอย่างไร มีแต่เรียนแบบและความสะใจ
แย่ครับวัฒนธรรมกำลังค่อยๆเปลี่ยนแปลง กดดันวิถีชีวิตให้ตกต่ำไปเรื่อยๆตามฐานะเศรษฐกิจ
ขอบคุณมากครับ
สวัสดีค่ะ น้องก้ามปู
- แฮ่ะ ๆ พี่ครูปูสารภาพเลยค่ะ ว่าไม่อดทนพอที่จะดูละครเรื่องไหนจนจบ
- อย่าว่าจบเรื่องเลยค่ะ จบตอนยังไม่ไหวเลย
- เลยไม่ได้มีโอกาสวิเคราะห์ เรื่องราวทั้งเรื่องอย่างมีข้อมูบครบถ้วนซักกะที
- ลึก ๆ แล้วก็เชื่อว่า ผู้เขียนบทหรือเจ้าของบทประพันธ์คงจะต้องมีการสรุปบทเรียน ของตัวละครทุกคนไว้บ้างแล้วนะคะ
- แต่จะด้วยสีสันที่ต้องเพิ่มเติมเข้าไปในฐานะเป็นละครทีวีในช่วง prime time หรืออย่างไรไม่ทราบ จึงเอาทำให้ภาพสีสันเหล่านั้นมันล้นทะลักจอ จนบดบังบทสรุปนั้นอย่างมิดชิด ทำให้บางเรื่องดูเหมือนจะไม่มีเอาซะเลย เสียด้วยซ้ำ
- ว๊า! คนแก่ ก็ขี้บ่นงี๊แหล่ะค่ะ น้องก้ามปูจ๋า อิอิ
- มีความสุข กับวันดี ๆ วันนี้นะคะ น้อง
สวัสดีคะ อาจารย์ นายประจักษ์
- ขอบคุณมากคะ สำหรับกำลังใจ ที่มอบให้คะ
- ขอให้อาจารย์ สุขภาพกาย ใจ เข้มแข็ง แข็งแรงตลอดไปคะ
- สวัสดีคะ
สวัสดีคะน้อง น้อง
- พี่ปู link ที่อยู่ของน้องไว้ให้ นะคะ
- ขอบคุณคะ สำหรับ แนวทางดีๆ ชอบที่น้อง น้องบอกว่า ทำจิต ของเราให้มีน้ำหนัก รู้สึกดี คะ กับคำนี้
- ขอบคุณมากคะ
สวัสดีคะ คุณ สิทธิรักษ์
สวัสดีคะพี่ครูปู
- ปูก็ไม่ค่อยได้ดูจบตอนหรอกคะ ส่วนมากจะ ดูตอนเริ่มเรื่อง กับช่วงท้ายก่อนจบนะคะ
- เมื่อดูบทร้าย หรือบท โมโห จะ นึกเสมอเลยคะ ว่าหากเรา เครียด มากๆ หรือ หงุดหงิด เราต้องเป็นแบบนี้แน่เลย (ยิ้มๆ แล้วก็ชม ตัวเองเสมอๆ คะ ว่าดีที่เรามีทางออกที่ดี คะ )
- ขอบคุณมากคะ พี่ครูปู ขอให้พี่มีความสุขกับวันดีๆ ทุกวันเช่นกันคะ
ชีวิตยิ่งกว่าละคร
แค่เรามีน้ำหนักจิต สติ ที่ไม่วกวน เวียนว่ายอยู่กับมันมากเกินไป ขอบคุณมากคะน้อง กลับมาอ่านอีกครั้ง ชอบประโยคนี้จัง