Tag ความลับ..ของครูมิม

Tag ความลับของ...ครูมิม

หลังจากที่ได้รับ tag ความลับจาก ศน.อ้วนคนสวย เมื่อวันที่ 15 มิ.ย.51 บอกตรงๆค่ะว่าเครียดเล็กๆ คือยังไม่เคยทราบเลยค่ะว่า tag คืออะไรและเค้าเล่นกันอย่างไร แต่ก็รับ tag มาจากพี่อ้วนคนสวยอย่างเต็มใจ ตอนแรกไม่รู้ตัวด้วยซ้ำไปค่ะว่าตัวเองโดน tag ด้วย ...เป็นอะไรที่งุนงงค่ะ อิอิ

อยากทราบความลับของ ..พี่อักษร พี่สาวที่น่ารัก...คุณหมอเบิร์ด สาวน้อยมหัศจรรย์ .. ครูตุ๊กแก คุณครูผู้ดูแลลูกลิงที่น่ารัก ...ครูปู ..สาวน้อยมากน้ำใจ และสาวน้อย “น้องมิม” ค่ะ ...

กรุณารับ และส่งต่อด้วยนะคะ ร่วมด้วยช่วยกันพรวน..

เพื่อบ้านแห่งความอบอุ่นของเราค่ะ...

ด้วยรักและจริงใจค่ะ...

ศน.อ้วน

คิดอยู่ว่าตัวเองจะเขียนอะไร อะไรคือความลับของฉัน แล้วตัวเรานี่มีความลับอะไรที่คนอื่นยังไม่รู้อีกเหรอนี่ จึงขอเวลา ศน.อ้วนคนสวย ไปนอนคิดอยู่สามวันค่ะ แฮะๆ ยากยิ่งกว่าการสอบอีกแน่ะ......งานนี้ต้องเปิดเผยความลับให้คนอื่นรู้ ฮือๆๆ หนักใจ หนักใจ....

หลังจากไปคิดอยู่ 3 วัน ก็ได้ความลับของตัวเอง ดังนี้ค่ะ

ความลับที่หนึ่ง....โดยปกตินิสัยแล้วครูมิมจะเป็นคนที่พูดน้อย เงียบขรึม เรียบร้อย (นอกจากจะเจอคนประเภทเดียวกันก็จะพูดมากหน่อยค่ะ อิอิ) ใครจะรู้ว่าครูมิมสมัยเป็นเด็กหญิงมิมนั้น แก่น เซี้ยว เปรี้ยว ซ่าส์ ไม่เบาค่ะ วีรกรรมมากมายเล่าสามวันสามคืนก็ไม่หมดค่ะ มีคนคนเดียวค่ะที่เล่าวีรกรรมของเด็กหญิงมิมได้ สามวันสามคืนไม่หมด คนคนนั้นคือ คุณนายทองมากค่ะ (แม่) อิอิ แต่ตอนเด็กกับตอนโตแตกต่างกันราวฟ้ากับดินเชียวค่ะ...แล้วคุณจะรู้ว่าเเพราะอะไร..

วีรกรรมแรก...เคยปีนต้นมะยมไปจนถึงปลายยอด ใครๆก็รู้ว่าต้นมะยมนั้นกิ่งมันเปราะจะตาย แม่บอกแล้วแต่ก็ไม่เชื่อ อยากพิสูจน์ค่ะ เลยปีนขึ้นไปจนสุดปลายยอดผลปรากฏว่ากิ่งมันรับน้ำหนักไม่ไหว กิ่งหัก เลยตกลงมา สลบคาที่ ต้องส่งโรงพยาบาล อิอิ

วีรกรรมที่สอง....นำยาฆ่าหนูของแม่ที่เป็นผงๆ มาละลายน้ำเล่นขายของกับเพื่อนๆ แม่กลับมาตกใจมาก เลยเค้นเอาความจริงว่ากินเข้าไปหรือเปล่า ด้วยความที่กลัวเพราะแม่เป็นคนดุมาก เลยฝังใจ จึงวิ่งหนีไม่คิดชีวิต แม่ก็วิ่งตามเพราะเป็นห่วงลูก ยิ่งแม่วิ่งตามครูมิมก็ยิ่งวิ่งหนีค่ะ อิอิ วิ่งเข้าไปหลบแม่ในกอไผ่ที่มีหนามเยอะๆ เข้าไปแล้วออกไม่ได้ เลยเดือดร้อนแม่ต้องหามีดมาตัดหนามไผ่ให้ก่อนถึงออกมาได้ ...งานนี้ถูกแม่ตีด้วยกิ่งไผ่...ร้องไห้ตาบวม

วีรกรรมสุดท้าย..เป็นวีรกรรมที่เปลี่ยนเด็กหญิงมิมที่แก่น เซี้ยว เปรี้ยว ซ่าส์ มาเป็นเด็กหญิงมิมที่เงียบขรึม มาจนถึงทุกวันนี้..เรื่องมีอยู่ว่า ที่โรงเรียนมีแปลงเกษตรที่รุ่นพี่ทำไว้แต่ยังไม่ได้ปลูกอะไร แค่เตรียมดินไว้ เป็นร่องๆ ประมาณสิบกว่าแปลง เรียงกันเป็นแถวยาวพรึด..เด็กหญิงมิมเห็นแล้วมีหรือค่ะจะมองผ่านเฉยๆ ชวนเพื่อนๆมาประลองความเร็วกันเสียเลย ด้วยการวิ่งกระโดดข้ามแปลงผักแข่งกัน รอบแรก ผ่านไป รอบสองสนุก รอบสามยิ่งมันส์ แต่พอถึงรอบสี่เกิดขาอ่อนแรงสะดุดล้มอย่างแรง เพื่อนๆขำจนตัวงอ น้ำตาไหล ไอ้เราก็น้ำตาไหลด้วยเหมือนกันที่เจ็บ แต่ยังไม่ร้องกลัวเสียฟอร์มค่ะ

แต่ได้พยายามลุกแต่ลุกไม่ขึ้น ก็เลยร้องไห้จ๊าก..พ่อมาอุ้มกลับบ้าน ตอนแรกคิดว่าไม่เป็นอะไร แต่พอสามวันผ่านไปก็ยังลุกเดินไม่ได้ พ่อเลยพาไปโรงพยาบาล หมอบอกไม่เป็นอะไร ก็กลับมาบ้านเอายามากิน เดี๋ยวก็หาย

ผ่านไปหนึ่งอาทิตย์ หนึ่งเดือนก็ยังเดินไม่ได้ ขาไม่มีแรง ลุกไม่ขึ้น เดินไม่ได้ เป็นอยู่อย่างนั้นสามเดือนกว่าๆ ที่เดินไม่ได้ พ่ออุ้มไปส่งโรงเรียนทุกวัน ตอนกลางวันก็แวะไปดู ทำให้ช่วงนั้นเด็กหญิงมิมกลายเป็นคนเงียบขรึม ไม่มีเพื่อนเนื่องจากเพื่อนๆไม่มีใครมาเล่นด้วยนั่งอยู่โต๊ะเรียนทั้งวัน ตอนเย็นพ่อก็มารับ ขึ้นหลังพ่อกลับบ้านทุกวัน เพื่อนๆล้อ ก็เลยกลายเป็นคนเก็บกดเงียบขรึมมาตั้งแต่นั้น....ยังดีที่ยังกลับมาเดินได้อีกครั้งตอนแรกคิดว่าหมดหวังเสียแล้ว..ความซ่าส์ก็เลยหายไปนับตั้งแต่นั้น...

ความลับที่สอง..ชอบเรียนภาษาไทยมาตั้งแต่เด็กแต่ครูไม่เห็นแวว จนวันหนึ่ง(ป.4)แอบส่งกลอนดอกสร้อย หัวข้อ ความกตัญญูกตเวที เข้าประกวดในรายการรักลูกให้ถูกทาง ซึ่งร่วมกับมูลนิธิ ดร.เทียม โขควัฒนา เพื่อเยาวชนไทย จนได้รับรางวัลและทุนการศึกษา..ตั้งแต่นั้นครูจึงยอมรับให้แต่งกลอนในโอกาสต่างๆ เรื่อยมา..ปัจจุบันห่างหายจากการเขียนกลอนไปนานมาก เพราะหันเหมาเรียนทางสายวิทยาศาสตร์ทำให้ไม่ได้เขียนกลอนอีกเลย

ความลับที่สาม...เขียนตัวหนังสือไทยได้น่าเกียจที่สุดในโลก (ม.1) อิอิ..จนครูสอนคณิตศาสตร์ทนไม่ไหว ขยำสมุดแบบฝึกหัดทิ้งขยะหน้าตาเฉย แถมด้วยถ้อยคำที่แสนจะน่ารักว่า.."นี่ยัยสุภาภรณ์ ถึงเธอจะเรียนเก่ง แต่ลายมือห่วยแบบนี้ครูก็ไม่ตรวจให้หรอกนะ" แป่ว..ไม่โกรธค่ะ..เอาลายมือเพื่อนที่สวยๆมาเลียนแบบ จนทุกวันนี้ลายมือสวยขึ้นมาถึงขั้นไปประกวดคัดลายมือได้สบายๆๆ อิอิ

ความลับที่สี่...ชอบอ่านหนังสือมาตั้งแต่เด็กค่ะ อ่านได้ทุกประเภท วรรณกรรม นวนิยายทุกประเภท วารสาร หนังสือพิมพ์ ขายหัวเราะ เพราะความที่เราเป็นนักเรียนประจำไม่ค่อยได้กลับบ้าน เสาร์อาทิตย์ก็เหงาไม่รู้จะทำอะไรก็อ่านหนังสือเป็นชีวิต จึงรักการอ่านหนังสือมาตั้งแต่มัธยมต้น อ่านหนังสือเกือบทุกเรื่องในห้องสมุดโรงเรียน จนครูประจำห้องสมุดหาเรื่องให้อ่านไม่ได้ ...ทุกวันนี้อยากกลับไปเรียนใหม่จะไม่เลือกเรียนวิทยาศาสตร์ จะเรียนอักษรศาสตร์ค่ะ..อยากเป็นนักเขียน อิอิ

ความลับที่ห้า..รัก และศัทธาในอาชีพครูมาก..จึงพยายามทำตัวเองให้ดี เพื่อเป็นแบบอย่างที่ดีแก่ศิษย์อยู่ตลอดเวลา เชื่อว่าอาชีพครูเป็นอาชีพที่มีเกียรติ มีคุณค่า....มีความสุขค่ะที่ได้เป็นครูสอนคน...

หลังจากได้อ่านเรื่องราวความลับของครูมิมแล้ว ไม่ทราบว่าเป็นอย่างไรบ้างค่ะ ทีนี่ก็ถึงเวลาที่ต้องส่ง tag ต่อให้กับกัลยาณมิตร 5 ท่านแล้ว คนที่ครูมิมอยากล้วงความลับ คนใกล้ตัว ดังนี้ค่ะ พี่คนไม่มีราก(พี่โก๊ะคนดี) พี่ใบไม้ย้อนแสง(พี่สาวที่แสนดี) พี่แจ๋ว(jeawjingjing)พี่สาวที่แสนดีอีกคน พี่จุฑารัตน์(NU11) และคนสุดท้ายคุณครูผู้มีอุดมการณ์อันแรงกล้า คุณครูข้างถนน ค่ะ